❇️ بررسی شرعی عمل طلبه بزرگوار در درمانگاه 🖋 جلال‌الدین احمدی 1⃣ رفتار طلبه‌ در درمانگاه با توجه به اینکه چند نفر قبل از او به آن خانم، تذکر داده بودند در صورتی که احتمال تأثیر در حفظ حجاب او را می‌داده واجب بوده است زیرا طبق نظر همه مراجع تقلید، صرف احتمال تأثیر در وجوب امر به معروف و نهی از منکر کافی است. حتی احتمال تأثیر می‌تواند در این باشد که با پیامک توبیخی که برای او از طریق نهادهای مسئول می‌آید در آینده چنین عمل خلاف شرع و قانونی را مرتکب نشود و تعجب از دیگران است که چگونه نسبت به نهی از منکر -آن هم در شهر قم که هنوز قبح کشف حجاب ریخته نشده است- احتمال تأثیر نمی‌دهند!! حال آنکه به تجربه دیده‌ایم اکثر تذکرات منجر به رعایت طرف مقابل می.گردد. 2⃣ رفتار وی از جنبه دیگری هم می‌تواند واجب باشد و آن اینکه رفتار آن خانم با توجه به تذکرات مکرر دیگران و اینکه چنین عملی در درمانگاهی در قم نزدیک حرم حضرت معصومه سلام الله علیها هنوز حتی دارای قبح اجتماعی زیادی است، در واقع قبح‌زدایی از یک منکر بزرگ است و جلوگیری از این قبح‌زدایی که سبب ارتکاب این گناه توسط بسیاری از زنان این شهر می‌شود نیز بر همه مسلمانان واجب است. 3⃣ اما این رفتار آیا حرام است؟ آیا این عمل او مصداق نظر حرام به موی زن نامحرم نیست؟ آیا مصداق اذیت دیگران نیست؟ آیا مصداق وهن و بی حرمت کردن دین نیست؟ آیا مصداق بیزاری مردم نسبت به دین نیست؟ برای پاسخ به این سؤالات باید این رفتار را از نظر فقهی بررسی کنیم: ➖ نسبت به نظر به موی زن نامحرم، بسیاری از مراجع تقلید از قبیل آیت الله سیستانی(المسائل المنتخبه، ص ۳۹۸) و آیت الله مکارم(استفتائات، ج ۲، ص ۳۵۰) و آیت الله وحید خراسانی(منهاج الصالحین، ج ۳، ص ۲۹۵) و آیت الله تبریزی (منهاج الصالحین، ج ۲، ص ۳۳۳) می‌گویند نظر به موی زنی که وقتی او را نهی از منکر می‌کنند رعایت نمی‌کند و حجاب خود را رعایت نمی‌کند اگر از روی ریبه نباشد اشکال ندارد و بعضی از دیگران در این زمینه احتیاط واجب کرده‌اند (مانند مرحوم امام خمینی رحمة الله علیه و مقام معظم رهبری) و شاید آن طلبه بزرگوار مقلد مرجعی است که این عمل را جائز می‌شمارند، علاوه بر اینکه کسانی که در این نگاه اشکال می‌کنند نسبت به نظر از طریق دوربین گوشی احتیاط می‌کنند و شاید این طلبه در این مسأله به مرجع تقلیدی مراجعه کرده است که این کار را مجاز می‌شمارد. بنا بر این از این جهت نمی‌توان این طلبه محترم را متهم نمود. ➖ اما نسبت به «ایذاء» باید گفت بر خلاف برداشت بسیاری از افراد بی‌اطلاع، خانم مذکور، مادر کودک در آغوش خود نبوده و آن کودک هم بیمار نبوده و صرفا برای ختنه‌کردن به درمانگاه مراجعه کرده و آن خانم، خاله او بوده و چند نفر قبل از این طلبه عزیز، به آن خانم تذکر داده بودند، بنا بر این طبیعی است که او هیچ احتمال ایذاء نمی‌داده است. شاهد این مطلب این است که به شهادت دوستان و