نکته تفسیری صفحه ۹۲: کسی که اظهار اسلام می­ کند، در امان است؛ بدگمانی ممنوع!: پس از جنگ خیبر، پیامبر(ص) شخصی به نام «اسامة بن زید» را با جمعی از مسلمانان به سوی برخی از یهودیان فرستاد تا آنان را به اسلام دعوت کند، و اگر نپذیرفتند، جزیه دهند؛ یعنی در قبال تأمین امنیتشان توسط حکومت اسلامی، مالیات ویژه­ ای را بپردازند. یکی از یهودیان به نام «مرداس» که از آمدن سپاه اسلام باخبر شده بود، اموال و فرزندان خود را در پناه کوهی قرار داد و به استقبال مسلمانان شتافت، و این در حالی­ بود که به یگانگی خدا و رسالت حضرت محمد(ص) گواهی می­ داد؛ ولی اسامة بن زید به گمان این​که آن مرد یهودی از ترس جان و برای حفظ اموالش اظهار اسلام می­ کند و در باطن مسلمان نیست، به او حمله کرد و او را کشت و اموال و گوسفندانش را به غنیمت گرفت. هنگامی که این خبر به پیامبر(ص) رسید، آن حضرت از این ماجرا بسیار ناراحت شد و اسامه را به شدّت سرزنش کرد. در آن موقع، این آیه نازل شد و به مسلمانان هشدار داد که برای به دست آوردن غنایم جنگی و مانند آن حق ندارند سخن کسانی را که اظهار اسلام می­ کنند، رد کنند؛ بلکه باید سخن آنان را بپذیرند. [1] بر اساس آموزه­ های قرآن و معصومین، هر کس به یگانگی خدا و رسالت حضرت محمد(ص) گواهی دهد، مسلمان است و جان و مال و ناموس و آبروی او، مانند دیگر مسلمانان در امان است و به هیچ­ وجه کسی حق ندارد به آن تجاوز کند؛ مگر این​که مرتکب گناهان ویژه­ ای شود و از سوی «حاکم شرع»، حکم جدیدی در باره​ ی او صادر شود. در روایتی از پیامبر خدا(ص) می­ خوانیم: «عبارت «لا اله الا الله» نزد خدا سخنی بزرگ و گرامی​ست. هر کس آن را از روی اخلاص بگوید، شایسته​ ی بهشت می­ شود، و هر کس آن را به دروغ به زبان براند، مال و جانش در امان است؛ ولی سرانجام به آتش دوزخ خواهد رفت.»[2] در روایت دیگری از همان حضرت نقل شده است: «دشنام دادن به مسلمان، نافرمانی خدا، و پیکار با او، کفر، و غیبت او که مانند خوردن گوشت اوست، از گناهان است، و همان طور که نمی­ توان به جان او آسیبی رساند، نمی­ توان به مال او نیز آسیبی رساند»[3]. هم​ اکنون نیز این دستور مهم اسلامی باید آویزه​ ی گوش افراد باایمان باشد. مبادا برخی از مسلمانان با بی­ توجّهی به این دستور و با بهانه​ ی این​که اسلامِ شخص دیگری، اسلام حقیقی نیست و او از منافقان است، به جان و مال و آبروی او تعرّض کنند. به یاد داشته باشیم که پیامبر گرامی ما فرموده است: «تعرّض به تمام چیزهای مسلمان ممنوع است؛ چه آبرو، چه مال و چه جانش.» [1] - تفسیر نمونه، ج 4، ص 73 [2] - توحید صدوق، ص 23 [3] - مشکاى الانوار، ص 190 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

صفحه ۱۴۵ مصحف شریف سوره مبارکه انعام #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ✅ 🖤الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم🖤 https://eitaa.com/joinchat/577896735Cd35680a76e ✅ 🖤الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم🖤

🔸ترتیل صفحه ۹۳ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : سه گاه - عراق 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   دوستان حلال کنید که موقیت ارسال صفحات قرآن زودتر نداشتم ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 93 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام سه گاه - عراق 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   التماس دعای فرج بقیه الله ┗━━━♥️═🍃━━━┛

قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 93 وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً ۚ وَمَنْ قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَدِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلَىٰ أَهْلِهِ إِلَّا أَنْ يَصَّدَّقُوا ۚ فَإِنْ كَانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ ۖ وَإِنْ كَانَ مِنْ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ مِيثَاقٌ فَدِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلَىٰ أَهْلِهِ وَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ ۖ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (92) و براى هيچ مؤمنى روا نيست که مؤمنى را بکشد مگر آنکه خطا باشد; و هر کس