شمیم افق
#دهه_فجر #انقلاب_اسلامی #سرود_انقلابی #سرود 🎼 ژاله چون خون شد 🆔 @ShamimeOfoq
#دهه_فجر
#انقلاب_اسلامی
#سرود_انقلابی
#سرود
✨ تصنیف ژاله چون خون شد✨
👈 درباره واقعه 17 شهریور 1357 بسیار گفته و نوشته شده و خصوصا نقشی که در شتاب گرفتن انقلاب ایفا کرد و پروژه دولت آشتی ملی جعفر شریف امامی را با شکست رو به رو کرد.
17 شهریور اما برای چهره های شاخص هنر موسیقی ایران نیز یک روز خاص است و محمد رضا شجریان استاد آواز ایران در اعتراض به واقعه میدان ژاله تهران همراه با جمعی از چهره های برجسته موسیقی رادیو با حسین علیزاده به صورت دسته‌جمعی از رادیو استعفا دادند و خارج شدند و به همین نیز بسنده نکردند و با شعر و ترانه و آواز مردم را همراهی کردند.
آنان در زیرزمین خانه محمدرضا لطفی گرد آمدند و دسته‌جمعی نواختند و خواندند. یکی از محصولات این زیرزمین تصنیف «ژاله خون شد» بود که شعر آن را سیاوش کسرایی سروده بود و دوره تازه و متفاوتی برای حسین علیزاده به حساب می آمد.
گروه موسیقی عارف با این تصنیف شناخته می شد.
دستگاه چهارگاه، صدای محمدرضا شجریان و همراهی کم‌نظیر گروه کُر که هیچ نمونه مشابهی در تاریخ موسیقی معاصر نداشت.
🆔 @ShamimeOfoq
شمیم افق
#دهه_فجر #انقلاب_اسلامی #سرود_انقلابی #سرود 🎼 ای ایران ای مرز پر گهر 🆔 @ShamimeOfoq
#دهه_فجر
#انقلاب_اسلامی
#سرود_انقلابی
#سرود
✨ ای ایران ای مرز پر گهر ✨
👈 نام یکی از مشهورترین سرودهای میهنی ایران، ساخته روح‌الله خالقی است که می‌توان آن را سرود ملی غیررسمی ایرانیان دانست . سرود ای ایران به ثبت ملی رسیده‌است.
پیشینه این ترانه به دوران جنگ جهانی دوم در ایران بازمی‌گردد در سپتامبر ۱۹۴۱، متفقین ایران را اشغال کرده‌بودند ایده این شعر از دیدن وضعیت اسفبار کشور، به‌خصوص اهتزاز پرچم متفقین از پادگان استرآباد به شاعر الهام شد روزی حسین گل‌گلاب در راه ملاقات با آقای خالقی در خیابان شاهد درگیری دو سرباز ایرانی و انگلیسی بود که در آن وضع، سرباز انگلیسی به سرباز ایرانی که درجه بالاتری نیز نسبت به آن داشت سیلی زد و سرباز ایرانی به خاطر شرایط وقت که ایران در اشغال بود هیچ کاری نکرد. گل‌گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی اشکبار به دیدار خالقی رفت و جریان را بازگو کرد. او می‌گوید شعری خواهم گفت تا ایران و روح ایرانی در آن زنده ماند. خالقی نیز می‌گوید که من آهنگ آن را تنظیم می‌کنم و بنان که آنجا بود نیز می‌گوید من هم شعر را خواهم خواند. حسین گل‌گلاب در این باره گفته‌است: در سال ۱۹۴۴، در شرایطی که چکمه‌های نیروهای اشغال‌گر هر وطن‌پرستی را می‌لرزاند، من ایده این شعر به ذهنم رسید. سپس پروفسور خالقی موسیقی آن را نوشت و در برابر همه مقاومت‌های سیاسی، این ترانه راه خود را به دل و روح مردم پیدا کرد.
