🗿🔥🗿🔥🗿🔥🗿🔥🗿🔥 ✅در تاریخ خلفاء هیچ نامی از نام #یزید_بن_معاویه_لعنه_الله شومتر و نفرت انگیزتر نیست. خلافت کوتاه او که فقط سه سال و نیم طول کشید، از نظر مسلمانان چیزی جز یک سلسله فجایع مستمر نبود. یک سال امام حسین(ع) را به شهادت رساند، یک سال مدینه را غارت کرد وسال بعد هم کعبه را به سنگ و آتش بست. هر یک از این سه واقعه می توانست یک خلیفه و یک خاندان را ننگین کند. 📜کارنامه جنایات یزید بن معاویه در طی حکومت سه ساله ی خود：👇 (از سال۶۱ تا ۶۴ هجری) 1⃣خلق واقعه کربلا(سال۶۱ ه.قمری) ⚔ 2⃣خلق واقعه حره(سال۶۳ ه.قمری) 🕌 3⃣تخریب کعبه(سال۶۴ ه.قمری)🕋 @TarikhEslam

🏴⚔🏴⚔🏴⚔🏴⚔🏴⚔ 1⃣شهادت #امام_حسین_علیه_السلام در «کربلای معلی» (سال ۶۱ هجری قمری) :👇 #وقایع_ماه_محرم_الحرام @TarikhEslam

✅واقعه کربلا دلخراش‌ترین فاجعه تاریخ اسلام نزد مسلمانان، به ویژه شیعیان است. این واقعه با مرگ معاویه (۱۵ رجب سال ۶۰ ه.ق) و شروع حاکمیت فرزندش یزید آغاز شد. يزيد در ابتداى حكومت خويش نامه‌اى به وليد بن عتبه والى مدينه نوشت و از وى خواست به هر قيمتى كه شده از امام حسین(ع) و عبداللّه بن عمر و عبداللّه بن زبير براى او بيعت بگيرد. یزید نوشت : 📋《أَمَّا بَعْدُ! فَخُذْ حُسَيْناً وَعَبْدَاللَّهِ بْنَ عُمَرَ وَ عَبْدَاللَّهِ بْنَ الزُّبَيْرِ بِالْبَيْعَةِ أَخْذاً شَدِيداً، لَيْسَتْ فِيهِ رُخْصَةٌ، حُتَّى يُبَايِعُوا》 ♦️اما بعد! از امام حسین(ع) و عبداللّه بن عمر و عبداللّه بن زبير بيعتی محکم بگير که در این امر تعجیل کن تا اینکه آنان بیعت کنند.(۱) مطابق نقل ابن عثم هنگامى كه يزيد از خوددارى امام حسين(ع) و عبداللّه بن زبير آگاه شد، نامه ديگرى به وليد نوشت و در آن تأكيد كرد كه؛ 📋《وَلْيَكُنْ مَعَ جَوَابِكَ إِلَىَّ رَأْسُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ، فَإِنْ فَعَلْتَ ذَلِكَ فَقَدْ جَعَلْتُ لَكَ أَعِنَّةَ الْخَيْلِ، وَ لَكَ عِنْدِي الْجَائِزَةُ وَ الْحَظُّ الْأَوْفَرُ》 ♦️در صورت امتناع حسين(ع) از بيعت، سرش را براى من بفرست، تا جوايز فراوانى نصيب تو شود.(۲) همانطور که پیشتر گفته شد، حاکم مدینه تلاش کرد از امام حسین(ع) برای یزید بیعت بگیرد. اما امام حسین(ع) برای گریز از بیعت، شبانه از مدینه به طرف مکه حرکت کرد. و با امتناع امام(ع) از بيعت و حركت به سمت مكّه و كوفه، در نهايت كار به حادثه كربلا ختم شد. در این سفر، خانواده امام(ع)، شماری از بنی هاشم و برخی از شیعیان همراه امام حسین(ع) بودند. امام حسین(ع) حدود چهار ماه در مکه ماند. در این مدت دعوت ‌نامه‌های اهالی کوفه به دست او می‌رسید. با توجه به احتمال کشته شدنش در مکه، به دست عاملان یزید و نیز دعوت کوفیان، امام(ع) روز ۸ ذی الحجه راهی این شهر شد. امام(ع) که مسلم بن عقیل را برای آگاهی از شرایط کوفه به آن شهر فرستاده بود، پیش از رسیدن به کوفه، از شهادت مسلم و پیمان‌شکنی کوفیان باخبر شد و پس از آنکه حر بن یزید راه را بر ایشان بست، به سمت کربلا رفت و در آنجا با لشکر عمر بن سعد رو به‌ رو شد. عمر بن سعد از سوی عبیدالله بن زیاد به فرماندهی منصوب شده بود. دو سپاه در روز دهم محرم معروف به روز عاشورا با هم جنگیدند. تا اینکه امام حسین(ع) و یاران باوفایش به دستور یزید در روز عاشورای سال ۶۱ ه.قمری مظلومه به شهادت رسیدند.(۳) 📚منابع： ۱)تاريخ طبرى، ج۴، ص۲۵۰ ۲)الفتوح ابن اعثم كوفى، ج۵، ص۲۶ ۳)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۳۳ @TarikhEslam