مؤمنى را از روى خطا بکشد، آزاد کردن يک برده مؤمن و ديه اى که به کسانش داده مى شود [لازم است ]مگر اينکه آن را ببخشند و اگر [مقتول ]از قومى است که دشمن شما هستند و او خود مؤمن بوده است آزاد کردن برده اى مؤمن [کافى است ]و اگر از قومى است که ميان شما و آنان پيمانى برقرار است، ديه اى که به کسانش داده مى شود و آزاد کردن برده اى مؤمن [لازم است ]و هر کس [برده ]نيافت بايد دو ماه پى در پى روزه بگيرد، که اين جبران خطاست از جانب خدا، و خدا دانا و حکيم است. (92) وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا (93) و هر کس مؤمنى را عمداً بکشد جزاى او جهنّم است که جاودانه در آن خواهد ماند و خدا بر او خشم مى گيرد و لعنتش مى کند و براى او عذابى بزرگ آماده مى سازد. (93) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَتَبَيَّنُوا وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَىٰ إِلَيْكُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ ۚ كَذَٰلِكَ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلُ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (94) اى کسانى که ايمان آورده ايد! وقتى [براى جهاد ]در راه خدا سفر مى کنيد [درباره دشمن] تحقيق کنيد و به کسى که [به نشانه مسلمان بودن ]بر شما سلام مى کند نگوييد: تو مؤمن نيستى، که [يا کشتن او و به غنيمت بردن مالش ]متاع ناپايدار زندگى دنيا را طلب کنيد، که غنيمت هاى فراوان فقط نزد خداست; شما نيز پيش تر چنين بوديد ولى خدا بر شما انعام کرد; بنابر اين [در مورد دشمن ]تحقيق کنيد; قطعاً خدا از آنچه مى کنيد آگاه است. (94) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

نکته تفسیری صفحه ۹۳: هجرت: یکی از اتفاقات عمومی زندگی و حیات در دنیا، «مهاجرت» است. بسیاری از جانداران، هنگامی که مکان زندگی خود را برای ادامه­ ی حیات مناسب نمی­ بینند، مهاجرت می​ کنند. مهاجرتِ هجده هزار کیلومتری برخی از پرندگان از قطب شمال تا قطب جنوب، نمونه​ی روشنی از این حقیقت است. تاریخ زندگی بشـر گواهی می­ دهد که انسان­ های اولیه نیز پس از تغییر اوضاع جغرافیایی زمین، برای ادامه​ ی حیات، از زادگاه خود به نقاط دیگری کوچ می­ کردند. هم­ اکنون نیز اگر در یک سرزمین، وضع مساعد زندگی از دست برود و میکروب­ های کشنده یا گازهای شیمیایی و... سراسر آن را بپوشاند، مردم آن سرزمین آنجا را رها کرده، به نقطه​ ی دیگری از زمین کوچ می­ کنند. همه​ ی این مهاجرت­ ها، برای حفظ زندگی مادّی و دنیایی­ است. اگر امّا ماندن در یک سرزمین، سعادت ابدی انسان را به خطر بیندازد، چه باید کرد؟ آیا ارزش زندگی جاودانه​ ی انسان، از زندگی کوتاه او در دنیا کمتر است؟ این آیات به انسان­ها می­ آموزد که اگر ماندن در یک سرزمین، مانع دین​داریشان شود، باید آنجا را رها کنند و خود را به جایی برسانند که بتوانند به راحت ایمان خود را حفظ کنند. اگر هم در اثنای این مهاجرت از دنیا بروند یا کشته شوند، پاداشی بسیار بزرگ خواهند داشت که تنها خدا از آن باخبر است. اگر امّا از مهاجرت سر باز زنند و با ماندن در آن سرزمین، دین خود را از دست بدهند و بی­ایمان از دنیا بروند، عذرشان پذیرفته نمی­ شود و مجازات خواهند شد. تاریخ زندگی پیامبر(ص)، گویای دو مهاجرت مسلمانان است: نخست، مهاجرت گروهی از مسلمانان مکّه به حبشه، و دوم، مهاجرت پیامبر(ص) و مسلمانان از مکّه به مدینه. هجرت مسلمانان به مدینه، یکی از بزرگ­ترین حوادث تاریخ اسلام محسوب می­ شود. این حادثه​ ی درخشان، سرآغاز فصل نوینی از تاریخ اسلام بود؛ زیرا پیش از آن، مسلمانان در ظاهر هیچ­گونه قدرت اجتماعی و سیاسی نداشتند؛ امّا پس از هجرت، بلافاصله حکومت اسلامی را تشکیل دادند و با سرعت فراوانی در همه​ ی زمینه­ ها پیشرفت کردند. این حادثه چنان اهمّیت داشت که به پیشنهاد حضـرت علی(ع)، مبدأ تاریخ مسلمانان قرار گرفت. هم­ اکنون نیز این قانون حیات­ بخش زنده است. ممکن است برخی از مردم در نقاطی به سر برند که نگه داشتن ایمانشان در آنجا ممکن نباشد و کفر و گناه در آن منطقه حاکم باشد. در این صورت، بهانه­ هایی مانند اقامت در وطن، درس خواندن، کسب درآمد و...