📚 ﷽ 📚 #سلوک_معنوی #حیات_عارفانه 🔹هرچه نفس میخواهد انجام می‌دهیم! ـ فقط مسئلهٔ گناه نیست؛ غیر از مسئلهٔ گناه ـ حتّى در مُباحات، که از نفس تبعیت می‌کنیم؛ این تبعیت از نفس، دلِ انسان را می‌میرانَد؛ به‌عبارتِ دیگر قساوت می‌آورَد. 🔹این‌که من و شما مرتّب از دلِ خودمان ناراحتیم که در این دل، تعصّبى، سوزشى، گریه‌ای، خوفى و اشتیاقى ـ از این حالاتِ خوب که براى بندگانِ خدا می‌شود ـ نیست، خیلى هم سعى می‌کنیم باشد؛ البته سعىِ ناصحیح! سعىِ از غیرِ راهـش؛ خیلى آرزو می‌کنیم از آن سوزِ دل‌ها که براى بندگانِ خدا حاصل می‌شود، براى ما هم حاصل بشود، اما نمی‌شود؛ چون قِسوَت دارد، قاسى است. قِسوَتش هم اوّلاً دقیقاً از گناهان است، ثانیاً تبعیّتِ بى قید و شرط از خواسته‏‌های مُباحِ نفسانى ... 🔹باید مواظبت و مراقبت کرد در این‌که در خوردن‌ها و آشامیدن‌ها و آن چیزهایى که شرعاً حلال و مُباح است، در آن‌ها انسان زیاد غوطه‌ور نشود؛ یک مقدار امساک بکنیم. 🔹مثلاً چایى ده تا می‌خوردید، پنج تا بخورید؛ غذایى را خیلى خوش‌تان می‌آید، نخورید؛ نفس‌تان را بشکنید، نخورید. چاى بخورى آتش ندارد، حرام نشده است، اگر تحریم شده بود آتش داشت، جهنم داشت، امّا اگر همین مُباح را ترک بکنیم، نه تنها نامشروع نیست بلکه ریاضتِ مشروع است، اثرِ خوب در دل می‏گذارَد، دل را به رقّت می‌آورَد؛ فکر نکنید چون مُباح است و خدا حلال کرده است، بى قید و شرط انسان غوطه‌ور بشود و اشکالى ندارد، نه‌خیر! قِسوَت می آورَد ... 🔹ترکِ لذّت خودش مسئله‌ای است، نباید آن‌را نادیده گرفت. معلوم است این‌که کسى از مباحات هم اجتناب کند، چیزِ ساده‌ای نیست؛ این‌ها ریاضتِ شرعى است. 🌴گوهر عرفان 🌴