مسیر پیاده روی خودم رو براتون فیلم گرفتم ببینید 😉

عزیزانی که دارین به صورت کاملا غیر تخصصی فروشندگی زعفران میکنید و متوجه نیستین چه جنسی به مشتری میفروشین من دوست ندارم از محتویات کانالم استفاده کنید حتی یک ایده ی کوچیک

در قديم، كه ساعت وجود نداشت کشاورزان خراسان جنوبی روستای دشت بیاض ، براي تقسيم كردن آب کشاورزی روشي را ابداع كرده بودند كه به وسيله آن مي توانستند سهم هر كس را مشخص كنند ديگي را پر از آب مي كردند و يك كاسه مسي نشانه گذاری شده كه ته آن سوراخ بود روي آب مي انداختند، که اين كاسه تا خط نشانه پر از آب شود همانطور که گفتم :فنجان کاسه‌ای مُدَرَج و نشانه‌گذاری شده‌ بود که در کف آن یک روزنه تعبیه شده‌ بود و این فنجان بر روی یک دیگ پرآب قرار می‌گرفت . فنجان: یکی از ظروفی بود که در پیمانه کردن آب نهرها از آن استفاده می کردند. مدتي كه طول مي كشيد تا اين كاسه تا خط نشانه پر از اب شود ۸/۵۷ دقيقه بود كه به اصطلاح يك فنجان بود. هر ساعت (۶۰دقیقه ) ۷ فنجان آب بود و هر كس به تعداد فنجانی كه آب داشت مجاز به استفاده از اب بود. دوره ی چرخش و نوبت هر نفر در ماه های عادی سال ۲۰ روز بود، که به این بازه ی بیست روزه مدار میگفتن مدار چرخش آب در ماههای گرم سال به دلیل احتیاج بیشتر کشاورزان به اب ده روزه بود که به اصلاح نیم راه میگفتن تبصره ی نیم راه این بود که هر نفر مجاز به گرفتن نصف حق ابش بود در بیشتر مناطق خراسان از جمله : روستای دشت بیاض تقسیم عادلانه آب در میان کشاورزان اهمیت فراوانی داشته. از این رو برای اینکه بتوانند سهم آب هر کشاورز را به دقت تعیین کنند از واحد زمانی به نام «فنجان» استفاده می‌کردند. جالب اینجاست که به محل تقسیم اب ورق یا مانع میگویند که در گویش محلی به (برق ورکردن ) یعنی مانع جلو اب را برداشتن معروف است

دخترای خراسان جنوبی روستای ما رو ببینین 🥰 عروسی داریم 🥰 لباس محلی ه