eitaa logo
شمیم افق
1.1هزار دنبال‌کننده
20.8هزار عکس
7.5هزار ویدیو
2.5هزار فایل
﷽ ارتباط با ما @mahdiar_14
مشاهده در ایتا
دانلود
توحید در عقیده و عمل در موارد متعددی كه اصحاب و بستگان و اقوام امام حسین علیه السلام، از روی خیرخواهی و دلسوزی، آن حضرت را از رفتن به عراق و كوفه برحذر می داشتند و بی وفایی مردم و مظلومیّت و تنهایی پدرش امیرالمؤمنین و برادرش امام مجتبی علیهماالسلام را یادآور می شدند، هر چند هر یك از اینها كافی بود كه در دل فرد معمولی، ایجاد تردید كند، اما باور روشن و عقیده یقینی او و خدایی دانستن این راه و انتخاب آن، سبب شد در مقابل عوامل یأس آفرین و تردید ساز بایستد و قضای الهی و مشیّت او را بر هر چیز مقدم بدارد. 🆔 @ShamimeOfoq
عاشورا و تصحیح باورهای مردم رسالت تبیین «مكتب» و تصحیح باورهای مردم در مسائل عقیدتی و بینشی، بر عهده «امام» است. امامان با سخن و عملشان هم صورت صحیحی از اعتقادات را ترسیم می كنند، هم با انحرافات عقیدتی مقابله و مبارزه می كنند. اینكه توحید ناب چیست و خداباوری و عقیده به مبدأ و معاد چه نقشی در زندگی دارد و شیوه انبیا و مرامشان كدام است و تداوم خط رسالت در قالب «امامت» چگونه است و دین چیست و اهل بیت علیهم السلام كیانند و چه مسؤولیتی دارند و وظیفه امت در قبال امام چیست، همه و همه جلوه هایی از «پیامهای اعتقادی» عاشوراست و اگر به قیام سیدالشهداء علیه السلام از این دیدگاه بنگریم، درس های عظیمی را خواهیم آموخت و عاشورا را كلاس درسی خواهیم یافت كه در سخنان امام و عاشوراییان، متجلی است. حتی رجزهای اصحاب امام و خطبه های امام و اهل بیت چه قبل از شهادت و چه در مقطع اسارت، پر از نكته های عقیدتی است. 🆔 @ShamimeOfoq
اباعبدالله الحسین فدایی اعتقادات بعد اعتقادی كربلا نباید مورد غفلت قرار گیرد، هم محتواهای عقیدتی كه در مجموعه این حماسه متجلی است، هم اساس نهضت كربلا كه برای حفظ باورهای ناب از زوال تحریف بود. این هدف مهمّی بود كه شهید بزرگی همچون اباعبدالله الحسین علیه السلام فدای تحقق آن شد. امام خمینی قدس سره می فرماید: «شخصیت عظیمی كه از عصاره وحی الهی تغدیه و در خاندان سید رسل محمد مصطفی و سید اولیاء علی مرتضی تربیت و در دامن صدیقه طاهره بزرگ شده بود، قیام كرد و با فداكاری بی نظیر و نهضت الهی خود، واقعه بزرگی را به وجود آورد كه كاخ ستمگران را فروریخت و مكتب اسلام را نجات بخشید.» [صحیفه نور، ج 12، ص 181]. و در جای دیگر درباره ماهیت ضد اسلامی و عقیده برانداز حكام اموی كه حسین بن علی بر ضد آنان قیام كرد، می فرماید: «به اسم خلافت رسول الله، بر ضد رسول الله قیام كرده بودند، فریادشان لااله الاالله بود و بر ضد الوهیت قیام كرده بودند. اعمالشان، رفتارشان، رفتار شیطانی، لكن فریادشان فریاد خلیفه رسول الله!» [صحیفه نور، ج 7، ص 230]. 🆔 @ShamimeOfoq
توحید در عقیده و عمل وقتی ابن عباس از امام حسین می خواست كه راه دیگری جز رفتن به عراق برگزیند و با بنی امیه در نیفتد، حضرت ضمن تبیین اهداف و نیّات امویان، فرمود: «اِنّی ماضٍ فی اَمرِ رَسولِ اللّه صلّی الله علیه و آله حیثُ اَمرَنی وَ اِنا لِلّهِ وَ اِنا اِلَیهِ راجعونَ» [موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 321] و تصمیم خود را در پای بندی به فرمان حضرت رسول و بازگشت به جوار رحمتِ خدایِ هستی آفرین بازگفت، چرا كه به حقّانیت راه و درستی وعده های خدا باور داشت. 🆔 @ShamimeOfoq
