⊰•🖤⛓🌚•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ح‌ـسین‌جان سال‌هـا‌گریـ‌ه‌بـ‌ه‌توج‌ـرم‌تلقۍ‌می‌شـد گریـ‌ه‌ی‌هرشـب‌مابرڪت‌روح‌اللـ‌ه‌است! 🏴 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•🖤•⊱¦⇢#رحـلٺ‌امـام‌خمینے ⊰•🖤•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۴۵ رو به نادیا گفتم: –کاش جایی که امروز من رفتم و دیدم تو هم میومدی میدیدی، اونوقت همین کو‌کو رو میزاشتی روی سرت و حلوا حلوا می‌کردی. نادیا با خنده گفت: –من که چیزی نگفتم، فقط از خلاقیت مامان تعریف کردم. بعدشم اینقدر مامان این کوکو رو ضخیم درست کرده که همون شبیه حلوا شده. حالا تلما تو اون بدبختارو میگی، کاش توام دیروز سرظهر اینجا بودی، میدیدی چه عطری، چه بویی، من نمیدونم این خانم بهاری اینا با چی کباب درست میکنن اصلا بوش خیلی خوشمزس، بعد دستش را به طرفین تکان داد و ادامه داد: –وقتی بوش اینقدر آدمو سیر میکنه دیگه ببین خودش چیه، من از بوش سیر شدم. ولی نمیدونم چرا مامان هر چی می‌پزه، بو نداره. محمد امین از این حرف خوشش نیامد. –چرا نداره، احتمالا تو کرونا گرفتی متوجه نمیشی. –عه، پس چطور بوی کباب رو متوجه میشم. –برای این که مرغ همسایه غازه، همچین بویی هم نداشت. مادر چشم غره‌ایی رفت. –گیر دادنتون به سیب زمینی و تخم مرغ تموم شد حالا نوبت به آشپزی من رسید؟ –نه مامان جون، شما همین که با همین دو قلم انواع و اقسام غذاها رو درست می‌کنید یعنی دست کل آشپزا رو از پشت بستین. اصلا خود سیب‌زمینی و تخم مرغا هنگ میکنن که در این حد کارایی داشتن و خودشون و اجدادشون بی‌خبر بودن. محمد امین در حالی که ریسه می‌رفت رو به من گفت: –تلما یه بار ناهار که تو نبودی. مامان همین سیب زمینی رو آبپز کرده بود پهنش کرده بود کف سینی، بعد مثل پیتزا روش سبزیجات ریخته بود یه کمم سیر رنده کرده بود که ما فکر کنیم سسیس و کالباس توش ریخته، بعد گذاشته بود تو فر، یعنی با پیتزا مو نمیزد. یه جوری که منم گول خوردم. تازه وقتی شروع به خوردن کردم فهمیدم مامان چه هنری به خرج داده. ولی انصافا طمع باحالی داشتا نه نادی. مادر سعی داشت نخندد. و آرام غذا می‌خورد. ولی گاهی انگار کنترل لبهایش از دستش در می‌رفت و لبخند میزد. کمی نمک روی کوکو ریختم. –اگه مامان این غذاها رو درست نمی‌کرد شما الان به چی می‌خندیدید، اصلا بهتون خوش نمیگذشت، مثل برج زهرمار هی می‌خواستید گوشت و مرغ بخورید که چی بشه؟ نادیا چشم‌هایش را گرد کرد و انگشت سبابه‌اش را روی لپش گذاشت. –دیدی محمد امین؟ دیدی خواهر به چه نکته‌ایی اشاره کرد، واقعا ما غافل بودیم. راست می‌گه‌ها، خواهرم ممنونم که ما رو به خودمون آوردی. بعد هر دو با محمد امین شروع به دست زدن کردند. –مادر مچکریم، مادر مچکریم. مادر دیگر نتوانست خود دار باشد و قهقهه‌اش بلند شد و گفت: –والا شماها دیگه خیلی ناشکرید مگه همین دو روز پیش نبود ته چین مرغ درست کردم. نادیا و محمد امین با تعجب به همدیگر نگاه کردند. بعد هر دو به من نگاه کردند. گفتم: –اره دیگه سر ته دیگشم دعوا می‌کردید. محمد امین که انگار چیزی یادش آمده باشد گفت: –آهان اونو میگید. نادی همون غذائه که وقتی میخوردی شک می‌کردی مرغم توش بوده یا نه. نادی گفت: –همون که مرغ توش ریش ریش شده بود؟ محمد امین لبخند زد. –نگو ریش ریش بگو تار تار، تازه تار تارشم مثل تار ابریشم بود یعنی با چشم غیر مسلح دیده نمیشد، فقط یه حس خوردن ته چین مرغ بهت دست می‌داد. نادیا یک کو‌کو داخل لقمه‌اش گذاشت. –آره، باید به خودت تلقین می‌کردی داری مرغ میخوری. محمد امین اشاره‌ایی به لقمه‌ی نادیا کرد. –چه خبره، تموم کردی، گشنت نیستا. آرومتر. چون هر دو در یک بشقاب غذا می‌‌خوردند، محمد امین به نادیا اشاره کرد که ملاحظه کند. نادیا گفت: –من دیگه سیر شدم امین، بقیه‌اش مال خودت. با خودم فکر کردم ماه بعد که حقوقم را گرفتم یادم باشد که مقداری پروتین هم برای خانه بخرم. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۴۶ فردای آن روز مادر برایمان کباب تابه‌ایی درست کرد. چون پدر خیلی دیر از سرکار می‌آمد ما خیلی دیر وقت شام می‌خوردیم. نادیا آنچنان با آب و تاب می‌خورد و از دست پخت مادر تعریف می‌کرد که انگار بهترین غذای دنیا را می‌خورد. ساعت نزدیک نیمه شب بود، کنار پدر نشسته بودم و به اخباری که از تلویزیون پخش میشد گوش می‌کردم. پدر گفت: –تلما بابا، یه چایی برام بریز بیار. همانطور که چشم به تلویزیون دوخته بودم بلند شدم. –چشم بابا. به آشپزخانه رفتم. می‌خواستم بدانم شایعه این که گفته شده تا دو هفته همه جا را تعطیل خواهند کرد درست است یا نه. چشم و گوشم کنار تلویزیون جا مانده بود. استکان چای را روی میز گذاشتم و همانجا ایستادم. مادر نگاهی به من انداخت. –تلما این چیه ریختی؟ نگاهم را به زحمت از تلویزیون گرفتم و به استکان چای دادم. آنقدر کم‌رنگ ریخته بودم که فرق زیادی با آب جوش نداشت. –عه، چرا من اینجوری ریختم. نادیا خندید. –اگه تو کافی‌شاپم اینجوری کار کنی که به زودی درش تخته میشه که. محمد امین اشاره به تلویزیون کرد. –از فردا درش تخته شد. همه جا رو تعطیل کردن. آه از نهادم بلند شد. همانجا جلوی تلویزیون نشستم و گوش به اخبار سپردم. محمد درست می‌گفت، تا دو هفته همه جا را تعطیل کرده بودند. مثل کسانی که کشتیهایش غرق شده است به تلویزیون خیره بودم. محمد رو به نادیا گفت: –یه جوری ماتم گرفته انگار یکی از شرکای کافی‌شاپه و نگرانه الان با این تعطیلی ورشکست بشه. نادیا خندید. محمد امین به مزه پرانیهایش ادامه داد: –چیه بابا، نکنه چیزی اونجا جا گذاشتی الان دیگه نمیتونی بری برداری. درست می‌گفت، چیزی جا گذاشته بودم، اما نه آنجا، در همان حوالی کمی‌آنطرف‌تر، در پیاده رو، کنار یک درخت چنار تنومند که برگهایش را فرش زیر پای عابران کرده، میان لوازم‌التحریرهای رنگ و وارنگ. بدون این که بدانم انگار چیزی از وجودم را بدون او نداشتم. چیزی که وقتی نبود تمام وجودم را مختل می‌کرد. چیزی شبیهه شادی، زندگی، چطور دو هفته را با ندیدنش بگذرانم صدای محکم کوبیده شدن آپارتمان همه را به سکوت وادار کرد. همه با بهت به همدیگر نگاه کردیم. اول کسی که سکوت را شکست محمدامین بود. –شبیهه طلبکارا در میزنه. پدر گفت: –پاشو ببین کیه؟ همین که محمد امین در را باز کرد خانم بهاری همسایه‌ی واحد روبه رویمان با گریه گفت: –شما خونه‌اید؟ مادر خودش را به کنار در رساند. کنجکاوی و نگرانی باعث شد کم کم همه درجلوی در تجمع کنیم. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۴۷ خانم همسایه خودش را میزد و گریه می‌کرد. بدبخت شدم خدا. حالا چیکار کنم. با نگاه کردن به در آپارتمانشان همه‌ی گره های ذهنمان باز شد. از خانه‌شان سرقت شده بود. در آپارتمان را جوری شکسته بودند که دیگر قابل استفاده نبود. مادر پرسید: –کی دزدی شده؟ ما که خونه بودیم چرا صدایی نشنیدیم؟ خانم بهاری در لحظه حالت چهره‌اش تغییر کرد و جدی گفت: –منم همین رو می‌خواستم بپرسم. مگه میشه شما صدایی نشنیده باشید و دزدا تو روز روشن راحت بیان همه چی رو جمع کنن ببرن. شما اصلا متوجه نشید. اصلا غیر ممکنه، محمد امین نگاهی به پنجره‌ی پاگرد انداخت. –الان که شبه، بعد پچ پچ کنان رو به من ادامه داد: –فکر کنم خیلی بهش فشار امده، قاطی کرده. پدر با شوهر خانم بهاری به داخل خانه‌شان رفتند. گفتم: –خانم بهاری، زودتر به پلیس خبر بدید. –آره زنگ زدیم. مادر چادرش را روی سرش مرتب کرد و با خانم بهاری به داخل خانه‌شان رفتند. می‌شنیدم که دلداری‌اش می‌دهد. پدر همراه شوهر خانم بهاری برگشتند. همسایه طبقه‌ی پایین هم بالا امد و وقتی از اوضاع خبر دار شد پرسید: –حالا چیا بردن؟ مرد همسایه نفسش را بیرون داد. –کلا گاوصندوق رو با خودشون بردن. یه گاو صندوق کوچیک داشتیم که طلاهای خانمم و خواهر و مادرم توش بود. اونام از ترس این که دزد بهشون نزنه طلاهاشون رو آورده بودن اینجا تو گاو صندوق ما گذاشته بودن. نامردا همه‌ی خونه رو هم زیر و رو کردن و بهم ریختن تا اگر پولی چیزی جای دیگه داشتیم پیدا کنن. بعد از چند دقیقه ما بچه ها به داخل خانه امدیم. نادیا روسری را از سرش کشید و لپهایش را پر از هوا کرد و در یک لحظه‌ خالی‌شان کرد. –دیدید چطوری حرف میزد؟ نگاهش کردم. چطوری؟ خودش را روی مبل انداخت. –واقعا متوجه نشدی؟ یه جوری حرف میزد انگار ما دزدیدیم. محمد امین خندید و نادیا ادامه داد: –یه جوری گفت مگه میشه شما صدایی نشنیده باشید در لحظه چند تا تهمت رو به ما چسبوند. یعنی هم ما همدست دزدا بودیم هم دروغگوییم. کنارش نشستم. –اون الان حال خوشی نداره، حالا یه چیزی گفته. محمد امین خنده‌اش را کنترل کرد و گفت: –یه جوری عصبی گفت اصلا غیر ممکنه شما متوجه نشید، من به خودم شک کردم. نکنه من دزدیدم حواسم نبوده. نادیا پوزخند زد. –حالا خوبه تو شک کردی، یه جوری با اطمینان گفت مگه میشه، من مطمئن شدم ما دزدیدیم و به روی خودمون نمیاریم. شلیک خنده ی محمد امین فضای خانه را پر کرد. متعجب به نادیا نگاه کردم. از خنده صورتش قرمز شده بود. به خاطر پوست سفیدش با هر واکنشی فوری لپهایش گل می‌انداخت. به زور خنده‌اش را جمع کرد. –خب اگه ما ندزدیدیم، امشب شام چطوری کباب خوردیم. میدونی گوشت کیلو چنده. میدونی واسه پنج نفر کباب پختن چقدر زیاد گوشت میخواد؟ تازه مامان واسه رستا اینا هم فرستاد اونام چهار نفر و نصفی هستن دیگه. میشه تقریبا ده نفر. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

