『مُدافِـ؏ـانحَࢪیمِآلاللّٰھ』
|ـبـسمرببابڪ••♥️ |ـصبـحـتونبخیـر••🎗
ــآنچھگذشتـ...📻🌿
|ـشبتـونشھدایے
|ـعاقبتتونامامـزمانےシ🖐🏼
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
⊰•🌿🔗❤️•⊱
.
دسـتـہمـاروبـگیـریـد...
اۍشهـدادرایـنشلـوغۍدنیافـراموشتاننـکردیم..
درشــلوغےآخـرتفـرامـوشـمـاننـکـنـیـد..💔
.
⊰•🌿•⊱¦⇢#شهیدانه
⊰•🌿•⊱¦⇢#نوڪـرامـٰامحسیـن
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
چون تو دارم همه دارم♥️ .
{•🌸🔗🌱•}
تقوایعنیلحظهبهلحظهخودراپائیدن،
خودرامواظبتکردن؛انسانحواسش
جمعباشدکهچهکارداردمیکند .
- حضرتآقا
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
『مُدافِـ؏ـانحَࢪیمِآلاللّٰھ』
_
⊰•🖤🌪•⊱
.
آیامۍارزددربرابرِمتـٰاعزودگذرِدنیـٰابہ
عذابهمیشـگۍآخرتمبتلـٰاشـوید..
.
⊰•🌪•⊱¦⇢#شھیـدمرتضۍآوینـۍ
⊰•🌪•⊱¦⇢#مجنــوناݪحسیـن
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاهکن
پارت226
–بله دیگه، گفتین توی تاریکی و ظلمت که آدم چشمش نمیبینه گره باز کنه، پس نتیجه میگیریم هلما و آزارهاش هم یکی از این گرههاست. حالا شاید برای شما گرهی بزرگتری باشه، که اگه این طور باشه جای دست تون محکمتر هم میشه، چرا میخواید همین الان با عجله گره رو باز کنید این جوری که میمونید ته چاه و نمیتونید خودتون رو بالا بکشید.
خودکار را برداشت و در گوشهی دفتر شروع به کشیدن نقش و نگاری کرد.
– اون روز که گفتید شاگرد درس خونی هستید چقدر درست گفتید.
شما از اون شاگردایی هستید که از معلم جلوترن.
من خودم رو از اون معلمایی می دونم که فقط درس میدن و میرن.
ولی شما از اون شاگردایی هستید که حتی اگه معلم هم خوب تدریس نکنه شما دنبالش می رید و اصل مطلب رو پیدا میکنید.
لبخند زدم.
–من وقتی این مثال شما در مورد طناب و گره ها رو واسه خواهرم تعریف کردم میدونید چی گفت؟
–منظورتون رستا خانمه؟
سرم را به علامت مثبت تکان دادم.
–چی گفتن؟
–گفت ازدواج هم برای همه یکی از گرههای اون طنابه.
کنجکاو شد.
–یعنی برای خانما؟
–نه، فرقی نمی کنه، می گفت زن و شوهر هر چقدرم افکارشون به هم نزدیک باشه و همدیگه رو درک کنن بازم مسائلی توی زندگی هست که گره به وجود میاره و باید ازش رد شد و بعد توی روشنایی شروع به بازکردنش کرد.
امیرزاده به نقشی که با خودکار زده بود زل زد و حرفی نزد.
پرسیدم:
–شما موافق حرفش نیستید؟
دستش را زیر چانهاش زد.
–چرا درست میگن، ولی گاهی اون قدر این گره ریزه که نه می تونی دستت رو بهش گیر بدی و بیای بالا نه میتونی بازش کنی. برای همین مجبور میشی طناب رو قطع کنی و تا ابد بمونی ته چاه. حالا این قطع کردن در هر رابطهای می تونه باشه، حتی دو تا دوست، بعضی دوستیا باعث میشه ما برای همیشه ته چاه بمونیم. چون گرههای ریزی دارن.
بی فکر گفتم:
–اگر منظورتون رابطهی من و ساره ست، ما همین الانم چندان با هم...
حرفم را برید.
–میدونم. ولی بعضی رابطهها رو هر چند کم باید قطع کرد چون به خودمون آسیب میزنه.
شما مگه نگفتین ساره خانم رفتارش عوض شده، میدونید چرا؟ چون داره از روی نادونی یه کاری می کنه، اونم فقط به طمع یه زندگی بهتر. وقتی به یکی هر چقدرم راهنمایی میدی کار خودش رو...
این بار من حرفش را بریدم.
–باور کنید ساره آدم بدی نیست فقط...
پوفی کرد.
–من نگفتم آدم بدیه گفتم هر کسی اول باید حواسش به خودش باشه که به بیراهه نره بعد دیگران. من می گم به خاطر این که دیگران رو می خواید ببرید بهشت خودتون نرید جهنم. دوست مهربان ولی نادان تا حالا به گوشتون خورده؟
شما فکر میکنید کسایی که روبروی لشکر امام حسین ایستاده بودن
امام حسین را دوست نداشتن؟ مهربون نبودن؟ فکر میکنید همشون یه مشت داعشی بودن؟ نه اینطور نبود، اتفاقا خیلی از اونا امام رو دوسش داشتن. مشکل این جا بود که از دشمن امام حسین متنفر نبودن.