اطرافیان آن طلبه، ایشان فردی اخلاقی و آرام هستند که این مطلب از فیلم منتشر‌شده نیز کاملا مشهود است لذا اصلا احتمال ایذاء نمی‌داده است. بله؛ بعدا معلوم شد که آن خانم مشکلات روانی داشته و پرخاشگری عجیبی می‌کند که هیچ کسی چنین برخوردی را پیش‌بینی نمی‌کرد. ➖ اما بعضی شبهه وهن دین را مطرح کرده‌اند!! حال آنکه اولا عرفا این عمل اصلا وهن نیست؛ زیرا این طلبه بزرگوار هیچ عمل خلاف اخلاقی انجام نداده است و این صرفا یک فضاسازی رسانه‌ای است که می‌خواهند القا کنند هر کس در برابر منکر اقدام کند عملش وهن دین است. ثانیا به شهادت مسئولین درمانگاه بعد از مدتی از این ناراحتی، مسأله با خوبی و خوشی تمام شد. و ثالثا این منتقدین، کشف حجاب یک خانم در یک درمانگاه اطراف حرم در قم -که مسلما قبح‌شکنی نسبت به این گناه بزرگ است- را در نظر نگرفته‌اند، بلکه عبور یک روحانی از کنار این ماجرا و تذکر‌ندادن، تأیید این عمل است. بله؛ بعد از سر و صدا و فحاشی‌هایی که آن خانم انجام داد وقتی ما ماجرا را می‌بینیم می‌گوییم این عمل سبک‌کردن دین بود؛ حال آنکه طلبه عزیز نمی‌دانست که این خانم چنین برخورد عجیب و خلاف اخلاق و عرفی انجام می‌دهد. ➖ در نهایت باید گفت برخورد بسیار متین و اخلاقی این طلبه بزرگوار که در تصاویر نیز کاملا مشهود است مصداق عمل به وظیفه شرعی بود و هر انسان منصفی وقتی به دور از فضاسازی رسانه‌ای به این ماجرا نظر می‌افکند اعتراف می‌کند که این طلبه که هم مورد فحاشی و هم ضرب و شتم قرار گرفت و دم بر نیاورد مظلوم واقع شد و از حدود شرعی پا فراتر نگذاشت. @Tanbiholomah

👓 نکته خارق‌العاده در ماجرای درمانگاه قم این است که حتی #محتوای خبرهای تیتر یک #جماران‌ هم با محتوای اینترنشنال یکی شده است! ❗️‌یعنی قبلا اگر خط خبری حدودا یکی بود، و به اصطلاح رسانه فقط اَبَر روایت یکی بود، اکنون حتی در ریز محتوا نیز این دو رسانه یکی شده‌اند! #جماران_نشنال @HozeTwit @Tanbiholomah

✅واکنش مسئول دفتر امور اجتماعی و سیاسی حوزه‌های علمیه به جریان اخیر درمانگاه قم ▫️ رسانه‌های بیگانه و معاند دروغ می گویند و جالب اینجاست در فیلمی هم که منتشر شده کاملا پیداست که آقای طلبه در برابر توهین‌ و پرخاشگری که به او شد واکنش بد و تندی نداشته و با متانت در حال صحبت است متن کامل مصاحبه ✅ دفتر امور اجتماعی و سیاسی حوزه‌های علمیه 👇 https://eitaa.com/joinchat/1406075456Cc23175814d

❇️ خدا رحمت کند حاج آقای مجتهدی را! 🔴 گلایه ای از حضرات آیات اعرافی و حسینی بوشهری دامت توفیقاتهما 🖊 محمد مصطفی زاده خدا رحمت کند حاج آقای مجتهدی را! به معنی حقیقی مدیر حوزه اش بود، برای طلاب پدری می کرد. ✅ به جایش آنها را تشویق می‌کرد به جایش توبیخ، از آنها دستگیری مادی و معنوی می نمود، پای درد دل آنها می نشست، خطاهای آنها را تذکر می داد و تاجایی که از طلبه صدق و صفا میدید آنها را زیر بال و پر خود حفظ می‌کرد. حتی برنامه منظم داشت به قم می‌آمد و به شاگردانش که برای تحصیل به قم آمده بودند سرکشی می کرد. گاهی برخی از شاگردانش را که شاید از دوران شاگردیشان پیش حاج آقای مجتهدی 20سال گذشته بود، هنوز مورد توجه قرار می‌داد و حتی جهت اطلاع حال و روز و زندگیشان به منزلشان میرفت. 