✅جرعه‌ای از نور ✨وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿۲۱۷﴾ ✨و بر خداى عزيز مهربان توكل كن (۲۱۷) 📚سوره مبارکه الشعراء آیه ٢١٧ https://eitaa.com/YAVARI57

خوب صبحتون رو با یک جوک قشنگ شروع کنید کمی بخندیم👇👇👇 🔴رسانه اصلاح‌طلب انتخاب: 🔽جلیلی مقصر ناترازی‌ها و تابستان سخت سال آینده است زیرا به رئیسی اجازه نداد که با غرب مذاکره کند 😂😂😂😂 بابا این اصلاح طلبها جوک هستن به مولا

داستان این روحانی عزیز و این خانم رو که دیدید چند روز پیش؟ حالا اصل ماجرا رو ببینید 👇👇👇👇 @yavari57

داستان چیز دیگست بعد از بلند شدن این روحانی عزیز از روی نیمکت که و از جاش بلند میشه میره و ماجرا تمام میشه وقتی این روحانی از صندلی بلند میشه و میره برای پرواز آماده بشه در دقیقه ۱:۱۵ شخص دیگه‌ای از صندلی پشت ( همسرش) به این خانوم اضافه می‌شه و به اون خانم چیزی رو میگه( معلوم نیست) و باهاش درگیر میشه و زن رو کتک میزنه و اون خانم عصبانی میشه و بلند میشه دنبال طلبه و به این روحانی تعرض می‌کنه و عمامه رو از سرش برمی‌داره و دور سر خودش میپیچه و بقیه ماجرا . ظاهرا مامورهای امنیتی هم خواب تشریف داشتم و در حدود یک ربع این خانم در محوطه انتظار فرودگاه فقط فحاشی می‌کرده @yavari57

سلیطه هایی که درد خودنمایی و بدن افشانی دارند و چنین گستاخانه عمل میکنند

🗯شاه ۱۳ سال قیمت یه خودکار بیک رو ثابت نگه داشت . @yavari57

🎥 توضیحات پلیس درباره ماجرای تنش در فرودگاه مهرآباد/ فیلم کامل از زوایای دیگر 🔹مرکزاطلاع‌رسانی پلیس فرودگاه نوشت:ساعت ۱۴:۴۰ مورخ ۱۵ دی‌ماه ۱۴۰۳ در ترمینال شماره ۴ فرودگاه مهرآباد مشاجره‌ای لفظی بین خانمی جوان با همسرش رخ داد که باعث جلب توجه حاضران شده و درکنار آنها فردی روحانی نیز حضورداشته است. 🔹براساس تصویر دوربین‌ها،پس از تشدید مشاجره وی با همسرش؛متاسفانه نامبرده ازحالت عادی خارج شده که منجر به ضرب و شتم بین زوجین می‌شود.در بررسی‌های تکمیلی و اظهارات همسر ایشان و شاهدان حاضر درصحنه، همان‌طور که در فیلم مشخص است هیچ گونه مواجهه کلامی ازسمت روحانی به خانم جوان رخ نداده است و با وجود توهین وتعرّضِ فیزیکی به فرد روحانی، ایشان شکایتی ازخانم جوان نداشته‌اند. 🔹همسراین خانم با تأییدسابقه بیماری چندین ساله و اختلال اعصاب و روان پس از مراجعه به پزشک فرودگاه وی را از محل ترمینال خارج نمود. ✍دقت کردید ایشون با شوهرش درگیرمیشه و بعد میره بین اون همه جمعیت یه آخوند پیدا می‌کنه و به لباس پیامبر توهین می‌کنه. اون روحانی می‌تونه از حق خودش بگذره ولی قانون حق نداره از توهین به لباس پیامبر بگذره.مثل اینکه یکی یک سرهنگ نیروی انتظامی رو بزنه و‌ توهین به لباس مقدس سربازی امام زمان بکنه.آیا فراجا ازتوهین به لباس و جایگاه نظامی کوتاه میاد؟؟ از فردا هر بی حیایی با شوهرش درگیر شد میاد تو خیابون به عمامه و لباس پیامبر جسارت می‌کنه و بعد خیلی شیک با عنوان اینکه بیمار هست ماست مالی میکنند البته اینکه این اقدام همزمان با سالگرد کشف حجاب اجباری رضاخانی بود هم لابد اتفاقی هست @yavari57

