فقط خدا میدونه🌷 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

آقا جان دوستت دارم 💚 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

🌷بر سر این وعده می مانم بیا 🌷 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

امـام شیعـیان بـین لات هاو کفتـربـازا #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

🔔 #تلنگــــــــــــــــــــر ❌ اخلاق بد... 🚙 مثل لاستیک پنچر می‌مونه؛ ♻️ تا عوضش نکنیم... 👈 راه به جایی نمی‌بریم❗️ 😔 و در معنویت هم پیشرفتی نمی‌کنیم❗️

#حدیث_روز ✍امیرالمومنین علیه السلام: هرکس به امور بیهوده بپردازد، امور سودمند را از دست بدهد 📚غررالحکم حدیث ۸۵۲۰ @Yamahdi85adrekni

🌷امام زمان🌷 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

🌷التماس دعاازهمه شماعزیزان دارم🌷 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

به نام خدا🌿 پارت بیست و یکم رمان[ بهم مێآډ؟ ] مطالعه کنی با این حال منتظر موندی تا ما بیایم خونه؟ فکر می‌کنی من نمیفهمم؟ یالا! پدر و مادرم عمدتا با من به انگلیسی صحبت می کنند، اما بعضی کلمات به طور ناخودآگاه، جزئی از واژگان روزمره‌شان شده است. وقتی آنها در حس حال مهربانانه به خصوصی هستند، گاهی پیشوند (یا) را اول اسم من اضافه می کنند در این صورت،من می شوم (یا امل). وقتی بچه بودم واقعاً فکر می‌کردم اسمم (یا امل) است. وقتی مشکلی از طرف من هست (یا) از اول اسمم و به ندرت مرا (امل) صدا می‌زنند. این خبر خوبی نیست. سر شام می‌گویم که دارم به حجاب پوشیدن فکر می‌کنم و با ناباوری می بینم که آنها با حالت عصبی به همدیگر نگاه می کنند. منتظر بودم برای تشویق من دم بگیرند و آواز بخوانند. نه اینکه دو چهره مضطرب را ببینم که به من خیره مانده اند. _م م م، دلتون میخواست یه حلقه زبون بندازم؟ بابا چشمانش را یک وری می چرخاند طرف من. مامان در حالی که چشم هایش را به عمد روی من قفل کرده است، جرعه‌ای از لیمونادش را می‌خورد. انگار تلاش می‌کند سر در بیاورد من دارم شوخی می کنم یا نه. _عجب اشتیاقی. تند تند مقداری پوره سیب زمینی را با عصبانیت توی بشقاب می‌ریزند و با کشیدن چند کار روی بشقاب، قلعه ای از پوره سیب زمینی می سازم تا اینکه مامان ابروهایش را در هم می کشد،می خواهد ببیند جگرش را دارم سرویس شام خوری اش را به فنا بدهم یا نه. قشقرق راه می‌اندازم... پایان پارت بیست و یکم🌿

پارت بیست و دوم رمان[ بهم مێآډ؟ ] _باورم نمیشه که از این کار من حتی خوشحال هم نیستید!فکر می کردم هیجان‌زده میشید! ش ش ش! لااقل یکم حمایت بد نبود!دائما من رو تشویق می کنید تا بیشتر نماز بخونم و با من درباره معنوی شدن حرف می‌زنید، اما با این همه، چرا حالا که می خوام یه قدم دیگه بردارم، خوشحال نیستید؟ مثل کاری که شما کردید مامان! هاه؟ بابا با ناراحتی رو برمی گرداند و سرش را می خاراند. مامان آه میکشد، سپس به پشتی صندلی تکیه می‌دهد را می‌گیرد در دستانش. _ ما به تو افتخار می کنیم. اما این تصمیم بزرگیه عزیزم دیگه در مدرسه هدایت نیستی. مک کلینز محیط متفاوتی داره حتی ممکنه بهش اجازه این کار رو ندن. _آره. درسته! چطوری میتونن مانعم بشن؟این به خودم ربط داره که بخوام این کار رو انجام بدم یا انجام ندم. دارم طوری پیش می‌روم، انگار که تصمیم خودم را گرفته باشم. هنوز این کار را نکرده ام، اما فکر اینکه ممکن است کس دیگر این فکر را از سرم بیرون بیاورد، چیزی را درون من تقویت می کند. نامش را هرچه میخواهی بگذار: لجبازی...یک دندگی... . می سوزم که فکر می‌کنم ممکن است... پایان پارت بیست و دوم🌿

