یه چیزی دیدم مغزم ریخت به هم... اعصاب و روانم تعطیل شد... ون‌های عراقی رو دیدین دیگه؟ خیلی خیلی تنگه، صندلی‌ها چسبیده به همه، حتی راهروی وسط ون هم صندلی بازشو داره، تا جایی که شده صندلی‌های کوچیک کوچیک توش‌ کار کردن. طرف اومد تو ون، دو تا خانوم هم همراهش بودن. ماشین هم کلا سه نفر جای خالی داشت. که این سه تا صندلیِ خالی، بغل هم نبود. در واقع خانوما مجبور بودن بین آقایونِ نامحرم بشینن. یه آقای سی و چند ساله‌ای که ظاهر خیلی مذهبی‌ای هم داشت، با بچش نشسته بودن رو دو تا صندلی، بچه‌هه کنار پنجره، آقاهه‌م بغل دستش. طرف بهش گفت ممکنه شما جاتو با بچت عوض کنی که خانوم من بتونه بشینه اینجا؟؟ یارو گفت نه، بچم دوست داره کنار پنجره بشینه. طرف دوباره ازش خواهش کرد گفت درست نیست خانوم من تو این جای تنگ بشینه کنار دست شما، یارو یه نگاه به بچش کرد گفت باباجان حاضری بیای اینور بشینی؟ بچه‌هه گفت نه، باباشم گفت حاضر نیست دیگه، متاسفم. طرف دوسه بار ازش خواهش کرد، بقیه‌ی زوارِ توی‌ ماشین ازش خواهش کردن، یارو حاضر نشد پاشه. حالا اون بابا سر پا ایستاده، دو تا خانومِ همراهش سر پا ایستادن،‌ همه معطلن. طرف یه نگاه تو ماشین انداخت یکی دیگه رو پیدا کرد که اگه جاشو عوض می‌کرد مشکل حل می‌شد، این بابام یه آقای ظاهر الصلاحِ سی چهل ساله بود. طرف بهش گفت میشه شما پاشی بشینی صندلی عقبی؟ که خانوما اینجا بشینن؟ یارو چند ثانیه مکث کرد گفت نه من همینجا راحت‌ترم😐 باورتون میشه؟ گفت من همینجا راحت‌ترم. اینجا دیگه بقیه زوار همه دست به اعتراض زدن، من بهش گفتم تو که دیگه بچه نیستی مثه اون بابا، پاشو. نهایتا این یکی کوتاه اومد و پا شد. حالا تازه اون باباهه که با بچش بود از حرف‌ من ناراحت شد، طلبکار شد که چرا داری به من تیکه میندازی. حالا نگاه کنین شما طرف توی دریای ایثار مردم عراق غرق شده، غذا بهش میدن، جا بهش میدن، آب بهش میدن، کَت و کولش رو میمالن، لباسش رو میشورن، صورتش رو می‌بوسن ولی وقتی ظرفیت فهم نداره، وقتی ظرفیت پذیرش نداره، ذره‌ای از این ایثار درس نمی‌گیره، خب اربعین می‌ریم چی یاد بگیریم ما؟ که نمونه‌ی عملی ایثار رو ببینیم و نشون بچه‌هامون بدیم. گذشت رو یاد بگیریم، بزرگ شیم و برگردیم. حالا به نظرتون این بابا توی صحرای کربلا اگر بود چیکار می‌کرد؟ همینجاست که میگن کربلا به رفتن نیست، به شدنه. البته این باباهه فکر کرد داره به بچش احترام می‌ذاره و تربیتیش می‌کنه مثلا، اون در واقع با اینکار خودخواهی رو یاد بچش میده، فردا هم بچه‌هه با خودخواهی‌هاش میشه بلای جون مامان و باباش. خلاصه کربلا اگه رفتیم کربلایی بشیم و برگردیم...😞 🔺عماد داوری دولت‌آبادی @bidariymelat

🎥 مستند کوتاه| تاریخچۀ پیاده‌روی اربعین؛ از سال ۶۱ قمری تا امروز.

