☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۱
شهید مدافع حرم شهید محمد حسن خلیلی.
یک ساعت تا اذان مغرب باقیمانده بود که بیدار شدم.قبل بیرون آمدن از اتاقم به فرید زنگ زدم، مثل هرروز بعد از کلی حرف زدن باهم هماهنگ کردیم که برای رفتن به مسجد چه لباسی بپوشیم .من و فرید دوست داشتیم لباسی تن کنیم یا عطری بزنیم که آقا مرتضی دوست داشت.آقا مرتضی مربی بسیج و ارتباط خیلی خوبی با بچه های رده سنی ما داشت.از اتاقم که بیرون آمدم، صدای رادیو می‌آمد که دعای روز بیست و پنجم ماه رمضان را می‌خواند.
نگاهی به گلدان های پاسیو انداختم،رفتم تا انتهای راهرو.دمپایی جلوی در را پا کردم.حیاط پشتی خانه مان را خیلی دوست داشتم.درخت شاتوت وسط حیاط که یک چتر خوشگل روی سرش داشت،جای دنجی برای پرنده ها بود.درخت های دورتادور حیاط مثل خبردار ایستاده بودند. از کنار حیاط رفتم سمت زیرزمین که درست زیر بهار خواب بود.در را باز کردم،دستم را روی دیوار کشیدم تا جای کلید برق و پیدا کنم.رفتم بین وسایلی که بابا دسته بندی کرده بود.به دنبال یک صفحه فلزی گشتم چیزی پیدا نکردم.چراغ را خاموش کردم و آمدم بالا،به اتاق که رسیدم لرز کوچکی به تنم نشست.
رفتم کنار بخاری تا گرم شوم،مامان گفت:رسول ،تو این سرما بدون کاپشن کجا رفتی؟.
گفتم:هیچی تو انباری دنبال چیزی میگشتم.
آلان وقت داری یکم برام از زندگیت تعریف کنی؟
مامان نشانه صفحات را لای قرآن گذاشت و بعداز بوسیدنش آن را داخل جلد مخملی گذاشت و با احترام قرآن را به دست من داد .
بذار سرجاش.بین دو شمعدان نقره جلوی آینه گذاشتم و سریع برگشتم.
گفتم :بگید دیگه سراپا گوشم.
کلی تعریف میکنم ،خودت جاهایی که لازمه تو انشاء بنویس.
کنجکاو شدم بدونم زندگیم چه مسیری رو طی کرده تا به اینجا رسیده.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊🌹
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۲
خطبه عقد ما رو حضرت امام رحمة الله علیه خوندند.اون روز رو خوب یادمه.اواخر فروردین ماه شصت و یک بود.ما از ۵ صبح از خونه بیرون اومده بودیم. اتفاقا روز قدس هم بود.
چرا ۵ صبح؟
باخنده گفت:آقای توسلی مسئول دفتر حضرت امام گفته بودند ،این تاریخ که به شما وقت داده شده،با توجه به اینکه روز قدس هست،حضرت امام رحمة الله علیه دیدار با مسئولین دارند.بهتره بذارید برای روز دیگه.
بابا هم گفته بود:ما برنامه ریزی کردیم،شما هرساعتی بگید،ما مشکلی نداریم.
آقای توسلی هم گفته بودند:دیدارهای حضرت امام از ۸ صبح شروع میشه، باید زودتر بیاید.
این طوری شد که ما ۵ صبح از خونه راه افتادیم.از ما خواستند برای دیدار با حضرت امام به حیاط پشت حسینیه بریم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊🌹
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۳
شهید (محمدحسن)رسول خلیلی
فقط به عروس،داماد و پدر عروس اجازه دیدار می‌دادند.پا که داخل حیاط گذاشتم، انگار عطر بهار همه جا پیچیده بود.حدود سه یا چهار پله از سطح حیاط تا بالکنی که حضرت امام وارد شدند،فاصله بود.ایشون با همون لباس سفید و عرق چین و عبای کم رنگی که روی دوش داشتند، وارد شدند.
امام روی صندلی نشستند.تمام چهرشون نور بود.انگار بند دلم پاره شد.اصلا یادم رفت برای چی اومدیم.فقط به چهره امام نگاه میکردم. میترسیدم با به هم خوردن پلک هام این فرصت ناب را از دست بدم.با نگاهی پراز مهربانی از من پرسیدند:عروس خانم به من وکالت می دید؟حس کردم از خجالت صورتم سرخ شده،زود گفتم :بله.
آقای توسلی هم وکیل بابا شدند.خطبه عقد را امام خیلی شمرده خوندند.وقتی تموم شد،با همون نگاه مهربانشون به ما گفتند:مبارک باشه.بعد هم سه مرتبه گفتند :باهم بسازید.
لبخندی که روی چهره ی حضرت امام رحمة الله علیه نقش بسته بود، اولین و آخرین زیباترین هدیه برای شروع زندگی ما بود.
با خودم عهد کردم همیشه این همراهی را حفظ کنم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊🌹
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۴
مامان از جا بلند شد، رفت از داخل کمد یک آلبوم آورد.گفت:عکسهای اون روز اینجاست ،فقط حیف که اجازه ندادند با حضرت امام رحمة الله علیه عکس بگیریم.
سفارش حضرت امام همیشه توی زندگی مابوده و هست.با تمام کم و زیاد بازی دنیا ماباهم ساختیم.همیشه خدا را شکر میکنم که با نفس ایشون زندگی ما شروع شد.
صفحات اول عکس های دوران کودکی مامان، خاله ها،دایی ها،بابابزرگ،مامان بزرگ و طاهره خانم بود.به یکی از عکس هاکه مامان لب یک حوض نشسته بود،اشاره کردم.اینجا کجاست؟
مامان سرکی در آلبوم کشید ،گفت:بهترین جای دنیا،خونه پدرم.
با دختر همسایه که اسمش شهربانو بود،بازی میکردم.
مامان با خنده گفت:خیلی شیطون بودم،به راحتی خودم رو از روی داربست درخت مو بالا میکشیدم موقع تعریف کردن ،چشم های مامان برق میزدند.هیچ وقت تصور نمیکردم برای من از شیطنت هایش تعریف کند،چون در زندگی خیلی صبور و ساکت بود.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊🌹
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۵
یکی دو صفحه از آلبوم را ورق زدم تا به عکس مامان بزرگم رسیدم.مامان با یک آه از ته دل گفت:روزهای بچگی ما خیلی زود تموم شد.مادرم به خاطر بیماری سرطان فوت کرد.من و خواهرهام بعد از مراسم مادرم چشم بازکردیم، دیدیم مسئول زندگی شدیم.
شش سال از فوت مادرم گذشت تا بالاخره پدرم راضی شد ازدواج کنند.
طاهره خانم اصالتا شیرازی بود ،دختری هم سن وسال خاله ناهید.خیلی سریع باهم صمیمی شدیم.به ما میگفت:منو مامان صدا نزنید،ماهم طاهره خانم صداش میکردیم.
از انقلاب تعریف کن.از مبارزات...