🕌🏴🕌🏴🕌🏴🕌🏴🕌🏴 2⃣خلق واقعه حرّه در «مدینه منوره»(سال۶۳ هجری قمری) :👇 #وقایع_ماه_ذی_الحجه @TarikhEslam

✅واقعه حَرّه، نام واقعه ی برخورد خشونت ‌آمیز لشکر شام به دستور یزید به فرماندهی مسلم بن عقبه(مُسرف) با قیام مردم مدینه بود. در سال ۶۳ هجری مردم مدینه به رهبری عبدالله بن حنظَلة غسیل الملائکة علیه حکومت یزید بن معاویه قیام کردند. اما درباره اسباب و علل واقعه حره، بنابر بسیاری از گزارش‌ها، واقعه حره از آنجا آغاز شد که والی جدید مدینه، عثمان بن محمد به ابتکار خود یا به دستور یزید، هیئتی از بزرگان شهر مانند عبدالله بن حنظله را برای ملاقات با خلیفه به شام فرستاد. گرچه هیئت مزبور از هدایا و عطایای خلیفه برخوردار شدند، اما به محض بازگشت از شام، در برابر مردم به فسق و فجور آشکار خلیفه گواهی دادند. 👤ابن جوزى دانشمند معروف اهل سنّت از قول عبداللّه بن حنظله نقل مى‌كند، كه گفت : 📋《وَاللَّهِ مَا خَرَجْنَا عَلَى‌ يَزِيدَ حَتَّى‌ خِفْنَا أَنْ نُرْمَى‌ بِالْحِجَارَةِ مِنَ السَّمَاءِ! إِنَّهُ رَجُلٌ يَنْكِحُ الْأُمُّهَاتِ، وَ الْبَنَاتِ وَالْأَخَوَاتِ وَ يَشْرِبُ الْخَمْرَ وَ يَدَعُ الصَّلَاةَ》 ♦️ما در حالى از نزد يزيد بيرون آمديم كه خوف آن داشتيم كه (بر اثر گناهان فراوان وى) از آسمان سنگ بر سر ما ببارد، او مردى است با مادران و دختران و خواهران نيز زنا مى‌كند؛ وى شراب مى‌نوشد و نماز نمى‌خواند.(۱) سپس مردم را به اقدام برای خلع یزید از خلافت دعوت کردند. مردم مدینه به فرمان عبدالله بن حنظله، عثمان‌ بن محمد را از امارت مدینه عزل کردند و بر امویان شوریدند و آنان را، که حدود هزار نفر بودند و در منزل مروان‌ بن حکم گرد آمده بودند، محاصره کردند. پس عبدالله بن حنظله به عنوان والی مدینه برگزیده شد. تلاش‌های مأمور حکومت شام، برای اطاعت مردم از یزید، نتیجه‌ای نداشت. نامه تهدید آمیز یزید و نیز وساطت نعمان‌ بن بشیر در فرونشاندن این قیام مؤثر نیفتاد، و یزید تصمیم گرفت برای سرکوب مردم مدینه لشکری تجهیز کند. وی «مسلم‌ بن عُقبه مُرّی» مأمور این کار کرد. شمار لشکریان او را بین ۵۰۰۰ تا ۲۷۰۰۰ نفر نوشته‌اند. در این هجوم حصین بن نمیر نیز او را همراهی می‌کرد. مسلم با عبور از حرّه، در مشرق مدینه پیاده شد و به مردم مدینه سه روز مهلت داد، آنگاه، پس از دور زدن خندق، از پشت سر و با کمک طایفه بنی حارثه، که با وعده‌های مالی فریفته شدند، وارد شهر شد و چندان جنایت کرد که به مُجرم و مُسرف(خونريز بى حدّ و حصر) معروف شد. در