آقای امام رضا ،
میان این همه یأس و غمِ مخاطره آمیز ،
[ تویی بهانهیِ خوبِ امیدوار شدن ها ]
حُزن از جایی به بعد
در ِدهان را میبندد،
و قلب را مندرس و
در خفا به گور وا میگذارد ؛
پناه بر او که مرا مبینید و میشنود .
"خدای واقعی" بین این همه کانال و مدرک و طومار رزومه ها و منبرهای چند ساعته و هزاران فالوور کجاست ؟!
پیامبر امی با خطبه های یک خطی
امتش را تا قیامت موعظه کرد و تربیت !
به عرش رساند و شراب وصل نوشاند .
قولوا لا اله الا الله تفلحوا . .
"محمد" باشی ؛
همین یک جمله کافی ست
برای زیر و رو کردن کافرترین کافرها .
بنویسید در زمانه ای زندگی میکردیم
که اکثر آدمهایش قلم به دست گرفته بودند وافتاده بودند پی ِنصیحت هم ؛
بین غوغای این همه کانال ِایتا و پیج ِاینستا و توییتر و . .
کجاست یک کلامی که تا قلب آدم نفوذ کند ؟!
از نماز شروع کنید .
شما هر چقدر به نمازت بها بدی ، تواناییت برای مقابله با گناه بیشتر میشه .
گفتم : خستم
گفت : از رحمت خدا ناامید نشوید (زمر۵۳)
گفتم : هیشکی نمیدونه توی دلم چی میگذره
گفت : خدا حائل است بین انسان و قلبش ( انفال۲۴)
گفتم : غیر از تو کسی رو ندارم
گفت :ما از رگ گردن به انسان نزدیکتریم (ق۱۶)
گفتم : ولی انگار اصلا منو فراموش کردی
گفت : مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم (بقره۱۵۲)
گفتم : تا کی باید صبر کرد ؟
گفت : شما چه میدانید، شاید موعدش
( رستاخیز ) نزدیک باشد (احزاب۶۳) .