سال پنجاه و هفت کم کم تب و تاب انقلاب شروع شد. مسجد ولیعصر نزدیک خانه بود،از آنجا میرفتیم راهپیمایی.
شور و حال.وحدت.یک رنگی و اخلاص بارزترین خصوصیات مردم آن زمان بود.
پیروزی انقلاب و بلافاصله شروع جنگ برگ های قشنگ دفتر خاطرات همه ی جوان های آن زمان بود.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊🌹
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۶
مامان بین عکس های دوران مجردی بابا،عکسی از میدان فردوسی به من نشان داد.مجسمه ی شاه شکسته بود.به جای مجسمه شاه،پسر جوانی با کاپشن مشکی عکس امام رحمة الله علیه را بالای سرش گرفته بود.مامان با ذوق به آن جوان اشاره کرد،گفت:نگاه کن این باباست.
چقدر جالب
همانطور که داشتم با دقت به تک تک عکس ها نگاه میکردم،گفتم:بابا که اصالتا همدانی هستند. از چه سالی اومدند تهران؟
حدود سال پنجاه و یک از همدان به تهران اومدن.
مامانم نگاهی به من کرد و گفت:پسرجان مثل اینکه قراره امشب بدون افطاری بمونیم.
ترجیح دادم با آلبوم برم آشپزخانه،اما بهم گفت:بهتره که آلبوم و سرجاش بذارم.
خب وقتی بابا میان تهران ،کجا کار میکرده؟
وقتی اومد خواستگاری من ،برام گفت که وقتی میان تهران،میره کارگاه بافندگی حاج حسین کنی تا زمان پیروزی انقلاب و ورودش به سپاه هم همونجا بوده.
با مامان حرف میزدیم که بابا آمد داخل،سلام علیکی باهم کردیم. بابا گفت:چی شده دارید خاطرات مرور میکنید؟
هفته آینده باید انشاء با موضوع زندگی خودم بنویسم ،ببرم مدرسه.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊🌹
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۷
بابا مثل همیشه با صبوری گفت:از وقتی جنگ شروع شد.تمام مسئولیت های شما دوتا با مادرتون بوده،خیلی کم خونه بودم.
مامان یک ظرف نبات جلو دست بابا گذاشت،گفت:علی آقا شما چندتا تیکه نبات برام خرد.منم مختصری از زندگی خودم و خودت براش تعریف کردم.به خصوص خاطره عقدمون پیش حضرت آقا رحمة الله علیه.
بابا با قندشکن شاخه نبات را به دو قسمت تقسیم کرد و گفت:اونروز مثل همین نبات زعفرانی شیرین و زیبا بود.
من تونستم ی دل سیر حضرت امام و ببینم و
دستشون و ببوسم.
ایشون بعداز خوندن خطبه به هردوی ما سفارش کردند با هم بسازید.این نصیحت بزرگ برکت زندگی ماست.
بابا اونموقع جلسات کدوم یک از آقایون می‌رفتید؟
اون زمان همه ی بچه مذهبی ها پای ثابت سخنرانی های آقای کافی توی مهدیه بودند.منم این جلسات و میرفتم.کم‌کم که انقلاب اوج گرفت و توی فعالیت های مبارزاتی افتادم به مسجد الهادی برای شنیدن سخنرانی آقای غفاری و آقای فخرالدین حجازی هم میرفتم.
بعداز انقلاب مجالس شیخ حسین انصاریان و آقا مجتبی تهران رو برای درس اخلاق میرفتم .از وقتی اومدیم کرج همین هیئت هفتگی هست.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊🌹
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۸
صدای زنگ تلفن باعث شد حرف بابا ناتمام بماند.سریع رفتم که جواب تلفن را بدهم.صدای روح الله را شنیدم،خیلی خوشحال شدم.شروع کردم به حرف زدن با روح الله.
به روح الله گفتم:داداش گوشی رو میدم به مامان باهم حرف بزنید.بابا سبد سبزی خوردن و پارچ شیررا اورد،از دستش گرفتم و داخل سفره گذاشتم.بابا هم رفت کنار مامان نشست تا بتواند با روح الله حرف بزند.
هرچهار نفرمان به شدت به هم وابستگی عاطفی داشتیم.این وابستگی ،این روزها که روح الله برای گذراندن یک دوره آموزشی از ما دور شده بودبیشتر خودش را نشان می داد.مامان سر سفره افطار و سحر همیشه میگفت :امسال جای روح الله حسابی خالیه،بابا هم هرروز که از سرکار برمی‌گشت، اولین سؤالش بعد سلام و احوال پرسی این بود که،روح الله زنگ نزده؟
مامان بعداز خداحافظی با روح الله گوشی را به دست بابا داد،سریع رفت سمت آشپزخانه، می‌دانستم الان بغض دارد ،اما تمام سعی خودش را می کرد که ما متوجه نشدم.
بلند شدم پشت سرش رفتم،نگاهی به من کرد و گفت:بچه برای پدرومادر همیشه بچه است،حتی اگر قد بکشه و مرد بشه.همین طور که حرف میزد،چشم هایش قرمز شد.
بابا صدام کرد،بیا بابا جان،روح الله کارت دارم.گوشی را گرفتم ،گفتم:جانم.مثل همیشه روح الله کلی بهم سفارش کرد،مراقب خودت باش.حواست به درست و دوستات باشه.
چشم که میگفتم ،مطمئن بود که به حرف یا سفارشی که می‌کند گوش میدهم.
جویای حال و احوال فرید،فرزاد و پدرام شد.
خندید و گفت:خیالم از بابت آزمایشگاه تو و فرید ناراحته..نه دیگه قول دادم و حواسم را جمع کنم.بعداز خداحافظی با روح الله ،رفتم وضو بگیرم.پیش خودم گفتم:امشب حتما به فرید میگم که گزارش کارهای مارو برادرش فرزاد به روح الله می ده.
یک دفعه یاد سفارش آقا مرتضی افتادم که میگفت:موقع وضو ذکر بگید تا حواستون جمع باشه،دست و صورتم را خشک کردم .دو مرتبه با نیت و تمرکز بیشتری وضو گرفتم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۱۹
طبق برنامه همیشگی افطار کردیم و بعد افطار سریع آماده شدیم که به مسجد برویم.
مامان دو تا لقمه کتلت با سبزی خوردن آماده کرد و در کیسه فریزری کوچک گذاشت،بسته را به دستم داد،این دو تا لقمه رو ببر باهم بخورید.وقتی رسیدم سر کوچه دیدم فرید منتظر ایستاده.من و فرید همه چیزمان باهم یکی بود،بخصوص علاقه ای که هردوی ما به آقا مرتضی داشتیم...
نماز که تمام شد برای جلسه هفتگی به پایگاه بسیج رفتیم.من و فرید مثل همیشه بغل دست یکدیگر نشستیم.آقا مرتضی آمد و یک سلام کلی به همه بچه ها کرد.
