⭕️ سنگی در برکه، یا توفانی در دل؟ آدمی گاهی می‌پندارد که با انداختن سنگی در برکه، می‌تواند تصویر ماه را برهم زند؛ خیال می‌کند جهان به اندازه‌ی دست او کوچک است. امّا حقیقت آن است که ماه همچنان ماه است، در جای خویش استوار و روشن، و آنچه فرو می‌ریزد تنها آرامش سطح آب است. زندگی نیز چنین است؛ ما در برابر حوادث و آدم‌ها، گاه با یک خشم، یک کلمه یا یک قضاوت عجولانه، سنگی به برکه‌ی دل‌ها می‌اندازیم و می‌پنداریم که حقیقت فرو ریخته است. در حالی‌که حقیقت تغییر نمی‌کند، این دل‌ها و آرامش‌هاست که موج‌بردار می‌شود. از سوی دیگر، غرور آدمی را غافل می‌کند: کوهی را در نظر می‌گیرد و می‌پندارد استوار است تا همیشه، اما روزی می‌بیند همان کوه به‌دست یک کاه فرو می‌ریزد. این یادآور آن است که هیچ‌کس و هیچ چیز در این دنیا از تکبّر و بی‌نیازی ایمن نیست؛ استحکام ظاهری بدون اتکای به حق و بدون عدالت، در برابر نسیمی فروخواهد پاشید. جامعه‌ای با شکوه و ثروت، اگر به یک بی‌عدالتی کوچک، یک بی‌توجهی به مظلوم، یا یک سنگ بی‌فکری دچار شود، دیر یا زود آرامش و انسجام خود را از دست خواهد داد. ماه را سنگی برهم نمی‌ریزد، اما دلِ انسانی چرا. کوه را طوفان شاید نگه دارد، اما کاهی از بی‌انصافی فرو می‌پاشاند. پس چه در دل خویش، چه در جامعه، سنگ نیندازیم و کاه نیندیشیم. راه حقیقت، آرامش و اعتدال است. ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🇮🇷 |@aaramesh14 🇮🇷

#نهج_البلاغه 🌺وَأَکْرِمْ نَفْسَکَ عَنْ کُلِّ دَنِيَّة وَإِنْ سَاقَتْکَ إِلَى الرَّغَائِبِ فَإِنَّکَ لَنْ تَعْتَاضَ بِمَا تَبْذُلُ مِنْ نَفْسِکَ عِوَضاً. امام علی علیه السلام فرمودند : نفس خويشتن را از گرايش به هر پستى گرامى دار هرچند گرايش به پستى ها تو را به خواسته ها برساند، زيرا تو هرگز نمى توانى در برابر آنچه از شخصيت خود در اين راه از دست مى دهى بهاى مناسبى به دست آورى. #نامه_31

🛑📸نشانه های ابتلا به اضطراب پنهان

#نهج_البلاغه 🌺وَأَنَّ الدُّنْيَا لَمْ تَکُنْ لِتَسْتَقِرَّ إِلاَّ عَلَى مَا جَعَلَهَا اللهُ عَلَيْهِ مِنَ النَّعْمَاءِ، وَالاِبْتِلاَءِ، وَالْجَزَاءِ فِي الْمَعَادِ، أَوْ مَا شَاءَ مِمَّا لاَ تَعْلَمُ. امام علی علیه السلام فرمودند : و دنيا پابرجا نمى ماند مگر به همان گونه که خداوند آن را قرار داده است; گاهى نعمت و گاهى گرفتارى و سرانجام پاداش در روز رستاخير يا آنچه او خواسته و تو نمى دانى. #نامه_31 🌻تمامی هستی به تو منتهی میشود و تو باید به خدای هستی منتهی شوی🌻

⭕️ «وقتی نبودن‌ها، نشانهٔ حضور اویند» گاهی دل، از آدم‌ها می‌گیرد و به خیال خود، شکایت به آسمان می‌بریم. می‌گوییم چرا بدی را در جهان نهادی؟ چرا بی‌وفایی، ریا، و سنگدلی را روا داشتی؟ اما اندک تأملی کافی‌ست تا بفهمیم، همین بدی‌ها، راه را به سوی تو باز می‌کنند. تو بدی را آفریدی، نه برای رنج ما، بلکه برای بیداری ما. تا در هیاهوی نامردمی‌ها، یادمان نرود که تکیه‌گاه واقعی کجاست. هر بی‌مهری، دعوتی است به خلوت تو. هر بی‌کسی، نشانه‌ای است از حضوری که در سکوت لبخند می‌زند. تو چنان لطیفی که گاهی آدم‌ها را از ما می‌گیری، تا خودت را به ما بدهی. و ما ساده‌دلانه، گمان می‌بریم تنها شده‌ایم. در جهانی که پر از نام‌ها و چهره‌هاست، گاه لازم است از همه کنار زده شویم تا دوباره خود شویم و تو. در این خلوت، تنهایی مفهومی ندارد؛ چون هر خلأ، پر از حضور توست. آن‌گاه می‌فهمیم نبودن دیگران، فقدان نیست، فرصت است؛ فرصتی برای بازگشت، برای حضور در نوری که خاموش نمی‌شود. ای خدای همیشه نزدیک، تو پناهِ هر دلِ شکسته‌ای، و پاسخی که پیش از سؤال در جان می‌نشانی. مانده‌ام اگر تو نبودی، شکایت را به که می‌بردم، و دل را با که آرام می‌کردم؟ با تو، هیچ زخمی بی‌معنا نیست، و هیچ تنهایی، تنها نیست. #خدایا_شکرت ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🇮🇷 | #خدایامددی 🇮🇷