گاهی حتی شاید خودت نمیدونستی..
شاید واقعا چون نمیگفتم نمیدونستی که
چقدر وجودت برای من پناهه!
دیدی میگن تا قبل اینکه دیر نشده بهش بگو!؟
شاید فقط من نباید سکوت می‌کردم=)
شاید باید بهت میگفتم..
میگفتم که تو امیدمی..
توی این وضعی که دارم فرو می‌پاشم
تو تنها امیدمی تا حرف بزنی..باشی..
نور بدی به سیاهیِ افکارم؛
اما سکوت کردم..!
سکوت کردم و فکرکردم مثل همیشه میفهمی..
اما مثل اینکه فراموش کرده بودم که تو غرق
دردِ وضعی..
و دقیقا همونجا بود که امیدم که خوردوخاکشیر شد، هیچ.
همه‌ی جونم پرکشید و زانوهام خم شد..
همون‌لحظه‌ای که برات راحت تموم شدم..=)
و کسانی هستند که دور بودنشان دردناک ترین اتفاق است، کسانی هستند که باید نزدیک باشند
باید آنقدر نزدیک باشند که نتوانی چشم از چشمان گیرایشان برداری ، باید آنقدر فاصله کم باشد تا عطرشان مست کند آدمی را، باید آنقدر نزدیک باشند تا هر زمان اراده کنی حل شوی در آغوش پر آرامششان، باید باشند، تا صدایشان نوازش کند گوش هایمان را ، کسانی هستند که باید باشند و بودنشان لازمه‌ی ادامه دادن است.
حالا خودت به من بگو عزیزِ جان من
چگونه با این دوری و فاصله سر کنم؟