آقا مرتضی مربی پایگاه بسیج ما بود که ما دوره های کار با سلاح،راپل،کوه و صخره نوردی...را با ایشان گذرانده بودیم.یکی از محاسن دوره نوجوانی ،انتخاب کردن یک قهرمان است.فکر که نه،مطمئنا آقا مرتضی قهرمان من و فرید بود.
یکی از تاثیرات مثبت این دوره و آموزش ها این بود که ایشان روی بحث خودسازی و اخلاق دینی خیلی کار میکردند.
جلسه با هم خوانی قرآن شروع شد. برنامه کلاس های بعد از ماه مبارک که بیشتر مربوط به برنامه های دهه فجر میشد را اعلام و گفتند:یک برنامه صعود و یک برنامه راپل جز برنامه های دهه فجر نوشته شده. شنیدن این خبر برای من و فرید خیلی عالی بود چون هر دو به کوهنوردی و راپل خیلی علاقه داشتیم.
جلسه که تمام شد، من و فرید سریع شال و کلاه کردیم،آمدیم جلوی مسجد.تا جلوی خانه آقا مرتضی همراهش میرفتیم.توی راه مثل هرشب کلی به ما سفارش میکرد که اخلاق بسیجی داشتن ،مهم تر از لباس بسیجی داشتن است.خودش واقعا همین طوری بود.
آن شب آقا مرتضی به ما یک خبر خیلی خوب داد.شنیدن آموزش کار با اسلحه برای ما طعم عیدی عید فطر را داشت.خیلی ذوق کردیم.
لقمه ها و خوردیم و از هم خداحافظی کردیم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۰
وقتی رسیدم خانه سفره شام پهن بود
یکی دو لقمه خوردم رفتم نشستم سر درس های فردا.
بعد از اتمام درس، بلوزروح الله رو تا کردم وسرجایش گذاشتم. بوی ادکلن هایش که به مشامم می‌رسد بیشتر دلتنگش میشدم .
هربار پیش خودم میگفتم این بار که زنگ زد،بگم دلم براش تنگ شده .اما هربار کهزنگ میزد نمیدانم چرا نمیگفتم ..
نگاهی به عکس هر دو مان میکردم که فکر کنم کنار اروند گرفته بودیم. من یکساله و روح الله پنج ساله بودیم.
سحرباصدای مامان بیدار شدم .مامان گفت،رسول بیا اینجا...
گفت نگاه کن داره برف میاد ،درست مثل روزی که تو به دنیا اومدی
من که ۲۰اذر به دنیا اومدم ،بله اذان صبح روز ۲۰آذر .درست روز ولادت امام حسن عسکری علیه السلام
آن زمان ما کیانشهر، درشهرک جمهوری زندگی میکردیم انقدر. خوش قدم بودی که اولین برف زمستانی با تو باریدن گرفت❄️🌧
آن سحر چشم هایم را به امید لطف خدا روی هم گذاشتم ،چشم که باز،کردم خاله ات صورتم را بوسید.گفت چشمت روشن پسرت به دنیا اومد..😍
دلم میخواست مثل روح الله یک اسم خاص و زیبا داشته باشی.خیلی اسم رسول را دوست داشتم،چون روز ولادت امام حسن عسگری به دنیا آمده بودی ،اسمت را در شناسنامه محمدحسن گذاشتیم،اما در خانه رسول صدایت می کردیم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۱
سفره سحری را پهن کردیم،بابا پرسید:جلسه بسیج چه خبربود؟با ذوق گفتم :بعداز ماه رمضان کلاس آموزش سلاح داریم.
نگاهی به من کرد و گفت:رسول من مخالف بسیج رفتنت نیستم،اما خودت میدونی بارها گفتم:درس.
-چشم،برای درس ها که من و فرید باهم برنامه ریزی کردیم،مطمئن باشید از درس کم نمیذارم،قول میدم.
اگه میشه یکی دوتا جزوه یا یک سری عکس به ما بدید که هفته دیگه سر کلاس کم نیاریم. _به شرط وفای عهد.
صبح موقع بیرون آمدن از خانه مامان مثل هرروز تا پشت در ورودی آمد.کلی هم سفارش کرد که مراقب خودت باش.من این بدرقه کردن های مامان را خیلی دوست دارم.
مسیر راه مدرسه درست از جلوی پایگاه بسیجی رد میشد که مامان عضو فعال آن بود.
یاد روزهایی افتادم که کوچک تر بودم،اگر کاری پیش امد،میرفتم جلوی در،صدایم را کمی مردانه تر میکردم و میگفتم:یا الله. میشه خانم افروز و صدا کنید.
خانم ساسانی یا خانم نظری شوخی میکردند:می‌گفتند:این صدای مردونه چیه؟تو هنوز کوچیکی، یاالله برا چی میگی؟
از همان بچگی خیلی روی ارتباطم با نامحرم حساس بودم.حالا هم که بزرگتر شدم،حساسیتم بیشتر شده،همیشه از خدا میخواهم،کمک کند که این اخلاقم را حفظ کنم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۲
یکی دو روز بعد بابا یک جزوه کامل در مورد شناخت و کار سلاح ژ_سه و کلاش آورد.باذوق به فرید زنگ زدم. شب بعداز نماز رفتیم پایگاه بسیج.فرید هم یک سری کامل عکس و مطلب جمع آوری کرده بود.رضا یکی از بچه های پایگاه،وقتی آن همه اطلاعات را دید پرسید:اینارو از کجا آوردین؟فرید هم جواب داد:پدر و برادر هردوی ما سپاهی هستند.به خاطر علاقه زیادی که من و فرید به مباحث نظامی به خصوص شناخت سلاح های روز دنیا و تجهیزات انفجاری مثل بمب و مین داشتیم،یک مجموعه شامل(عکسهای نظامی از نیروها و تجهیزات نظامی ارتش دنیا،جزوه های کاربردی برای رده سنی خودمان،یک دفترچه کد و رمز که دو نفری نوشته بودیم و علائم یا اعدادش را فقط خودمان متوجه میشدیم،یک دفترچه فرمول موادی که با ترکیب آن ها می‌توانستیم چاشنی های ضعیف درست کنیم برای آزمایشگاه شیمی که در زیرزمین خانه دوست مشترکمان اتابک داشتیم و از همه مهم و سری تر جعبه ای بود که داخل آن پوکه فشنگ ،خرج های ضعیف تله هایی که خودمان درست میکردیم و برای آزمودنش به کوه های اطراف باغستان (کرج)می رفتیم).
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۳
شب پنجشنبه مراسم افطار در مسجد بود.من،فرید و پوریا زودتر رفتیم تا در آماده کردن وسایل پذیرایی و پهن کردن سفره افطار کمک کنیم.به قول مادر پوریا ما خادم هیئت بودیم.حیاط مسجد آن روز خیلی قشنگ شده بود. یک گوشه بخار دیگ آش بلند شده بود و گوشه دیگر تعدادی از مردها مشغول بسته بندی میوه بودند.داخل شبستان سفره بزرگی پهن بود چندنفر از خانم‌هادورش نشسته بودند پنیر،خرما و سبزی خوردن را داخل ظرف های یک نفره می‌چیدند.