👌 بله پدر بود به معنای حقیقی اش، دلسوز و پیگیر حال طلاب. لذا هنوز هم شاگردانش به او عشق می ورزند و وقتی نامش می‌آید دلدادگی از گفتار و رفتارشان نمایان است. خطابم با حاج آقای اعرافی و حاج آقای بوشهری است! ⁉️ آیا برای طلاب پدری می کنید؟ آیا این دلسوزی را طلاب درک می‌کنند؟ ❓آیا این طلبه محترم ناهی از منکر اینقدر منحرف شده بود که از پدری خود محرومش کردید؟ ❓آیا جز این است که صدق و صفا و اخلاص این طلبه را دوستان و آشنایش تصدیق می‌کنند؟ برفرض که آن کارش را صحیح نمی‌دانید (که آن هم معلوم نیست) چرا از ظلمهایی که به او می‌رود جلوگیری نمی‌کنید؟ نمی بینید فلان خبرگزاری بی انصاف، چگونه به او ستم روا می‌دارد در حالی که او را از کوچک ترین دفاع از کارش محروم ساخته اند؟ 🟥 لطفا مدیر واقعی برای طلاب باشید پدری دلسوز... @Tanbiholomah

پیام مخاطبین: محمدتقی نصرالهی با سلام و تشکر از نویسنده محترم چند نکته تکمیلی دارم که اگر صلاح دانستید منتشر بفرمایید: جا دارد عزیزان به این نکات هم توجه داشته باشند: ۱. احتمال تاثیر صرفا به «تاثیر نهی خود شخص» نیست بلکه گاهی ناهی منکر می داند که اگر به فرض مثال پدر شخص گناهکار او را نهی کند او قبول می کند. در اینجا چه بسا واجب باشد از پدر شخص چنین درخواستی کند(مرحوم امام در تحریر الوسیله اصل این نکته را بیان می‌کنند ج1ص479 مسئله9 ) . در بحث مورد نظر اگر ناهی از منکر در نهی خود احتمال تاثیر ندهد یا احتمال مفسده باشد می تواند یا چه بسا واجب است که از نهاد حکومتی بخواهد که آنها شخص گناهکار را نهی کنند. و این مطلب از واضحات است زیرا امر و نهی به تصریح بسیاری از فقها «وادار کردن» است نه «امر و نهی لسانی» و «وادار کردن» یا به تعبیری: «الحمل علی المعروف و المنع من المنکر»(۱) صرفا با رفتار شخصی حاصل نمی شود و چه بسا نیازمند کمک دیگری یا دیگران یا نهاد حکومتی باشد. ۲. اصولا نهی از منکر منحصر به نهی از منکر در اصطلاح مرسوم نیست بلکه گاهی اعم از آن است. توضیح اینکه: برخی خیال می کنند «نهی از منکر» صرفا «بازداشتن گنهکار از گناه» است در حالیکه این یک اصطلاح است و در اصطلاح اعم «هرگونه رفتار برای اقامه دین» از جمله «مجازات گناهکار» هم امر به معروف و نهی از منکر است. که در اینجا لزوما شروط «نهی از منکر در اصطلاح اول» وارد نمی شود. به عنوان مثال در روایات زیادی داریم که گاهی جهاد را نهی از منکر نامیده اند در حالیکه در جهاد لزوما شروط «نهی از منکر در اصطلاح اول» وارد نیست. مثلا در اصطلاح اول احتمال ضرر موجب رفع وجوب است اما در جهاد گاهی شخص یقین به شهادت