حقـا‌کہ‌مرادۍومریدت‌شدھ‌ام‌من:)💚‌‌'

|ـب‌ـسم‌ࢪب‌‌بابڪ••♥️ |ـصب‌ـح‌ـتون‌بخیـࢪ••🎗

⊰•🦠🔗🪴•⊱ . پروردگارا … من به هر خیرے که به سویم بفرستے،سخت نیازمندم …‌! •سوره‌قصص۲٤ . ⊰•🪴•⊱¦⇢#خـداگونھ ⊰•🪴•⊱¦⇢#فدایۍ_وݪایٺ ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۴۸ محمد امین از خنده خودش را روی زمین انداخت. خود نادیا هم بلند بلند می‌خندید. لبهایم را گاز گرفتم. –هیچ معلوم هست چی‌میگی؟ زشته نادی، این شوخیها رو جلوی مامان و بابا نکنیدا، ناراحت میشن. اینجوری بلند می‌خندید صداتون میره بیرونا، اونوقت فکر می‌کنن ما از این که دزد بهشون زده خوشحالیم. محمد بلند شد و نشست و رو به نادیا گفت: –نادی باور کن اینا بوی کباب از خونه ما شنیدن با خودشون گفتن اینا که همیشه بوی سیب زمینی و اشگنه و دم پختک و دیگه خیلی بخوان به بچه هاشون حال بدن بوی ته چین مرغ میومد. چطور همین امشب که خونه ما رو دزد زده اینا کباب خوردن، در نتیجه کار کارخودشونه، من هم خنده‌ام گرفت و وارد شوخی‌شان شدم. –بعد اونوقت چطوری طلا رو به این سرعت به کباب تبدیل کردیم. همین یکی دو ساعت پیش دزد بهشون زده. –معمای ماجرا همینجاست دیگه، گفتیم به پلیس زنگ بزنن که همینجای معما رو حل کنن خب. هر سه از حرفهای خودمان خندیدیم. با صدای زنگ در محمد بلند شد و در را باز کرد. مادر با عصبانیت وارد شد. –شماها چتونه، صداتون مجتمع رو برداشته، آخه الان وقت مسخره بازیه، اون بدبخت داره میزنه تو سر خودش، اونوقت شما اینجا... با امدن پدر همه ساکت شدند، دیگر کسی حرفی نزد. من و نادیا سر به زیر برای خوابیدن به اتاق رفتیم. –نادی تشک محمد رو ببر بنداز تو راهرو بیا. نادیا تشک و بالش و پتو را به یکباره بیرون از اتاق ریخت و در را بست. با تعجب نگاهش کردم. –چرا اینطوری کردی؟ گفتم ببر تو راهرو. دستش را جلوی دهانش گذاشت و ریز خندید و پچ پچ کنان گفت: –اگه برم قیافش رو ببینم یاد حرفهاش میوفتم دوباره خندم میگیرها. تشکهایمان را پهن کردیم و دراز کشیدیم. نادیا تبلتش را باز کرد و عکس ساچی را نشانم داد. –ببین چه باحال شده، سرم را کج کردم. –کجاش قسنگه؟ چرا اینجوری رنگ کرده، حداقل همه‌ی موهاش رو آبی می‌کرد. اینجوری انگار رنگ دیوار رو ریخته وسط سرش. نادیا عمیق به عکس نگاه کرد. –تلما. سرم را روی بالشت جابجا کردم. –هوم. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۴۹ –اوم. اگه من بخوام با پول تو جیبی خودم موهام رو این رنگی کنم مامان اجازه میده؟ من همه‌ی موهام رو رنگ میکنم که قشنگ هم بشه. –چرا میخوای این کارو کنی؟ –خب، میخوام ببینم چه شکلی میشم. –فکر نکنم مامان خوشش بیاد. اخم کرد. –خوش به حال ساچی، هر کاری دلش بخواد میتونه انجام بده. لبخند زدم. –مگه قراره اون هر کاری میکنه توام انجام بدی؟ اون تو کشوری زندگی میکنه که فرهنگشون، سبک زندگیشون، اعتقاداتشوم با کشور ما خیلی فرق میکنه، تو فقط چهارده سالته، به همه‌ی اینا فکر کن. موضوع اصلا هزینش نیست. گرچه هزینشم چندین برابر پول تو جیبی توئه. ناراضی گفت: –ولی من خیلی خوشم میاد. نیم‌خیز شدم. –مگه آدمها از هر کاری خوششون بیاد میتونن انجام بدن؟ منم از خیلی کارا خوشم میاد. ولی انجام دادنش یعنی این که خیلی بی ملاحظه و بی درک هستم. او هم روی تشکش نیم خیز شد. –تو چه کارایی دوست داری که نمیتونی انجام بدی؟ –خیلی کارا، ولی نمیشه گفت. شروع به اصرار کردن کرد که بگویم. –اگر قول بدی بین خودمون میمونه میگم. سرش را به علامت مثبت تکان دادـ –خب مثلا دلم میخواد همه‌ی حقوقم رو اونجور که دوست دارم خرج کنم، ولی نمیشه، یعنی فعلا شرایطش نیست، از یه طرفم خوشحالم که میتونم به خانوادم کمک کنم. آهی کشید. –یه بار یه کلیپ از ساچی دیدم می‌گفت من هر کاری دلم بخواد می‌کنم. خوش به حالش اونقدر از کنسرتاش پول درمیاره و اونقدر پولداره که اصلا کسی هم به کارش کار نداره. بلند شدم نشستم. –ولی هر کس هر کاری دلش بخواد انجام بده که حق خیلی از آدمها زیر پا له میشه. –چه ربطی داره. –خیلی مربوطه، مثلا همین دزدی خونه همسایه، احتمالا آقا دزده پول نداشته، با خودش گفته خیلی باید کار کنم تا پول زیاد به دست بیارم. پس دلش خواسته بره دزدی، به کسی هم مربوط نیست. نوچی کرد. –آخه این با دزدی فرق داره. –به نظر من که زیاد فرقی نداره، امثال ساچی هم وقت با ارزش میلیونها آدم رو با کاراشون میگیرن بدون این که چیز مفیدی بهشون بدن. –خب علاقس دیگه، مثل ورزشکارا که هر کدوم به یه رشته ورزشی علاقه دارن. –خب ورزشکارا چی میدن چی میگیرن؟ وقت میزارن سلامتی میگیرن، واسه کشورشون مدال میگیرن. باعث افتخار مردم میشن، مردمی که برای دیدن بازیهاشون وقت گذاشتن. اما امثال ساچی چی؟ خود تو تو این پنج ماهی که ساچی رو دنبال میکنی و وقت براش میزاری چی ازش گرفتی؟ اصلا خودت رو با پنج ماه پیش مقایسه کن به نظرم یه چیزایی هم ازت کم شده. فوری پرسید: –چی کم شده؟ –نشاطت، آسایشت، آرامشت، فکر راحتت. مدام از این که اون خیلی چیزا داره و تو نداری، خیلی مسافرتها میره تو نمیتونی بری، خیلی کارا میکنه و تو نمی‌تونی انجام بدی تو فکری و غصه می‌خوری. می‌دونستی ساچی چند وقت پیش خواسته خودکشی کنه. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🤍👀🔏))))))"

⊰•🌸🔗•⊱ . عشق‌یعنی‌اینڪه‌زهراهرسحرقبل‌ازنماز ساعتے‌محوتماشاےعلی‌مےایستاد(: . ⊰•🌸•⊱¦⇢#عاشقونـھ ⊰•🌸•⊱¦⇢#فدایۍ_وݪایٺ ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

⊰•❤️‍🩹👀✨•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌-یـٰاد‌او‌در‌دل‌‌مـٰا‌هست‌بگو‌خوش‌بـٰاشد -مـٰا‌ڪه‌ا‌ز‌ڪل‌جهـٰان‌شـٰادۍ‌او‌مۍ‌ خواهیم...'!:)🎧📽❤️✨ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•❤️‍🩹•⊱¦⇢#مخـاطب‌خاصـم ⊰•❤️‍🩹•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

اگرامام‌خمینےنبود‌کدوم‌سیاستمدارےتو‌دنیا محبوب‌میومد‌و‌محبوب‌میرفٺ‌⁉️ #امام‌خمینے🖤 /"