کمی بدون شرح : يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﺍﮮ ﮐﺎﺵ ! فلانی را به دوستی نمیگرفتم ‏(ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ۲۸ ) چنین بنظر می رسد مردمان قرن بیستم دارند پی می برند که یکی از خبیث ترین نزدیکانشان همین جناب گوشی است. @yavari57

❤️متقین در اوج بلا هم حالشان خوب است. چون باور دارند اتفاقی که خدا برایشان رقم زده بهترین تقدیر است. اگر تقدیر بهتری باشد و خدا رقم نزند از سه حال، بیرون نیست: یا خدا نمی‌داند، یا توانش را ندارد یا اجازه نمی‌دهد! خدایی که نمی‌داند و نمی‌تواند و نمی‌خواهد که خدا نیست. خدا، خدایی است که از تصمیم درست، کوتاه نمی‌آید. 📖اعراف آیه ۳۵ @yavari57

به مناسبت ۱۷ دیماه روز فرمان کشف حجاب رضا شاهی روایتی از ظلم رضاخان و اجرای قانون کشف حجاب :«خواهرم هفت ماهـــه حامله بود. می خواســـت با کالســـکه بـــرود بیمارســـتان، جلویـــش را گرفتند و خواســـتند ســـرش را برهنـــه کنند، اما او چادر را دور خودش پیچید و ســـرش را برهنه نکرد. گرفتنـــدش بـــه بـــاد کتـــک. یـــادم هســـت او را بـــا دادوبیـــداد بـــه خانه آوردند. خواهرم همان شـب بچه‌اش سقط شد و خودش هم مرد. او هجده سال داشت.» کتاب واقعه کشف حجاب مولف معصوم فرشچی، اسماعیل زاده ، جعفری https://eitaa.com/YAVARI57