، هیچ­یک نمی­ تواند مانع مهاجرت انسان شود؛ بلکه آدمی باید با امید و توکّل به خدا، سرزمین کفر و گناه را ترک کند و به جایی هجرت کند که بتواند از گوهر ایمان خود پاسداری کند[1]. در حقیقت، هجرت، به معنای فرار از «ظلمت» به سوی «نور» است، و مهاجر حقیقی، کسی​ است که از بدی­ ها به سمت خوبی­ ها حرکت کند. حال ممکن است این هجرت، از مکانی به مکان دیگر، یا هجرت در درون انسان از گناه به سمت رضایت و خشنودی خداوند باشد؛ چنان​که امیر مؤمنان علی علیه السلام می­ فرماید: «مهاجران راستین، کسانی هستند که از گناهان هجرت می­ کنند و دیگر به سمت آن نمی­ روند.» [1] - اقتباس از تفسیر نمونه، ج 4، ص 90 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🔸ترتیل صفحه ۹۴ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : ماهور 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   اللهم عجل لولیک الفرج🤲 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 94 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   التماس دعا ویژه دارم🙏 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 94 لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً ۚ وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا (95) مؤمنانى که آسيب مند نباشند و [از جهاد ]خوددارى کنند با آنان که در راه خدا با نيروى مالى و بدنى خود جهاد مى کنند مساوى نيستند. خدا کسانى را که با مالشان و خودشان جهاد مى کنند بر کسانى که [از جهاد ]خوددارى مى کنند از جهت رتبه برترى داده است، و خدا به هر کدام [پاداش ]نيکو را وعده داده است، و خدا مجاهدان را بر ترک کنندگان [جهاد ]به اجرى بزرگ برترى داده است. (95) دَرَجَاتٍ مِنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (96) [اجرى بزرگ ]که رتبه هايى است از جانب او و آمرزش و رحمتى، و خدا بسيار آمرزنده و رحيم است. (96) إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِيمَ كُنْتُمْ ۖ قَالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ ۚ قَالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا ۚ فَأُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (97) همانا کسانى که فرشتگان جانشان را در حالى مى گيرند که به خود ستم کرده اند [به آنان ]مى گويند: در چه حالى بوديد؟ مى گويند: ما در اين سرزمين مستضعف بوديم. مى گويند: آيا زمين خدا وسيع نبود تا در آن هجرت کنيد؟ پس اينان جايشان جهنّم است و چه بد بازگشتگاهى است; (97) إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ لَا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلَا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا (98) مگر آن مردان و زنان و کودکان مستضعفى که هيچ چاره اى ندارند و راهى [براى نجات ]نمى يابند. (98) فَأُولَٰئِكَ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَفُوًّا غَفُورًا (99) که اينان اميد است خدا ببخشدشان; و خدا بسيار با گذشت و آمرزنده است. (99) ۞ وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً ۚ وَمَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (100) و هر کس در راه خدا هجرت کند در زمين جاهاى مناسب بسيار و گشايشى [مطلوب ]خواهد يافت و هر کس از خانه اش به سوى خدا و رسول او هجرت کنان بيرون رود، سپس مرگ او را دريابد، قطعاً اجرش بر عهده خدا خواهد بود، و خدا بسيار آمرزنده و رحيم است. (100) وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُبِينًا (101) و هنگامى که سفر کرديد، اگر بيم داشتيد که کافران به شما آسيب برسانند بر شما گناهى نيست که نماز را کوتاه کنيد، همانا کافران براى شما دشمنانى آشکارند. (101) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   التماس دعا برای همه ملتمسین به دعا ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۹۴: ستون دین: در میان دستورهای اسلام، پس از پیروی از امامان معصوم (ع) و پذیرش ولایت ایشان، به چیزی به اندازه​ ی نماز سفارش نشده است.[1] اقامه​ ی نماز، سفارش خدا به تمام پیامبران و پیروانشان بوده و هست. حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) در ابتدای نبوّت خویش به نماز سفارش شدند،[2] و پیامبر ما پس از بعثت، همراه نخستین مسلمانان به نماز می­ ایستاد[3]. نماز، نشانه​ ی اسلام است و با دیدن نماز خواندن یک نفر، مسلمان بودن او مشخص می­ شود. پیامبر اسلام‹ در مورد اهمیت این عبادت فرموده است: «فاصله​ ی بندگان خدا و کفر، ترک نماز است.»