بعداز نماز سریع سفره ها پهن شد و روحانی مسجد دعای افطار را خواند.ما سه نفر کنارهم گرم حرف زدن بودیم که آقا مرتضی خرما تعارف کرد، (بسم الله )
مراسم افطار که تمام شد،دوباره همه به یکدیگر کمک کردند،همه جا را تمیز و مرتب تحویل خادم مسجد دادند.
صبح روز عید،نماز عیدفطر را در مسجد جامع محل خواندیم .بعداز نماز آقای ساسانی صدایم کرد و گفت:برای ایام دهه فجر پایگاه یک سری برنامه ها مثل کوه پیمایی و راپل مشخص کرده ،هماهنگی با بچه های رده سنی خودتون با شماست.
_چشم،من با بچه ها هماهنگ می کنم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۴
علاقه زیادی به این دو رشته به خصوص راپل داشتم .از سالی که وارد بسیج شده بودم،راپل را زیر نظر آقا مرتضی یاد گرفته بودم.غلبه به ترس از ارتفاع، بزرگترین حسن آموزش راپل بود و من این مهارت را دوست داشتم.
آن روز وقتی رسیدم خانه،به اتاقم رفتم و یک لیست از بچه ها نوشتم،اول لیست هم اسم خودم،فرید و پوریا را نوشتم.کار نوشتن لیست بچه ها که تمام شد برنامه مرور درس ها را چک کردم،امروز باید انشاء هم می نوشتم،آلبوم بچگی ام را آوردم گذاشتم کنار دفتر انشاء، حتما میشد از بین این عکس ها چیزی پیدا کرد.
بعد از چندروز هوا آفتابی شده بود،پرده اتاقم را کنار زدم.چند برگه برای چک نویس برداشتم.شروع کردم به ورق زدن آلبوم،همان صفحه های اول یک عکس از روح الله بود با یک ماشین بزرگ،منم توی بغل مامان بودم.
از جا بلند شدم،آلبوم را برداشتم از اتاق بیرون آمدم.مامان داخل آشپزخانه مشغول آماده کردن ناهار بود.به مامان گفتم قصه این عکس چیه؟
_رفتی سر آلبوم؟این عکس روزیه که تو را از بیمارستان آوردیم.ما به روح الله گفته بودیم داداشت این ماشین و برات خریده.
برام این کار جالب بود.پرسیدم راستی روز تولا من بابا جبهه بود یا پیش شما؟
ماه آخر از بابا خواستم که تهران بمونه،برای همین زمان تولدت همین جا بود.من اون خونه و خیلی دوست داشتم.روح الله و تو،همونجا به دنیا اومدید.
آلبوم را بستم، نگاهی به مامان کردم، گفتم بابا که دائم جبهه بود ،بزرگ کردن ما سخت نبود؟
_اوایل ازدواج خونه دوست بابا که اسمش فکر کنم آقای عرب لو بود،مستاجر بودیم.بعد به خانه سازمانی کیان شهر رفتیم.وقتی بابا نبود همه کارها را خودم انجام میدادم،از همه سخت تر کپسول های گاز بود که وقتی خالی میشد باید چهارطبقه می‌آوردم پایین.وقتی هم پر میشد چهارطبقه می‌بردم بالا.خدارو شکر شما بچه های خوبی بودید.
_خرید،دکتر و کارهای بیرون از خونه و چه طور انجام می دادید؟
مامان گفت:کیان شهر پنجشنبه بازار داشت.تمام وسایلی که نیاز داشتم را از این بازارچه میخریدم.
با خنده گفت:کنار این بازارچه چرخ و فلکی بود یک پول اضافی هم به صاحبش میدادم سفارش میکردم چند دور اضافه تر بچه های من را بچرخان.این طوری هم به شما خوش می‌گذشت، هم من خرید میکردم
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۵
شهید مدافع حرم (محمدحسن) رسول خلیلی
بین تعریف های مامان یادم افتاد،وقتی چهار یا پنج سالم بود.دوچرخه کوچکی داشتم که از طبقه چهارم به زور باخودم میکشیدم،
آلبوم را برداشتم آمدم به اتاقم،یک نگاه دیگر به عکس ها انداختم،لباس سرهمی خلبانی که مامان تعریف کرد برای روح الله دوخته بود را درچندتا از عکس ها دیدم .درست چندصفحه بعد همان لباس با یک اختلاف زمانی تن من بود.اولین عکس آلبوم را از همه بیشتر دوست داشتم.عکس را از داخل آلبوم بیرون آوردم .پشت عکس را نگاه کردم برام جالب بود .روح الله پشت این عکس متن کوتاهی نوشته بود،اما تاریخ امضا مربوط میشد به همین یکی دوسال پیش.یک جمله کوتاه بود که خیلی به دلم نشست.
روز تولدت را دوست دارم ،نه به خاطر ماشینی که مامان و بابا گفتند :تو برام خریدی.دلیل دوست داشتن آن روز،آمدن یه داداش کوچولو با چشم های براق و سیاه بود.برق چشمانت از همه چیز قشنگ تر بود و من از همان روز شدم برادر بزرگ تر تو و این حس را دوست دارم.رسول برای همیشه دوستت دارم
یک دنیا حس خوب در این نوشته روح الله بود.بارها پشت این عکس را خواندم و با هربار خواندنش بیشتر دل تنگ شدم
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊🌹
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۷
شنبه با اینکه روز اول هفته است،اما من همیشه دوست دارم یکی دو روز دیرتر شنبه شود،جمعه مثل یک قطره سرب داغ که بیفتد وسط یک ظرف پراز یخ زود دست و پای خودش را جمع می‌کند و تمام میشود.اما وای از شنبه،مثل آدامسی که چسبیده کف کفش،کش می‌آید. کلا من شنبه ها از سر صبح خسته هستم.
به موقع رسیدم مدرسه.روز شلوغی بود ،معلم ها تا یکی دوروز پیش به خاطر ماه رمضان رعایت حال بچه ها را میکردند،امروز کلی درس دادند.برنامه امتحانات راهم مشخص کردند.چشمم به ساعت بود تا زنگ آخر بخورد .با فرید قرار گذاشته بودیم.
مدرسه که تعطیل شد، از فلافل فروشی معراج دو تا ساندویچ فلافل خریدم.
فرید زودتر از من رسیده بود. با اینکه با شال گردن حسابی صورت خودش را پوشانده بود اما نوک بینی و گونه هایش حسابی قرمز شده بود. گفت:رسول، میشه یک بار سروقت بیایی؟یخ زدم.
جدی نگاهش کردم و گفتم:بذار یکم فکر کنم.
باخنده گفتم ؛فکرهامو کردم ،نه نمیشه
فرید یک گلوله برف زد بهم گفت:باشه.
فرید آدرس یک مغازه را گرفته بود که وسایل و مواد اولیه آزمایش های خاصمان را بخریم.
