ایتا - ولایت ، توتیای چشم #قسمت_هشتاد_و

ولایت ، توتیای چشم
🟣خاک های نرم کوشک🟣


خاک های نرم کوشک و یادگار برونسی

#قسمت_هشتاد_و_هشت

سرستون جایی که عبدالحسین بود به نظر می آمد خواب باشد همان طور که به سینه دراز کشیده بود، پیشانی
اش را گذاشته بود پشت دستش و تکان نمی خورد، آهسته صداش زدم سرش را بلند کرد و خیره ام شد.
«انگار نمی خوای برگردی حاجی؟»
چیزی نگفت. از خونسردی اش "۱" حرصم در می آمدباز به حرف آمدم:«می خوای چکار کنیم حاج آقا؟» آرام گفت: «تو بگو چکار کنیم سید، تو که خودت رو به نقشه و کالک و قطب نما و این جور چیزها وارد میدونی؟»
این طور حرف زدنش برام عجیب بود بدون هیچ فکری گفتم:« معلومه، بر می گردیم.»
سریع گفت: «چی؟!»
تو فکر ناجور بودن اوضاع و درد زخمیها بودم خاطر جمع تر از قبل گفتم :«من می گم بر گردیم.»
«مگر میشه برگردیم؟!»

زود تو جوابش گفتم: «مگر ما می تونیم از این دژ لعنتی رد بشیم؟»
چیزی نگفت تا حرفم را جا بیندازم شروع کردم به توضیح دادن مطلب:
«ما دو
تا راه کار بیشتر نداشتیم با این قضیه ی لو رفتن ما و در نتیجه گوش به زنگ شدن دشمن ،هر دو تا راه
بسته شد دیگه.»
پاورقی
۱ - البته این خونسردی هنگام تصمیم گرفتن در شرایط حساس بود ولی اگر کار گره می خورد و جان نیرو تو خطر
می
افتاد بیشتر از هر کسی او حرص و جوش می خورد و حال دیگری پیدا می کرد طوری که حتی موقعیت محل و مکان را فراموش می کرد که در ادامه خاطره به چنین نکته ای اشاره می شود.


ادامه دارد....



#رمان_شهدایی
#زندگینامه_شهید_عبدالحسین_برونسی
#شادی_روح_شهدا_صلوات

🌹🍃کانال یادوخاطره شهدا🌹🍃

https://splus.ir/rostmy

🍃🌹🍃
19 مشاهده08:08
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