[4] امام صادق (ع) نیز در این باره فرموده است: «محبوب­ ترین اعمال نزد خدا، نماز، است. نماز، آخرین سفارش پیامبران است... و هنگامی ­که بنده​ی خدا سجده­ اش را طولانی می­ کند، ابلیس [از ناراحتی] فریاد می­ کشد.»[5] در روایت دیگری از همان حضرت می­ خوانیم: «هنگامی که بنده​ ی مؤمن خدا به نماز می­ ایستد، تا وقتی که رویش را برنگردانده، خدا به او توجّه [ویژه­ ای] می­ کند و رحمت [الهی] از بالای سرش تا کرانه​ی آسمان سایه می­ افکند و فرشتگان تا کرانه​ ی آسمان اطرافش را فرا می­ گیرند و خدا فرشته­ ای را مأمور می­ کند تا بالای سرش بایستد و بگوید: ای نمازگزار، اگر می­ دانستی که چه کسی به تو توجّه می­ کند و با چه کسی مناجات می­ کنی، هرگز رویت را برنمی­ گرداندی و جایت را ترک نمی­ کردی.» [6] آیات مورد بحث به ما یادآوری می­ کند که نماز، عبادتی زمان​دار است و باید آن را در وقت خود به جای آوریم. حتّی در هنگام جنگ و درگیری با دشمن، این عبادتِ واجب حذف نمی­ شود؛ بلکه کوتاه­ تر و به صورت «نماز خوف» انجام می­ شود.[7] در تاریخ آمده است که امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، نماز ظهر و عصـر را به جماعت و بدین صورت برپا کرد.[8] لزوم خواندن نماز در میدان جنگ، نشانگر اهمیت برپا داشتن نماز در وقت مشخص​ شده​ی آن است. نمازهای پنجگانه، اوقات مشخص و مخصوصی دارند و البته پاداش خواندن نماز در اوّل وقت، بسیار بیشتر است. از امام صادق علیه السلام روایت شده است: «برتری نماز اول وقت بر نماز آخر وقت، مانند برتری آخرت بر دنیاست.»[9] همچنین آن حضـرت فرموده است: «شیعیان ما را با اوقات نمازشان آزمایش کنید؛ این​که چقدر بر نماز اول وقت مراقبت می­ کنند.»[10] [1] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به : الکافی، ج 2، ص 18، باب دعائم الاسلام [2] - آیات 14 سورة طه و 31 سورة مریم [3] - بحارالانوار، ج 18، ص 179 [4] - همان، ج 79، ص 202 [5] - الکافی، ج 3، ص 263 [6] - الکافی، ج 3، ص 265 [7] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به: تفسیر نمونه، ج 4، ص 104 [8] - همان، ج 4، ص102 [9] - الکافی، ج 3، ص 274 [10] - وسائل الشیعه، ج 4، ص 114 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   اول هفته همه ما و شما پراز خیر برکت 🤲 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه ۹۵ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : ماهور 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   اللهم عجل لولیک الفرج🤲 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 95 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   التماس دعا سحر خیزان عزیز ┗━━━♥️═🍃━━━┛

قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 95 وَإِذَا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلَاةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرَائِكُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَىٰ لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ ۗ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً وَاحِدَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كَانَ بِكُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضَىٰ أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ ۖ وَخُذُوا حِذْرَكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا (102) و هر گاه در ميانشان بودى و [در ميدان جنگ ]براى آنان نماز به پا کردى، بايد گروهى از آنان با تو [به نماز ]بايستند و بايد سلاح هاى خود را برگيرند; پس وقتى سجده را تمام کردند [رکعت دوّم را خود بخوانند و براى نگهبانى] پشت سر شما بروند، و گروه ديگرى که نماز نخوانده اند بيايند و با تو نماز بخوانند و بايد هشيارى خود را حفظ کنند و سلاح هايشان را بر گيرند. کافران آرزو دارند که شما از سلاح ها و متاع هايتان غافل شويد تا يکباره به شما حمله کنند. و اگر از باران در رنجيد يا بيماريد، بر شما گناهى نيست که سلاح هاى خود را بر زمين نهيد، ولى هشيارى خويش را حفظ کنيد; همانا خدا براى کافران عذابى خوار کننده آماده کرده است. (102) فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلَاةَ فَاذْكُرُوا اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِكُمْ ۚ فَإِذَا اطْمَأْنَنْتُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ ۚ إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا (103) پس وقتى که نماز را به پايان برديد [در همه حال ]ايستاده و نشسته و بر پهلو خفته خدا را ياد کنيد، و هنگامى که [از دشمن ]آسوده خاطر شديد نماز را [به طور معمول ]به پا داريد، همانا نماز، واجبى است بر عهده مؤمنان که داراى وقت معيّن است. (103) وَلَا تَهِنُوا فِي ابْتِغَاءِ الْقَوْمِ ۖ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمُونَ ۖ وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (104) و در تعقيب آن قوم [مهاجم ]سست نشويد; اگر شما [از زخم ها ]درد مى کشيد آنان نيز همانگونه که شما درد مى کشيد درد مى کشند ولى شما چيزى را از خدا اميد داريد که آنان اميد ندارند. و خدا بسيار دانا و حکيم است. (104) إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ ۚ وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا (105) همانا اين کتاب را به حق بر تو نازل کرديم تا به وسيله آنچه خدا به تو ارائه کرده است ميان مردم حکم کنى، و از خائنان طرفدارى مکن. (105) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

نکته تفسیری صفحه ۹۵: ستون دین: در میان دستورهای اسلام، پس از پیروی از امامان معصوم (ع) و پذیرش ولایت ایشان، به چیزی به اندازه​ ی نماز سفارش نشده است.[1] اقامه​ ی نماز، سفارش خدا به تمام پیامبران و پیروانشان بوده و هست. حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) در ابتدای نبوّت خویش به نماز سفارش شدند،[2] و پیامبر ما پس از بعثت، همراه نخستین مسلمانان به نماز می­ ایستاد[3]. نماز، نشانه​ ی اسلام است و با دیدن نماز خواندن یک نفر، مسلمان بودن او مشخص می­ شود. پیامبر اسلام‹ در مورد اهمیت این عبادت فرموده است: «فاصله​ ی بندگان خدا و کفر، ترک نماز است.»[4] امام صادق (ع) نیز در این باره فرموده است: «محبوب­ ترین اعمال نزد خدا، نماز، است. نماز، آخرین سفارش پیامبران است... و هنگامی ­که بنده​ی خدا سجده­ اش را طولانی می­ کند، ابلیس [از ناراحتی] فریاد می­ کشد.»[5] در روایت دیگری از همان حضرت می­ خوانیم: «هنگامی که بنده​ ی مؤمن خدا به نماز می­ ایستد، تا وقتی که رویش را برنگردانده، خدا به او توجّه [ویژه­ ای] می­ کند و رحمت [الهی] از بالای سرش تا کرانه​ی آسمان سایه می­ افکند و فرشتگان تا کرانه​ ی آسمان اطرافش را فرا می­ گیرند و خدا فرشته­ ای را مأمور می­ کند تا بالای سرش بایستد و بگوید: ای نمازگزار، اگر می­ دانستی که چه کسی به تو توجّه می­ کند و با چه کسی مناجات می­ کنی، هرگز رویت را برنمی­ گرداندی و جایت را ترک نمی­ کردی.» [6] آیات مورد بحث به ما یادآوری می­ کند که نماز، عبادتی زمان​دار است و باید آن را در وقت خود به جای آوریم. حتّی در هنگام جنگ و درگیری با دشمن، این عبادتِ واجب حذف نمی­ شود؛ بلکه کوتاه­ تر و به صورت «نماز خوف» انجام می­ شود.[7] در تاریخ آمده است که امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، نماز ظهر و عصـر را به جماعت و بدین صورت برپا کرد.[8] لزوم خواندن نماز در میدان جنگ، نشانگر اهمیت برپا داشتن نماز در وقت مشخص​ شده​ی آن است. نمازهای پنجگانه، اوقات مشخص و مخصوصی دارند و البته پاداش خواندن نماز در اوّل وقت، بسیار بیشتر است. از امام صادق علیه السلام روایت شده است: «برتری نماز اول وقت بر نماز آخر وقت، مانند برتری آخرت بر دنیاست.»[9] همچنین آن حضـرت فرموده است: «شیعیان ما را با اوقات نمازشان آزمایش کنید؛ این​که چقدر بر نماز اول وقت مراقبت می­ کنند.»