الانم توی اون کلاسای لعنتی نمی ذارن مردم از شیطان متنفر باشن، همش میگن با همه مهربون باشید، همه خوبن، همه مخلوق خدا هستن، حتی شیطان. حتی ظالم، اون جا یه قصههایی سر هم میکنن که...
با صدای گوشیاش حرفش نیمه تمام ماند.
نگاهی به صفحهی گوشیاش انداخت و رو به من گفت:
–مامانه. حتما می خواد نظر شما رو بپرسه.
وقتی سکوتم را دید دو باره پرسید:
–چی بهش بگم؟
سرم را پایین انداختم.
زمزمه کرد.
–بهش میگم چند روز دیگه جواب میدید.
سرم را بلند کردم تا حرفی بزنم.
ولی او همان طور که دور می شد شروع به صحبت کردن با گوشیاش کرد.
✍#لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاهکن
پارت227
من هم از فرصت استفاده کردم و شمارهی ساره را گرفتم.
خیلی طول کشید تا گوشی را بردارد.
با صدای دورگهای گفت:
–الو، تلما! اگه زنگ زدی در مورد اون پیامم بپرسی، من پاکش کردم. فراموشش کن.
صدای گریهی بچههایش اجازه نمیداد واضح صدایش را بشنوم.
نگران پرسیدم:
–چرا صدات این جوریه؟ بچهها چرا گریه می کنن؟ اصلا کجایی؟
ناله کرد.
–کجا میخواستی باشم؟ تو این خراب شدهام دیگه، از سر درد دارم می میرم. چندتام قرص خوردم، انگار نه انگار.
این بچهها از گرسنگی دارن گریه میکنن، نمیتونم بلند شم براشون غذا درست کنم. باباشونم معلوم نیست کدوم گوریه، تلفنش رو جواب نمی ده.
با ناراحتی پرسیدم:
–مگه هلما پیشت نیست؟
–نه بابا، بعد از کلاس من رو رسوند و رفت دیگه. الانم بهش زنگ زدم میگم حالم دوباره بد شده، میگه طبیعیه، باید موجودات اُرگانیک از بدنت بیان بیرون. این کار با درده. ولی دو سه ماهه دیگه تموم میشه.
کلافه گفتم:
–ول کن ساره، این چرت و پرتا چیه میگی؟ می خوای بیام کمکت، پیش بچهها بمونم؟
–دستت درد نکنه، فقط بیا این بچهها رو ساکت کن که اون قدر رو مخم هستن که گاهی یکی بهم میگه پاشو خفشون کن.
هینی کشیدم.
–دیوونه شدی؟ واقعا شیطون رفته تو جلدتا. یه دعایی، صلواتی چیزی بخون تا من بیام.
جملهی آخرم را امیرزاده که تلفنش تمام شده بود شنید و سوالی نگاهم کرد.
من حرف های ساره را برایش تعریف کردم.
نفسش را بیرون داد.
–میبینید؟ این جور وقتا آدم میمونه چیکار کنه، اگه نره پیش دوستش میشه سنگدلی، اگر هم بره خواه ناخواه براش عواقب داره، پس چه بهتر که آدم همچین دوستی نداشته...
پریدم وسط حرفش.
–من حواسم هست خیالتون راحت باشه.
به خانهی ساره که رسیدم شنیدم صدای جیغ بچه ها میآمد. با تمام قدرت شروع به کوبیدن در حیاط کردم.
صدای جیغ و داد کمتر شد و بعد از چند لحظه دختر کوچکش با چشم های گریان پشت در ظاهر شد. با دیدن من، او که همیشه غریبی میکرد عجیب بود که مثل گنجشکی که از دست گربه فرار کند پرید و پاهای مرا بغل کرد و با گریه گفت:
–مامان داداش رو می زنه.
بچه را بغل کردم و به سرعت وارد خانه شدم.
دیدم ساره گوشهای نشسته و سرش را با دو دستش محکم گرفته و ناله میکند. چشمهایش از درد قرمز شده بودند.
پسرش هم گوشهی دیگر در خودش جمع شده و آنقدر گریه کرده بود که رد اشک بر روی گونههایش مانده بود.
ساره تا مرا دید بلندتر ناله کرد و به اتاق رفت.
من هم به اتاق رفتم و با عصبانیت گفتم:
–خجالت نمیکشی بچهها رو میزنی؟
داد زد.
–همش زیر گوشم ونگ می زنن، هی میگم اعصاب ندارم انگار نه انگار، نمی فهمن.
آن قدر از دستش عصبانی بودم که دلم میخواست موهایش را بکنم.
ولی وقتی نگاهم به دخترش افتاد که نگران نگاهم میکرد منصرف شدم.
به آشپزخانه رفتم تا ببینم چیزی برای خوردن هست.
وقتی نگاهم به سینک ظرفشویی افتاد چیزی نمانده بود بالا بیاورم. انگار چند روز بود که ظرف ها شسته نشده بودند. همه جا کثیف بود حتی داخل یخچال بوی بدی میداد.
آشپزخانه خیلی کار داشت.
خوراکی هایی که در راه برای بچهها خریده بودم را جلویشان گذاشتم
–بچهها شما اینا رو بخورید تا من این جا رو تمیز کنم و بعد یه غذای خوشمزه براتون بپزم.
شروع به تمیز کاری کردم.
بعد از نیم ساعت امیرزاده زنگ زد. هر چه را دیده بودم برایش تعریف کردم.