دارد اما وظیفه دارد در جهاد شرکت کند. لذا در شریعت مقدس «مجازات گنهکار» وارد شده است و در «اصطلاح اعم» می توان آن را نهی از منکر دانست اما اینجا مجازات مشروط به نتیجه در مورد «شخص گنهکار» نیست، بلکه مجازات گنهکار حکمی است و حکمت هایی دارد، که از جمله آن «ترک کردن گناه توسط خود شخص» است و چه بسا گاهی «ترک گناه توسط دیگران» و چه بسا «تطهیر گناهکار» یا هر چیز دیگری. در هر حال حکومت اسلامی در حکم اولیه موظف به تعزیر گناهکار است و در اینجا با فرض محقق نشدن یک «حکمت» اجرای حکم الهی تعطیل نمی شود. آری گاهی چه بسا با تشخیص ولی فقیه اجرای حکمی موقتا به علت مفاسدی تعطیل شود اما این باید با «صلاح دید ولی فقیه» و «به اندازه ضرورت» باشد نه اینکه هر شخصی حتی «مجتهد» احساس وظیفه کند و علیه اجرای حکم اولیه شرع شانتاژ ایجاد کند. ۳. اما شبهه «ایذاء گنهکار» از آن دست مطالب عجیب است زیرا فقها تصریح فرموده اند که غالبا «نهی از منکر» همراه با «ایذاء» است زیرا نفس «نهی لسانی گنهکار از کار مورد علاقه» یا «ترش کردن چهره» یا حتی «قطع ارتباط با او» تا برسد به «مرتبه سوم» و «جلوگیری یدی و فیزیکی» از گناه» غالبا موجب «ایذاء» می شود اما اگر بنا باشد این «ناخوش شدن گنهکار» باعث ترک «نهی از منکر» شود این نهایتا به تعطیلی «نهی از منکر» می انجامد. به بیان روشن تر ادله حرمت ایذاء مومن با ادله وجوب نهی از منکر تخصیص می خورد. (۲) لذا گمان نمی کنم هیچ فقیهی «نهی از منکر» را مشروط به «ناراحت نشدن گنهکار» دانسته باشد. آری ممکن است برخی کسانی که تصمیم دارند به گمان خویش «فقه» را در بستر «مبانی و اصول لیبرالی» معنا کنند دچار چنین خبطی بشوند که پاسخ آنان همان است که برخی روشنفکران گفته اند که «اگر چنین شود دیگر فقهی باقی نمی ماند.» ۴. درباره بحث ارشاد جاهل هم برخی می گویند «این افراد جاهل اند و باید ارشاد شوند نه نهی از منکر» این هم از روی بی دقتی است زیرا «موضوع امر به معروف»، «عالم به معروف و منکر» نیست لذا حضرت امام می فرماید: در مسائلی که اختلافی نیست و احتمال بدهد «گنهکار»، «جاهل به حکم» باشد باز هم نهی او واجب است و متوقف بر ارشاد نیست آری ایشان بعد از فتوا احتیاط می دهند که اول ارشاد کند بعد نهی از منکر کند (۳) وانگهی در بحث روز ما وقتی ناهی از منکر اولا علم به عالم بودن شخص به حکم حجاب داشته باشد. ثانیا اگر هم احتمال جهل وی را بدهد بداند ارشاد هیچ تاثیری ندارد بلکه مفسده دارد طبعا می تواند رجوع به نهاد حکومتی کند و طبق فرض هیچ نیازی به ارشاد اولیه نیست. آری اگر احتمال بدهد ارشاد فایده و پذیرش دارد احتیاط حضرت امام [که البته بعد از فتوا ذکر شده است] می آید. ادامه👇👇👇 @Tanbiholomah