اين فاجعه از بزرگان مهاجر و انصار هزار و هفتصد تن و از ساير مسلمين ده هزار تن به قتل رسيدند. بعد از درگیری سپاه شام با مردم مدينه، جنگى عظيمی واقع شد، و مردم مدينه تاب مقاومت نياوردند و به حرم رسول اکرم(ص) پناه بردند. لشكر شام وارد مدينه شد، حُرمت حَرَم نبوی(ص) را حفظ نکرده و با اسبها داخل حرم رفتند! آنقدر مردم مدينه را كشتند كه مسجد پر از خون شد و تا قبر رسول اکرم(ص) رسيد. اسبهاى آنها در حرم پیامبر(ص) مدفوع و ادرار می كردند. فرمانده سپاه شام، مسلم تا سه روز اموال و نواميس مردم مدينه را بر لشكر خود مباح نمود. سپاه بى حياىِ شام شروع به غارت و هتك حرمت نواميس مسلمانان كردند. در اين حادثه با هزار دختر باكره زنا كردند، و هزار زن بى شوهر باردار شدند، كه آنها را اولاد حرّه ناميدند. تا جائى كه نقل كرده اند که؛ آن بى حياها درون مسجد پيامبراکرم(ص) نيز زنا كردند. 👤ابن ابى الحديد مى‌نويسد : 📋《لما قدم جيش الحرة إلی المدينة و على الجيش مسلم بن عقبة المري أباح المدينة ثلاثا و استعرض أهلها بالسيف جزرا كما يجزر القصاب الغنم حتى ساخت الأقدام في الدم و قتل أبناء المهاجرين و الأنصار و ذرية أهل بدر و أخذ البيعة ليزيد بن معاوية على كل من استبقاه من الصحابة و التابعين على أنه عبد قن لأمير المؤمنين يزيد بن معاوية》 ♦️لشكريان شام، مردم مدينه را سر بريدند، آن‌گونه كه قصّاب، گوسفند را سر مى‌برد. چنان خون‌ها ريخته شد، كه قدم‌ها در ميان آن‌ها فرو مى‌رفت؛ فرزندان مهاجر و انصار و مجاهدان بدر را به قتل رساند و از آن‌ها كه باقى ماندند، به عنوان بردگان براى يزيد بيعت گرفت.(۲) در این واقعه، بسیاری از مردم مدینه، از جمله ۸۰ تن از صحابه پیامبر(ص) و ۷۰۰ تن از حافظان قرآن کشته شدند و اموال و نوامیس مردم به غارت رفت. 👤ياقوت حموى مى‌نويسد : در اين فاجعه مسلم بن عقبه، زنان را نيز بر سربازان خويش مباح ساخت.(۳) شمار کشتگان واقعه حرّه را بیش از ۴۰۰۰ و به قولی۱۱۷۰۰ برآورد کرده‌اند. عبدالله بن حنظله و فرزندانش نیز کشته شدند. مسلم پس از این جنایات، مردم شهر را جمع کرد و از آنان برای یزید بیعت گرفت، مبنی بر اینکه آنان و پدرانشان بنده یزید بوده‌اند و هستند.(۴)(۵)(۶) 📚منابع： ۱)المنتظم ابن جوزی، ج۴، ص۱۷۹ ۲)شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج۳، ص۲۵۹ ۳)معجم البلدان حموی، ج۲، ص۲۴۹ ۴)الامامة و السياسة دینوری، ج۱، ص۲۳۹ ۵)البدایة والنهایة ابن کثیر ،ج۸، ص۲۴۱ ۶)الفتوح ابن اعثم کوفی، ج۵، ص۲۹۱ @TarikhEslam