با ناراحتی گفت:
✍#لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
بگرد نگاه کن
پارت228
–من درک میکنم که شما از روی دلسوزی این کار رو میکنید ولی کارتون اشتباهه، اگه الان شوهرش بیاد و شما رو اون جا ببینه چی میگه؟
با دلخوری گفتم:
–خب برای شوهرش توضیح میدم. شما انتظار دارید من این دوتا بچه رو ول کنم بیام که از مادرشون کتک بخورن؟ به خدا دلم نمیاد، شما خودتون بیاید نگاشون کنید اگه تونستید ولشون کنید منم ول می کنم میام. بهشون قول دادم غذا براشون بپزم ولی توی یخچال شون هیچی نیست، آخه چطوری...
آن چنان آه سوزناکی کشید که برای یک لحظه از کارم پشیمان شدم.
–باشید همون جا من تا نیم ساعت دیگه میام دنبال تون. بعد هم گوشی را قطع کرد.
تازه از تمیزکاری فارغ شده بودم که صدای کوبیده شدن در را شنیدم.
در را که باز کردم دیدم امیرزاده یک نایلون مقابلم گرفت.
–بفرمایید اینم غذا. حالا میاید بریم؟
بهت زده به نایلون خیره شدم.
–وای، ممنونم، این که خیلی زیاده...
–برای دو روزشون خریدم. من با این سردردا آشنام، حداقل دو روز طول می کشه که حالش بهتر بشه و اعصابش بیاد سرجاش.
"حتما منظورش تجربهای است که با هلما داشته."
–ممنون، من رو از خرید و پخت و پز راحت کردید.
پوفی کرد و پچ پچ کنان گفت:
–یعنی شما میخواستین خونهی مردم وایسید واسه پخت و پز؟
همان لحظه شوهر ساره رسید.
با دیدن سر و وضعش دلم برایش سوخت.
با گونی پر از مواد بازیافتی، با دست هایی که از سیاهی دیگر پوست شان مشخص نبود، با لب های ترک خورده و رنگی پریده هاج و واج کنار امیرزاده ایستاد و به نایلون غذا چشم دوخت.
من برایش مختصر مشکل سردرد زنش را توضیح دادم.
خیلی بیخیال گفت:
–سردرداش چیز تازهای نیست. من فقط به امید این دارم تحمل میکنم که میگه تا چند ماه دیگه همه چیز درست میشه، وگرنه...
امیرزاده حرفش را برید.
–آقا دلتون رو به این حرفا خوش نکنید. تنها راهش اینه که دیگه به اون کلاسا نره و ارتباطش رو با خدا قوی کنه، البته نه به روشی که اونا میگن.
شوهر ساره سرش را تکان داد.
–من دیگه از پسش برنمیام. همین که میتونم مقاومت کنم و خودم درگیر این چیزا نشم خودش هنره.
رو به امیرزاده گفتم:
–الان کیفم رو برمیدارم میام.
جلوی هر کدام از بچهها یک غذا گذاشتم، آن قدر ذوق کردند که ناخداگاه چشمهایم نم زدند.
برای ساره هم غذا بردم. دیگر ناله نمیکرد. اوضاعش مثل کسی بود که انگار چند ساعتی با کسی تن به تن جنگیده و مغلوب شده بود. بیرمق گوشهی اتاق افتاده بود. احساس کردم حتی قادر نیست قاشق را در دستش بگیرد.
غذایش را با یک قاشق کنارش گذاشتم و زیر لب خداحافظی کردم.
همین که خواستم از اتاق بیرون بروم ساره صدایم کرد. برگشتم. چشمهایش نیمه باز بود.
کنارش روی زمین دو زانو نشستم.
–جانم ساره؟
نیم نگاهی به صورتم انداخت.
–میدونم خیلی اذیتت کردم. انداختمت تو زحمت.
غذا را جلویش کشیدم و بازش کردم.
–کاری نکردم.
نگاه بی رمقش را روی صورتم سُر داد.
–بله رو بهشون گفتی؟
لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
『مُدافِـ؏ـانحَࢪیمِآلاللّٰھ』
|ـبـسمرببابڪ••♥️ |ـصبـحـتونبخیـر••🎗
ــآنچھگذشتـ...📻🌿
|ـشبتـونشھدایے
|ـعاقبتتونامامـزمانےシ🖐🏼
⊰•♥️🔗👀•⊱
.
چـہخـوشباشـدڪهمـا
درگوشـہاےباشیـمواوبامـاシ
.
⊰•🔗•⊱¦⇢#داداشبابڪم
⊰•🔗•⊱¦⇢#مجنــوناݪحسیـن
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
بگرد نگاه کن
پارت229
قاشق را پر از غذا کردم..
–چی؟
اخمهایش در هم گره خورد.
–میگم به امیرزاده اوکی دادی؟
قاشق را جلوی دهانش گرفتم.
–نههنوز.
با دست ضربهای به قاشق زد و فریاد کشید.
–مگه پیام ندادم زودتر بهش جواب بده، عروسی کنید بره پی کارش؟ چیه همش افتادید دنبال تحقیق، هی تحقیق، تحقیق...
ول کنید دیگه.
محتویات قاشق نقش زمین شد و من هاج و واج خیره به ساره ماندم.
صدایش را پایین آورد.
–اگه بهت حرفی می زنم واسه خاطرِ جبران محبتاییه که خودت و اون پسره در حقم کردید.