   روایت‌ شاهدان عینی از کشف حجاب رضاخانی رضا قلدر رفته بود ترکیه؛ وقتی برگشت به نخست وزیرش، محمود جم گفته بود «این چادر و چاقجور را چطور می شود از بین برد؟ از وقتی که به ترکیه رفتم و زن های آن ها را دیدم، دیگر از هرچه چادری بود بدم آمده است». به مستشارالدوله صادق، سفیر کبیر ایران در ترکیه نوشت: «هنوز عقب هستیم و فوراً باید با تمام قوا به پیشرفت سریع مردم خصوصاً زنان اقدام کنیم». و به این ترتیب بود که 17 دی 1314 بود پوشیدن چادر و روبنده و روسری را برای زنان و دختران ایرانی ممنوع کرد. دستور از بالا آمده بودند حجاب از سر زن ها و دخترها بردارند. امنیّه ها برایشان فرقی نمی کرد دختر ۷-۸ ساله باشد یا زن باردار ۲۰ساله یا پیرزن ۷۰-۸۰ ساله؛، جلوی هر زن باحجابی را می گرفتند، چادر و روسری از سرش می کشیدند و به کسانی که حاضر نبودند حجاب بردارند، با باتوم و قنداق تفنگ حمله می کردند. خیلی از کسانی که آن روزها را به چشم دیدند، از دنیا رفته اند. آن هایی که مانده اند، خیلی پیر شده اند؛ با این وجود هنوز تلخی آن صحنه ها جلوی چشم شان است و بعضی هایشان وقتی از آن روزها می گویند، درد و رنج آن ایام را می توان در تک تک کلمه هایشان حس کرد.  مهدی ابوالقاسمی و همکارانش در دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی مشهد، سه سال وقت گذاشته اند و خاطرات این افراد را جمع آوری کرده اند. که در ادامه قسمت هایی از آن را می خوانید: بمیرم هم دیگر بیمارستان نمی روم «فاطمه زینلی» متولد 1314 در مشهد است. همان سالی به دنیا آمد که فرمان کشف حجاب دادند. مصیبتی که آن روزها برای خانواده اش اتفاق افتاده بود را اینطور تعریف می کند: «خدیجه، خواهرم تازه عقد کرده بود که مریض شد. مادرم هر روز می رفت بیمارستان امام رضا(ع) که به او سر بزند. یک بار در راه بیمارستان، آژان چادر مادرم را کشید و خیلی اذیت شد. به همین خاطر قرار شد خدیجه را بیاورند خانه از او پرستاری کنند و هر چند روز یکبار ببرند بیمارستان، ویزیت شود. اما در مسیر خانه، آژان ها با اینکه دیده بودند او مریض است، چادرش را از سرش کشیده بودند. خدیجه به مادرم گفته بود: «بمیرم هم دیگر بیمارستان نمی روم» خواهرم بخاطر بیماری ای که داشت در خانه مرد.» «اصلاح خانم دولتخواهی سیاهمرد» اهل ماسال گیلان بود. او موقع دستور کشف حجاب بیست سال داشته و آن روزهای تلخ را به خوبی به یاد دارد: «با مادرم به بازار می رفتیم. ابتدای بازار به ما دستور دادند روسری هایمان را برداریم. مادرم مخالفت کرد و آن ها اصرار. ماموران رضاشاه خواستند او را کتک بزنند که من خودم را مقابل آن ها قرار دادم. مچ دستم در این ماجرا شکست». نه من به دکتر رسیدم، نه مادرم آقای «عبدالعالی شماعی» متولد ۱۳۱۲ در شهرضای اصفهان است. او درباره این فرمان بدوی می گوید:«مریض شده بودم و چون پدرم در مغازه نجاری اش بود، با مادرم که حامله بود به طرف مطب دکتر رفتیم. اسمش هنوز یادم است؛ دکتری ارمنی به نام بنیامین. هنوز به مطب دکتر نرسیده بودیم که یک آژان آمد و چادر از سر مادرم برداشت و آن را تکّه تکّه کرد. مادرم دستش روی سرش بود و به دنبال یک پناهگاه می گشت. خوب به خاطرم هست که مادرم با چه خفّت و خجالتی خودش را به منزل رساند. هاجر خاتون در این اتفاق بچه اش سقط شد. آن روز نه من به دکتر رسیدم نه مادرم.» کشف حجاب، عامل بی سوادی نصف مردم شد مرحومه «ملکه اسماعیل زاده» می گوید: «یک دوست کرمانی داشتم. صبح ها می رفتم دنبالش که برویم مدرسه. یک روز در خانه شان را زدم و گفتم بگویید فاطمه بیاید که با هم به مدرسه برویم. مادش گفت دختر ما به اندازه کافی باسواد شده، مدرسه برای ما بس است دیگر. فاطمه دیگر نیامد مدرسه و رفت مکتب. بی سوادی نصف مردم، عاملش دستور کشف حجاب دوران رضاخان بود.» دلم ترکید «مونس آل عباسیان» اهل مشهد است. درباره اتفاقی که منجر به مرگ مادربزرگش شد می گوید: «دوران کشف حجاب، مادربزرگم از خانه بیرون نمی آمد. روز تاسوعا یا عاشورا همسایه ها می گویند امروز آژان ها به زن ها کاری ندارند. مادربزرگم با مادرم از کوچه عیدگاه راه می افتند بروند حرم اما باز هم احتیاط می کند و چند تا روسری روی هم می پوشد. نزدیک فلکه آب، آژانی چادر مادربزرگم را می کشد و به او می گوید: «می خواستی لحاف کرسی هم سرت کنی.» مادرم که آن موقع 13 سالش بود، تعریف می کرد: «مادربزرگت خیلی وحشت کرد. همانجا نشست و گفت دلم ترکید.» مادربزرگم طاقت نیاورد و بعد از سه روز فوت کرد. نفرین پدرم اثر کرد «حسین پاکدل» متولد 1304 در تربت حیدریه بود. روایت او از اتفاقی است که برای یک ژاندارم افتاد: «برگ درخت های توت باغ را جمع کرده و بار الاغ کرده بودیم. با پدر و خواهرهایم برمی گشتیم که دیدیم یک مامور از دور با اسب می آید. خواهرهایم چارقدهایشان را لای برگ های توت قایم کردند. مامور به ما که رسید، یک راست رفت سروقت چارقدها. @yavari57