🕋🔥🕋🔥🕋🔥🕋🔥🕋🔥 3⃣تخریب کعبه در «مکه معظمه»(سال ۶۴ هجری قمری) :👇 #وقایع_ماه_ربیع_الاول @TarikhEslam

✅واقعه حمله به شهر مقدس مکه به دستور یزید بن معاویه از مسلمات تاریخی است که در مورد دلیل این حمله نوشته اند： پس از واقعه عاشورا، قیام‌های متعددی در نقاط مختلف دنیای اسلام علیه حکومت بنی امیه و به خصوص یزید بن معاویه صورت گرفت. بعضی از این قیام‌ها به انگیزه خونخواهی از امام حسین(ع) و یارانش صورت گرفت، و بعضی نیز اهداف دیگری را دنبال می‌کرد. یکی از این قیام‌ها، قیام مردم مدینه بود. بعد از قیام مردم مدینه و سرکوبی آنها توسط یزید این بار عبدالله بن زبیر مخالفت خود را با یزید اعلام کرد. او که در مکه سکونت داشت، و مردم مکه و حجاز را به اطاعت از خود دعوت کرد. یزید که اطلاع یافته بود عبدالله بن زبیر طرفداران فراوانی پیدا کرده است، برای مقابله با قیام او به مسلم بن عقبه دستور داد پس از فرونشاندن قیام مردم مدینه با سپاه خود عازم مکه شود و قیام ابن زبیر را نیز سرکوب کند. مسلم بن عقبه در اواخر سال۶۳ هـ.قمری رهسپار مکه شد. وی در بین راه به هلاکت رسید و به دستور یزید، حصین بن نمیر جانشین وی شد. مسلم بن عقبه قبل از مرگ خود دعایی کرده است که در جای خود جالب است. او قبل از مرگش گفت : 📋《اللَّهُمَّ! إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّی لَم أَعصِ خَلِيفَةََ قَطُّ، اللَّهُمَّ! إِنَّی لَا أعْلَمُ عَمَلاً أَرجُو بِه النَّجَاةَ إِلَّا مَا فَعَلتُ بِأَهلِ المَدِينَةِ》 ♦️پروردگارا! همانا تو خود می دانی که من فرمان هیچ خلیفه ای را نافرمانی نکردم! پروردگارا! همانا من [در دوران حیاتم] عملی با اجر و ثوابتر از آنچه با مردم مدینه کردم، ندارم که فقط امید نجاتم در قیامت به آن است.(۱) جنگ میان سپاه حصین بن نمیر و یاران عبدالله بن زبیر ابتدا در بیرون شهر مکه انجام شد. پس از کشته شدن تعداد زیادی از افراد عبدالله بن زبیر وی به داخل شهر مکه پناهنده شد. سپاه حصین بن نمیر بیش از دو ماه، شهر مکه را به محاصره خود در آوردند و در طی همین مدت بود که خانه کعبه را با منجنیق، سنگ زدند و در خانه خدا آتش افروختند. سرانجام در اوایل ماه ربیع الثانی سال ۶۴هـ.قمری با رسیدن خبر مرگ یزید به گوش حصین بن نمیر و یارانش، آنها به محاصره شهر مکه خاتمه دادند.(۲)(۳) 📚منابع： ۱)الفتوح ابن‌اعثم کوفی، ج ۵، ص۱۶۳ ۲)تاريخ طبرى، ج۴، ص۳۸۱ ۳)الکامل فی التاریخ ابن اثیر، ج۴، ص۱۲۳ @TarikhEslam

📆چهارم ربیع الاوّل سال سیزدهم بعثت؛ هجرت حضرت رسول اکرم(ص) از غار «ثور» به «مدینه»：👇 ✅حضرت رسول اکرم(ص) پس از سه شبانه‌ روز توقّف در غار «ثَوْر» تصمیم گرفت به سوى «مدینه» حرکت کند و به مسلمانان بپیوندد. پس در شب چهارم ماه ربیع‌ الاوّل، یک راهنما به همراه سه شتر توسّط حضرت على(ع) به سمت غار فرستاده شد و رسول اکرم(ص) به اتفاق «ابوبکر بن ابی قحافه» و «عبداللَّه بن اُرَیْقط» به عنوان راهنما از بیراهه رهسپار مدینه شدند. #وقایع_ماه_ربیع_الاول #روز_شمار_هجرت #حضرت_رسول_اکرم_صلوات_الله_علیه 📚منبع : ۱)مناقب ابن شهرآشوب، ج۲، ص۷۷ @TarikhEslam