این هلما فکرای خوبی برات نداره، زودتر ازدواج کنید و برید یه جای دور زندگی کنید. تازه امروز فهمیدم می خواد اذیتت کنه. میدونستی اون گل رو هلما گذاشته بود جلوی در مغازه؟ اون فکر نمیکرد تو بیای مغازه، فکر کرده مثل هر روز امیرزاده میاد.
بریده بریده پرسیدم:
–آخه...چرا...این طوری میکنه؟
من که با هلما مشکلی ندارم. اصلا مگه اون از امیرزاده بدش نمیاد؟ پس چرا براش گل میفرسته؟
ساره نیشخند زد.
–اون از امیرزاده بدش نمیاد اتفاقا از تو بدش میاد.
ابروهایم بالا رفت.
–از من؟ ولی امیرزاده میگفت هلما بعد از طلاق اون قدر خوشحال بوده که جشن طلاق گرفته. من که بدی بهش نکردم بخواد...
ساره پوزخند زد.
–من نمیدونم خدا به جای این همه خوشکلی چرا به این دختره یه جو عقل نداده.
–منم نمیدونم اون چرا از من بدش میاد؟
ساره از حالت نشسته به حالت دراز کش درآمد.
–چه میدونم؟ شاید از حسادته. اون فکر میکنه چون خوشکله از همه برتره و همه باید به حرفش گوش کنن. اون فکر میکنه با خوشکلیش میتونه دوباره امیرزاده رو دنبال خودش بکشونه، ولی چون تیرش به سنگ خورده انگار وارد یه مبارزه شده و هر جورم شده می خواد برنده بشه. ناراحت نشیا از این که امیرزاده دنبال یکی افتاده که از هلما خیلی...
مکث کرد و نگاهش را با تردید به صورتم دوخت.
–منظورم اینه هلما همش میگه امیرزاده لیاقت نداشته که اون رو ول کرده تو رو چسبیده.
–ولی امیرزاده میگفت که هلما خودش درخواست طلاق داده. اصرارم داشته.
–آره میدونم. اگه اون در ظاهر رابطش با تو خوبه واسه اینه که هنوز نا امید نیست میگه شاید بشه تو رو هم مثل من وارد اون فرقه کنه.
با استرس پرسیدم.
–یعنی چی؟ من که از کارای تو و هلما سردرنمیارم. یعنی اون نمیخواسته طلاق بگیره ولی گرفته؟ توام دوست نداری به اون کلاسای عرفانی بری ولی میری؟
ساره کلافه شد.
–من نفهمیدم اون چه مرگشه، حتی نمی فهمم خودم چه مرگمه، انگار یکی تو گوشم میگه اگر ادامه بدم حالم بهتر میشه.
اون هلما هم اصلا تکلیفش معلوم نیست، یه وقتایی یه حرفایی در مورد امیرزاده میگه که آدم فکر می کنه زن یه داعشی بوده، یه وقتایی هم یه حرفایی می زنه که هر کی بشنوه تو عقل هلما شک می کنه که چرا طلاق گرفته.
نفسم را بیرون دادم و زمزمه کردم:
–آدم واسه کسی که ازش بدش میاد گل نمیفرسته که.
به ساره نگاه کردم.
–اگه این قدر کاراش هرتی پرتیه، خب حتی اگه دوباره ازدواج کنه بازم همون آش و همون کاسه میشه که...
–من که میگم همش از حسادته، چون مادرشم دیشب سرزنشش میکرد و میگفت چرا زندگیت رو خراب کردی؟ مشکلت اون قدر سخت نبوده که بخوای جدا شی، تو از روی لجبازی و غرورت جدا شدی.
–حالا هر چی بوده گذشته، اونم باید بره دنبال زندگیش.
ناگهان ساره بلند شد نشست و دستم را گرفت.
–تلما میتونی فراموشش کنی؟
وقتی حیرت مرا دید ادامه داد:
–منظورم اینه اگر به امیرزاده جواب رد بدی می تونی راحت واسه خودت زندگی کنی و هلما دیگه بهت کاری نداره. دیگه این همه استرس و...
اخم کردم.
–چی میگی تو؟ دنیا هم زیر و رو بشه من امیرزاده رو ول نمی کنم.
لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
بگرد نگاه کن
پارت230
ارام گفت:
–اگه به ضرر امیرزاده باشه چی؟ اگر آسیب ببینه چی؟ چاقو خوردنش یادت رفته؟
چشمهایم گرد شدند.
–اون که تو دعوا بود، مگه هلما نگفت از بس از امیرزاده به اون پسره بد گفته...
حرفم را برید.
–ول کن هلما رو... اون گاهی اون قدر دیوونه میشه که حتی به خودشم آسیب می رسونه چه برسه به تو یا امیرزاده.
–ولی اون گفت نامزدش اون قدر ناراحت شده که...
دستش را درهوا تکان داد.
–نامزدِ چی؟ کشکِ چی؟ اصلا هلما با اون پسره محرم نیستن. گاهی زیر یه سقف زندگی می کنن ولی ...
دهانم باز ماند.
–مگه میشه؟!
–ازدواج سفید به گوشت خورده؟
هینی کشیدم و ساره زمزمه کرد.
–فقط کافیه حالم خوب بشه دیگه قید رفاقت با هلما رو می زنم. فقط می شینن تو اون کلاسا از مهربونی، انسانیت و آزادی و با هم خوب بودن و به هم کمک کردن میگن ولی وقتی وارد زندگی شون میشی تازه می فهمی چه رکبی خوردی. خودشون یه ذره مهربونی سرشون نمیشه.
