eitaa logo
شمیم افق
1.1هزار دنبال‌کننده
20.8هزار عکس
7.5هزار ویدیو
2.5هزار فایل
﷽ ارتباط با ما @mahdiar_14
مشاهده در ایتا
دانلود
پیامهای احیاگری عاشورای حسینی، برنامه ای احیاگرانه نسبت به دین و جلوه های گوناگون آن بود، تا در سایه بذل خون و نثار جان، دین برپا شود و سیره پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله سرمشق عملی مسلمانان گردد و عزّت دین خدا به جامعه بازگردد. [مفاتیح الجنان، ص 525 و همان، ص 527]. تلاش و برنامه های احیاگرانه ائمه معصومین علیهم السلام و پیروانشان در احیاگری نسبت به اصل حادثه عاشورا و ارزش های آن و مقابله با سیاستِ دشمن در كتمان واقعه و مسخ جریان و به فراموشی سپردن خون های مطهّر عاشورایی، برنامه دیگری در راستای این احیاگری است و پیامش، ضرورت تبیین اهداف و روشنگری اذهان و زنده نگهداشتن شعائر و حماسه ها و یادها و خاطره هاست. 🆔 @ShamimeOfoq
احیاگری در بسیاری از نهضت ها، پس از مدتی كه از دوران آغازین آن می گذرد و كسانی به ناروا بر مسند قدرت و ریاست تكیه می زنند، هدف های نخستین و ارزش های متعالی كه در شعارهای نهضت مطرح می شده، كمرنگ می شود، یا فراموش می گردد. آنچه از دین نیست (بدعت) وارد دین می شود و آنچه از پایه های اصلی و اوّلیه انقلابِ دینی و مكتبی است، از یاد می رود و رویه هایی مغایر با سنت های نخستین رایج می شود و قانون و حكم الهی نقض می شود. مردم نیز بتدریج، به این انحراف ها و بدعت ها خو می گیرند و عكس العمل چندانی از خود نشان نمی دهند. گاهی از شعائر و برنامه ها و سنّت ها، اسكلتی بی روح و تشریفاتی ظاهری بر جای می ماند كه چندان اثرگذار هم نیست. در چنین موقعیت هایی، دلسوزان آن نهضت یا وارثان آن مكتب و دین، برای احیای مجدّد پیام ها و محتواها و دعوت ها و هدف های آغازین، دست به كار می شوند، تا جامعه خفته را بیدار كنند و به اصول مكتب و بایدهای دین توجه دهند. این كار، گاهی با فدا شدن و بذل مال و جان همراه است و احیاگران سنّت های دینی باید خود را فدا كند تا جامعه بیدار و دین احیا شود. نهضت كربلا هم یك حركت احیاگرانه نسبت به اساس دین و احكام اللّه بود. در مطالعه سخنان امام حسین علیه السلام، تكیه فراوانی روی احیای دین و اجرای حدود الهی و احیای سنّت و مبارزه با بدعت و فساد و دعوت به حكم خدا و قرآن دیده می شود. 🆔 @ShamimeOfoq
احیای كتاب و سنت در قیام كربلا هدف آن است كه با مجاهداتِ عاشوراییان، دین اسلام عزّت خویش را بازیابد و حرمت های الهی دیگر بار محترم شمرده شوند و دین خدا یاری شود. در سخنان سیدالشهدا علیه السلام، هم نمونه هایی از مرگ سنت ها و حیات بدعت ها و جاهلیت ها مطرح است، هم نكته هایی از باز آفرینی ارزش های فراموش شده و احیاگری نسبت به اصولِ از رمق افتاده. امام حسین علیه السلام در نامه ای كه خطاب به مردم بصره می نویسد، می فرماید: «وَ اَنا اَدْعوكمْ اِلی كتابِ اللّهِ وَ سنَّةِ نبیهِ صلّی الله علیه و آله فاِنَّ السُّنَّةَ قدْ اُمیتتْ وَ اِنَّ الْبدعَةَ قَدْ اُحْییتْ، وَ اِنْ تَسْمَعُوا قَوْلی وَ تُطیعُوا اَمْری اَهْدِكُمْ سبیلَ الرَّشادِ؛ من شما را به كتاب خدا و سنّت پیامبر فرامی خوانم. سنّت مرده و بدعت زنده شده است. اگر سخنم را بشنوید و فرمانم را پیروی كنید، شما را به راه رشاد، هدایت می كنم.» [تاریخ طبری، ج 4، ص 266]. در جایی هم حضرت، از انگیزه نامه نگاری و دعوت كوفیان، این گونه یاد می كند: «اِنَّ اَهلَ الْكوفةِ كتبوا اِلَی یسألُونَنی اَنْ اُقْدِمَ عَلَیهم، لِما اَرْجُوا مِنْ اِحْیاءِ مَعالِمِ الْحَقِّ وَ اِماتَةِ الْبِدَعِ؛ كوفیان به من نامه نوشته واز من خواسته اند كه نزد آنان روم، چرا كه امیدوارم معالم و نشانه های حق زنده گردد و بدعت ها بمیرد.» [الا خبار الطوال، دینوری، ص 246]. 🆔 @ShamimeOfoq