🗺نقشه مسیر هجرت حضرت رسول اکرم(ص) از «مکه» تا دهکده «قُبا»：👆 @TarikhEslam

🕌ترسیم مسیر حرکت هجرت رسول اکرم(ص) از «مکه» تا «قُبا»：👇 #وقایع_ماه_ربیع_الاول @TarikhEslam

✅حضرت رسول اکرم(ص) از کوه ثور در جنوب «مکه» خارج شده و به سمت غرب درحالی‌ که کوه «السرد» را سمت راست خود و «لبینات» را در سمت چپ خود داشته، هجرت خود را آغاز کرده و بعد وارد «وادی ابراهیم» شده است. سپس به روضه «ام الهشیم» رسیده‌ است و در آنجا مستقیم به طرف شمال برگشته و از راه «حب و الحبل» درحالی‌ که «حدیبیه» گذشته و کوه‌های غربی مکه را در سمت چپ خود داشته است. بعد، از نزدیکی «الحمیمه» از وادی «مر الظهران» عبور کرده و وارد «گردنه المرار» (دره الکریمی کنونی) شده؛ درحالی‌ که سروعه و کوه ضاف را در سمت چپ خود داشته و در سمت راستش کوه مکسر بوده است. وقتی از دره الکریمی خارج شده، در دامنه شرقی کوه‌های الخشاش که در سمت چپ و وادی الصغو که در سمت راست او بوده، عبور کرده که چاه‌ها و چشمه‌های زیادی در آنجا وجود دارد. سپس شب هنگام از نزدیک عسفان گذشته و از آن دوری جسته و درحالی‌که آن را در سمت راست خود داشته، آن را پشت سر گذارده است. سپس در کنار چشمه‌هایی فرود آمده که الغولاء نامیده می‌شده است و بعد در وادی آن چشمه، حدود پنج کیلومتر راهپیمایی نموده و بعد، از سمت راست ایشان گردنه‌ای به نام گردنه نقری پدیدار شده است که با پیمودن آن، مسیر او به جاده عمومی در نزدیکی کویر رسیده است. بعد مجبور شده تا در شب حرکت کند. با طی این مسیر، به الدف در صد کیلومتری مکه رسیده است. هنگام صبح به دره‌ای عمیق بین کوه‌های جمدان پناه برده است. امروزه در این دره درختی وجود دارد که مردم با اعتقاد به اینکه آثاری به جامانده از آثار پیامبر خدا است، آن را زیارت می‌کنند. چون شب فرا رسید، در آخر شب، از پناهگاه خود خارج شده و به حرکت خود در این مسیر ادامه داده و در پایین امج فرود آمده و بعد گردنه لفت (الفیت امروزی) را پشت سر گذارده و این همان جاده بزرگ و اصلی بوده است که پیامبر(ص) مجبور بوده تا از آن عبور کند. بعد در قدید فرود آمده و آن را در روز پیموده است. سپس از ضاف و ام‌معبد در نزدیکی جایگاه بت مناة عبور نموده و از آنجا از گردنه المشلل بالا رفته و در دوران فرود آمده که متعلق به بنی‌مدلج و خزاعه بوده و هر دو قبیله در آن مشترک بوده‌اند. در آنجا با «سراقه» برخورد نموده است. سپس از وادی کلیه گذشته و در روز سوم از کناره و انتهای سنگلاخ‌ها حرکت کرده تا هنگام فرا رسیدن شب چهارم، از نزدیکی جحفه در شرق آن، درحالی‌که آن را می‌دیده، عبور نموده است. بعد از عبور از جحفه، از وادی الخرار به حرکت خود ادامه داده و بعد به طرف راست به سمت شرق حرکت کرده و از غدیر خم گذشته و بعد در وادی مر (وادی رابغ امروزی) عبور کرده و به طرف مشرق پیش رفته تا به وادی حیاء رسیده و در آنجا چاه‌هایی هست که به چاه‌های المُرّه معروفند. بعد به سمت چپ به طرف شمال حرکت کرده و از سنگلاخ الشیباء عبور کرده و وارد وادی الفرع شده و در نزدیکی مصب لقف آن را پشت سر گذارده و از آن عبور نموده تا به مدالج رسیده و یکی بعد از دیگری چنانچه در گذشته ذکر کردیم، از آنها عبور نموده و هنگام عبور از آنها از العصوین و مرجح و نقاط دیگری مانند ام کشد و اجیرد هم عبور نموده است. زمانی که وارد تعهّن شده، در القاحه و در نزدیکی السقیا، در سمتی که به طرف مکه است، راهپیمایی کرده و پیش از القاحه از السقیا و چاه الطلوب گذشته و راهی جز این را نمی‌توانسته انتخاب نماید. زمانی که به چاه الطلوب رسیده، برای انتخاب مسیر درست و مناسب خود، مستقیم به طرف شمال در دره‌ای به نام فید در مقابل منزلگاه رأی العین پیش رفته و در ابتدای وادی الیدعه الشرقی فرود آمده و سپس از گردنه عقنقل عبور کرده و وارد وادی الحلقه شده است. بعد، از الغائر بالا رفته و همه این نقاط در خط سیر او مانند دانه‌های مروارید منظم شده‌اند. کسی که ادعا می‌کند حضرت از العرج عبور نموده، سخنی نادرست گفته است؛ زیرا متضمن مسافت طولانی و تحمل مشقت و سختی بسیار و غیر ضروری است و اگر انسان شکل طبیعی زمین را مورد دقت قرار دهد، در می‌یابد که چنین کاری بعید به نظر می‌رسد. از الغائر، مسیر جاده را به سمت شمال در وادی العقیق ادامه داده و از شرق حمراء الاسد عبور نموده و بعد، از دامنه غربی کوه عیر حرکت کرده و سپس به قباء رسیده است. #حضرت_رسول_اکرم_صلوات_الله_علیه 📚منبع： کتاب مسیر هجرت رسول خدا(ص) عاتق بلادی، ص۳۴۲ @TarikhEslam

