زندگی درست مثل نقاشی کردن است؛ خطوط را باامید بکشید اشتباهات را با آرامش پاک کنید قلم مو را در صبر غوطه ور کنید و با عشق رنگ بزنید #حس_خوب ⬇️⬇️ @khanevade_Beheshti

خوشبختی به پول و...نیست❌ خوشبت کسیه که از هیچ‌چی خوشبختی درست میکنه بقولی از آب کره میگیره!! اگه بشینی و‌منتظر باشی که با رسیدن به آرزوهات خوشبخت میشی👇👇 بدون خوشبختی درکار نخواهد بود!! خوشبت اونیه که نعمات عمومی خدا رو خصوصی میبینه مثلا: صب که پامیشه میگه خدایا تو‌چقدر مهربونی که خورشید رو برامن بیرون آوردی و انقدر پرنورش قراردادی تا من در زیر نور آن روزم رو بگذرونم!! ✅ یکم دیدگاهمون به زندگی عوض کنیم میبینیم همه چی عوض شد.. 🌾🌸🌾🌸🌾🌸🌾🌸 🌾🌸🌾🌸🌾🌸🌾🌸

💢 هنگام خشم، فرزندت را تربیت نکن! 🔶 یکی از مواردی که در باب تربیت مطرح شده است این است که بدترین موقعیت برای تربیت، هنگام عصبانیت است. 👈 عصبانیت تنها به تخلیه روانی خودتان ممکن است کمک کند اما «ضدتربیتی» است. 💠 امام علی( علیه السلام) در این خصوص می فرمایند: 🍃 با خشم تربيت ممكن نيست؛ لا أدَبَ مَعَ غَضَبٍ. 📚 غررالحكم، حدیث 10529 🔰 این را باید دانست که تربیت همراه غضب، اصلا تربیت نیست. چون آنچه که در باب تربیت نقش زیربنایی دارد و برای تأدیب و تربیت می خواهیم از او استفاده کنیم، حیاء و پرده داری است. ❌ پس اگر بخواهی در آن حال که خشمگین هستی، فرزندت را تربیت کنی، چون هنوز نتواستی خودت را کنترل کنی، ممکن است حرکتی از تو سر بزند که این موجب پرده دری شود. مثلاً موجب شود که طرف مقابل، جلوی تو بایستد؛ یعنی این روش تو نتیجه عکس دهد. 📎 #خانواده_سبک_زندگی 📎 #مشاوره 📎 #تربیت_فرزند 🌷

وقتی بانهایت توان سر کودک خود داد میزنیم باجملات وکلمات نامناسب به او توهین میکنیم ویا به او آسیب جسمی میرسانیم،در حال تربیت او نیستیم،بلکه خشم خود را تخلیه میکنیم. از خودمان بپرسیم آیا هدف ما از بچه دارشدن، آوردن موجودی به این دنیا بود تا تمام خشم های فروخورده ی مان را بر سر او تخلیه کنیم؟ بپرسیم از خود که آیا برای ما لذت بخش است فردی مارا به منزلش دعوت کند ومدام مارا مورد بی احترامی تحقیر توهین وخشم خود قرار دهد؟ این همانکاری ست که بیشتر مابا کودکمان انجام میدهیم به مدیریت خشم خود بیشتر توجه کنیم گاهی لازم است دراین راه از یک کارشناس کمک بگیریم ما اجازه نداریم باهیچکس خصوصا فرزندی که به این دنیا دعوتش کردیم رفتار پرخاشگرانه داشته باشیم

والدین، وظیفه دارند «انتخاب کردن» را به فرزندانشان بیاموزند... شما دائم برای فرزندتان تصمیم گیری نکنید، یا نظرتان را به او تحمیل نکنید. زیرا او باید در سالهای آینده، تصمیم ها و انتخاب های مهمی داشته باشد، مثل: انتخاب دوست، انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر و... البته کودک در سن زیر پنج سال، قدرت تصمیم گیری و انتخاب محدودی دارد... و اگر تعداد گزینه ها زیاد شود، او قدرت انتخاب کردن ندارد. تعداد انتخابهای کودک را محدود کنید تا قدرت تصمیم گیری پیدا کند و انتخاب کردن را یاد بگیرد. مثلا باید در سن زیر پنج سال، دو گزینه به او پیشنهاد دهید تا بتواند یکی از آنها را انتخاب کند. به عنوان مثال، موقع رفتن به مهمانی، دو لباس مناسب مهمانی از کمد خارج کنید، تا او یکی را بتواند انتخاب کند.

تنبیه مانع از بدرفتاری نمی‌شود. فقط باعث می‌شود فرد خلاف کار محتاط تر عمل کند و در پنهان کردن رد پا ماهر تر شود و با زیرکی و زبردستی از مجرم شناخته شدن فرار کند. وقتی کودکی تنبیه می شود تصمیم می گیرد دقیق تر شود نه درستکار تر و مسئول تر

✅ آيت الله وحيد خراسانى توصیه ڪردند: تا روز « عاشورا » كه نزديك است، روزى صدمرتبه سوره_توحيد را بخوانيد و به حضرت 💕 سيدالشهدا 💕علیه السلام هديه كنيد، ِ اِن شاءالله فيوضاتى نصيبتان ميشود، 💎شرطش هم اين است مردم را دعوت به اين عمل كنيد. 👈همچنین اشاره ڪردند چقدر خوب است ڪه این عمل نورانے 📖 تلاوت صدمرتبه سوره توحید و هدیه نمودن به روح مطهر و نورانے حضرت سیدالشهداء علیه السلام به نیابت از حضرت❣حجت ابن الحسن المنتظر المهدے عجل الله تعالے فرجه الشریف❣انجام شود . أللَّھُمَ؏َـجِّلْ‌لِوَلیِڪَ‌ألْفَـــــــــرَج💚 💚 *یا حسین* با حسین #گل‌یاس‌زهرا(سلام الله علیها) 💚 *این خاندان خیلی زحمت مارا کشیده اند*

کسانۍ ڪـھ از ڪربلا جا ماندند بـاور نـداشتنــد عـاقبت بخیـــرۍ در گرو یارۍ امام زمانشان❤️ است!

✅ امامت را بشناس... 🔴امام صادق‌علیه السلام فرمودند: امامت را بشناس؛ که اگر او را شناختی، زود یا دیر آمدنِ امر ظهورش ضرری به تو نخواهد زد، چرا که همانا خدای تعالی فرموده است: (قیامت) روزى است كه هر گروهى را با امامشان فرا می‌خوانيم . (سوره اسراء، آیه 71). پس کسی که امامش را (به حقّ معرفت و لزوم تسلیم در برابر اوامر و نواهی‌اش) بشناسد، همانند کسی است که در خیمه‌ی قائم عليه‌السلام حضور دارد. 📚 الغيبة (شیخ‌نعمانی)، ص331 بحارالانوار، ج52،ص142