- قاب‌ های‌ِ‌ ثبت‌ شده‌ از‌ پیاده‌روی ِ جاماندگان اربعین. [ یکشنبه‌ ، چهارم شهریور چهارصد‌و سه ]

من‌همون‌جامونده‌ایم‌که‌از‌پیاده‌روی‌ جاماندگان‌اربعین‌جاموند.

واقعنیِ‌‌واقعنی‌اگه‌امام‌رضا‌هم‌نطلبه‌ هیچی‌دیگه‌ ، میشینم‌گریه‌میکنم.

یه‌طوری‌‌‌بلیط‌برای‌مشهد‌نیست‌و‌ ظرفیتا‌پره‌که‌‌‌واقعا‌گریه.

به‌‌سیم‌خاردار‌می‌مانم‌ بر‌نوار‌مرزی . . بسیاری‌کسان‌از‌من‌گذشته‌اند ، برای‌ به‌دیگری‌رسیدن. یا‌شاید‌ برای‌آینده‌ای‌بهتر . . . من‌به‌هیچ‌سرزمینی‌تعلق‌ندارم‌ ، سیم‌خاردار‌مرزی‌هستم. آن‌سویم‌و‌این‌سویم‌هر‌که‌هست به‌طرف‌دیگرمن‌می‌نگرد‌‌ نه‌به‌من.

بچه‌ها‌ ، مسیر‌مهم‌نیست‌ همراه‌مهمه‌.‌ ‌شما‌تا‌جهنمم‌‌بخوای‌بری ، ‌همراه‌خوب ‌‌داشته‌باشی‌برات‌‌عین‌بهشته.

کارای‌‌میرزا‌رضا‌‌‌غیر‌قابل‌پیش‌بینیِ. وقتی‌بخواد‌یکیو‌بطلبه‌بی‌‌چون‌و‌‌چرا‌ میطلبه‌.‌ بابا‌تصدقتون‌بشم‌اخه‌من‌میرزا‌رضایِ‌ خراسانی‌ِدل(:* [ یک‌فریم‌‌از‌لحظات‌‌‌شیرین‌زندگی‌‌ ، دوشنبه‌۱۲‌شهریور‌‌‌چهارصد‌و‌سه‌‌ ]

‌‌ Podcast of the text of Ayatollah Khamenei's letter to students who support the Palestinian people in the universities of the United States of America - Free Palestine🤍

میرزا‌رضا ، ‌‌انقدر‌مشتیِ‌که‌قربونش‌برم‌ ناممکن‌ها‌رو‌ممکن‌میکنه.

طوری‌که‌مشهدیا‌‌مهمون‌نوازن‌ [ ننیسونیمنممیپمسنموسپیمتم ]

- غم‌ ، قلبمون‌رو‌احاطه‌کرده‌بود‌. آغوششُ‌باز‌کرد‌ ، ماهم‌که‌از‌خدا‌خواسته‌ پریدیم‌تو‌بغلش.

انقدر‌‌تو‌این‌سفر‌مشهدم‌‌عکس‌گرفتم‌ که‌میتونم‌یه‌گالری‌عکاسی‌‌راه‌بندازم.

هر‌ویروس‌جدیدی‌که‌میاد‌‌اول‌یه‌دور‌‌وارد‌‌ بدن‌‌من‌میشه‌ ، میگه‌بزار‌ببینم‌‌‌ میتونم‌آدمیزادو‌بکشم‌یا‌نه.

بزارید‌روابط‌و‌رفاقت‌هاتون‌پرایوت‌بمونه. *بدیهیات.

شب‌‌‌باشه‌ ، صحن‌انقلاب‌باشی‌ ، ‌صورتت‌از‌شدت‌سرما‌گل‌انداخته‌باشه‌ ، روبه‌روی‌گنبد‌طلا‌نشسته‌باشی‌ ، و‌بگی‌بهش‌‌حرفاییُ‌که‌به‌هیچکس‌نگفتی چی‌بهتر‌از‌این؟‌ * آقایِ‌حرفای‌درِگوشی(:

نامه می‌خوام.

برای‌سومین‌بار‌طیِ‌این‌سفر‌چند‌روزه‌‌به ‌مشهد‌ ،دعوت‌شدم‌به‌مهمانسرای‌رضوی‌ ‌و‌حقیقتا‌اینجوریم‌که‌‌‌‌‌ [ یینسیننسخنیه ]

میرزا‌رضا‌. ما‌‌از‌‌هیاهویِ‌دنیا‌فرار‌میکنیم‌میایم‌‌اینجا تا‌تو‌هیاهویِ‌حرمت‌گم‌بشیم.