#پرسش_و_پاسخ سوال6️⃣：اقدامات #امام_علی_علیه_السلام بعد از خروج حضرت رسول اکرم(ص) و همراهان به سمت «یثرب» چه بود؟👇 @TarikhEslam

✍پاسخ : حضرت رسول اکرم(ص) به امام علی(ع) دستور داد که پس از ایشان در مکّه بماند و امانت هایى را که مردم به حضرت(ص) سپرده بودند به صاحبانش باز گرداند، سپس به اتّفاق حضرت فاطمه(س) و دیگر بانوان بنى‌هاشم فاطمه بنت اسد و فاطمه بنت زبیر که به «فواطم ثلاث» معروف شدند در قبا به آن حضرت(ص) بپیوندد. پس حضرت(ع) سه شبانه روز در مکه ماند و امانت‌های مردم را که نزد رسول‌ خدا بود، به صاحبانش رسانید، و هنگامی که از این کار فراغت یافت به مدینه هجرت کرد.(۱) 📚منبع： ۱)التنبیه و الاشراف مسعودی، ص۲۰۰ @TarikhEslam

⚔تعقیب حضرت رسول اکرم(ص) توسط مشرکان قریش مکه：👇 #روز_شمار_هجرت #وقایع_ماه_ربیع_الاول @TarikhEslam