خلاصه این که اگه بتونی این امیرزاده رو بذاری کنار خیلی به نفعته، برو جاری خواهرت شو، بیدردسر و با آرامش زندگی کن.
با خشم در ظرف غذا را بستم.
–میذارمش این جا بعدا بخورش.
نمیتوانستم حرف هایش را باور کنم.
–تو تا همین امروز صبح با هلما جیک تو جیک بودید. چی شد یهو؟ چیه؟ نکنه هلما بهت یاد داده که بیای این حرفا رو به من بزنی؟
ساره بیخیال نسبت به حرفای من گفت:
–من باید این حرفا رو می زدم، دیگه خودت میدونی. این امیرزاده همچین آش دهنسوزی هم نیست که این قدر سنگش رو...
عصبانی شدم.
–حالا که خونواده م رضایت دادن، من به خاطر امیرزاده، با هلما که سهله، شده با دنیا میجنگم. برامم مهم نیست اون می خواد چه غلطی بکنه، من کار خودم رو می کنم.
ساره دوباره شروع به ناله کردن کرد.
بلند شدم و غر زدم.
لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
بگرد نگاه کن
پارت231
–توام آدم قحطی بود رفتی با هلما دوست شدی؟ لابد کتک زدن بچههاتم از اون یاد گرفتی؟ ساره، جون هر کی دوست داری دیگه بچهها رو نزن، گناه دارن...
چشمهایش نم زد.
–اصلا نمیدونم یهو چرا اون کار رو کردم.
چند روز پیشم که پا درد داشتم و اعصابم خرد بود دختررو زدم. بیچاره همچین سرش خورد به دیوار که از حال رفت.
هینی کشیدم و با بهت نگاهش کردم.
–اون بچه که همین جوری به زور رو پاش وایساده، چطوری دلت اومد؟!
–نمیدونم، یهو اون قدر عصبی میشم دیگه هیچی حالیم نمیشه، به قول شوهرم میگه اصلا انگار یه آدم دیگه میشی و انسانیت کردن یادت میره.
منم بهش گفتم:
–یعنی می خوای بگی من آدم نیستم؟ گفت چرا در ظاهر آدمی ولی مثل
یه گوسفندی که مثلا یادش بره که گوسفنده و کارای گوسفند بودنش رو انجام نده و علف نخوره و بچه ش رو شیر نده و آخرشم توسط انسان خورده نشه، می دونی اگه همهی گوسفندا این طور بشن چی میشه؟ بهم گفت توام یادت میره انسانیت داشته باشی.
من از اون روز دارم فکر میکنم چی میشه که من گاهی یادم میره انسان باشم.
پوفی کردم.
–این شوهرت این قدر میفهمه چرا اومده تو رو گرفته؟
چپ چپ نگاهم کرد.
–مگه من چمه؟
–تو هیچی، ولی اونایی که زیاد می فهمن همیشه تو عذابن از دست زنشون که... دلم نیامد ادامهی حرفم را بزنم.
زمزمه کرد.
–جدیدا خودشم خیلی واسه این که عاشقم شده به خودش بد و بیراه میگه.
نوچ نوچ کردم.
–حرفاشم شبیه حرفای امیرزاده س آخه طبق جزوههای امیرزاده، وقتی چیزای غیر انسانی تو وجود انسان باشه مثل همین خشم و غیره، آدما انسانیت شون کمتر میشه.
با عجله گفت:
–ولی من این همه وقت می ذارم میرم آموزش میبینم که این چیزایی که تو میگی از جسمم خارج بشه...
شانهای بالا انداختم.
–خب لابد برعکسه دیگه، تو داری اونا رو وارد بدنت میکنی که رفتارت این قدر عوض شده. در نتیجه اونا دارن بهت دروغ میگن.
با تامل گفت:
–آخه چرا باید این طور که تو میگی باشه؟ مگه به اونا چی میرسه بخوان این کار رو بکنن.
آهی کشیدم.
–امیرزاده میگه همهی این تلاشا برای کمک به حکومت شیطانه، حتی گاهی بعضیا اصلا این چیزا رو نمیدونن ولی ناخواسته دارن به شیطان خدمت می کنن.
لبهایش را روی هم فشار داد.
–برو بابا توام، اون امیرزاده هم یه حرفایی می زنه هر کی بشنوه فکر می کنه تو توهمه. هلما میگفتا من باورم نمی شد.
پشت چشمی برایش نازک کردم.
–حرفای اون همه از روی تحقیق و تجربه س الکی...
پوزخند زد.
–ول کن تلما...الان امیرزاده بگه شبه، تو خورشید به اون گندگی رو ندید میگیری میگی آره راست میگه شبه، اون وقت..
با عصبانیت حرفش را بریدم.
–اصلا گوش نکن به درک، توام برو مثل هلما خوشبخت شو، به قول مادربزرگم میگه هر کس رو از دوستاش بشناس، واقعا واسه خودم متاسفم که دوستی مثل...
همان موقع شوهر ساره وارد اتاق شد و رو به من گفت:
–دم در با شما کار دارن.
لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
⊰•💛🔗🌝•⊱
.
عشق،زیباتریننقاشۍدنیاسٺ!
وقتۍحاصلتصویرشتـوباشۍ🎨:)'
.