باژست شاگردهای ممتاز وارد مغازه شدیم،پیرمرد فروشنده نگاهی به ما کرد و گفت؛چه می‌خواهید.؟
لیست وسایلی که لازم داشتیم را به او دادیم.اینارو براچی میخواید؟
_برای درس آزمایشگاه مدرسه.
پیرمرد از پشت پیشخوان مغازه اش بلند شد. پرسید:مدرسه شما مگه میدون جنگه؟
بعدش در مغازه و باز کرد و بااحترام گفت: بیاید برید بیرون،یک دوز کوچیک اگه اینا رو اشتباهی باهم قاتی کنید،امکان داره یه انفجار اتفاق بیفته.
من و فرید سریع از مغازه بیرون آمدیم.به محض فاصله گرفتن از مغازه زدیم زیر خنده.
تا جلوی در خانه اتابک خندیدیم.بعداز اینکه درب باز شد،رفتیم سمت زیرزمین.البته زیرزمین که نه باید گفت:آزمایشگاه من و فرید.جزوه ها را گذاشتیم وسط،شروع کردیم به خواندن مطالب و چک کردن عکس ها.
سر کلاس کار با سلاح وقتی من و فرید سریع و درست به همه سوالها جواب دادیم توانستیم در کمترین زمان سلاح را باز و بسته کنیم.تحسین آقا مرتضی بهترین و شیرین ترین نتیجه ای بود که از کارو تلاشمان گرفته بودیم.
شب بعداز مسجد که رسیدم خانه،نشستم انشاء خودم را با موضوع (شرح حال یا زندگی نامه) نوشتم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۸
فصل سوم(رشد)
از سر صبح بچه ها کلاس را به شوخی گرفته بودند.هرکار ریزو درشت هم کلاسی ها دلیلی برای شیطنت و خنده میشد.من،حسین پارسا و عباس آهنگر روی یک نیمکت نشسته بودیم.
مناسبت های خاص مثل ایام دهه فجر،هفته دفاع مقدس، گاهی هم سالگرد بعضی از عملیات ،پدرحسین پارسا به عنوان راوی به مدرسه می آمد.از تجربه های روزهای حضورش درجنگ.یک رنگی و محبت بین رزمنده‌ها .اسارت و شهادت خیلی از دوستانش را خیلی روان و مسلط تعریف میکرد.صدای معلم ریاضی که بلندشد،کلاس ساکت شد.بچه ها فهمیدن برعکس شوروحالی که آن ها داشتند ،معلم خیلی باحوصله نیست.
تمام تخته سیاه از اعداد و علامت هایی که روی آن نوشته می شد،روسفید شده بود.دفترهای ریاضی ماهم خط به خط با توضیحات معلم در حال سیاه شدن بود.
اعداد ریاضی با نشستن یک علامت کنارشان از آمدن عدد بعدی یاخوشحال می شدند و باهم جمع می‌شدند یا از دیدن هم دلگیر می‌شدند و از هم فاصله می‌گرفتند.
من مثل بقیه بچه ها سرم پایین بود و تند مینوشتم،یک دفعه صدای شوخی یکی از بچه ها کل کلاس را به هم ریخت.دیدم ناصر دست گل به آب داده و با یک شوخی بی جا حرف های معلم را نیمه کاره گذاشته است.
معلم با عصبانیت گفت:ساکت.کاملا معلوم بود که خیلی عصبانی شده.
کتاب ریاضی را نیمه بازگذاشت و گفت:این حرف رو کدوم شما زد؟
صدای معلم دفعه دوم با تلخی بیشتری درکلاس پیچید.هیچ کس جرأت نداشت سرش را بالا بیاورد.نگاهی به ناصرکردم،دیدم از خجالت سرخ شده.اخم کردم و آهسته گفتم :چرا این طوری میکنی؟
دیدم سرش را پایین انداخت.معلم دوباره با عصبانیت پرسید؛کدوم شما این حرف رازد؟
نگاهی به ناصر کردم ،دستم را آرام بالا آوردم.
باصدای بلند گفتم:آقا ببخشید من بودم.
معلم نگاهی به من کرد، سرش را تکان دادو گفت:خلیلی ازتو انتظار نداشتم،
بلندشدم صدایم را صاف کردم و گفتم :آقا ببخشید حواسمون نبود.
معلم دفتر حضور و غیاب را باز کرد،باخودکار قرمز یک علامت وسط صفحه زد.سری تکان داد و گفت :بشین.
کلاس که تمام شد،طوری که نگاهم به ناصر نیفتد از کلاس بیرون امدم،گوشه حیاط جای دنجی پیدا کردم نشستم.
شب بعداز نماز برای فرید تعریف کردم چه شده.(مدرسه من و فرید از هم جدابود)
فریدگفت:آخه تو چرا این کار و کردی؟حالا نمره آخر سالت را کم میکنه
گفتم:آره بابا ،توی دفتر علامت قرمز زد،سر امتحانات باید ریاضی را خوب بخونم که با یه نمره خوب این ناراحتی را از دلش دربیارم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۲۹
با فرید رفتیم پایگاه بسیج. تمام مدت جلسه بسیج منتظر بودم زودتر تمام شود و من فرصت کنم اتفاقی که افتاده بود را برای آقامرتضی تعریف کنم،هرچند که خودش متوجه شده بود که حرفی برای زدن دارم.
قبل از تمام شدن جلسه سرش را نزدیک گوش من آورد،گفت:آقا رسول چی شده؟اینجا نیستی.
مثل هرشب من و فرید باآقا مرتضی از مسجد راه افتادیم،تمام مسیر آقا مرتضی به من فرصت داد حرفم رابزنم.وقتی که تمام شد ،نگاهی کرد و گفت:رسول ،معلمت فهمیده تو نبودی،برای همین از دستت ناراحت نیست.از این بابت خیالت راحت باشه، اما امروز یه تمرین بزرگی را انجام دادی.
نگاهی به آقا مرتضی کردم و با تعجب گفتم:من آقا؟.بله،برو به این حرفم فکرکن.من فقط یه راهنمایی میکنم.
آخر شب تمام اتفاق های روز و حرف هایی که ردوبدل شده بود را مرور کردم،مثل همه لحظات زندگی ام این جریان راهم در بسته توکل به خدا پیچیدم و به دست آسمان سپردم. 🌟روزها مثل صابون آب خورده لیز میخوردند.محاسنی که حالا هرروز ردیف بیشتری را روی صورتم پر میکرد،این طی شدن روزها را به رخم می‌کشید.
مدرسه اعلام کرد تعطیلات نوروز اولین گروه دانش آموزی را به اردوی راهیان نور می‌فرستند.نتوانستم با بچه ها راهی شوم.دوربین زنیت جدیدم را به یکی از بچه ها دادم تابرایم کلی عکس یادگاری به عنوان سوغات بیاورد.
حالا نشستم سرساک،دارم لباس هایم را تا میکنم،چون قرار شده به همراه مامان و بابا به این سفر بروم. خدارو شکر میکنم که بالاخره قرعه به اسم من دیوانه زدند.
قرار شد با کاروانی از دوستان بابا به این سفر برویم.