✅حضرت رسول اکرم(ص) شبانه از غار ثور بیرون آمد و همراه راهنمایی مورد اعتماد به سوی مدینه راه افتاد. از مکه تا مدینه بیش از چهارصد کیلومتر فاصله بود. برای اینکه دشمنان رسول اکرم(ص) را پیدا نکنند، آن حضرت(ص) شبها راه می رفت و روزها گوشه ای به استراحت می پرداخت. فردی به نام «سراقه بن مالک» که از اسب سواران ماهر حجاز بود، از محل حرکت رسول اکرم(ص) باخبر شد. سپس سوار بر اسب تند روی خود شد و باسرعت به سمت مدینه تاخت تا رسول اکرم(ص) را دستگیر کند، یا به قتل برساند و صد شتر از قریش جایزه بگیرد. سراقه به سرعت پیش تاخت تا سرانجام به نزدیکی محلی رسید که رسول اکرم(ص) وهمراهانش در آنجا استراحت کرده بودند. بر اساس نوشته ابن کثیر از دانشمندان اهل سنت، ابوبکر از دیدن این وضع باز ترسید و رسول اکرم(ص) او را دل داری داد و فرمود： 📋 لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا》 ♦️نترس واندوهگین مباش! خدا با ماست! سراقه که خود را در صد قدمی گرفتن جایزه می دید، خوشحال پیش می رفت که اسب تند رو او رم کرد و سراقه را بر زمین کوفت. برای نخستین باری بود که سراقه از روی اسبی به زمین می غلتید. سراقه به سرعت برخاست و با خشم سوار بر اسب شد و فریاد زنان تاخت. او از رسول اکرم(ص) وهمراهانش خواست که بایستند و اگر توقف نکنند، با تیر های زهر آلود کشته خواهند شد. نگاه رسول خدا(ص) به آسمان دوخته شد و از خدای خود کمک و یاری می خواست و عرضه داشت : 📋《اللَّهُمَّ! اكْفِنَاهُ بِمَا شِئْتَ》 ♦️خدایا! شرّ او را به هر گونه که اراده میکنی، از سر ما کم کن. پس در این هنگام؛ 📋《فَسَاخَتْ فَرَسُهُ إِلَى بَطْنِهَا فِي أَرْضٍ صَلْدٍ، وَ وَثَبَ عَنْهَا》 ♦️که ناگهان پاهای اسب تندرو همراه خود سراقه در شن فرو رفت و سراقه از اسب بر زمین افتاد. ناله و فریاد سراقه بلند شد و فهمید این کارها از طرف خداوند برای پشتیبانی ونجات رسول اکرم(ص) است. سراقه گفت : 📋《يَا مُحَمَّدُ(ص)! قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ هَذَا عَمَلُكَ، فَادْعُ اللَّهَ أَنْ يُنَجِّيَنِي مِمَّا أَنَا فِيهِ، فَوَاللَّهِ لأَعْمِيَنَّ عَلَى مَنْ وَرَائِي مِنَ الطَّلَبِ》 ♦️ای محمد(ص)! دانستم که این عقوبت کار و درخواست توست. پس از خدا بخواه که مرا از آن چیزی که دچارش شدم، نجات دهد. به خدا سوگند که از تعقیب شما صرف نظر خواهم کرد. پس اینچنین از رسول اکرم(ص) کمک خواست و طلب آمرزش کرد و حضرت(ص) که انسان مهربانی بود وحتی دشمنان خود را دوست داشت و همیشه در هدایت و راهنمایی آنان می کوشید به سوی سراقه برگشت واو را از دل شن ها بیرون آورد. سراقه گریست واز کاری که کرده بود اظهار پشیمانی کرد و گفت：من در انجام هرگونه امری حاضرم و اگر می خواهید اسب وغلام من هم همراه شما باشد. رسول اکرم(ص) فرمود : نه سراقه! ما به تو نیازی نداریم برگرد ودیگران را از تعقیب ما باز گردان! سراقه با شرمساری بازگشت، ولی باور نمی کرد که از آن شن زار، جان سالم به در برده است. زیرا در حجاز هرکس در شن زار فرو می رفت همان جا دفن می شد. سراقه در بازگشت هرکس را که در سر راه خود دید، گفت : بی خود جلو نروید! محمد(ص) را نخواهید یافت و او از این راه نرفته است! بدین ترتیب همه دوستانی که می خواستند، به خاطر جایزه، رسول اکرم(ص) را تعقیب کنند برگشتند، و حضرت(ص) سالم به مدینه رسید.(۱) 📚منبع： ۱)اسد الغابه ابن أثير، ج۳، ص۳۱۰ @TarikhEslam