⊰•💛•⊱¦⇢#رفیقـونـه
⊰•💛•⊱¦⇢#مجنــوناݪحسیـن
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
⊰•💙🔗🦋•⊱
.
هـرڪسے
یڪدِلبـرجانانـہدارد
من #طُ رـا♥️دارم . .
مھـد؎جـٰان∶)
.
⊰•🦋•⊱¦⇢#سـهشـنبـههـٰاےمھـدوے
⊰•🦋•⊱¦⇢#مجنــوناݪحسیـن
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
⊰•🖤🔗🌚•⊱
.
- انقلابۍبودنڪھبہچفیہ🗞"!
انداختنومزارشھدارفتننیست؛
بہخستہنشدنوهرلحظہ
بیداربودنہبہدغدغہمندبودنہ . .'🕶🤞🏻!
-ارھمشتۍ(:🖐🏻
پ.ن:خودمـم🕶!
.
⊰•🖤•⊱¦⇢#چریڪے
⊰•🖤•⊱¦⇢#مجنــوناݪحسیـن
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
『مُدافِـ؏ـانحَࢪیمِآلاللّٰھ』
|ـبـسمرببابڪ••♥️ |ـصبـحـتونبخیـر••🎗
ــآنچھگذشتـ...📻🌿
|ـشبتـونشھدایے
|ـعاقبتتونامامـزمانےシ🖐🏼
⊰•🤍🕊•⊱
.
براےمن
توزمانے
نـہروزوشب
آرے . . .
ڪهدیگرانگذرانند
ومـاندگارتویے :)🌱
.
⊰•🤍•⊱¦⇢#داداشبابڪم
⊰•🤍•⊱¦⇢#مجنــوناݪحسیـن
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاهکن
پارت233
میخواستم در مورد چه حرف پیش بکشم چه شد.
باید مسیر حرف را عوض میکردم.
سرم را پایین انداختم و آرام گفتم:
–باشه دیگه نمیام اینجا.
با تعجب از آینه نگاهم کرد. شاید باورش نمیشد ابنقدر زود حرف را کوتاه کنم و قبول کنم. برای همین گفت:
–اگه حرفی میزنم به خاطر نگرانیه که از قبل...
سرم را تکان دادم.
–بله میدونم. اصلا خودمم اذیت میشم. امروز حال ساره یه طور عجیب و غریبی بود که حال منم خراب کرد. تو بدترین وضعیت سردردش بهش میگم ول کن اینارو بچسب به زندگیت بازم میگه چند ماه دیگه درست میشم و همهچی تموم میشه و من به اون مقام بالای عرفان میرسم. تو اون مقامه که دیگه باید نمازام رو شروع کنم بخونم تا به خدا نزدیک بشم.
سرش را به علامت تایید تکان داد.
–این حرفها برای من تکراریه و ترسناک. فقط خدا بهش رحم کنه که یه وقت بهش آسیب نزنن.
حیران پرسیدم.
–کیا؟
–هیچی، کلا گفتم. دقیقا هلما هم این حرفها رو میزد، الان بعد چند سال به کجا رسیده؟
نگاهم را به بیرون دوختم.
–البته از حق نگذریم حرفهاشون خیلی جذابه، اون سه نفری که خونه ساره امده بودن...
–درسته، ولی حرفهاشون ریشه نداره.
–ریشه؟ اون آقاهه میگفت که بعد یه مدت شاگرداشون انسانهای باوفا، امانتدار و...
حرفم را برید.
–بله من دقیقا میدونم اونا چی میگن، چون خودم سر کلاساشون رفتم. ببینید حرفی که ریشه نداشته باشه مثل یه گیاه یه مدت کوتاهی قشنگه بعدش پژمرده میشه و از بین میره، این ویژگیهایی که شما میگید حیوانات هم دارن. مثلا وفاداری، شما وفادارتر از سگ سراغ دارید؟ حتی از انسانها وفادارتر هستن. یا مثلانظم زنبورهای عسل رو نگاه کنید چقدر منظم و پرتلاش هستن.یا صبوری مثل شتر که خیلی صبور است.
یا شادی، یکی از شعارهای مهمشون شادیه که سعی کنید همیشه شاد باشید، شما همین الان یه استخون بندازید جلوی یه سگ ولگرد ببینید چه دمی براتون تکون میده، یا یه تیکه گوشت بندازید جلوی گربهی جلوی خونتون از خوشحالی هی میخواد بیاد سرش رو بماله به پات. فرداش همون سگ اونقدر گرسنه هست که اگه بهش غذا نرسه، ممکنه یه بچه رو تیکه پاره کنه و بخوره. این شادیها ریشه ندارن. سیمشون به نور وصل نیست، پر از ظلمته، مثل اتاقی که توش پر از لامپه ولی هیچ کدوم به برق وصل نیستن و اتاق همیشه خاموش و تاریکه.
پرسیدم:
–خب چطوری باید این لامپها نور داشته باشن؟ الان ما لامپهامون نور دارن؟
لبخند زد.
–طبیعیه که به هر کس به اندازهی اتصالش نور میدن.
مشکل اینا همینه که یه اتاق پر از لامپهای خاموش رو به مردم نشون میدن، حالا شاید این لامپها زیبا و رنگی باشن ولی نوری ندارن، چون به برق وصل نیستن. اصلا برقی وجود نداره.
لبهایم را بیرون دادم.