اتوبوس که راه افتاد ،خیالم راحت شد که شهدا دعوتم کردند، هر پیچی که رد میشدیم باخیال راحت تری به صندلی ام لم میدادم.خیلی حال و حوصله حرف زدن با کسی و نداشتم.دلم میخواست الان فرید،حسین یا پوریا بودند تا می توانستم کمی کل کل کنم.
باید اعتراف کنم برای شروع یک رابطه سخت میگیرم،ولی وقتی دوستی را انتخاب کردم ،پای این دوستی و رفاقت هستم،به قول یکی از بچه ها که میگفت:اول آشنایی وقتی دیدم نه اهل فوتبال و بازی های گروهی هستی،نه اهل شیطنت و شوخی ،به حسین گفتم:این چقدر خشک و عصا قورت داده است،اما حالا این رفاقتی که بین ما هست رو خیلی دوست دارم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۳۰
کمی سردم شد،خودم را محکم بغل کردم و چشم هایم را روی هم گذاشتم. برای یک لحظه خواب دیدم.وقتی بیدار شدم،متوجه شدم کمتر از پنج دقیقه خوابم برده بود،اما تصویر این بود،بالای یک تپه که چندتا درخت کوتاه بود،یک دفعه صدای انفجار آمد و یک سیب سرخ از آن بالا غلت خورد به سمت پایین.به جاده نگاه کردم.تصور میکردم زمان جنگ،چند شهید درست از همین مسیر به جبهه اعزام می شدند.نگاهی به هم سفرها کردم،یا خواب بودند یا مشغول حرف زدن.
جیب پیراهنم را چک کردم.یک تکه کاغذ پیدا کردم. از مادرم خودکار گرفتم و بالای کاغذ نوشتم:یکی از برنامه هایم بعداز برگشت ازسفر،مطالعه زندگی شهید دین شعاری باید باشد.باخودم گفتم:حتما لحظه ای که خوابش را می‌بینم، لحظه شهادت این شهیده.
مامان صدا کرد و یک مشت پسته و تخمه کف دستم ریخت.وقتی نگاه به صورت مامان کردم،تو ذهنم آمد،اگر روزی شهادت قسمت من بشود،برای یکی از چیزهایی که حتی در بهشت نیز دل تنگش میشوم،نگاه صورت خانواده ام است.
خنده ام گرفت و گفتم:حتما جو راهیان منو گرفته،جنگ کجا،من کجا،شهادت کجا.
چندروزی که جنوب بودیم راویان مختلفی می آمدند و برای ما از شرایط و وضعیت آن زمان، تعریف میکردند، ایثار،شجاعت،صداقت،....
هرخاطره یک دنیا حرف در دل خود داشت،دنیایی که اگر خوب به آن نگاه نکنیم،شاید سال‌های آینده کم رنگ شوند و بین ما،دفاع و فرهنگ شهادت فاصله بیفتد.
خون شهدا قداستی به ذره ذره این خاک بخشیده بود که برای پا گذاشتن روی آن خیلی جاها تابلو زده بودند که با وضو وارد شوید،اینجا فقط به خاطر خاک نبود که باید وضو میگرفتیم،برای عشقی که جا خوش کرده بود باید تطهیر میشدیم..
شهدا در یک چیز مشترک بودند و آن عشق واقعی بود.یک جنسی از عشق که قابل گفتن نیست.فقط باید برای رسیدن به آن تلاش کرد و حتما چاشنی دیگر لازم داشت:مثل حجب و حیا،رعایت لقمه،گذشت..
دو رکعت نماز خواندم و به سجده رفتم ،مطمئن شدم خاکی که این همه عاشق را در دل خودش به امانت نگه داشته قابلیت سجاده شدن را دارد.
بعد از سفر راهیان سعی کردم بیشتر روی خودم کار کنم .بیشتر مراقب اخلاق و رفتارم بودم،برای خودم یک سرمشق نوشتم که چند بند خاص داشت؛مثل این حرف شهید حسین خرازی(گاهی یک نگاه حرام شهادت را برای کسی که لیاقت شهادت دارد،سال ها عقب می‌اندازد ).
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۳۱
درسم را پیگیر بودم،راستش برای برنامه های بسیج و تحقیقی که در مورد مباحث نظامی داشتم،بیشتر وقت میگذاشتم و همین گاهی نمره های من را مثل سیگنال های صوت بالا و پایین می‌برد.یک روز جمعه پایگاه بسیج برنامه کوه پیمایی داشتیم.از پنجشنبه که رسیدم خانه تمام کارهای درسی ام را انجام دادم.خاص بودن آن روز برای من بیشتر ازهمه بود،چون روح الله به خانه آمده بود.وقتی که خبردار شد قرار کوه پیمایی و راپل داریم،گفت:همراه ما می آید.
سابقه ورود روح الله به بسیج و ارتباطش با مسئولین و مربی ها خیلی بیشتر از من بود و از همه مهمتر آقا مرتضی با روح الله خیلی صمیمی تر از من بود.
تا نمازصبح یک ساعتی وقت داشتیم که روح الله من را بیدار کرد. روح الله کاملا برعکس من بود ،خیلی مرتب و سعی میکرد هرکاری راسر ساعت خودش انجام دهد.همیشه هم به من تذکر میداد که (رسول یکم مرتب باش).
منم همیشه با خنده میگفتم:باشه، باشه.
قبل از اینکه از خانه بیرون بیاییم ،نگاهی به من کرد و گفت :مگه امروز راپل کار نمی‌کنیم؟سرم را برای تایید حرفش تکان دادم. از داخل کوله اش یک بسته بیرون آورد به من داد،گفت :بیا اینو برای تو خریدم.
بسته را باز کردم، یک جفت دستکش برزنتی مخصوص راپل برای فرود بود،سریع دستم کردم.خیلی شیک و خوش فرم بود.
فرید با برادر بزرگترش فرزاد سرکوچه منتظر ما بودند،به فرید گفتم روح الله برایم دستکش خریده است.فرید گفت:مبارکه.این جوری موقع فرود،کف دستت اذیت نمیشه.
گرم حرف زدن با فرید بودم که روح الله صدایم کرد .دوتا کیسه کوچک به ما دادوگفت:با فرید وسایل کوله ها را مرتب کنید.وسایل راپل را داخل این کیسه های کوچک بریزید،وقتی رسیدید پای کار معطل نشید.کوله ها را خالی کردیم .به فرید گفتم بیا چک کنیم .من میگم،تو ببین هست؟
_طناب چه _هست .....
_یومار و دستکش. _بله قربان همه چیز هست
نگاهی به فرید کردم،از حرفش خنده ام گرفته بود،خیلی جدی گفت:چیه تو قربانی دیگه. من مطمئنم که یک روزی تو آدم نظامی موفقی در یک رده خاصی میشی که نیروهای تحت امرت بهت بله قربان میگن.