🔰نکاتی جالب در مورد فرهنگ و آداب و رسوم مردم کشور عراق ✅ بخش اول : 💠 برای برقراری ارتباط با عراقی ها شناخت زبان ایشان امری ضروری است. اما آنچه که عمدتا مغفول میماند شناخت فرهنگ (آداب و رسوم) عرب زبان ها است که اگر مقدم بر شناخت زبان نباشد کم اهمیت تر از آن هم نیست. 🛑از آنجا که عمده زائران عرب¬زبان از کشور عراق هستند و عدم شناخت فرهنگ ایشان ایجاد سوءتفاهم میکند، به برخی از این موارد به اختصار اشاره میشود : 1- عراقی¬ها مردمی بسیار خوش برخورد و خون گرم هستند. شما باید با نهایت خونگرمی با آن ها احوالپرسی کنید مثلا بگویید: «حَیّاک الله» (زنده باشی)، «الله یُساعِدُک» (خدا کمکت کنه)، «أهلاً و سهلاً» (خوش آمدید) و .... توجه : سلام و احوالپرسی نزد مردم عراق خیلی گرم و با صمیمیت و نشاط خاصی انجام می‌شود که غالبا با صدای رسا انجام می‌شود. پس اگر جمعی را دیدیم که با صدای بلند در حال حرف زدن و گفتگو هستند نباید گمان کنیم که آن افراد در حال بحث و جدل هستند بلکه از آداب ایشان بلند صحبت کردن است. 2- وقتی کسی وارد اتاق شد برای نشان دادن احترام به وی بایستید. مخصوصا اگر به شما دست داد حتما از جای خود بلند شوید و بایستید. نشسته دست دادن بیاحترامی تلقی می‌شود. 3- هنگام نشستن روی صندلی پاهایتان را روی زمین بگذارید و از انداختن یک پا روی پای دیگر اجتناب کنید مخصوصا اگر کف پا یا کفشان به طرف وی باشد. 4- ایشان از خنده بی‌جا، تمسخر هم زبان‌ها و همچنین تمسخر اسمشان به شدت ناراحت می‌شوند و نسبت به این مساله حساس هستند. به جای تشکر انگشت شصت نشان می‌دهند و به تعارفات لفظی پایبند هستند. 5- روی احترام گذاشتن خیلی حساس هستند. اگر متوجه شوند به آنها بیاحترامی شده به سرعت محل را ترک میکنند و آن شخص را معمولاً به خدا و ائمه واگذار می‌کنند. 💢توجه : مواردی از بی احترامی : الف) زدن مشت راست به کف دست چپ به معنای فحاشی و تحقیر است. ب) گذاردن کف پا یا کفش به سمت کسی توهینی شدید تلقی می‌شود. ج) هنگامی که با کسی صحبت می‌کنید به دیوار تکیه نداده و دستان خود را در جیب قرار ندهید. د) با انگشت به کسی اشاره نکنید و کسی را با اشاره فرانخوانید چرا که این کار تحقیر وی به حساب می‌آید انگار که او حیوان است. ه) موقع تذکر و راهنمایی کردن آنها از زدن چوب پر به آنها جدا خود داری کنید چون این کار را بیاحترامی و توهین به خود تلقی می‌‌کنند. و) هنگام ورود به سرویس بهداشتی از لفظ «تفضل» استفاده نکنیم. در این مورد از عبارت «تَکرَّم» یا «تَکرَّموا» استفاده کنیم. 6- راه رفتن روی قبور را بسیار بد می‌دانند و حتی گاهی اعتراض می‌کنند که چرا بعضی ورودی‌ها از روی قبور صورت می‌گیرد. 🔴 کانال آموزش لهجه عراقی 🆑 @iraqi_for_all_97 🆑 @iraqi_for_all_97

🔰نکاتی جالب در مورد فرهنگ و آداب و رسوم مردم کشور عراق ✅ بخش دوم : 7- موقع عزاداری در حرم فقط باید با مهربانی با آنها برخورد کرد. چون اگر تذکر بدهید و یا جلوگیری کنید می‌گویند مگر شما سعودی هستید که نمی‌گذارید عزاداری کنیم. در چنین مواقع خیلی آرام و با محبت و احترام از آنها دعوت کنید به مکانی مناسب بروند و با صدای آرام عزاداری کنند و خود نیز بخاطر آرامش آنها در کنارشان عزاداری کنید. 8- از بردن کفش به داخل حرم امتناع می‌کنند و اینکار را بیاحترامی می‌دانند. 9- برای شفا گرفتن و تبرک جستن عضو بیمار را به ضریح می‌کشند و گاهى دیده شده کمر را از پشت به ضریح می کشند. بدانید که قصد توهین ندارند و فقط به نیت شفا اینکار را انجام می‌دهند. گاهی نیز چوب پر را از خادم گرفته و خود و کودکانشان را با آن متبرک می‌کنند. 10- عرب زبان‌ها موقع زیارت ضریح مطهر اصلا به ضریح نمی‌چسبند و اصلاً از این کار ایرانی‌ها خوششان نمی‌آید. 11- مردان و خصوصا جوانان در موارد زیادی لباس های یکدست ورزشی (بلوز و شلوار) می‌پوشند و به همین صورت در سطح شهر حاضر می‌شوند. تعداد زیادی نیز از شلوارهای جین استفاده می‌کنند و برخی شلوارهای پارچه‌ای ساده می‌پوشند. 12- از کسی که در حال مکالمه نزدیک شما ایستاده فاصله نگیرید. این مسأله عادی است که یک عرب با یک پا فاصله از کسی بایستد. 13- هنگامی که از شما کاری درخواست می‌کنند به ایشان مستقیما جواب منفی ندهید. مثلا اگر از شما فیش تبرکی درخواست شد ابتداءً نگوئید نداریم بلکه با احترام از ایشان عذرخواهی کنید (نَعتَذِر مِنکم. ماکو عندنا شَیء ... الله یَرزُقکم إن شاءالله) 🔴 کانال آموزش لهجه عراقی 🆑 @iraqi_for_all_97 🆑 @iraqi_for_all_97

