خیلی از ماها یه سری رفقایی داریم که با هیچ چیز و هیچ کس عوضشون نمیکنیم!هرموقع و
هرجا خواستیم بودن،توی خوشی،سختی و...
دیدی چقدر برامون ارزش دارن؟
وقتی مشکل داشتیم میرفتیمسراغ خودشون..
یاگاهی اوقاتم دست رد به سینمون میزدن اما
بیشتر اوقات ناراحت نمیشیدیم...
میگفتیم چون فلانیه اشکالی نداره...
یاگاهی اوقات به قول امروزیا دپ بودیم،میرفتیم
سراغ هندزفری وآهنگای دپ...
دمتگرم که حالتو بدتر میکردی!
مثلا با اینا آروم میشدی اما خودت بهتر میدونی بهتر نمیشدی که هیچ..تازه بدترم میشدی!
وقتی حالت بد بود به هندزفری وآهنگ پناه
میبردی به نظرت اینکار عقلانیه؟🙂
هیچ کجای زندگیمون یاد خدا نبودیم،
بعد طرف میگه چرا خدا منو نمیبینه ؟
چرا صدامونمیشنوه؟اصن چرا غم رو آفریده؟
آخه ادمِ حسابی اگر غم نبود که تو صدسال یه بارم یاد خدا نمی افتادی!
وقتایی که حالت بد بود یا شاد بودی،چقدرش
رو یاد خدا بودی؟چقدر بهش فکر کردی؟وقتی
میخواستی کاری انجام بدی چقدرش رو فکر کردی که خدا دوست داره یانه؟
قبول کن که اولویت بیشتر کارهامون خدا نبود🙂
بعدچطور طلبکار میشیم؟
رفیق!همه آدما یه روزی میرن،فقط تا یه جایی کنارت هستن...از یه جایی به بعد فقط خودت هستی و خدا...
اینوهمیشه یادت باشه...
هیچکی پشت آدم نیست...هیچکی پشتت نیست.
فقط خداهستش!
سعی کن به سمت خدا بری،نه خلق خدا...
کسایی که توی سختی کمکت میکنن،مطمئن
باش خودشون وقتی مشکل دارن اولین نفر
سراغ خدا میرن...
خودِاونا هم از خداکمک میخوان...
همه ما وسیله هستیم...🙂
مشکل مااینه که اصلی رو ول کردیمورفتیم
سراغ فرعی...
نزار حب خداوند توی دلت کم بشه...
زندگیت نابود میشه...
تاوقتی خدا کنارت باشه،تاوقتی حضورخدارو
در زندگیت حس کنی،تو برنده این بازی هستی
اما ...
باخدا حرف بزن،نزار فاصلت با خدا بیشتر بشه.
هنوزم دیر نشده رفیق...
همیشه راه برگشت وجود داره
برگرد...🙂
ببخشید امشب مختصرصحبتکردم..
به رسم ادب
[السلام علیک یا امیرالمومنین]