👆👆👆 ۵. در مورد احتمال مفسده که گفته می شود این «اقدام طلبه» موجب مفسده شده است لذا حرام است، نیز پاسخ روشن است. ناهی از منکر نه علم غیب دارد و نه به روحیات تک تک افراد جامعه آشنا است در نحوه نهی طبعا مکلف به «علم خویش» است. اگر ناهی از منکر به نحو معقول تامل کند و احتمال چنین مفسده ای را ندهد طبعا معذور است و مفاسد پیش آمده را نباید به پای او نوشت. زیرا احتمال مفسده باید احتمال عقلایی باشد و الا در هر «نهی» ما احتمال اندک چنین مفاسدی می رود. (۱) به عنوان مثال شهید در روضه می آورد: في الأمر بالمعروف) وهو الحمل على الطاعة قولا، أو فعلا (والنهي عن المنكر) وهو المنع من فعل المعاصي قولا، أو فعلا همچنین ر،ک: جواهر https://lib.eshia.ir/10088/21/381 (۲)صاحب جواهر می فرماید: «على أن التعارض بين إطلاق الأمر بالمعروف وبين النهي عن الإضرار بالمؤمن والإيذاء له من وجه ، والمعلوم من تخصيص الأخير بالأول» ر،ک:https://lib.eshia.ir/10088/21/378 (۳) مسألة 3 - لو كانت المسألة غير خلافية واحتمل أن يكون المرتكب جاهلا بالحكم فالظاهر وجوب أمره ونهيه سيما إذا كان مقصرا، والأحوط إرشاده إلى الحكم أولا ثم إنكاره إذا أصر سيما إذا كان قاصرا. @Tanbiholomah

🔹 بیانات استاد آیت الله سیدمحمدعلی مدرسی طباطبایی پیرامون وقایع اخیر در درس خارج ایشان (ویژه ماه مبارک رمضان) باسمه تبارک و تعالی در مورد برخورد اخیر در درمانگاهی در قم که عنوان مقدس قرآن و عترت را دارد و پیامدهای آن، چند مطلب که عمدتا کلی است عرض می شود. 1⃣ مبارزه با بی حجابی و بد حجابی در سطح کلان یک کار چند بعدی است که اقدامات جامع و علمی می طلبد و نیاز به بحث مفصل دارد. 2⃣ بی تردید امر به معروف در مورد حجاب و غیر حجاب تکلیفی الهی است که باید همواره زنده و فعال باشد. همچنین باید از کسانی که در شرایط سخت اقدام به انجام وظیفه می کنند تشکر مضاعف کرد. البته امر به معروف شرائطی دارد که از جمله آنها شرائط اجتماعی است. خصوصا أمر به معروف در مورد حجاب در وضعیت فعلی نیازمند ظرافت و شناخت شرایط محیطی است. 3⃣ قاعدتا هر اندازه شرایط امر به معروف بر آمر سخت تر باشد و فشار روحی آن سنگین تر أجر و پاداش آن نیز به نسبت افزون تر و خشنودی خداوند بیشتر خواهد بود. 4⃣ یکی از مطالبی علمی که در رابطه با همین قضیه مطرح شده اینکه نهی از منکر مشروط به احتمال تاثیر است. اگر احتمال اثر گذاری نباشد وجوب امر به معروف منتفی می شود. اولا، ( از نظر مصداقی) شاید آمر معروف در این ماجرا خود احتمال تاثیر می داده و با همین احساس و بر اساس تجربه احتمالی که داشته، خود را اهل وظیفه می دانسته. روشن است امر به معروف با احتمال تاثیر همیشه همراه با تاثیر فعلی نیست؛ گاه به دلایلی بی نتیجه می ماند و یا ناخواسته و بر خلاف پیش بینی، نتیجه معکوس می دهد. ثانیا، به نظر امام راحل ره مواردی که خوف آن است که سکوت عالمان منجر به منکر شدن معروف و معروف شدن منکر شود امر به معروف مطلقا (حتی با علم به عدم تاثیر) واجب است. ثالثا نهى از منکر زبانی و مانند آن با علم به بی اثر بودن ، به خودی خود حرام نیست. حد اکثر واجب نیست. بنابر این نمی توان فاعل آن را محکوم و خلافکار دانست ( مگر عناوین دیگری بر آن مترتب شود). 