ــآنچھ‌گذشتـ...📻🌿 |ـشبت‌ـون‌شھدایے |ـعاقبتتون‌امامـ‌زمانےｼ🖐🏼

|ـب‌ـسم‌ࢪب‌‌بابڪ••♥️ |ـصب‌ـح‌ـتون‌بخیـࢪ••🎗

⊰•🤍⛓👀•⊱ . ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌- اگرڪسی‌در‌‌جنگ‌شھید شود‌یڪ‌بار‌شھید‌شدھ !! اما‌اگر‌ڪسی‌با‌هواۍ‌‌نفس خودش‌بجنگد‌هرروز‌ . . . شھیدمۍشود🙂✨• ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ⊰•☁️•⊱¦⇢#داداش‌بابـڪم ⊰•☁️•⊱¦⇢#مجنــون‌اݪحسیـن ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ ➜‌ @Shahidbabaknourii

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏 پارت۵۰ –اهوم. وقتی شنیدم شاخ درآوردم. دیگه از زندگی چی میخواد؟ همش مسافرت، همش تفریح، همه‌ی دنیا بهش توجه میکنن و دوسش دارن، دیگه این واقعاخوشی زده زیر دلش. مامان یه وقتا میگه ناشکری آدم رو بدبخت میکنه‌ها‌، راست میگه‌ها... خندیدم. –ساچی چه میدونه شکر چیه که بخواد ناشکری کنه توام. من یه چیز رو خوب میدونم اونم این که خوشبختی با پول و رفاه و این چیزا نیست. باید دلت خوش باشه. وگرنه این همه آمار خودکشی تو کشورهای مرفه بالا نبود. یه بار داشتم آمار خودکشی تو کل دنیا رو میخوندم سوئد مقام اول رو داشت. حالا سوئد یه کشوریه که از همه لحاڟ شهرونداش تو رفاه و آسایش هستن. نادی هم از حالت نیم خیز به نشسته تغییر وضعیت داد. –واقعا اینا چشونه؟ شانه‌ایی بالا انداختم. –این که اونا چشونه خب دلایل زیادی داره، یکیش انگیزه نداشتن برای زندگیه، بی هدف بودن. الان همین ساچی، چرا یه دوره ایی افسرده شده بوده؟ کلی مشاوره و دکتر رفته الان حالش بهتر شده، اون که چیزی کم نداره. –خب پس دلیل این همه خودکشیها، افسردگیها چیه؟ –به نظر من خودمونیم. وقتی خودمون رو می‌سپاریم دست دیگران، اونام در ما نیازهای کاذبی به وجود میارن که وقتی بهشون نمیرسیم احساس بدبختی میکنیم. حالا هر کس در حد خودش. یه پولدار وقتی ماشین صد میلیاردی نداره به نظرش بدبخته یکی مثل من و تو وقتی اجازه نداشته باشیم هر کاری دلمون بخواد انجام بدیم احساس بدبختی می‌کنیم. یکی هم مثل دوست من ساره وقتی پول دوا دکتر نداشته باشه و به نون شب محتاج باشه، برای نیازش تلاش میکنه، اصلا نمیدونه افسردگی چی هست. چون نیازش واقعیه. گنگ نگاهم کرد. –نیازش واقعیه؟ ببین الان خود تو، چون ساچی موهاش رو آبی کرده میخوای که توام اون کار رو انجام بدی، این میشه نیاز کاذب، یعنی نیازی که یکی دیگه باعث شده تو هم احساس کنی به این کار احتیاج داری. نادیا لبهایش را بیرون داد. –خب قشنگه. شاید نیاز به زیبا شدن دارم. با لبخند نگاهش کردم. –ولی تو زیبایی، اتفاقا اونجوری زشت میشی. جون تلما، اگه ساچی این کار و نمیکرد و یه آدم کارتن خواب معتاد، موهاش رو آبی میکرد تو بازم می‌گفتی قشنگه؟ بازم می‌گفتی میخوای مثل اون بشی؟ خودش را روی بالشت پرت کرد. –آخه کارتن خواب پولش کجا بود بره مو رنگ کنه؟ –گفتم مثلا. –خب چون از ساچی خوشم میاد کاراشم دوست دارم دیگه. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