﷽
زندگی مهدوی درسایه دعای# عهد
۶. وَ بِاسْمِک الَّذی یَصْلَحُ بِهِ الاَوَّلُونَ وَ الاْخِرُونَ؛ و به آن اسمی که اولین و آخرین اهل عالم به آن، اصلاح مییابند.
✍ درخواست از خداوند متعال با این کلمات در دعاهای دیگر نیز وجود دارد. امام حسین علیه السلام به خداوند عرض میکند:
فأسألک بنور وجهک الذی أشرقت له الأرض و السماوات و انکشفت به الظلمات و صلح علیه أمر الأولین و الآخرین...
مانند فراز قبل، بعید نیست آن اسمی که خلق اول و آخر با آن اصلاح شده اند، همان مقام انسان کامل و خلیفة الهی باشد؛ زیرا خداوند، حجت و امام را قبل، هم زمان و بعد از خلق آفریده است و هیچ گاه زمین از وجود او خالی نبوده و نیست.
الآن وجود مقدسی که در زندگی هر فردی حضور داشته باشد، او را از فساد دور کرده، به صلاح برساند، حضرت مهدی است. به عبارت دیگر، مهدویت سبب رشد، تعالی و تربیت فرد و جامعه است. امروزه زندگی با یاد و نام حضرت تنها راه نجات و اصلاح است. هر فردی به هر اندازه زندگی اش را رنگ مهدوی ببخشد، به همان اندازه سود نصیبش میشود. منتظر با زمزمه این فراز به این نکته دقت دارد که زندگی اش باید مورد رضایت حضرت ولی عصر علیه السلام باشد؛ زیرا نقش حجت خدا در زندگی، این است که انسان را از فساد نجات داده، او را به صلاح و فلاح برساند.
در زیارت جامعه کبیره آمده است: بموالاتکم... أَصْلَحَ مَا کانَ فَسَدَ مِنْ دُنْیَانَا؛
خداوند به واسطه ولایت شما، آن بخشی از دنیای ما را که فاسد و بی ثمر بود، اصلاح کرد.
به راستی هر فردی که در زندگی موفق بوده و به صلاح و رشد رسیده باشد، به واسطه حجت زمانش به این نعمت و ارزش رسیده است.
🔰محسن قرائتی
#فرازهایی_از_دعای_عهد
#زندگی_مهدوی
#اللهمعجللولیکالفرج
#امام_زمان
@sabk_zendegi_mahdavi
﷽
زندگی مهدوی درسایه دعای# عهد
۷. یا حَیّاً قَبْلَ کلِّ حَیٍّ؛ ای زنده پیش از هر موجود زنده!
۸. وَ یا حَیّاً بَعْدَ کلِّ حَیٍّ؛ و ای زنده پس از هر موجود زنده!
۹. وَ یا حَیّاً حینَ لا حَیَّ؛ و ای زنده در آن هنگام که زنده ای وجود نداشت!
✍در این دعا تأکید خاصی بر حی بودن خداوند متعال است. این مسئله در فراز هفتادم دعای جوشن کبیر، این گونه مطرح شده است:
یَا حَیّاً قَبْلَ کلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیّاً بَعْدَ کلِّ حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی لَیْسَ کمِثْلِهِ حَیٌّ یَا حَیُّ الَّذِی لا یُشَارِکهُ حَیٌّ یَا حَیُّ الَّذِی لا یَحْتَاجُ إِلَی حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یُمِیتُ کلَّ حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یَرْزُقُ کلَّ حَیٍّ یَا حَیّاً لَمْ یَرِثِ الْحَیَاةَ مِنْ حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتَی یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ.
آری؛ خداوند، زنده است، قبل از هر زنده ای و بعد از هر زنده ای. در زنده بودن، نظیر و شریکی ندارد و برای زنده ماندن، نیازمند دیگری نیست. او زندگان را میمیراند و به همه زندهها روزی میبخشد. او زندگی را از زنده ای دیگر به ارث نبرده است؛ بلکه به مردگان نیز زندگی میبخشد. او زنده و پا برجاست.