کنجِ‌دنج‌که‌میگن‌اینجاست‌‌ ، بقیش‌ سوء‌تفاهمِ‌بچه‌ها.

بچه‌ها‌ ، اینجا‌داره‌بارون‌میاد‌. واقعا‌ [ نینسننیپینیییمپیمیپیم ]

یه‌تیکه‌بغض‌فروخورده‌ام.

پاییزُ دوس‌دارم ولی، طولانی بودن شب واقعا مزخرفه.

-

وداع‌همیشه‌با‌غم‌‌آمیخته‌‌است.‌ ‌کلمه‌‌وداع‌با‌خودش‌غم‌ ، بغض‌ و‌اشک‌‌به‌همراه‌‌دارد. وصال‌همیشه‌شیرین‌‌بوده ، اما‌ترسِ‌ازوداع‌‌‌‌طعم‌شیرین‌‌وصال‌را‌برایِ‌‌ عاشق‌‌‌‌گَس‌میکند. اصلا‌برای‌همین‌است‌که‌میگویند‌ ، وداع‌ سخت‌ترین‌بخشِ‌وصال‌است. ترس‌از‌وداع‌‌‌در‌قلب‌یک‌عاشق‌همیشه ‌وجود‌دارد‌. ترسِ‌از‌رفتن‌ ، ترس‌از‌خداحافظی‌ ، ترس‌از‌ترک‌شدن ، ترس‌از‌جدایی. وداع‌با‌هرکس‌تلخیِ‌‌خودش‌را‌دارد. وداع‌با‌یار‌ ، وداع‌با‌دوست‌ ، وداع‌با‌خانواده‌ ، حتی‌وداع‌با‌خاطرات. اما‌ ، نه‌. شما‌که‌هر‌کسی‌نیستید‌.‌ شما‌پناهید ، ملجاء‌ید ، دوامِ‌دلِ‌‌شکسته‌یِ‌مایید‌ ، قوامِ‌محبت‌ِ‌روحید ، مَحرم‌اسرار‌ِ‌مَگو‌یید ، شنوایِ‌حرف‌هایِ‌درِگوشی‌‌ ، و‌مأمن‌‌‌‌بغض‌هایِ‌فرو‌خورده‌اید‌‌. شما‌برایِ‌ما‌حکمِ‌‌خانه‌را‌دارید‌. آدمی ، ‌هر‌بار‌‌از‌‌دار‌دنیا‌گلاویز‌میشود‌ و‌توسط‌‌روح‌ِزمین‌خورده‌اش‌آویزان‌از‌ غم‌ها ، به‌‌خانه‌پناه‌میبرد‌. خانه‌همان‌جایی‌ست‌که‌با‌تمام‌‌‌‌تلخی‌هایِ‌دنیا‌ کامت‌در‌آنجا‌شیرین‌میشود. از‌دنیا‌دل‌میکنیم‌و‌به‌خانه‌‌برمیگردیم‌و‌ ایمان‌داریم‌آغوش‌صاحب‌خانه‌برایمان‌ باز‌است‌. ما‌تحت‌هیچ‌شرایطی‌با‌شما‌خداحافظی‌ نمیکنیم‌. اصلا‌وداع‌با‌شما‌برای‌ما‌‌بی‌معنا‌‌‌ست. ما‌از‌خانه‌میرویم‌ ، و‌هربار‌دلشکسته‌تر ‌به‌خانه‌برمیگردیم.‌ و‌میدانیم‌صاحب‌خانه‌ ، هوایِ‌دلِ‌ رنجور‌ما‌را‌دارد.‌ ما‌تلخیِ‌دنیا‌را‌به‌شیرینیِ‌چایی‌های ‌چایخانه‌شما‌میفروشیم ‌و‌‌دم‌صبح‌دل‌میسپاریم‌به‌‌صدایِ‌نقاره‌ خانه‌ی‌تان. ما‌آتشِ‌‌غم‌هایمان‌را‌با‌خوردن‌جرعه‌ای‌از‌ آب‌سقاخانه‌‌‌خاموش‌میکنیم. وهنگام‌‌بازگشت‌ ، با‌خود‌نجوا‌میکنیم : " باشد‌که‌به‌زودی‌باز‌هم‌مارا‌ سخت‌در‌اغوش‌بگیرید‌‌ ، به‌امید‌دیدارِ ‌جنابتان‌‌‌میرزایِ‌خراسانیِ‌دل "

این‌حسی‌که‌حتی‌برای‌نزدیک‌ترین‌ رفیقت‌هم‌غریبه‌شدی‌ ، دردناکه‌.

اما‌عزیزِ‌من‌ ، شب‌ها‌دچار‌خفقان‌‌میشوم‌. خفقانِ‌احساسات‌و‌خاطرات.‌