نخستین اجرای آن، در ۲۷ مهرماه ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی دانشکده افسری با صدای غلامحسین بنان در خیابان استانبول دو شب متوالی برگزار شد. سرود «ای ایران» آنقدر اثر کرد که شنوندگان تکرار آن را خواستار شدند و سه بار تجدید شد. استقبال و تأثیر این سرود باعث شد که وزیر فرهنگ وقت، هیئت نوازندگان را به مرکز پخش صدا دعوت کرد تا صفحه‌ای از آن ضبط و همه روزه از رادیو تهران پخش شود. اجرای دیگر، مربوط به سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۲ در برنامه گل‌ها است که غلامحسین بنان این سرود را خواند. در سال ۱۳۵۰ نیز اپرای رادیویی این سرود با همکاری ارکستر بزرگ رادیو تلویزیون ملی ایران با رهبری فرهاد فخرالدینی و خوانندگی اسفندیار قره باغی انجام شد. دو اجرای دیگر از این اثر نیز یکی با صدای حسین سرشار و دیگری با صدای رشید وطن دوست موجود است. در سال ۱۳۶۹ ، این سرود با تنظیمی دوباره برای ارکستر، تکخوان و آواز گروهی تنظیم مي شود که در آلبومي «می ناب» توسط انتشارات سروش منتشر شد. تکخوان در این نسخه، رشید وطندوست است. در شصتمین سالگرد ساخت این سرود در مهر ماه ۱۳۸۳ ارکستر ملی ایران آن را در تالار وحدت اجرا مي نمايد.
🆔 @ShamimeOfoq
شمیم افق
#دهه_فجر #انقلاب_اسلامی #سرود_انقلابی #سرود 🎼 خمینی ای امام 🆔 @ShamimeOfoq
#دهه_فجر
#انقلاب_اسلامی
#سرود_انقلابی
#سرود
✨ خمینی ای امام ✨
👈 حمید سبزواری پدر شعر انقلاب و شاعر بسیاری از سرودهای دوران مبارزه علیه رژیم پهلوی ؛ درباره ماجرای سرود "خمینی ای امام" و نحوه ضبط و تکثیر آن می‌گوید: «سرود "خمینی ای امام" را من سال 1344 سرودم؛ در آن موقع اعلامیه‌های حضرت امام به ایران می‌آمد، و مثل شبنامه تکثیر می‌شد، بچه‌ها شب‌ها آنها را در خانه‌های اطراف می‌انداختند و سخنرانی‌ها در نوار کاست ضبط می‌شد و کاستش دست به دست میچرخید. به هر صورت این اعلامیه‌ها و سخنرانی‌ها که کاست می‌شد یک روی نوار، خالی بود و عزیزانی که این نوارها را تکثیر می‌کردند، می‌آمدند و می‌گفتند یک شعری برای آن روی نوار بگو تا ضبط کنیم که فرمایشات حضرت امام که در یک روی نوار بود پوشش داده شود. من هم یکی دو تا شعر دادم یکی «با یاد عاشورا به پاخیزید»، یکی هم «خمینی ای امام» بود. که الان شعر « با یاد عاشورا بپاخیزید» را به یاد ندارم.
این شعر را عده‌ای از بچه‌های مطمئن و از فامیل‌های خودشان و دوستان خودشان آورده بودند در خفا روی نوار ضبط می‌کردند و پخش می‌کردند. این تا موقعی ادامه داشت که تقریباً نزدیک تشریف فرمایی امام بود. من احساس کردم اگر امام تشریف بیاورند به اولین جایی که خواهند رفت بهشت زهرا است. چون در جریان‌هایی که قبل از انقلاب پیش آمده بود و کشتاری که از مردم کرده بودند، کلی شهید داشتیم، اما سرود امام را که من سرودم و روی نوار ضبط کردم، من اینها را به دلایلی نتوانستم حفظ کنم، چون واقعاً ترس داشتم که هر آن بریزند به خانه ما و گرفتاری پیش بیاید، اینها از بین رفت. آخرین ضبط «خمینی ای امام»، موقعی بود که امام می‌خواست بیاید به ایران. وضع تهران خیلی از این جهت آشفته بود و همه در انتظار آمدن امام بودند و میخواهم بگویم تهران به حال انفجار رسیده بود. خانواده سلطنتی هم در شرف فرار بودند، ما هم داشتیم آخرین ضبط خمینی ای امام را انجام می‌دادیم که در بدو ورود امام بخوانند.
13 سال زمان لازم بود تا اين شعر در محضر امام(ره) خوانده شود؛ يعني روز 12 بهمن سال 57، من 12 بهمن در سه، چهار کيلومتري فرودگاه مانده بودم و نتوانستم اجراي شعرم را مقابل امام ببينم.
اما در نبود شاعر سرود خميني اي امام، گروه سرودي که اين کار را به صورت مخفيانه تمرين کرده بودند در حضور بنيانگذار انقلاب اسلامي سرود را در ترمینال فرودگاه مهرآباد و در لحظه ورود ایشان به وطن اجرا کردند.
🆔 @ShamimeOfoq