اما چرا در این دعا این اسم، چهار بار تکرار شده و در ادامه نیز به زنده شدن و مردن اشاره میشود؟ آیا ممکن است با بحث رجعت، مرتبط باشد که درباره این دعا برجسته است؟ به نظر میرسد تأکید بر این مسئله، بی ارتباط با بحث رجعت نباشد.
🔰محسن قرائتی
#فرازهایی_از_دعای_عهد
#زندگی_مهدوی
#اللهمعجللولیکالفرج
#امام_زمان
@sabk_zendegi_mahdavi
﷽
زندگی مهدوی درسایه دعای# عهد
۱۰. یا محی الموتی؛ ای زنده کننده مردگان!
✍کسی که یک بار آفرید، باز هم میتواند بیافریند: «یُحْیِ الْمَوْتی».
در سوره نجم، آیه ۴۴ نیز آمده: «وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْیا؛ و اوست که میمیراند و زنده میکند».
آری؛ کسی که بر همه هستی حکومت کامل دارد، قدرت بر زنده کردن و میراندن هم دارد: «لَهُ مُلْک السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ... هُوَ یُحیِی وَیُمِیت ».
در قرآن، این گونه آیات، فروان بیان شده است؛ مثلاً در سوره عنکبوت، آیه ۱۹ میخوانیم:
أَ وَ لَمْ یَرَوْا کیْفَ یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ إِنَّ ذلِک عَلَی اللَّهِ یَسِیرٌ؛
آیا ندیده اند که خداوند چگونه آفرینش را آغاز میکند، سپس آن را باز میگرداند؟ البتّه این [کار] بر خداوند، آسان است.
۱. در نتیجه: جهان آفرینش، مظهر قدرت نمایی خداوند در ایجاد حیات و مرگ پدیدهها است: «یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ».
۲. آفریدن، میراندن و دوباره زنده کردن، کار همیشگی خداوند است: «یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ» (فعل مضارع، نشانه ی استمرار و دوام است).
۳. آفرینش اوّلیه و بازآفرینی در قیامت، برای خداوند، آسان است و تنها یک اراده میخواهد: «إِنَّ ذلِک عَلَی اللَّهِ یَسِیرٌ».
🔰محسن قرائتی
#فرازهایی_از_دعای_عهد
#زندگی_مهدوی
#اللهمعجللولیکالفرج #امام_زمان
@sabk_zendegi_mahdavi
﷽
۱۱. و ممیت الاحیاء؛ و ای میراننده زندگان!
✍در قرآن میخوانیم مرگ و حیات، جلوه ای از ربوبیّت الهی است: «إلی رَبِّک الْمُنْتَهی... هُوَ أَماتَ وَ أَحْیا».
و در سوره یونس، آیه۵۶ آمده است:
وَ یُحیِی وَ یُمِیتُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ؛اوست که زنده میکند و میمیراند. و به سوی او باز گردانده میشوید.
حضرت ابراهیم برای معرفی وشناساندن خداوند متعال به همین مساله اشاره کرد:
أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِی حَاجَّ إِبْراهِیمَ فِی رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْک إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّیَ الَّذِی یُحْیِی وَ یُمِیتُ؛
آیا آن کس [= نمرود] را که خداوند به اوپادشاهی داده بود، ندیدی که با ابراهیم درباره پروردگارش محاجّه و گفت وگو میکرد؟ زمانی که ابراهیم گفت: «خدای من کسی است که زنده میکند و میمیراند».
و در سوره روم، آیه ۴۰ میخوانیم:
اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکمْ ثُمَّ رَزَقَکمْ ثُمَّ یُمِیتُکمْ ثُمَّ یُحْیِیکمْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکمْ مَنْ یَفْعَلُ مِنْ ذلِکمْ مِنْ شَیْ ءٍ سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّا یُشْرِکونَ؛
خداوند، کسی است که شما را آفرید، سپس به شما روزی داد، آن گاه شما را میمیراند و سپس زنده میکند. آیا از شریکهایی که شما [برای خدا] گرفته اید کسی هست که ذرّه ای از این کارها را انجام دهد؟ از آنچه شریکش قرار میدهند او منزّه و برتر است.