کلیپ «خانوادگی می‌ریم کربلا» گزارشی پیاده‌روی اربعین حسینی است که توسط جوانان موکب رسانه‌ای قافله سمنان از مسیر عشق تهیه شده است.https://eitaa.com/SHahidSOLEIMANIculturalCenter

شهید آیت‌ الله علی قدوسی (۱۳۰۶ - ۱۳۶۰ ش)، مبارز انقلابی و دادستان کل انقلاب اسلامی که در ۱۴ شهریور ۱۳۶۰ در دفتر دادستانی بر اثر انفجار بمب به شهادت رسید.https://eitaa.com/SHahidSOLEIMANIculturalCenter

آیت الله قدوسی با اندیشه‌های سیاسی امام خمینی به خوبی آشنا بود. او پس از افشاگیری‌های امام خمینی در سال 1341 كه علیه لایحه كاپیتولاسیون و دیگر مصوبات خائنانه دولت و مجلس صورت پذیرفت، هماره همدوش همفكرانش به پشتیبانی از قیام همت گماشت. او در قیام 15 خرداد 1342 و تبعید امام خمینی در 13 آبان 1342 همراه همه طلبه‌ها، استادان و مردم انقلابی به صحنه آمد و به مبارزه با رژیم پهلوی پرداخت.اوج مبارزات آیت الله قدوسی در آن دوران، همكاری گسترده او با هیات مدرسین بود. هیات مدرسین نخستین تشكیلات منسجم روحانیت بود كه در سال 1337. در زمان مرجعیت آیت الله العظمی ‌‌بروجردی تاسیس شده بود. این هیات در سال های 1341-1342 بسیار فعال بود. اعلامیه‌های فراوان از سوی هیات مدرسین در سراسر كشور پخش و جنایت های رژیم پهلوی برملا شد. هیات مدرسین با انتشار اعلامیه‌ها، پشتیبانی اساتید حوزه علمیه قم از نهضت امام خمینی را به مردم آشكار ساخت. این هیات كه بعد به گروه یازده نفری شهرت یافت (و امروزه با نام جامعه مدرسین شناخته می‌‌شود) نخستین هسته مبارزه مخفی علیه رژیم پهلوی بود و در پوشش اهداف اصلاحی نظام آموزشی حوزه علمیه قم، به فعالیت های سیاسی می‌‌پرداخت. آیت الله قدوسی از بنیانگذاران این هیات بود. هیات مدرسین در سال 1345 به دست ساواك كشف و افراد آن تحت تعقیب ماموران پهلوی قرار گرفتند. آیت الله قدوسی در این ماجرا دستگیر شد. اما چون ساواك نتوانسته بود مداركی علیه او پیدا كند، پس از چند ماه از زندان آزاد شد.آیت الله قدوسی پس از آزادی، در تابستان 1345 به زادگاه خود برگشت وhttps://eitaa.com/SHahidSOLEIMANIculturalCenter

آیت الله قدوسی پس از آزادی، در تابستان 1345 به زادگاه خود برگشت و به اقامه نماز جماعت در مسجد جامع نهاوند پرداخت. او پس از نماز منبر می‌‌رفت و همیشه در ضمن سخنرانی از امام خمینی یاد می‌‌كرد. ساواك چند بار به وی تذكر داد كه نباید اسمی ‌‌از امام خمینی برده شود اما او نمی‌‌پذیرفت. بدین علت سخنرانی او تعطیل شد و آیت الله قدوسی به قم برگشت. آیت الله قدوسی در دوران مبارزات در حالی كه بسیاری از انقلابیون در زندان‌های رژیم پهلوی بسر می‌‌بردند به خانواده‌های آنان رسیدگی می‌‌كرد. در همین ایام تبعید امام به تركیه، موجب شد كه انقلابیون از ضعف رهبری رنج ببرند. بسیاری از جوانان انقلابی كه مسلحانه با رژیم مبارزه می‌‌كردند در خطر التقاط فكری گرفتار آمده بودند. آیت الله قدوسی با اغلب این افراد تماس داشت و ضمن نشست‌های مختلف آن ها را هدایت می‌‌كرد.https://eitaa.com/SHahidSOLEIMANIculturalCenter