احیای كتاب و سنت امام حسین علیه السلام در مسیر راه، وقتی به فرزدق بر می خورد، اوضاع را چنین ترسیم می كند: «ای فرزدق! این جماعت، اطاعت خدا را واگذاشته، پیرو شیطان شده اند، در زمین به فساد می پردازند، حدود الهی را تعطیل كرده، به میگساری پرداخته و اموال فقیران و تهیدستان را از آنِ خویش ساخته اند. من سزاوارترم كه برای یاری دین خدا برخیزم، برای عزّت بخشیدن به دین او و جهاد در راه او، تا آنكه كلمة الله برتر باشد.» [تذكرة الخواص، سبط بن الجوزی، ص 217]. 🆔 @ShamimeOfoq
احیای كتاب و سنت هدف و فلسفه قیام را از زبان فرستاده امام، حضرت مسلم بن عقیل هم در كوفه می شنویم. وقتی مسلم بن عقیل را دستگیر كرده و به دارالاماره آوردند، ابن زیاد او را به شورشگری و تفرقه افكنی متّهم ساخت. مسلم با شهامت او را چنین پاسخ داد: «چنان نیست كه می گویی! مردم این شهر بر این باورند كه پدرت نیك مردانشان را كشته و خون هاشان را ریخته و همچون شاهان ایران و روم رفتار كرده است. ما آمدیم تا به عدالت دعوت كنیم و به كتاب خدا فراخوانیم.» [تاریخ طبری، چاپ قاهره، ج 4، ص 282]. این تهمت و دفع آن، در مورد خود امام حسین علیه السلام هم گفته شده است. عمرو بن سعید، پس از بیرون آمدن امام حسین علیه السلام از مكّه و عزیمت به سوی كوفه، نامه ای به او نوشت و از او خواست كه از این مسیر برگردد و تفرقه افكنی نكند كه هلاك شود. حضرت در پاسخ او نوشت: «كسی كه دعوت به سوی خدا كند و عمل صالح انجام دهد و بگوید من از مسلمانانم، هرگز دشمنی و مخالفتی با خدا و رسول نكرده است» [تاریخ طبری، چاپ قاهره، ج 4، ص 292]. و بدینگونه حركت خویش را، حركتی خداجویانه و اصلاحگرانه خواند، نه شورشی تفرقه انگیز، تا بهانه كشتن او به حساب آید. 🆔 @ShamimeOfoq
حمایت از دین در دوره و شرایط سلطه امویان بر مقدّرات مسلمین، آنچه در آستانه نابودی قرار داشت، دین خدا بود. خاندان پیامبر نیز مدافعان و حامیان راستین دین خدا بودند. حمایت از اهل بیت علیهم السلام، حمایت از دین بود و حمایت از دین در آن مقطع زمانی، شركت در جهاد ضد ستم و افشاگری علیه كفر پنهان در نقاب اسلام بود. 🆔 @ShamimeOfoq
حمایت از دین حسین بن علی علیه السلام در بحبوبه جنگ شدید، به نماز ایستاد، تا دین خدا را در صحنه جهاد، حیات بخشد. ابوثمامه صائدی یادآور وقت نماز شد و امام دعایش كرد و به نماز پرداخت. در آن شرایط، خطاب به اصحابش فرمود: «اینك این درهای گشوده بهشت و نهرهای جاری و پیوسته آن و میوه ها و قصرهای بهشتی است و این هم پیامبر خدا و شهیدان كه در ركاب او به خون غلتیدند. و اینك پدر و مادرم نیز چشم به راه شمایند و مشتاق دیدارتان، پس از دین خدا حمایت كنید و از حرم رسول خدا دفاع كنید.؛ ... فَحامُوا عَنْ دینِ اللّهِ وَ ذَبُّوا عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللّهِ». آنگاه خاندان خود را صدا زد. همه فریاد زنان بیرون ریختند و فریاد برآوردند: ای مؤمنان، از دین خدا و حرم پیامبر و از امام خودتان و از پسر دختر پیامبرتان حمایت كنید، این امتحان الهی برای شماست... [موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 445]. 🆔 @ShamimeOfoq