–از این چیزایی که شما گفتین من فهمیدم که یعنی این آدمها کاراشون در ظاهر ممکنه خوب باشه ولی خالی از ایمانه درسته؟
با تعجب نگاهم کرد.
–آفرین.
کلافه پرسیدم:
لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاهکن
پارت234
– ولی اخه اون آدمهایی که من تو خونهی ساره دیدم به نظر خیلی مودب و مهربون و منطقی بودن، مثلا کسی مثل ساره از کجا این چیزارو بفهمه؟ اصلا هر کسی باشه خب میگه اینا آدمهای خوبی هستن با کلی ویژگیهای خوب.
نفسش را محکم بیرون داد.
–توی تاریخ پر از اینجور آدمهاست. طرف آدم کشه ولی بخشندس،
فکر کنید طرف میلیاردها تومن حق مردم رو میخوره ولی خیلی مهربانه، همیشه لبخند به لب داره و فوقالعاده مودبه. اینا ریشه ندارن، خالی از ایمان هستن هر جا بهشون یه کم فشار بیاد یا تحت تاثیر جمعی که توش هستن قرار بگیرن تغییر میکنن...
. منظورم اینه وقتی اون چرایی تو ذهن آدمها نباشه که مثلا چرا باید به همدیگه احترام بزاریم، اونوقته که دنیای حیوانات خیلی بهتر از دنیای انسانهاست، حیوونها هم یلخی زندگی میکنن، بدون هیچ برقی تو ظلمت با هم خیلی مهربونتر از انسانها هستن، نه به همدیگه دروغ میگن نه پشت همدیگه غیبت میکنن، نه ظلم و نه اختلاس میکنن و نه خیلی از کارهای زشت انسانهارو انجام میدن تازه همیشه هم شاد هستن و احساس خوشبختی دارن. در حقیقت آدمهایی امثال گروه هلما این همه هزینه میکنن و هزار جور کلاس و تقویت جسم و انرژی و این چیزا برگزار میکنن که مردم رو تازه در حد حیوونا کنن.
که اگر کسی نیمچه ایمانی هم داشته باشه به زور ازش میگیرن و با زبون بیزبانی میگن مثل حیوونها باش. در حالی که اگر ایمان باشه اون ویژگیهای خوب خود به خود میان.
در مورد دوست شما هم خود شما و شوهرش خیلی راهنماییش کردین، اونم الان میدونه کارش اشتباهه و ادامه میده.
گوشهی لبش را گاز گرفت و زمزمه کرد.
–متاسفانه بدتر از حیوانها، این یعنی پسرفت.
بعد از چند دقیقه نگاهی به ساعتش انداخت و با لحن مهربانی گفت:
–میرید خونه یا مغازه؟
–هنوز خیلی تا تموم شدن ساعت کاریم مونده.
–پس میریم مغازه.
سکوت کردم تا خودش حرف را پیش بکشد. ولی او دیگر حرفی نزد.
باید کاری میکردم.
–ببخشید مادرتون از دستم ناراحت نشده باشن من تلفنشون رو جواب ندادم.
–نه، من براش توضیح دادم.
–ولی بازم دور از ادبه که بهشون زنگ نزنم و عذرخواهی نکنم.
قدرشناسانه نگاهم کرد.
–اگر این کار رو کنید که خوشحال میشه.
از خدا خواسته شمارهی مادرش را گرفتم و بعد از احوالپرسیهای اولیه و عذرخواهی من، مادرش پرسید:
–دخترم چرا دوباره کار خیر رو عقب انداختی؟ شما که خیلی وقته همدیگه رو میشناسید پسرم گناه داره تا هفتهی دیگه باز میخواد کلی فکر و خیال کنه، رضایت بده بزار خیال هممون راحت بشه.
خیالت از طرف علی راحت باشه انشاالله خوشبختت میکنه. عقب انداختن کار خیر باعث میشه شیطون پاش توی کار باز بشه.
با خودم فکر کردم
"همیشه پای یک شیطان در میان است."
با این فکر لبخند بر لبم آمد.
متوجه میشدم که امیرزاده مدام از آینه نگاهم میکند و خیلی دلش میخواهد بداند الان مادرش چه میگوید.
با کمی تامل و من و من گفتم:
–والا چی بگم.
مادرش خندید و قربان صدقهام رفت.
–پس دیگه مبارکه، من زنگ میزنم به مادرت که انشاالله برای آخر هفته برنامه ریزی کنیم.
خداحافظی که کردم گوشی را داخل کیفم سُر دادم.
بلافاصله گوشی امیرزاده زنگ خورد.
با لبخند نگاهم کرد.
–مامانه، فکر میکنه ما پیش هم نیستیم. چی بهش گفتین؟
–الو مامان، جانم...چی...؟
نمیدانم مادرش چه گفت که امیرزاده سکوت کوتاهی کرد و بعد با حیرت نگاهم کرد.
–واقعا؟ یعنی همین الان جواب بله رو داد؟
امیرزاده سکوت کرد و فقط مادرش از آن طرف خط حرف میزند بعد هم با هم خداحافظی کردند و بعد با لبخند پهنی نگاهم کرد.
–اصلا باورم نمیشه مادرم جواب بله رو از شما گرفته.
حرفی نزدم و بینمان سکوت سنگینی برقرار شد.
ماشین را کنار خیابان پارک کرد.
–رسیدیم اینم مغازه.
تا خواستم پیاده شوم سرش را به عقب برگرداند.
–تلما خانم.
نگاهش کردم.