مهدی جان! به‌روسیاهی‌من‌نگاه‌نکن‌ وبه‌دستهایم‌که‌خالی‌وگنهکارند؛ قلبم‌راببین‌که‌هرروز،صبح‌وشام‌تورا می‌خوانند... . 🌷اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 🍃 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

به خدا اعتماد کن #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

فاطمیه نزدیک است 💔 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

صدبار اگر توبه شکستی باز آی🍃🌸 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

🌸یادت باشه🌸 #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

راه بعضی ها به آسمان باز نمی‌شود! هرگز....... #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

لقمه حرام⭕️⛔️ #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

نماز_سکوی_پرواز 14 وقتی به رکوع مشرّف میشی، یادت باشه؛ در برابر تنها عظمت هستی، خم شدی... همون عظیم ترینی که باهمه عظمتش،مشتاق حضور تو، سرسجاده عاشقی است #یااباعبدالله @Yamahdi85adrekni

حداقل یه موقع هایی که حالتون‌ خوب‌ نیس.. به یاد عزیزی که قرن هاست.. بخاطر غمِ ما بی معرفتا ، اشک ریخته و برای شادیمون دعا کرده.. کمی دعا کنیم. . . اللھم‌عجݪ‌الـوݪیڪ‌اݪـفࢪج🕊

بلند شو آقا رو منتظر نذار❤️ #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

به نام خدا🌱 پارت بیست و سوم رمان[ بهم مێآډ؟ ] حق انتخاب داشته باشم. بابا می‌گوید:((یا امل، اینقدر غیر منطقی نباش. البته که تو حق داری اونو بپوشی. اما مقررات و عرف مدرسه رو هم انقدر دست کم نگیر. به خصوص مدرسه ای مانند مک کلینز. این مدرسه ی دولتی نیست. اینجا سیستم کاملا متفاوته.)) _ از این چیزا نمیترسم. بابا به من لبخند می زند:((یا امل، آروم باش! ما از تو حمایت می‌کنیم، اما باید بهش فکر کنی تو مطمئنی که آماده از عهده چنین تغییر بزرگی توی زندگیت بر بیای؟)) _ این کار بزرگی که ازش حرف می‌زنید کدومه؟ این یک تکه پارچه است. مامان می غرد:((کی مردم به این فقط به این، فقط مثل یه تکه پارچه نگاه می‌کنن؟ تو و من هر دوتامون میدونیم این یه خوشحالی بچه گانه س یاامل!)) _که چی؟من می تونم از عهده ی مزخرفاتی که بقیه فکر می‌کنند و میگن بر بیام... می خوام تلاشم رو بکنم... من هویتم رو می خوام. نماد ایمان داشتن من. می خوام بدونم چطور میشه اینقدر قوی باشم که باهاش همه جا برم و محکم روی حق خودم با پوشیدن اون وایسم. پدر و مادرم یکی دو ثانیه چیزی نمی‌گویند،بعد مادرم من را در آغوش می‌گیرد. _چطوره تا قبل از یکشنبه باهاش بیرون بری و اون رو یه امتحانی بکنی؟ با اوقات تلخی می گویم:((شما هر دوتاتون طوری با من رفتار میکنید انگاری که من بچه ام. من دیگه بزرگ شدم و میتونم مثل یه آدم بزرگ فکر کنم. این دقیقاً همون چیزیه که برنامه‌اش رو ریخته بودم.)) با مهربانی به من زل می زنند. پدرم می گوید:((.... پایان پارت بیست و سوم🌿