تردیدی نیست که قرآن برای عمل و رعایت دستورات خداوند نازل شده است و اگر به آن عمل نشود مهجور خواهد بود، و اگر کسی علاوه بر عمل نکردن به قرآن، مردم را نیز از عمل به آن و نشر آن منع کند، صدّ ازسبیل الله و جنگ با خدا نموده است، همان گونه که عمل نکردن به دستور رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) و اوصیای او(علیهم السلام) جنگ با خدا و صدّ از سبیل الله محسوب می شود، چرا که اوصیای رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) عدل و همتای قرآن محسوب می شوند، و تخلّف از قرآن و عترت رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) مهجور نمودن قرآن و عترت است و در هر صورت قرآن مهجور گردیده و حقّ آن تضییع شده است.
و حق این است که بالاترین مهجوریّت قرآن بعد از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) پیش آمد، که از تفسیر قرآن و مفسّرین آن جلوگیری شد، بلکه از نقل احادیث رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) جلوگیری نمودند، و این شیوه حدود یکصد سال ادامه یافت تا مردم یا مردند، و یا به سنّت های غاصین خلافت عادت پیدا کردند، و قرآن و مفسرین واقعی آن مهجور گردیدند، بلکه مورد شتم و سبّ و لعن قرار گرفتند، و مقتول و یا مسموم از دنیا رفتند، و هنوز این شیوه بین طرفداران غاصبین خلافت ادامه دارد، و نتیجه ی این وضعیّت، مهجوریت قرآن و اولیای خداوند شد.
📚فرقان/ 30.
❤️❤️❤️❤️❤️
👨👩👧👦
@Zendegi_Et