5⃣ نکته مهمی که در همین رابطه باید به آن توجه کرد بعد اجتماعی قضیه است. شکستن علنی حرمت احکام و عادی سازی منکر در عرصه اجتماع، خود منکر تلخ دیگری است. این مهم نباید کم اهمیت تلقی شود. نهی از منکر ممکن است بر شخص مرتکب گناه اثر نگذارد، اما اگر مکرر و با توجه به شرائط نهی شود گناه، آسان و بی هزینه تلقی نمی شود و این در تقلیل گناه در سطح اجتماع موثر است. در تحریر الوسیله امام راحل ره آمده است: لو علم او احتمل تأثير الأمر او النهى فى تقليل المعصية، لا قلعها، وجب . هر چند ظاهرا این سخن در تقلیل فردی منکر است اما آیا ملاک آن شامل تقلیل اجتماعی گناه نمی شود؟. 6⃣ استدلال به اصل حریم خصوصی به نظر وجاهت فقهی ندارد. در متون دینی به جای حریم خصوصی از عناوین متعدد دیگری استفاده شده ( مثل افشاء سر، تجسس و...). بنا بر این باید چنین عناوینی صدق کند تا خلاف شرع انگاشته شود. حتی اگر پذیرفته شود عکس گرفتن از یک شخص، حق شخصی عرفی آن فرد است و... باید توجه داشت ملاک شخصی بودن آن چندان قوی نیست؛لذا با وجود مصالح دیگر از اعتبار ساقط می شود. از این رو به غیر از اماکن خصوصی در اماکن عمومی نیز ( به خاطر مصالحی) دوربین نصب می کنند. آیا شخص متجاهر به گناه و خلاف که راهی برای منع وی توسط آمر به معروف جز عکس گرفتن نباشد از این سنخ موارد به شمار نمی رود؟ 7⃣ نگاه به زن مکشفه بدون شهوت و ریبه بنا بر مبنای کسانی که دلالت حدیث" إذا نُهینَ لا یَنتَهین" را تمام می دانند مجاز است. 8⃣ این مطلب که گفته می شود مُنکَر، منحصر به بدحجابی نیست، بلکه شامل بد عملی کارگزاران حکومتی و فساد اداری نیز می شود ، سخنی درست و به جا است. این یک اصل مسلم و افتخار آمیز اسلام است که متصدیان و مسئولان خطا کار نیز باید امر به معروف و نهی از منکر شوند و بدین طریق ضریب سلامت و کارایی نظام افزایش یابد. این سخن هم صحیح است که قصور و تقصیر مسئولان، در حکومت دینی، چه بسا منکر را در سطح عموم افزون کند و از طرفی کار آمران به معروف را از جهاتی مشکل و کم پشتیبان نماید. بنا بر این مسئولان در این زمینه مسئولیت مضاعف دارند. همچنین این مطلب نیز درست است که پس زمینه اجتماعی این ناهنجاری ها باید مورد توجه بایسته و تحلیل جامع قرار گیرد. 9⃣ همه آنچه گفته شد هرگز به معنی نفی ضرورت کار فرهنگی و اقناعی، خصوصا در عصر ما و شرایط فعلی، نیست. هر یک به جای خود و با شرایط خود لازم است. هر اندازه کار اقناعی بیشتر باشد دایره منکر تنگ تر، وظیفه آمران به معروف سبک تر و برخورد نهادها ی حکومتی محدودتر و در یک کلام، جامعه سالم تر خواهد شد. ادامه👇👇👇 @Tanbiholomah

