💙 ❄💙 💙❄💙❄ ❄💙❄💙❄💙 💙❄💙❄💙❄💙❄ #جانم_می‌رود #قسمت_91 نگاهش و به بیرون سوق داد؛ تا چشماش اونو لو ندن. از استرس ناخن هاش و می جوید. با صدای ضربه ای که شهاب به فرمان زد؛ به طرف شهاب برگشت. ــــ چرا به من دروغ میگی مهیا؟! من شوهرتم. چرا نمیگی که کار اون بی همه چیز بوده؟! ـــ ن... نه اون... شهاب اجازه نداد ادامه بده. غرید: ــــ دروغ نگو مهیا... دروغ نگو... چشمات لوت دادن ،چرا با من راحت نیستی؟! ها؟! مهیا سرش و پایین انداخت و حرفی نزد. شهاب عصبی دنده رو جابه جا کرد و زیر لب به مهران بدو بیراه می گفت... تو مسیر حرفی نزدند. مهیا نگاهی به جاده انداخت. نزدیک خونه بودند؛ نگاهی به شهاب انداخت، که با اخم رانندگی می کرد. نمی تونست ناراحت بودن شهاب و تحمل کنه. ــــ شهاب؟! ــــ لطفا چیزی نگو مهیا. مهیا، سرش و پایین انداخت. نم اشک تو چشماش نشست، با وایستادن ماشین سرش و بلند کرد. روبه روی در خونه شون بود. ـــ شهاب؟! ـــ من صبح زود میرم ماموریت. ـــ شهاب؟! ــــ مواظب خودت باش. کلاس هات رو هم حتما برو. ـــ شهاب؟! شهاب موبایلش و درآورد و شماره ای گرفت. ـــ برو خونه مادرت الان نگران میشه. و تلفن و به گوشش نزدیک کرد. ـــ سلام محمد خوبی؟؟ ـــ قربانت فردا صبح ساعت چند حرکته؟! مهیا با چشمان پر اشک به شهاب نگاهی انداخت. خداحافظی زیر لب زمزمه کرد و از ماشین پیاده شد. رو به روی در وایستاد. اصلا رمقی برای درآوردن کلید نداشت. دکمه آیفون و فشار داد. در با صدای تیکی باز شد. مهیا نگاه آخرش و به شهاب انداخت و وارد خونه شد. شهاب تا مهیا وارد خانه شد، با محمد خداحافظی کرد. سرش و به صندلی تکیه داد؛ خودش هم ناراحت بود و دوست نداشت مهیا رو ناراحت کنه. اما باید اونو تنبیه میکرد، تا یاد بگیره ،تا دیگه چیزی رو ازش پنهون نکنه. یاد چشمان اشکین مهیا افتاد. مشتی به فرمان زد. ــــ لعنت بهت مهران... پشیمون شده بود. تحمل ناراحتی مهیا رو نداشت. در رو باز کرد، تا به طرف خونه مهیا بره. اما با دیدن چراغ خاموش اتاق مهیا سرجاش وایستاد. با اینکه براش سخت بود؛ اما باید مهیا یاد می گرفت، که چیزی ازش پنهون نکنه. به عقب برگشت و سوار ماشین شد. ماشین و تو قسمتی از حیاط پارک کرد. وارد خونه که شد، شهین خانوم به استقبالش اومد. ــــ سلام مادر! خسته نباشی! شهاب لبخند بی جانی زد. ــــ خیلی ممنون... ـــ چیزی شده شهاب؟! ـــ نه مامان! خستم. من میرم بخوابم. به طرف پله ها رفت. روی یکی از پله ها وایستاد. ـــ مامان من از فردا برای دو سه روز میرم ماموریت... ـــ چرا زودتر نگفتی مادر؟! ـــ شرمنده یادم رفت. شهین خانوم به رفتن شهاب نگاهی انداخت. مطمئن بود اتفاقی افتاده است. ازنگاه غمگین پسرش راحت می تونست این و فهمید.... شهاب، سجاده اش و جمع کرد. کوله اش و روی شونه اش گذاشت، و از اتاقش بیرون رفت. آروم آروم از پله ها پایین اومد. کفش هاش و از جا کفشی درآورد؛ تا می خواست کفش هاش و پا کنع، با صدای محمد آقا وایستاد. ـ شهاب داری میری؟! ـ آره بابا! ـ چرا اینقدر بی سر و صدا؟! ـ خب، گفتم خوابید. بیدارتون نکنم. ـ یعنی اگه برای نماز بیدار نمی شدم، تو خداحافظی نمی کردی... ـ شرمنده فک کردم مامان، بهتون گفت دیشب. ـ آره! مادرت گفت داری میری ماموریت. به شهاب نزدیک شد و دستی روی شانه اش گذاشت. ـ چیزی شده شهاب؟! شهاب لبخندی زد. ـ نه! ـ مطمئن باشم؟! 🌝نویسنده : فاطمه امیری🌝 💙 ❄💙 💙❄💙❄ ❄💙❄💙❄💙 💙❄💙❄💙❄💙❄