در این آیه به چهار صفت الهی اشاره شده که هر یک به تنهایی برای تسلیم و تعبّد انسان کافی است. آفرینش انسان، دلیل مستقّلی بر لزوم بندگی انساناست: ( (اعْبُدُوا رَبَّکمْ الَّذِی خَلَقَکمْ) ).
روزی دادن خداوند به ما، دلیل بر لزوم بندگی ماست: ( (فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ. الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ) ). میراندن و زنده کردن نیز هر یک به تنهایی، دلیل لزوم تعبّد و تسلیم انسان در برابر پروردگار متعال است: ( (اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکمْ ثُمَّ رَزَقَکمْ ثُمَّ یُمِیتُکمْ) ).
درسوره غافر، آیه ۶۸ هم میخوانیم:
هُوَ الَّذِی یُحْیِی وَ یُمِیتُ فَإِذا قَضی أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ لَهُ کنْ فَیَکونُ
او کسی است که زنده میکند و میمیراند، و چون به وجود چیزی حکم کند، فقط به آن میگوید: «باش»، پس بی درنگ موجود میشود.
در نتیجه:
۱. میراندن و زنده کردن تنها به دست اوست: «هُوَ الَّذِی».
۲. قدرت او برای زنده کردن و میراندن، یکسان است: «یُحْیِی وَ یُمِیتُ».
🔰محسن قرائتی
#فرازهایی_از_دعای_عهد
#زندگی_مهدوی
#اللهمعجللولیکالفرج
#امام_زمان
@sabk_zendegi_mahdavi
﷽سـبکــ زنـدگـےمهـدوے🇮🇷🏴
﷽ ۱۱. و ممیت الاحیاء؛ و ای میراننده زندگان! ✍در قرآن میخوانیم مرگ و حیات، جلوه ای از ربوبیّت اله
﷽
زندگی مهدوی درسایه دعای# عهد
۱۲. یا حی لا إله الا انت؛ ای زنده که غیر تو
معبودی نیست!
✍پیش تر، حی بودن خداوند را توضیح دادیم. در این قسمت، وحدانیت او ذکر شده است که مقداری در این باره توضیح میدهیم:
در قرآن بارها شعار توحید با بیانات گوناگون مطرح شده است؛ مانند: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ»،«لا إِلهَ إِلَّا هُوَ»، «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ»، «لا إِلهَ إِلَّا أَنَا».
«لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» اوّلین صفحه شناسنامه هر مسلمان است. اوّلین شعار و دعوت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نیز با همین جمله بود: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا»همچنان که فرمود:
من قال لا اله الا الله مخلصاً دخل الجنة. و اخلاصه بها أن تحجزه لا اله الاالله عما حرم الله؛
هرکس خالصانه شعار توحید سر دهد، وارد بهشت میشود. و نشان اخلاص او آن است که گفتن «لا اله الا الله»، وی را از حرامهای الهی دور سازد.
امام صادق علیه السلام فرمود: «قول لااله الّااللّه ثمن الجنة؛گفتن «لااله الّا اللّه» بهای بهشت است» همان گونه که این حدیث قدسی از امام رضا علیه السلام نقل شده است: «کلمة لااله الّااللّه حصنی؛کلمه توحید، دژ مستحکم الهی است».
آری؛ توحید، مایه نجات و رستگاری انسان است. البتّه همان گونه که میگویند هرکس به دانشگاه یا حوزه علمیه قدم گذاشت، دانشمند شد که یعنی به شرط خواندن همة دروس لازم، گفتن «لااله الّا اللّه» نیز نجات دهنده است؛ امّا با داشتن شرایطش که در جای خود بدان اشاره شده است.
عارف واصل، مرحوم حاج میرزا جواد ملکی تبریزی میفرماید:
مرا شیخی بود بزرگوار [شاید مرحوم آخوند ملا حسین قلی همدانی] که مانند او راندیده ام. از او پرسیدم: «در اصلاح و جلب معارف، چه عملی را به تجربه رسانده اید؟ » فرمود: «من عملی را مؤثرتر ندیدم از اینکه در هر شبانه روز، یک بار بر سجده طولانی مداومت شود و در آن سجده بگوید: لا إِلهَ إِلا أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظّالِمِینَ».