ادامه👆👆👆 ❇️ در پایان از فرصت استفاده می کنم و تشکر و تحسین خود را از حرکت متین،زيبا و هوشمندانه افراد غیور و متدین در شیراز که با پرپایی نماز جماعت و قرائت قرآن و... در برخی بوستان ها که گویا برخی به عمد آن را محل تظاهر به گناه و آلودگی در ماه مبارک کرده بودند، اعلام می کنم. حقیر پیشانی آنان را که مؤمنانه در این مراسم بر زمین عبودیت ساییدند و در همان حال امر به معروف عملی را به زیبایی به نمایش گذاشتند می بوسم. أجر عظيم مجاهدان روزی شان و مقام اقامه گران نماز ارزانی شان باد! *متن فوق عین سخنان استاد نیست و مورد ویرایش قرار گرفته و به تأئید ایشان رسیده است. @Tanbiholomah

🏴 اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُمَّ المُؤْمِنينَ؛ وَ أيْنَ مِثْلُ خَديجَةَ؟ مثل خدیجه کجا پیدا می‌شود؟ @Tanbiholomah

❇️ وحدت ملی، راهبرد قطعی نظام 🖊 حسین محمودزاده یکی از محورهای مورد تاکید در بیانات نوروزی رهبر معظم انقلاب، «سیاست قطعی نظام در حفظ و تقویت اتحاد ملی» و «عقب‌افتادگی‌ها» و «غفلت‌»‌ در این موضوع است: «نکته‌ی بعدی در باب منافع ملی مساله‌ی اتحاد دل‌های مردم است. ... ما در این زمینه متاسفانه مشکلاتی داریم. عقب افتادگی‌هایی داریم ... در این زمینه دچار غفلت شده‌ایم خودمان به دست خودمان وحدت ملی‌مان را درش اختلال ایجاد می‌کنیم. همه‌مان در این غفلت شریکیم. همه‌مان وظیفه داریم وحدت ملی را، اتحاد مردم را، اتحاد مردم و مسئولین را حفظ کنیم. این سیاست قطعی جمهوری اسلامی از روز اول بوده است.» ⬅️ در این زمینه سه نکته قابل توجه است: 1⃣ استفاده‌ی فروتنانه‌ی پدر و بزرگتر خانواده از صیغه‌ی متکلم مع الغیر (همه‌ی ما در این غفلت شریک هستیم)، حامل اشارات و درس‌های بزرگی برای دیگران است. افرادی که هنگام تذکر وحدت، به جای قبول مسئولیت و رعایت وحدت ملی، با فرافکنی و روحیه‌ای بچه‌گانه این بار بلندتر فریاد می‌زنند «تقصیر فلانی بود ... اول او شروع کرد ...» 2⃣ این ضمیر جمع، مرجع‌های متعددی دارد. مناسب است همه‌ی ما، از شهروندان معمولی گرفته تا کنشگران سیاسی و فرهنگی، موثرین اجتماعی و هدایتگران دینی، چهره‌های هنری و الگوهای ورزشی، هر کدام که دل در گروی پیشرفت و آبادانی ایران دارند، در خلوت خود و فارغ از مسئولیت‌گریزی‌های بچه‌گانه، رفتار خود را در موقعیت‌های مختلف (انتخابات، تب‌های رسانه‌ای در موضوعات فرهنگی و ...) ارزیابی کنیم و ملاحظه کنیم چه مقدار به ضرورت وحدت ملی توجه داشته‌ایم و چه مقدار از آن غفلت کرده‌ایم. 3⃣ کلید‌واژه‌ی «سیاست قطعی» را شاید باید به عنوان «سیاست تنظیم کننده سیاست‌های دیگر» فهمید. این راهبرد کلی، سیاست‌های جزئی را تعطیل نمی‌کند، بلکه آن‌ها را جهت‌دهی می‌نماید. در فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی، دو گزینه‌ی ساده وجود دارد: ۱- رفتارهای هیجانی و احساسی که معمولا ضد وحدت هستند؛ ۲- تعطیل کردن کنشگری و به انفعال کشیده شدن از ترس اختلاف. ✅ اما انتخاب سخت‌تر، کنشگری آگاهانه و با استقامت بر اساس تبیین و روشنگری‌ست. این معنای تقدم وحدت بر سیاست‌های دیگر و لزوم سوگیری آن‌ها با راهبرد کلی وحدت ملی‌ست. @Tanbiholomah