چشمهایش را باز و بسته کرد.
–ممنونم.
نگاهم را زیر انداختم و با مکث گفتم:
–میخوام یه حرفی بزنم ولی نمیدونم بگم یا نه.
–در مورد منه؟
سرم را تکان دادم.
–بگید راحت باشید.
–شاید فعلا نباید ازتون توقع داشته باشم ولی یادمه شما قبلا از من همین توقع رو داشتید که پنهون کاری نکنم ولی خودتون...
ابروهایش بالا رفت.
–چه پنهون کاری کردم؟
لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاهکن
پارت232
کیفم را برداشتم و بدون خداحافظی از اتاق بیرون آمدم.
همین که وارد حیاط شدم. سه نفر را دیدم که با شوهر ساره احوال پرسی میکنند.
شوهر ساره از آنها پرسید:
–یعنی سهتایی ارتباط بهش بدید زودتر خوب میشه؟ یکی از آن سه نفر که مرد بود شروع کرد به توضیح دادن، که چطور میخواهند کمک کنند تا ساره با خدا ارتباط بگیرد و حالش بهتر شود. آن قدر حرفای جذاب و زیبا می زد که من همان جا خشکم زده بود و محو حرف هایش شده بودم.
بعد از چند دقیقه امیرزاده سرکی به داخل حیاط کشید و صدایم کرد.
–تلما خانم بیاید بریم.
خیلی دلم میخواست بمانم و بقیهی حرف های آن آقا را بشنوم. واقعا حرف هایش انسان را سِحر میکرد. حرف هایی می زد که من شاید خیلی کمتر شنیده بودم. التماس آمیز امیرزاده را نگاه کردم تا چند دقیقه دیگر بیشتر بمانم و بدانم میخواهند چه کار کنند.
امیرزاده اخم کرد.
–تو ماشین منتظرم.
اخمی که روی صورتش بود نشانهی راضی بودنش نبود.
بعد از خداحافظی از شوهر ساره دنبال امیرزاده راه افتادم و در دلم به ساره حق دادم که این طور مجذوب این حرفها شود.
از آینه نگاهی به امیرزاده انداختم.
خیره به روبرو غرق افکارش بود.
حرف های ساره دلشوره به جانم انداخته بود. من به هیچ قیمتی نمیخواستم امیرزاده را از دست بدهم.
کلافه نگاهی به گوشیام انداختم شاید دوباره مادرش زنگ زده باشد. ولی خبری نبود.
باید میگفتم از حرفم پشیمان شدهام نمیخواهم باز هم صبر کنم و فکر کنم. ولی چطور حرفم را پس میگرفتم.
ساره مرا از هلما ترسانده بود. نمیدانستم چه کار کنم.
چندین بار از آینه نگاهش کردم او چشمهایش فقط خیابان روبرو را میدید و حواسش به رانندگیاش بود.
با من و من گفتم:
–دست تون درد نکنه بابت غذا، اگه بدونید بچهها چقدر خوشحال شدن.
بالاخره نگاهش را به من داد و با لحن اعتراض آمیزی گفت:
–اگه بهتون بگم دیگه هیچ وقت با این دوست تون ارتباط نداشته باشید ناراحت می شید؟
از حرفش جا خوردم.
تاملی کردم و گفتم:
–من حواسم هست شما نگران...
حرفم را برید.
–می دونم، با این حال من این خواهش رو از شما دارم.
–من فقط اومدم کمک...
–آخه چه کمکی؟ طرف هر چی بهش میگی حرف تو سرش نمی ره اون وقت شما شدی کاسهی داغتر...
حرفش را قورت داد و دوباره ادامه داد:
–تو این مدتی که شما داخل بودید من داشتم با شوهرش صحبت میکردم. با شنیدن حرفاش اون قدر حالم بد شد که...
نفسش را بیرون داد. عصبانی بود ولی سعی میکرد بروزش ندهد.
–تلما خانم این دوست تون اگه بازم بخواد دنبال نیرو و انرژی و از این مدل کوفت و زهرمارا باشه زندگیش از هم میپاشه، مثل خیلیا که دقیقا همین اتفاق براشون افتاده.
من مطمئنم شوهرش ول می کنه میره، آخه یه مرد مگه چقدر میتونه تحمل کنه، کاش پای درد و دلش مینشستید و میشنیدید چطور اسیر شده. اون وقت میفهمیدید شوهرش بیشتر از خودش به کمک احتیاج داره.
از دست این زنش خودش رو نکشه معجزه س...
لیلافتحیپور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ڪاشڪبوترحـرمبودم🥲💔!
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
⊰•🎬⛓🌪•⊱
.
#ڪـلیپ احسـٰاسے
«شبیـهامـٰامرضـانیستیـم»باسخـنرانے
استـاد #رائـفےپـور🥺!
.
⊰•🎬•⊱¦⇢#امـٰامرضـاےهمیشگیـم
⊰•🎬•⊱¦⇢#مجنــوناݪحسیـن
ـ ـ ـ ــــــــ⊰𑁍⊱ــــــــ ـ ـ ـ
➜ @Shahidbabaknourii
『مُدافِـ؏ـانحَࢪیمِآلاللّٰھ』
|ـبـسمرببابڪ••♥️ |ـصبـحـتونبخیـر••🎗
ــآنچھگذشتـ...📻🌿
|ـشبتـونشھدایے
|ـعاقبتتونامامـزمانےシ🖐🏼