توحید در عقیده و عمل «یقین»، نمودی از وضوح و روشنی باور نسبت به دین و فرمان خدا و حكم شریعت است. گوهر یقین در هر جا كه باشد، او را مصمّم و بی باك می سازد. صحنه عاشورا، جلوه یقین بود. یقین به حقانیّت راه خود، یقین به باطل بودن دشمن، یقین به حق بودن معاد و حساب و محاسبه رستاخیز و یقین به حتمیت مرگ و ملاقات با خدا، در درجه بالایی در دل امام و عاشوراییان وجود داشت و جهت دهنده مقاومت و كیفیت عمل و ثبات قدم در راه انتخابی بود. 🆔 @ShamimeOfoq
توحید در عقیده و عمل «استرجاع» - گفتن اناللّه و اناالیه راجعون - علاوه بر آنكه هنگام آگاهی از مرگ یا شهادت كسی گفته می شود، در منطق امام حسین علیه السلام، یادآوری فلسفه بلند هستی و حیات و سرنوشتِ «از اویی و به سوی اویی» است كه بارها امام در طول راه آن را بر زبان آورد، تا این عقیده، جهت دهنده تصمیم ها و عمل ها باشد. در منزل ثعلبیّه، پس از شنیدن خبر شهادتِ مسلم و هانی، مكرّراً این سخن را گفت. [مقتل الحسین، خوارزمی، ج 1، ص 228] در همین منزل بعد از آن كه لحظه ای خواب، آن حضرت را در ربود و در رؤیا، سواری را دید كه می گوید: «این كاروان به سرعت می رود و مرگ هم در پی آن شتابان است.» پس از آنكه خواب خود را تعریف كرد، علی اكبر از پدر پرسید: پدرجان، مگر ما برحق نیستیم؟ فرمود: «آری فرزندم، سوگند به آنكه بازگشت همه به سوی اوست.» گفت: پس با این حال، چه باكی از مرگ؟ پدر نیز دعایش كرد. [بحار الانوار، ج 44، ص 367]. 🆔 @ShamimeOfoq
در سخنان امام حسین علیه السلام و یاران او، مفاهیم بلندی از اعتقادات در محورهای خداشناسی، رسالت انبیاء، نقش وحی و قرآن در زندگی، اصالت دین و گمراهی بدعت گذاران، زندگی ابدی و حیات پس از مرگ، بهشت و جهنم، حساب و اجر و عذاب، شفاعت، حقانیت امامان برای ولایت و خلافت، وظیفه مردم نسبت به حجج الهی، نفاق دنیاپرستان، ملعبه با عقاید دینی برای اغفال مردم و... دیده می شود كه جای مطالعه دارد. 🆔 @ShamimeOfoq
توحید در عقیده و عمل عقیده به «توحید» و خداباوری، تنها در ذهنیت یك مسلمان موحّد نمی ماند، بلكه در همه شؤون و شرایط و زوایای زندگی او سایه افكن می شود. اینكه خدا كیست و چیست و این شناخت چه تأثیری در زندگی عملی و موضع گیری های اجتماعی مسلمان دارد، جایگاه این عقیده را در حیات، نشان می دهد. عقیده به خدایی كه راست است، راست می گوید، وعده هایش تخلف ناپذیر است، اطاعتش فرض است، نارضایتی او موجب دوزخی شدن است، در همه حال، حاضر و ناظر انسان است، كمترین كار انسان از علم و بصیرت او پنهان نیست، مجموعه این باورها وقتی به صورت «یقین» درآید، مؤثرترین عامل تأثیرگذار در زندگی است. 🆔 @ShamimeOfoq
توحید در عقیده و عمل طرح مسأله به خدا پیوستن در طول مسیر، آماده سازی روحی همراهان برای آن فداكاری بزرگ در راه عقیده بود. چرا كه بدون باورهای زلال و روشن، یك رزمنده نمی تواند تا پایان خطّ در دفاع از حق، مقاوم و نستوه بماند. یقین، هم در «موضوع» بود، یعنی شناخت روشن هدف و راه و وضعیّت، هم در «حكم» بود، یعنی تكلیف بودن جهاد و شهادت در آن شرایط به نفع اسلام، هم در عقیده به خدا و هم به آخرت بود كه مقوّم اصلیِ پا گذاشتن در میدانی است كه گروهی می خواهند جان بدهند و فدا شوند. وقتی وهب بن عبدالله برای دومین بار به میدان كربلارفت، در رجز خویش، خود را با عناوینی همچون «مؤمن به رب» و «موقن به رب» معرفی كرد. [بحار الانوار، ج 45، ص 17، مناقب، ج 4، ص 101]. 🆔 @ShamimeOfoq