🔹 گزارش حجت الاسلام رضازاده از گفتگو با اساتید معظم آقایان فاضل لنکرانی و قائنی پیرامون حواشی مرتبط با درمانگاه قم حجت الاسلام رضازاده طی مصاحبه‌ای ابراز داشت: 🎤 ... حتی در جریان اغتشاشات سال 1401 که هجمه های سنگینی علیه حجاب و امر به معروف و مانند آن شکل گرفت و حتی برخی از افرادی که لباس روحانیت بر تن دارند متأسفانه ... مواضع منفعلانه و بعضاً التقاطی داشتند، حضرت استاد فاضل لنکرانی با قاطعیت و صلابت تحسین برانگیزی از این احکام الهی دفاع کردند و به تبیین مسئله پرداختند. 🎤 حضرت استاد قائنی تأکید کردند که دل مؤمنین از برخی مظاهر ولنگاری خون است ... نکته جالب توجه در فرمایشات ایشان این بود که فرمودند انقلاب اسلامی و نظام اسلامی ثمره مجاهدت هزار و چند صد ساله علمای شیعه است که به توفیق الهی توسط مرحوم امام خمینی در ایران امکان تحقق پیدا کرد و لذا همانطور که باید اصل این انقلاب حفظ شود باید مسئولین نیز با درایت کامل سعی خود را در جهت حفظ و نشر و تحقق احکام شریعت داشته باشند متن کامل مصاحبه👇 بخش اول بخش دوم ✅ دفتر امور اجتماعی و سیاسی حوزه‌های علمیه 👇 https://eitaa.com/joinchat/1406075456Cc23175814d

گروه حامی یکی از گروه‌های اجتماعی، «گروه حامی» است، یعنی کسانی که از یک فرد، یا یک گروه یا یک هنجار حمایت می‌کنند، نقشی که گروه حامی دارد حمایت از این افراد و هنجارهاست. در صدر اسلام نیز عده‌ای نقش گروه حامی را ایفاء می‌کردند، علی‌ابن‌ابیطالب، خدیجه کبری، ابوطالب، حمزه سیدالشهداء حامیان پیامبر بودند، از این‌رو سالی که ابوطالب و پس از آن خدیجه رحلت کرد، برای پیامبر «عام‌الحزن» نام گرفت و خدا به پیامبر وحی کرد؛ «از مکه بیرون برو! ناصر تو از دنیا رفت!» و پس از مدتی، پیامبر از مکه بیرون رفت! درباره‌ مالک اشتر نیز این جمله نقل شده که؛ «تا مالک زنده بود امور علی‌ابن‌ابیطالب استحکام داشت وقتی مالک به شهادت رسید، امور علی آشفته گشت!»، و بر علی همان رفت که رفت! حسین بن علی نیز وقتی عباس بر زمین افتاد، گفت: «الان کمرم شکست!» امام صادق نیز از دیدن هشام بن حکم شاد می‌شد و درباره او می‌گفت: «ناصرنا بقلبه و لسانه و یده!». حضرت مهدی نیز به فرزند عثمان بن سعید فرمود: «عاش أبوك سعيداً ومات حميداً، فألحقه بأوليائه ومواليه فلم یزل مجتهدا فی امرهم» خدیجه نیز حامی پیامبر بود آن‌هنگامی که همه او را ترک کردند، وقتی خدیجه رحلت کرد پیامبر نیز او را در عبای خود، و جبرئیل نیز به‌دستور خدا، تنها برای خدیجه کفنی از بهشت آورد که همراه با آن‌عبا، او را کفن و دفن کرد. امیرمؤمنان علی علیه‌السلام فرمود: «هر کس ما را با قلبش دوست بدارد و با زبانش ما را یاری دهد و با دشمنان ما بجنگد، در بهشت همراه با ما، در همان درجاتی است که ما هستیم!» https://eitaa.com/farbehi @Tanbiholomah