²پارت تقدیم نگاهتون🌷

#بدون_تو_هرگز 63 قسمت شصت و سه ؛ "خدای تو کیست؟"  🔵 خنده اش محو شد... –یعنی ... شما از من بدتون میاد خانم حسینی؟... 🔸 چند لحظه مکث کردم ... گفتنِ چنین حرف هایی برام سخت بود ... امّا حالا... –صادقانه ... من اصلاً به شما فکر نمی کنم ... نه به شما... که به هیچ شخص دیگه ای هم فکر نمی کنم ... نه فکر می کنم، نه..... بقیه حرفم رو خوردم و ادامه ندادم ... 💢 دوباره لبخند زد...😊 –شخص دیگه که خیلی خوبه ... امّا نمی تونید واقعاً به من فکر کنید؟... 🔹 خسته و کلافه ... تمام وجودم پر از التماس شده بود... –نه نمی تونم دکتر دایسون ... نه وقتش رو دارم، نه ... چند لحظه مکث کردم ... _ بدتر از همه ... شما دارید من رو انگشت نما و سوژه حرف دیگران می کنید... 😥 🔺–ولی اصلاً به شما نمیاد با فکر و حرفِ دیگران در مورد خودتون ... توجه کنید ... یهو زد زیرِ خنده ... اینقدر شناخت از شما کافیه؟ ... حالا میتونید بهم فکر کنید؟...☺️ ❇️ –انسان یه موجودِ اجتماعیه دکتر ... من تا جایی حرفِ دیگران برام مهم نیست که مطمئن باشم کاری که می کنم درسته ... 🔅 حتی اگر شما از من یه شناختِ نسبی داشته باشید ... من ندارم ... بیمارستان تمامِ فضای زندگی من رو پُر کرده ... وقتی برای فکر کردن به شما و خصوصیاتِ شما ندارم ... 🔹حتی اگر هم داشته باشم ... من یه "مسلمانم" ... و تا جایی که یادم میاد، شما یه دفعه گفتید ... از نظرِ شما، خدا ... قیامت و روح وجود نداره...🚫 🔶 در لاکر رو بستم... –خواهش می کنم تمومش کنید... و از اتاق رفتم بیرون.... 📝(نوشته همسر وفرزند شهید سیدعلی حسینی)🥀

#بدون_تو_هرگز 64 قسمت شصت و چهار ؛ "جراحی با طعمِ عشق" 📣🗓 برنامه جدید رو که اعلام کردن، برق از سرم پرید ...شده بودم دستیارِ دایسون...😳😫 انگار یه سطل آب یخ ریختن روی سرم  ... باورم نمی شد ... کم مشکل داشتم که به لطفِ ایشون، هر لحظه داشت بیشتر می شد ... دلم می خواست رسماً گریه کنم 😢 ⭕️ برای اولین عمل آماده شده بودیم ... داشت دست هاش رو می شست ... همین که چشمش بهم افتاد با حالتِ خاصی لبخند زد ... ولی سریع لبخندش رو جمع کرد... –من موقع کار آدمِ جدّی و دقیقی هستم...🤓 و با افرادی کار می کنم که ریزبین، دقیق و سریع هستن ... و... 🔹داشتم از خجالتِ نگاه ها و حالت های بقیه آب می شدم ... زیرچشمی بهم نگاه می کردن ... و بعضی ها لبخندهای معناداری روی صورت شون بود...😓 🔸چند قدم رفتم سمتش و خیلی آروم گفتم... –اگر این خصوصیاتی که گفتید ... در موردِ شما صدق می کرد ... می دونستید که نباید قبل از عمل با اعصابِ جراح بازی کنید ...حتی اگر دستیار باشه...✔️ 💢 خندید ... سرش رو آورد جلو... –مشکلی نیست ... انجامِ این عمل برای من مثل آب خوردنه ... اگر بخوای، می تونی بایستی و فقط نگاه کنی...☺️😌 🔷 برای اولین بار توی عمرم، دلم می خواست ... از صمیمِ قلب بزنم یه نفر رو لِه کنم...😒 🔺 با برنامه جدید، مجبور بودم توی هر عملی که جراحش، دکتر دایسون بود ... حاضر بشم ... ✅ البته تمرینِ خوبی هم برای صبر و کنترلِ اعصاب بود ... چون هر بار قبل از هر عمل، چند جمله ای در موردِ شخصیتش نطق می کرد ... و من چاره ای جز گوش کردن به اونها رو نداشتم....! 🏩 توی بیمارستان سوژه همه شده بودیم ... به نوبتِ جراحی های ما می گفتن ... جراحی عاشقانه......💉🌸 📝(نوشته همسر وفرزند شهید سیدعلی حسینی)🥀

²پارت تقدیم نگاهتون🌷

هربار که گفتند عشق چیست؟ از تو برایشان خواهم گفت . #آقای‌ابا‌عبدالله

◖🙂♥◗ گوشتان‌به‌دهن‌رهبر‌باشد‌که، گوش‌رهبربه‌دهانِ‌امام‌زمانه:)🌱!' -علامه‌حسن‌زاده‌آملی-

دختࢪبودڪہ پدࢪش‌شهیدشد . . دانشگاه ڪہ‌قبول‌شد، همہ‌گفتند: باسهمیہ قبول شده!!! ولے... هیچوقت نفهمیدند.  ڪلاس او‌ل وقتےخواستندبہ‌اویادبدهند ڪہ‌بنویسد بابا! یڪ‌هفتہ دࢪتب سوخت... 💔:)! #شهیدانه🖤✨ #اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفࢪج

وقسم‌به‌خاکِ‌شلمچه که‌بوی‌شهدارامی‌دهد:)💔 #شهیدانه

دو رڪـعت نمـاز بخـوان و به خداوند عـرض کـن خدایا هرکس به من بدی ڪرده را بخشیدم، تـو هم مـرا ببخش..! آن وقت ببین خدا با تـو چه ڪار میڪند #حاج‌اسماعیل‌دولابی