حمایت از دین حمایت از دین و فداكاری در راه آن، جلوه ای از احیاگری است و اگر آن جهاد و شهادت ها نبود، اساس دین باقی نمی ماند. اگر صدای اذان و آوای تكبیری پابرجاست، نتیجه آن فداكاری هاست. [عنصر شجاعت، ج 1، ص 18] در شعری كه از زبان امام حسین علیه السلام مطرح می شود نیز، بقا و قوام دین را در سایه شهادت و عاشورای آن حضرت می توان دید: «لَوْ كانَ دینُ مُحَمَّدٍ لَمْ یسْتَقِمْ اِلاّ بِقَتْلی یا سُیوُفُ خُذینی» [همان]. حضرت اباالفضل علیه السلام نیز در رجزی كه در روز عاشورا پس از قطع شدن دست راست خویش می خواند و می جنگید، بر مسأله «حمایت از دین» تأكید داشت: «وَ اللّهِ اِنْ قَطَعْتُمُوا یمینی اِنّی اُحامی اَبَداً عَنْ دینی» [بحارالانوار، ج 45، ص 40]. 🆔 @ShamimeOfoq
حمایت از دین شناخت اینكه در چه شرایطی دین در معرض زوال و نابودی یا آسیب دیدن است، و باید به دفاع از دین و نصرت حق پرداخت، اهمیت خاصّی دارد. امام حسین علیه السلام و شهدای عاشورا را از این رو «انصار دین الله» می دانیم و در زیارت هایشان اینگونه از آنان یاد می كنیم: «اَلسَّلامُ عَلَیكُمْ اَیهَا الذّابُّونَ عَنْ تَوْحیدِ اللّهِ؛ سلام بر شما، ای مدافعان از توحید خدا.» [مفاتیح الجنان، ص 448]. در زیارت دیگری می خوانیم: «اَلسَّلامُ عَلَیكُمْ یا اَنْصارَ اللّهِ وَ اَنْصارَ رَسُولِهِ... وَ اَنْصارَ الاسلام» [مفاتیح الجنان، ص 440]. و در جای دیگر: «اَلسَّلامُ عَلَیكُمْ یا اَنْصارَ دینِ اللّهِ وَ اَنْصارَ نَبِیهِ... » [همان، ص 453]. 🆔 @ShamimeOfoq
حمایت از حق در زمینه یاری حق و دفاع از مظلوم و حمایت از اهل بیت پیامبر علیهم السلام، كه وظیفه همه مسلمانان است، سیدالشهدا علیه السلام مردم را به این فریضه فرا می خواند، حتّی در این باره از عبیدالله بن حرّ جعفی هم كه از كوفه و جریانات آن خود را كنار كشیده بود، نمی گذشت. در خطبه ای كه حضرت، خطاب به حرّ در دیداری كه در خیمه آن حضرت داشت فرمود، چنین می خوانیم: «ای حرّ! می دانی كه خداوند نسبت به گناهان گذشته ات تو را مؤاخذه خواهد كرد. بیا و با توبه، خطاهای گذشته را بشوی، من تو را به نصرتِ ما خاندان پیامبر فرا می خوانم. اگر حق ما را دادند كه می پذیریم، اگر ندادند و با ما به ستم رفتار كردند، تو از یاران من برای طلب حق خواهی بود.» [موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 366]. 🆔 @ShamimeOfoq
حمایت از حق سیدالشهدا علیه السلام، مرگ در راه حق و احیای آن را زندگی می شمرد و در این راه باكی از شهادت نداشت. این سخن اوست كه: «ما اَهْوَنَ الْمَوْتُ عَلی سَبیلِ نیلِ الْعِزّ وَ اِحْیاءِ الْحَقِّ؛ چه آسان است مرگ در راه رسیدن به عزت و زنده كردن حق.» [اعیان الشیعه، ج 1، ص 581]. 🆔 @ShamimeOfoq
حمایت از حق مرگ برای حق، در راه حق و شهادت در این راه، عزّت است و انسان را شجاعت و بی باكی می بخشد. آنگونه كه علی اكبر، پس از خوابی كه امام حسین علیه السلام در راه كربلا دید، از او پرسید: مگر ما برحق نیستیم؟ فرمود: چرا. گفت: «پس ما از مرگ در راه حق، باكی نداریم؛ یا اَبَتِ اِذاً لا نُبالی نَمُوتُ مُحِقّینَ» [وقعة الطّف، ص 177]. 🆔 @ShamimeOfoq