[10] [1] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به : الکافی، ج 2، ص 18، باب دعائم الاسلام [2] - آیات 14 سورة طه و 31 سورة مریم [3] - بحارالانوار، ج 18، ص 179 [4] - همان، ج 79، ص 202 [5] - الکافی، ج 3، ص 263 [6] - الکافی، ج 3، ص 265 [7] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به: تفسیر نمونه، ج 4، ص 104 [8] - همان، ج 4، ص102 [9] - الکافی، ج 3، ص 274 [10] - وسائل الشیعه، ج 4، ص 114 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۹۷ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : بیات 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۹۷ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : بیات 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 97 ۞ لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (114) در بسيارى از نجواهايشان هيچ خيرى نيست، مگر اينکه کسى که [در نجوايش ]به صدقه يا به کارى پسنديده يا اصلاحى ميان مردم امر کند، و هر کس براى طلب رضاى خدا چنين کند به زودى اجرى بزرگ به او خواهيم داد. (114) وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (115) و هر کس بعد از آنکه حق برايش روشن شد با پيامبر مخالفت کند و از راهى غير ار راه مؤمنان پيروى نمايد او را به همان وضعى که خود خواسته است وا مى گذاريم و وى را به آتش جهنّم مى سوزانيم، و چه بدسرانجامى است. (115) إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا (116) همانا خدا اين [گناه ]را که به وى شرک ورزيده شود نمى آمرزد و غير از آن را بريا هر که بخواهد مى آمرزد، و هر کس به خدا شرک ورزد قطعاً به گمراهى دورى دچار شده است. (116) إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا (117) غير خدا نمى خوانند مگر موجوداتى بى اثر را، و نمى خوانند مگر شيطانى سرکش را. (117) لَعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَفْرُوضًا (118) که خدا لعنتش کرده است. و [شيطان ]گفته است: قطعاً من از بندگان تو نصيبى معيّن خواهم گرفت. (118) وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا (119) و حتماً گمراهشان مى کنم و به آرزوها سرگرمشان مى سازم و امرشان مى کنم که گوش هاى دام ها را بشکافند و امرشان مى کنم که فطرت اِلهى را تغيير دهند. و هر کس بجاى خدا شيطان را ولّى خود بگيرد بى شک به زيانى آشکار دچار شده است. (119) يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (120) به آنان وعده مى دهد و به آرزوها سرگرمشان مى کند و شيطان جز از روى فريب به آنان وعده نمى دهد. (120) أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا (121) اينان جايگاهشان جهنّم است و راه فرارى از آن نمى يابند. (121) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

نکته تفسیری صفحه ۹۷: وعده­ های دروغ شیطان: شاید همه​ ی ما تاکنون برای انجام یک کار بد وسوسه شده باشیم. ممکن است این وسوسه از سوی شخصی به ما القا شود؛ بدین صورت که او آن کار بد را برای ما خوب جلوه می­ دهد و از منافع و لذّت­ های آن سخن می­ گوید؛ گویی آن عمل، کاری بسیار خوب و پرمنفعت است. در این حال، دیگر سخنی از بدی­ها و زیان­ های آن مطرح نیست و کم­کم دل انسان برای انجام آن نرم می­ شود. شاید هم این وسوسه از درون خود ما برخیزد. امیال و غرایزمان ممکن است ما را به انجام آن کار بد تشویق کند و آن را در نظر ما کاری پرمنفعت یا لذت​بخش نشان دهد. بسیاری از جنایت­ ها، دزدی­ ها، خیانت­ ها، گناهان و... ، در پی همین حالت ایجاد می­ شود؛ یعنی «زیبا نشان دادن کاری زشت، و پرسود نشان دادن امری زیان​ بخش». خداوند که از همه​ ی اسرار جهان و حالات ما باخبر است، در این آیه می­ فرماید که این وعده​ ی دروغ، از حیله­ های شیطان است. شیطان از زبان دیگران یا از درون انسان، او را وسوسه می­ کند و به او وعده می­دهد که با انجام کار خلاف، به سودها و لذّت­های رؤیایی­ اش می­ رسد؛ امّا پس از انجام آن کار، یا حتّی پس از اقدام برای انجام آن، چنان او را در گرفتاری و بدبختی رها می­ کند که گاهی هیچ­ گونه ندامتی هم سودی نمی­بخشد. داستان کربلا، نمونه­ ای بسیار روشن از این حقیقت است. بسیاری از قاتلان امام حسین(ع)، با وعده​ ی مقام و ثروت، به جنگ بهترین انسان روی زمین آمدند؛ ولی پس از آلوده شدن دستانشان به خون امام، به هیچ­یک از وعده­ ها نرسیدند و در زمانی کوتاه، همگی قصاص جنایتشان را چشیدند. شاید یزید بن معاویه، با دیدن سر امام حسین(ع) خیال می­ کرد که حکومتش برای ابد ادامه دارد و دیگر هیچ​ کس نمی­ تواند در برابر او کمر راست کند. به همین سبب، یک سال پس از  واقعه​ ی عاشورا، با سنگ­دلی تمام دستور داد به مدینه حمله کنند، و تعرّض به جان و مال و ناموس مردم آن شهر را برای لشکریان خود تا سه روز آزاد اعلام کرد. یک سال بعد نیز به خانه​ ی خدا تاخت و آن را با منجنیق ویران کرد و به آتش کشید؛ ولی ناگاه دست اجل از آستین بیرون آمد و گلوی او را فشرد. به­ راستی چه احساسی در نهاد آن موجود پست وجود داشت که به این جنایات دست می­زد؟ بی­ شک نفس سرکش او و اطرافیانش به وی وعده می­ دادند که به زودی امپراتور دنیا می­ شود و تا ابد در آن حکومت می­ کند؛ غافل از این​که پس از سه سال حکومت ذلّت‏بار، به پرتگاه دوزخ سقوط کرد و تاکنون حدود چهارده قرن است که در عذاب الهی غوطه­ ور است و برای این درد و رنج، پایانی وجود ندارد. آری، این رسم شیطان است که انسان را با وعده­ های دروغین و آرزوهای دور و دراز به هلاکت و بدبختی می­ کشاند. به یاد داشته باشیم او دشمن ماست و برای دشمنی­ اش با ما سوگند خورده است.[1] [1] - برگرفته از آیه 168 سورة بقره: انه لکم عدوّ مبین و آیه 82 سورة ص: قال فبعزّتک لاغوینهم اجمعین #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۹۶ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : ماهور 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 96 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 96 وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (106) و از خدا آمرزش بخواه، همانا خدا بسيار آمرزنده و رحيم است. (106) وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنْفُسَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا (107) و از آنان که به خود خيانت مى کنند دفاع نکن زيرا خدا کسانى را که خيانت پيشه و گناهکار باشند دوست نمى دارد. (107) يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَىٰ مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا (108) [خيانت خود را ]از مردم پنهان مى کنند ولى از خدا نمى توانند پنهان کنند، و هنگامى که شبانه سخنى را که خدا راضى نيست مى پردازند او با آنان است، و خدا به هر چه مى کنند احاطه دارد. (108) هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَنْ يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَنْ يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (109) هان شما اينانيد که در زندگى دنيا از آنان دفاع کرديد، پس کى روز قيامت در برابر خدا از آنها دفاع مى کند يا کى بر آنها وکيل خواهد بود؟ (109) وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَحِيمًا (110) و هر کس بدى کند يا به خود ستم نمايد سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را بسيار آمرزنده و رحيم خواهد يافت. (110) وَمَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (111) و هر کس گناهى مرتکب شود آن را فقط به زيان خود مرتکب مى شود و خدا بسيار دانا و حکيم است. (111) وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا (112) و هر کس خطا يا گناهى مرتکب شود سپس آن را به بى گناهى نسبت دهد قطعاً بار بهتان و گناه آشکارى را به دوش گرفته است. (112) وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ ۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا (113) و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود گروهى از آنان آهنگ آن مى کردند که تو را گمراه کنند و جز خودشان را گمراه نمى کنند و هيچ زيانى به تو نمى رسانند. و خدا کتاب و حکمت بر تو نازل کرد و چيزهايى به تو آموخت که نمى دانستى، و فضل خدا بر تو بزرگ است. (113) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

نکته تفسیری صفحه ۹۶: تهمت و دین​داری جمع نمی­ شوند: در زمان پیامبر(ص)، شخصی به نام «بشیر» از قبیله​ ی «بنی­ ابیرق» ـ که قبیله​ ی نسبتاً معروفی بود ـ مرتکب سرقت شد و از خانه­ ی یکی از مسلمانان به نام «رفاعه» دزدی کرد. آن سارق، گناه دزدی­ اش را به گردن مسلمان بی­ گناهی به نام «لبید» ـ که با رفاعه زندگی می­ کرد ـ انداخت. لبید که از این ماجرا برآشفته بود، شمشیر خود را کشید و به سوی قبیله​ ی بنی‏ابیرق رفت و به خاطر تهمت بشیر به او، فریاد برآورد. پس از آن، یکی از مسلمانان به نام «قتاده» ـ که از مجاهدان پیش​کسوت بود ـ نزد پیامبر(ص) آمد و حقیقت ماجرا را برای آن حضرت بازگو کرد. در این هنگام، چند تن از افراد قبیله​ ی بنی­ ابیرق، با قیافه​ ی حق به جانب نزد پیامبر(ص) رفتند و گواهی دادند که این تهمت را قتاده زده است! چون پیامبر(ص) مأمور بود که مانند دیگران بر اساس ظاهر حکم کند، گواهی آنان را پذیرفت. قتاده ـ آن مسلمان راستین ـ از این ماجرا سخت ناراحت شد. در این هنگام، خداوند این آیات را نازل کرد و حقیقت برای همه آشکار شد.