توحید در عقیده و عمل توحید در نصرت خواهی و اعتماد فقط و فقط بر خدا، از جلوه های دیگر نقش آفرینی عقیده در عمل است. امام حسین علیه السلام تنها تكیه گاهش خدا بود، نه نامه ها و حمایت ها و شعارها. وقتی سپاه حرّ راه را بر كاروان امام بست، حضرت ضمن خطابه ای كه درباره حركت خویش و امتناع از بیعت و استناد به نامه های كوفیان بود، در پایان، ضمن گلایه از عهدشكنی كوفیان فرمود: «تكیه گاهم خداست و او مرا از شما بی نیاز می كند. سَیُغْنِی اللّهُ عَنْكُمْ» [موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 377] در ادامه راه نیز وقتی با عبدالله مشرقی ملاقات كرد و او و همراهش اوضاع كوفه و گرد آمدن مردم را برای جنگ با آن حضرت بیان كردند، پاسخ امام این بود كه «حسبیَ اللّهُ وَ نعمَ الْوَكیلُ» [موسوعة كلمات الامام الحسین ، ص 378]. صبح عاشورا نیز، وقتی سپاه كوفه با همهمه رو به اردوگاه امام تاختند، دستانِ نیایش گر امام حسین علیه السلام رو به آسمان ها بود، وی چنین می گفت: «خدایا! در هر گرفتاری و شدّت، تكیّه گاه و امیدم تویی و در هر حادثه كه برایم پیش آید، پشتوانه منی، چه بسا در سختی ها و گرفتاری ها كه تنها به درگاه تو روی آورده و دست نیاز و دعا به آستان تو گشودم و تو آن را برطرف ساختی...» [بحارالانوار، ج 45، ص 4]. این حالت و روحیّه، جلوه بیرونیِ، عقیده قلبی به مبداء و یقین به نصرت الهی است و توحید در دعا و طلب را می رساند. 🆔 @ShamimeOfoq
توحید در عقیده و عمل هدف اصلی معارف دین، تقرّب بندگان به سوی خداوند است. این محتوا حتّی در زیارتنامه های شهدای كربلا بویژه زیارت امام حسین علیه السلام نیز مطرح است. علی رغم تبلیغات سوء و جاهلانه ای كه شیعه را به بدعت متّهم می كنند و زیارت قبور اولیاءِ الهی را شرك می پندارند، در فرهنگ زیارت، خود این عمل گامی برای تقرّب به خدا شمرده شده است كه توحید ناب است. در بخشی از زیارت امام حسین علیه السلام كه با فراز «اَللّهُمَّ مَنْ تَهَیَّاءَ وَ تَعَبَّاءَ... » شروع می شود، خطاب به خداوند می گوییم: خدایا! هر كس كه آماده شود و وسایل فراهم كند و به امید دست یافتن به نعمت و موهبتی سراغ یك مخلوق رود، تا از هدایا و جوائز و عطاهای او بهره مند شود، آماده شدن و زمینه چیدن من و سفر من، به سوی تو و برای زیارت قبر ولیّ توست و با این زیارت، به تو تقرب می جویم، و هدیه و عطا و جایزه را از تو امید دارم... [تهذیب الاحكام، شیخ طوسی، ج 6، ص 62]. در ادامه نیز با حالتِ حصر، می گوییم: تنها تو را قصد و آهنگ كردم و تنها آنچه را نزد توست می خواهم «فالیكَ قَصَدْتُ و ما عِنْدَكَ أرَدْتُ». اینها نشان دهنده بُعد توحیدی تعالیم شیعی است كه مراقد معصومین و زیارت اولیاءِ الهی را هم معبر و مسیری برای رسیدن به توحید خالص می داند و تعبّد به امر الهی است كه بزرگداشت اینان را توصیه فرموده است. 🆔 @ShamimeOfoq
مبدأ و معاد عقیده به مبدأ و معاد، مهمترین عامل جهاد و فداكاری در راه خداست و بدون آن، هیچ رزمنده ای معتقدانه در صحنه دفاع قدم نمی گذارد و خود را برنده یك جنگ كه به شهادت منتهی می شود، نمی داند. بدون عقیده به حیات اخروی، با چه انگیزه ای می توان از جهاد و جانبازی استقبال كرد؟ از این رو، چنین اعتقادی در كلمات امام حسین علیه السلام و اشعار و رجزهای او و یارانش، نقشی محوری دارد و به برجسته ترین شكل، خود را نشان می دهد. امام حسین علیه السلام روز عاشورا وقتی بی تابی خواهرش را می بیند، این فلسفه بلند را یادآور می شود و می فرماید: «خواهرم! خدا را در نظر داشته باش، بدان كه همه زمینیان می میرند، آسمانیان هم نمی مانند، هر چیزی جز وجه خدا كه آفریدگار هستی است، از بین رفتنی است، خداوند همگان را دوباره برمی انگیزد... » [موسوعة كلمات الامام الحسین صص، 404 و 405]. در سخن دیگری كه در شب عاشورا با اصحاب خویش فرمود، باز هم تأكید بر همین محورها را می بینیم، از جمله این كه: «بدانید كه شیرینی و تلخی دنیا، خواب است و (بیداری) در آخرت است. رستگار كسی است كه به فلاح آخرت برسد و بدبخت كسی است كه به شقاوت آخرت گرفتار آید.» [موسوعة كلمات الامام الحسین ، ص 398]. 🆔 @ShamimeOfoq