باخنده گفتم:من یک روز قربانی میشم،آن هم فقط برای حضرت زهرا س
اسم حضرت زهرا س که آمد، انگار به دل هردومان چنگی زده باشند،فرید گفت:انشالله دوتایی..تو دلم گفتم :من زودتر.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۳۲
بعداز نماز صبح راه افتادیم،اطراف باغستان
پر بود از ارتفاعات کوتاه و بلند که با بچه های بسیج رفته بودیم.
بین راه فرید با مجید شروع کردند به خاطره گفتن؛آن قدر پیاز داغ یک بار کوه رفتنمان را زیاد کردند که من خنده ام گرفته بود.خاطره ای که مجید و فرید تعریف میکردند،مربوط میشد به روستای سرهه که شمال کرج قرار گرفته بود.ما وسایلی مثل چادر،کیسه خواب
و تجهیزات مورد نیاز را همراه با نصف نقشه راه داشتیم، نصف دیگر راهم باید صبر میکردیم آقا مرتضی به ما میداد که تصمیم گرفتیم خودمان برویم.
مجید گفت:من یک اعتراف بکنم؟بااینکه من و احسان شاید یک سال کوچک تر یا بزرگ تر از شما دونفر بودیم اما آن یکی دو روز واقعا حرف شما برایم حجت بود.پیش خودم میگفتم ببین چقدر برنامه ریزیشون درست و دقیقه.در واقع من و رسول داشتیم فکر میکردیم حالا چی کار کنیم؟
شب اول را داخل چادر خوابیدیم ،من خودم تاصبح با اینکه داخل کیسه خواب بودم،،لرزیدم.مجید گفت؛رسول جان اضافه کن،زیرانداز،آب ،غذای کافی و دارو هم نداشتیم.صدای خنده مان در صف پیاده روی پیچید.آقا مرتضی که سر ستون بود،آمد کنار ما و هم قدم با ماشد،فرید قدمهایش را تندتر کرد،وقتی کتار ما رسید،گفت؛آقا ما با حداقل تجهیزات راه افتادیم،شب اول رسیدیم دوران شام خوردیم و توی چادر خوابیدیم ،صبح که شد از آقایی به اسم حاج عباس آدرس پرسیدیم ،بنده خدا گفت:،همین مسیر خاکی رو مستقیم برید،یکی دوساعت بعد می‌رسید به روستای سرهه....
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۳۳
ما بعدازظهر راه افتادیم ،فکر کردیم تا شب میرسیم،اما حدود ساعت دو یا سه نصف شب رسیدیم.فرید گفت:وقتی رسیدیم بالا،دیدیم به جای دوراهی که حاج عباس گفته بود ما رسیدیم به یه سه راهی.برای انتخاب راه، من و رسول باهم مشورت کردیم،رسول خیلی قرص و محکم گفت:از این راه میریم،آخه میدونید، آقا شما نباشی فرمانده ما رسوله.
سرخ شدم و گفتم؛فرمانده چیه؟آقا راستش هوا داشت تاریک میشد حسابی ترسیده بودیم،اما نمی‌خواستیم مجید و احسان بفهمند. مثلا ما سرگروه بودیم.
فرید قمقمه آب را بیرون اورد،آب خورو و گفت:نیمه های شب قرار شد یکجا بخوابیم،درختی نبود که بخوایم چادر و بهش ببندیم برای همین شب دوم زیرانداز داشتیم چادر نداشتیم. فکر کنید بالای ارتفاع،
رسول گفت:مجید و احسان بین ما بخوابند که مراقبشون باشیم.اون شب از رطوبت و سرما به سختی تونستیم بخوابیم ،موقع نمازصبح رسول باتمام انرژی بیدار شده بود ،عکس ها هم هست.واقعا ما دلمون میخواست بخوابیم ولی بااجبار رسول بیدار شدیم.واقعا بهشت به اجبار بود دیگه.اون موقع صبح رسول سرحال ایستاده بود و از همه چیز عکس می‌گرفت.
آقا مرتضی تشویقمان کرد و به همه ی ما گفت:اینکه تو شرایط سخت باهم متحد باشید،اطاعت کنید، همراه باشید،خیلی مهمه،اینطوری به قواعد کار گروهی عادت میکنید.اقای ساسانی از وسط های ستون شروع کرد به مداحی،شعری که می‌خواند درمورد حرم امام رضا ع بود.دقیقا ساعت هشت صبح بود.تقارن ساعت هشت و مداحی برای امام رضا ع از خوش سلیقگی آقای ساسانی بود.چشم هایم را بستم .یک درد و دل خودمانی با آقاجانم داشتم،قبل آن فرج حضرت صاحب الامر عج را خواستم تل دعای من بیشتر به استجابت نزدیک شود.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۳۴
حدود ساعت نه رسیدیم به نقطه ای که مشخص شده بود.آقای فلاحيان برای ما چند دقیقه ای صحبت کردند و بعد هم صبحانه و استراحت.بعد صبحانه ذوق و شوق ما بیشتر بود.وقتی رسیدیم آقا مرتضی همه چیز راکامل چک کرد ،مثل همیشه کلی هم توصیه کرد.گاهی با روح الله که حرف می زدیم ،بهم میگفت :برای راپل خیالم راحته،چون مربی خوبی بالای سرت بوده.
نوبت من شد.وقتی آماده شدم،دستکش های جدیدم را با ذوق دستم کردم.قبل از پریدن نگاهی به روح الله کردم و برایش دست تکان دادم. طناب هایم را تنظیم کردم.خودم را به سمت پایین پرت کردم.یاد حرف آقا مرتضی افتادم که زیباترین حالت در این لحظه، حالت فرشته است.حالتی مثل وارونه شدن گرفتم. پاهایم را به سمت بالای طناب کشیدم،دور طناب پاهایم را محکم قفل کردم و سرم به سمت پایین بود.دو تا دستم را دوطرف خودم باز کردم.در آن لحظه اصلا حس فرود نداشتم،بیشتر حس میکردم دارم پرواز میکنم،درست مثل یک فرشته.
تصویر لبخند ناصر را دیدم ،فهمیدم این همان اتفاق خوبی بود که من باید به آن می‌رسیدم و گاهی برای اوج گرفتن،باید پایین آمد، کمک کرد،دستی را گرفت،آبرویی را خرید و دلی را شاد کرد و این یکی از درس های رشد بود که ما کنار مربی مان یاد گرفتیم.
آن روز برایم خیلی شیرین بود. مطمئن تر از قبل شدم که خدا در تمام لحظات به من،از هرکس و هرچیزی نزدیک تر است.
بعداز ظهر بچه ها گروه گروه کنار هم نشسته بودند و گپ میزدند.نگاه کردم دیدم دوروبر آقا مرتضی خلوت شده،دستی به موهایم کشیدم و رفتم کنارش نشستم. باهم حرف زدیم،در مورد خیلی از چیزهایی که می‌توانست به رشد اخلاقی آدم ها کمک کند،حرف زدیم،اما هیچ کدامش مثل ایثار به این رشد سرعت نمی‌داد.(ایمان به خدا و اهل بیت علیهم السلام مهم هست،اما تکمیل کننده این مسیر از خود گذشتن و ایثار است که باید یاد میگرفتم و تمرین میکردم.اینکه جایی بتوانیم با همه علاقه و نیازی که داریم،انتخاب کنیم،بگذریم و نه بگوییم،خیلی نقش مهمی دارد.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد..