آن ها را بیرون آورد و با کبریت آتش شان زد. پدرم همانجا او را نفرین کرد. ژاندارمی را آوردند به روستا که تیر خورده بود. گفتند اسلحه اش را تمیز می کرده که تیری از آن شلیک می شود. جنازه اش را بسته بودند پشت اسب و می بردند شهر. مامور اسب سوار، همان ژاندارم پشت اسب بود». فقط 28 سالش بود «تقی فدایی» هم که آن سال ها ساکن مشهد بودند، می گوید:«با مادر و برادر کوچکترم از خانه مادربزرگم می آمدیم. روبروی باغ ملی، یک درشکه گرفتیم. هنوز درشکه راه نیفتاده بود که پاسبانی آمد و گفت: «زن! خجالت نمی کشی چادر سرت کردی؟» چادر مادرم را برداشت و زیر پایش تکه تکه کرد. مادرم ترسیده بود و می لرزید. به خانه که رسیدیم دیگر حرف نمی زد و چیزی نمی خورد. مادرم بعد از یک هفته فوت کرد. فاطمه سلطان فقط 28 سالش بود.» رضا آژان مرد بود، مرد این میان آژان ها و امنیه ها کسانی هم بودند که برایشان شرافت و مردانگی شان مهم تر از دستور ابلاغ شده از بالا بود و نمی خواستند حجاب از سر زن ها بردارند. «اعظم دانش چراغعلی خانی» نوه آژان رضا بابازاده از امنیه های زمان رضاشاه است. می گوید یک روز پدربزرگش همراه هم پستی اش وارد سمرقند شدند. زنی بقچه به دست آژان ها را که دید، چادرش را محکم گرفت و تندتند قدم برمی داشت تا از از کنار آن ها رد شود. چند روز بعد رضا آژان را بازداشت کردند و درجه اش را گرفتند. شده بود یک سرباز معمولی. همراهش به مافوق شان خبر داده بود که آژان رضا بابازاده زن باحجابی را دیده و چادرش را برنداشته است. یک آژان برای ما نان می گرفت «زهرا نجف پور» آن سال ها در روستای محمدآباد مشهد زندگی می کردند. دورانی که همزمان بود با قحطی و به مردم با کوپن نان می دادند. او درباره کشف حجاب آن دوران می گوید: «یکی از آن روزها پدرم مریض می شود و مادرم مجبور می شود برای گرفتن نان از روستایشان به مشهد برود. خاطره آن روز را اینگونه از مادرش نقل می کند: «آمدم پنجراه پایین خیابان، بچه ۲ساله ام هم بغلم بود. نان گرفتم و داشتم برمی گشتم که یک آژان از پشت سر چادرم را برداشت و روسری ام را جوری کشید که سنجاق قفلی روسری، گلویم را خراشاند. بعد هم با چاقو پاره شان کرد. یک آژان دیگر که همسایه مان بود مرا آنجا دید و آمد دستمال ابریشمی اش را داد تا سرم کنم» مادر خانم نجف پور دیگر به شهر نرفت و تا مدت ها همان آژان می آمد کوپن را از آن ها می گرفت و برایشان نان می آورد. ما را آزاد کنید زنان یزدی بعد از سقوط رضاشاه در تاریخ 23/07/1320 یک نامه به مجلس شورای ملی می نویسند و رنجی که در دوره کشف حجاب رضاخانی تحمل کرده بودند را اینطور توصیف می کنند: «آنچه در رادیوها شنیده و در روزنامه ها مطالعه می شود، هیچ اسمی از ظلم و ستم هایی که چندین سال است به ما بیچارگان شده نیست... اگر تصدیق حکماً آزاد بود از آمار معلوم می شد که تا بحال چقدر زن حامله یا مریضه بواسطه تظلّمات و صدمات که از طرف پاسبان ها به آن ها رسیده جان سپردند... و چقدر مال ما را به اسم روسری یا چادرنماز به غارت بردند و چه پول هایی از ما به هر اسمی و رسمی گرفته شد. خدا می داند اگر یک نفر از ماها با روسری یا چادر نماز بدست یک پاسبان می افتاد مثل اسرای شام با ماها رفتار می کردند. بهترین رفتار آن ها با ما همان چکمه ها و لگد بر دل و پهلوی ما بود... استدعای عاجزانه داریم اولاً انتقام ما ستمدیدگان را از این جابران بکشید و بعداً آزادی حجاب به ما بدهید... و ماها را آزاد نمایید.» کتاب واقعه کشف حجاب مولف معصوم فرشچی، اسماعیل زاده ، جعفری https://eitaa.com/YAVARI57