و به هنگام گفتن، خود را در زندان طبیعت زندانی و به زنجیرهای اخلاق رذیله بسته ببیند؛ آن گاه اقرار کند: بار الها این کار را تو بر من نکردی؛ بلکه من خود بر خود ستم کردم و خود را به اینجا انداختم. »
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نیز در دعای کمیل عرضه میدارد:
لا إله إلا أنت سبحانک و بحمدک ظلمت نفسی و تجرأت بجهلی ؛
خدایی جز تو نیست ای ذات پاک و منزه و به حمد تو مشغولم و به خودم ظلم کردم و به نادانی خودم، دلیری کردم.
اقرار و اعتراف به وحدانیت، در بخشهای زیادی از دعاها وجود دارد و تقریباً میتوان گفت: یکی از آداب دعا، همین مسئله است.
🔰محسن قرائتی
#فرازهایی_از_دعای_عهد
#زندگی_مهدوی
#امام_زمان
#اللهمعجللولیکالفرج
@sabk_zendegi_mahdavi
﷽سـبکــ زنـدگـےمهـدوے🇮🇷🏴
﷽ زندگی مهدوی درسایه دعای# عهد ۱۲. یا حی لا إله الا انت؛ ای زنده که غیر تو معبودی نیست! ✍پیش تر،
﷽
زندگی مهدوی درسایه دعای# عهد
بخش سوم: ابلاغ درود
اشاره
✍سلام به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در این دعا از جهت کمیت، جهانی و از حیث کیفیت به اندازه عرش خداست. کیفیت سلام به امام در این دعا، بلندنظری منتظر را میرساند. انسان منتظر، بلندنظر است و اندیشه جهانی دارد و وقتی خواسته ای هم دارد، با نگاهی عمیق و طولانی، آن را مطرح میکند. برخی، امام را فقط برای رفع مشکلات خود طلب میکنند؛ اما منتظران واقعی، دغدغه جهانی دارند و هنگامی که مشکلی در غیر جغرافیای خود اتفاق میافتد، نگران میشوند.
دعای عهد به منتظران، افق جهانی میبخشد. در این بخش دعا میخوانیم:
... عن جمیع المؤمنین و المؤمنات فی مشارق الارض و مغاربها... ؛ از طرف همه مردان و زنان باایمان در مشرقهای زمین و مغربهای آن.....
منتظران با قرائت این دعا در ابتدای صبح از طرف همه مؤمنان سراسر جهان، به امام خود سلام میدهند. این فراز از دعا نشان می دهد که امام را تنها برای خود خواستن، غلط است. منتظر واقعی، دغدغه جهانی دارد و چنین انتظاری، انتظار مثبت و پویاست.
در این قسمت، از خداوند متعال درود و سلام برای امام زمان درخواست میکنیم که دوازده فراز دارد...
🔰محسن قرائتی
#فرازهایی_از_دعای_عهد
#زندگی_مهدوی
#امام_زمان
#اللهمعجللولیکالفرج
@sabk_zendegi_mahdavi
﷽
🍃🌺اخلاق واوصاف منتظران:
(اخلاق فردی)
✅ادب
✍ادب، آن است که انسان از گفتار زشت و رفتار ناپسند و برخورد نسنجیده و سبک با دیگران پرهیز کند و گفتارش نیکو و رفتارش سنگین و قدرشناسانه باشد.
کیفیت سخن گفتن و محتوای کلام، نشانة عقل و شعور و ادب انسان است. شخصیت هرکس را در آینة کلامش میتوان دید و شناخت. امام علی علیه السلام میفرماید:
لا اَدَبَ لِیَسّیئِ النُّطْقِ؛ [۱]
فرد بدگفتار، ادب ندارد.
[۱]: غرر الحکم، حدیث ۱۰۵۹۶.
#زندگی_مهدوی
#اخلاق_ و_اوصاف_منتظران
#امام_زمان
#اللهمعجللولیکالفرج
@sabk_zendegi_mahdavi