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۳۵
خورشید یک مشت رنگ قرمز به دل آبی آسمان پاشید.نگاهی به آسمان کردم ،گفتم:آقا مرتضی میشه برای من یه کاری بکنید؟
آقا مرتضی با نگاه گرم و مهربان گفت:چی شده آقا رسول؟سرم را پایین انداختم و از ته دل گفتم:شما به قول بچه ها سیمت وصله اقا،دعا کنید شهید بشم.
آقا مرتضی گفت:رسول جان ؛چون ایمان دارم که شهادت عاقبت به خیر شدنه،برات دعا میکنم،اما یادت باشه شهادت مقصد نیست،شهادت راه رسیدن به خدا را تسهیل میکنه😢
همیشه صحبت های آقا مرتضی یک درس بزرگ بود و من باید بیشتر تلاش میکردم.
روزهای نوجوانی من و فرید کم کم دست در دست جوانی گذاشت.مسائل روز،بخصوص بحث مقاومت اسلامی و حزب الله لبنان برای هردومان جالب بود.یک سری مطلب و مقاله جمع کرده بودیم.شرایط سنی ما به خیلی از جوان های لبنانی نزدیک بود و این یک هیجان همراه با درک و شناخت را برای ما به همراه داشت.فرید به من خبر داد که میدان فلسطین تهران برنامه ای برای یادبود شهدای انتفاضه و استشهادی قرار هست،برگزار کنند.باهم قرار گذاشتیم و صبح از کرج راه افتادیم.تمام مسیر مثل دونفر که تازه به یکدیگر رسیدند،یک سره باهم حرف زدیم.اگر هم موضوع جدیدی پیدا نمیکردیم،خاطرات گذشته را مرور میکردیم.نگاهی به فرید کردم، گفتم:چه روزهایی بود،یادش بخیر.
یه مدت به خاطر شیطنت ها اجازه نمی‌داد بریم پایگاه.تااینکه داداشت با آقا مرتضی حرف زد،بعدش هم فرزاد چقدر نصیحتمون کرد که وقتی پایگاه هستید،شیطنت نکنید.
مسیر کرج به تهران به اندازه ای بود که یک جاهایی سر روی شانه یکدیگر گذاشتیم و خوابیدیم.وقتی رسیدیم، برنامه شروع شده بود.کلی اطلاعات در مورد سیدحسن نصرالله، بچه های حزب الله لبنان،مقاومت اسلامی و شهدای عملیات استشهادی به دست آوردیم.
جمله ی حضرت امام که فرموده بود،(انقلاب ما انفجار بود)برایم جالب بود،انقلاب ما به خیلی از نیروهای مسلمان جرأت ایستادن در برابر کفر داده بود. حضور ایران به عنوان یک قدرت شیعه در منطقه، این دل گرمی را به مردم داده بود که میشود جلوی این دشمن ایستاد،مبارزه کرد و پیروز شد. دقت کردم اطراف میدان دسته های کوچک دورهم جمع شده بودند.همراه فرید به یکی دوتا از این جمع ها سرزمین.یک گروه با ایده های فرهنگی دور هم جمع شده و کلی عکس،بروشور و تراکت در مورد حزب الله طراحی کرده بودند،کارهایشان خوب بود.
جرقه ای به ذهنم افتاد،ولی برای شکل پیدا کردنش باید با روح الله و آقا مرتضی مشورت میکردم.
شب کف اتاقم پرشده بود از بروشور،عکس و تراکتی که جمع کرده بودیم.همه آن ها را مثل یک نقشه راه جلوی خودم چیدم،حالا می‌توانستم برای انتخاب مسیر آینده ام بهتر تصمیم بگیرم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...
☀️#رفیق_مثل_رسول
#قسمت_۳۶
فصل چهارم هجرت🌸
نمیدانم می‌توانم اسم این تغییر موقعیت مکان زندگی را هجرت بگذارم یا نه؟
تمام خاطرات کودکی و نوجوانی ام در محله باغستان کرج شکل گرفته بود.از تمام دل بستگی هایم،بخصوص فرید،بسیج و آقا مرتضی مجبور شدم بگذرم.من همراه خانواده برای زندگی به خانه ای در تهران،محدوده خیابان منیریه نقل مکان کردیم.
تهران با همه بزرگی اش برای من آن قدر جذابیت نداشت که همه روزم را پرکنم.برای همین از همه فرصت هایم استفاده میکردم تا به کرج بروم و سری به فرید و بچه های بسیج بزنم.از وقتی برای زندگی به تهران آمده بودیم ،فقط یک بار به مامان برای این جابجایی گله کرده بودم.
تلخی این دورشدن با شیرینی رفتن به کربلا از دلم بیرون رفت.فقط لطف امام حسین ع بود که قسمت و روزی من شد و توانستم با پدرم به کربلا بروم.وقتی به بین الحرمین رسیدم،تمام روضه های عالم جلوی چشمم مجسم شد،از لحظه رسیدن کاروان سیدالشهدا به این سرزمین ،تا لحظه به اسارت رفتن خاندان آل الله. و از همه چیز سخت تر برای من لحظه وداع حضرت زینب س با امام حسین ع بود.
روضه حضرت زینب س روح و جسمم را صیقل میداد،با اینکه خواهر نداشتم ،اما بیشتر به نگاه ،حجاب و ارتباط با نامحرم حساس شدم.از سفر کربلا که برگشتم تمام تلاشم را کردم تا عطر و طعم این زیارت را حفظ کنم.😔
با توجه به علایق شخصی برای ورود به عرصه کارهای نظامی مصمم شدم،برای آزمون ورودی دانشکده افسری ثبت نام کردم.
این تصمیم بهانه خوبی برای مشورت با روح الله و آقا مرتضی بود.
به محض اینکه مطلع می شدم آقا مرتضی آمده مرخصی، برای دیدنش به کرج میرفتم.درمورد دوره های اموزش،کیفیت دوره ها،سطح علمی و حتی کیفیت سوال های اعتقادی ازشون سؤال می‌پرسیدم، مثل همیشه راهنمای خوبی بود.بارها تاکید کرد:
آقا رسول این کار سختی و شیرینی های خاص خودش و داره .باید قبل از ورود به این شغل توانایی های خودت رو محک بزنی.
صبوری،سکوت،رازداری،بالابودن توان جسمی،قدرت تحلیل مسائل، مهم ترین ابزار این شغل هستند.گاهی لازمه ماه ها از خانواده دور باشی.تامین مالی خاصی توی این کار نیست.اما حضور دائمی در عرصه جهاد برترین امتیاز این کاره.
گاهی ساعت ها من و آقا مرتضی در مورد این کار باهم حرف میزدیم و من در نهایت تصمیم گرفتم که وارد دانشگاه امام حسین شوم.
زندگینامه شهید مدافع حرم🕊
#رسول_خلیلی
ادامه دارد...