[1] یکی از آموزه­ های مهم این آیات، نهی از «تهمت و افترا» است؛ چنان​که در آیه­ی 112 می­ خوانیم: «هر کس مرتکب خطا یا گناهی شود و آنگاه شخص بی­ گناهی را به آن متّهم کند، بار سنگین تهمت و گناه آشکاری را به دوش کشیده است.» تهمت، یکی از بزرگ‏ترین گناهان است که مجازات بسیار سختی برای آن مشخّص شده است. امام صادق(ع) در تعریف دو گناه بزرگ غیبت و تهمت فرموده است: «غیبت آن است که در مورد برادر دینی­ات چیزی بگویی که خدا آن را بر مردم پوشانده است... و تهمت آن است که در مورد او چیزی بگویی که در او وجود ندارد.»[2] باز از همان حضرت در این مورد نقل شده است: «کسی که به مرد یا زن مؤمنی تهمت بزند، خداوند او را در میان چرک و خونی که از بدن دوزخیان خارج می­شود، نگه می­ دارد؛ تا زمانی که بتواند از عهده​ی تهمتش درآید.»[3] آری، کسی که به خدا ایمان دارد و باور کرده است که روزی در پیشگاه او محاسبه خواهد شد، هیچ​گاه و به هیچ قیمتی خود را به این گناه بزرگ آلوده نمی­کند و همیشه این پیام پروردگارش را به یاد دارد: «ای مؤمنان، همیشه در همه​ی امور زندگی به عدالت قیام کنید و برای خدا گواهی دهید؛ هرچند به زیان خودتان یا پدر و مادر یا خویشاوندانتان باشد... و [بدانید که] خدا از کارهایتان آگاه است.» [4] [1] - تفسیر نمونه، ج 4، ص 110 [2] - الکافی، ج 2، ص 358.  باب الغیبة و البهت [3] - همان [4] - آیه 135 سورة نساء #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه ۹۸ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : بیات 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 98 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 98 وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا (122) و کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند به زودى آنان را به بوستان هايى در مى آوريم که از پايين آنها نهرها جريان دارد و هميشه در آنها جاودانه اند، وعده حقّ خداست و کى در گفتار از خدا صادق تر است؟ (122) لَيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ ۗ مَنْ يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (123) [کيفر و پاداش ]نه به آرزوهاى شماست و نه به آرزوهاى اهل کتاب، هر که بدى کند سزاى بد دارد و در برابر خدا براى خود هيچ يار و ياورى نخواهد يافت. (123) وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا (124) و کسانى که از کارهاى شايسته انجام دهند و مؤمن باشند، مرد باشند يا زن اينان به بهشت در مى آيند و کمترين ستمى نمى بينند. (124) وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۗ وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا (125) و چه کسى دينش بهتر است از آن که خود را يکجا تسليم خدا کند در حالى که او نيکوکار است و از آيين ابراهيمِ حق گرا پيروى نموده است؟ و خدا ابراهيم را دوست خود گرفت. (125) وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطًا (126) و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است مختصّ خداست و خدا به هر چيزى احاطه دارد. (126) وَيَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَاءِ ۖ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَمَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ فِي يَتَامَى النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا تُؤْتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَأَنْ تَقُومُوا لِلْيَتَامَىٰ بِالْقِسْطِ ۚ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا (127) و از تو درباره زنان فتوا مى خواهند. بگو: خدا درباره آنان براى شما فتوا مى دهد، و نيز درباره آنچه در قرآن در خصوص دختران يتيم برشما تلاوت مى شود [فتوا مى دهد] همان يتيمانى که آنچه برايشان مقرّر شده است به آنان نمى دهيد و رغبت داريد با آنها ازدواج کنيد و [خدا ]درباره کودکان ناتوان [سفارش مى کند ]و اينکه براى يتيمان به عدالت قيام کنيد، و هر خيرى انجام دهيد قطعاً خدا به آن داناست. (127) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