حدثنا أحمد بن زياد بن جعفر الهمداني رضي الله عنه قال: حدثنا علي بن إبراهيم بن هاشم ، عن أبي الصلت الهروي قال: كان الرضا عليه السلام يكلم الناس بلغاتهم وكان والله أفصح الناس وأعلمهم بكل لسان ولغة . فقلت له يوما: يابن رسول الله إني لاعجب من معرفتك بهذه اللغات على اختلافها! فقال: يا أبا الصلت ، أنا حجة الله على خلقه ، وما كان الله ليتخذ حجة على قوم وهو لا يعرف لغاتهم ، أو ما بلغك قول أمير المؤمنين عليه السلام: أوتينا فصل الخطاب؟! فهل فصل الخطاب إلا معرفة اللغات . از ابو الصلت هروی (رضوان الله علیه) مروی است که حضرت امام رضا علیه السلام با هر طایفه به زبان ایشان تکلم می‌نمود و به خدا قسم که فصیح‌تر بود از ایشان به لغت ایشان ، و من روزی گفتم: یا ابن رسول الله! مرا تعجب می‌آید از تکلم شما به همه زبان‌ها و لغت‌ها! پس فرمود که یا ابا الصلت! من حجت خدایم بر خلق و حق تعالی حجتی نمی‌فرستد که او را دانا به همه‌ی لغت‌ها نکرده باشد، مگر به تو نرسیده است که جدم امیر المومنین علی علیه السلام فرمود: «اوتینا الحکمة و فصل الخطاب»؛ یعنی حق تعالی به ما و اولاد ما کرامت فرموده است حکمت و فصل الخطاب را. مراد از «فصل الخطاب» نیست الا معرفت لغات. عیون أخبار الرضا علیه السلام ، تألیف شیخ صدوق ، ج ۲ ، ص ۲۵۱ . حدیقة الشيعة ، تألیف مقدس اردبیلی ، ج ۲ ، ص ۸۵۷ . https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

ٻسمـِ‌ࢪَبِالنّۅرِو‌الذیخَلق‌اڶمَہـد؎... دستخط امام رضا (علیه‌السلام) در موزه قرآن و کتابت تبریز https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

قالَ الاْمامُ سيد الشهداء أبُوعَبْدِ اللّهِ الْحُسَيْن(عَلَيْه السلام) : و قال الله (عَزوجل) : «لُعِنَ الّذینَ کَفَرُوا مِنْ بَنی إِسْرائیلَ.» الى قوله: «لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ» وَ إِنّما عابَ اللَّهُ ذلِکَ عَلَیْهِمْ، لأَنّهُمْ کانُوا یَرَوْنَ مِنَ الظّلَمَةِ الّذینَ بَیْنَ أَظْهُرِهِمُ الْمُنْکَرَ وَ الْفَسادَ، فَلا یَنْهَوْنَهُمْ عَنْ ذلِکَ رَغْبَةً فیما کانُوا یَنالُونَ مِنْهُمْ وَ رَهْبَةً مِمّا یَحْذَروُنَ؛ وَ اللّهُ یَقُولُ: «فَلا تَخْشَوُا النّاسَ وَ اخْشَونِ» و خداوند می‌ فرمایند : «کسانى از بنى اسرائیل که کفر ورزیدند، گرفتار لعنت شدند» تا اینجا که می‌ فرماید: «آنان بد مى‏کردند»؛ و خدا بر آن عالمان از آن جهت عیب گرفت که از ظالمانی که میانشان بودند، امور زشت و فساد را می‌دیدند اما آنان را به سبب چشمداشت نعمتى از ایشان و یا ترس از قدرت آنان، از آن کارها باز نمى‏داشتند؛در حالی که خداوند فرموده است: «از مردمان بیم نداشته باشید و از من بترسید.» بحار الأنوار، ج‏97 ؛ ص 79 https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

بخشی از نامه علی بن الحسین(ع) به مسلم زُهْری که از فقهای مدینه بود: پس بنگر که فردا که در پیشگاه خدا می‌ایستی چگونه مردی خواهی بود... گمان مبر که خدا عذر تو را بپذیرد و‌ از تقصیرت در‌گذرد؛ هیهات! که چنین نخواهد بود. خدا در قرآن از علما پیمان گرفته است که « دین خدا را بر مردمان آشکار کنند و‌ پنهان مدارند» و بدان که کوچکترین چیزی که تو پنهان کرده و سبکترین چیزی که آن را تحمل کرده‌ای، این است که دلنگرانیِ ستمگر را بدل به آسودگی کرده‌ای و راه گمراهی را بر او آسان ساخته‌ای؛ و این کار با نزدیک شدن تو به او و‌ پذیرفتن دعوت او صورت گرفته است. از آن می‌ترسم که فردای قیامت با این گناه در میان خیانتکاران جای داشته باشی و از تو بپرسند از آنچه گرفتی و به ستمکاری ستمگران کمک کردی.... و بپرسند که چرا به کسی نزدیک شدی که حق هیچ‌کس را نمی‌داد و چرا در آن هنگام که تو را به خود نزدیک کرد از باطلی جلوگیری نکردی؟ و چرا با دشمن خدا دوست شدی؟ آیا در آن هنگام که ستمگران تو را برای همکاری فرا‌‌خواندند، همچون قطبی قرار ندادند که آسیاب ستمکاری خویش را بر گرد آن به گردش درآورند، و همچون پلی نشدی که بر تو می‌گذشتند و به بلاها و جنایت‌هایی که بر مردم روا می‌داشتند دست می‌یافتند؟ آیا تو فریبکاری‌های ایشان را توجیه نکردی و گام به گام ایشان نرفتی؟ آنان به وسیله تو علما را به شک انداختند و دلهای نادانان را به سوی خود جلب کردند... نیرومند‌ترین دستیاران و وزیران ایشان کاری را که تو برای اصلاح فساد ایشان(توجیه فسادشان) انجام دادی و سبب آمد و شد خاص و عام نزد ایشان شدی برای آنان انجام ندادند... الحیات جلد ۲ صفحه ۴۵۷ https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

سوره مبارکه حمد 12(برتری مقام پیامبر اکرم از حضرت موسی عليهما السلام ) عبدالرحیم فرضی زاده بریس https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

وظيفه ساخت خانه بر عهده عنكبوت ماده است كه با غدد ترشح كننده ماده ابريشمي، اقدام به ساخت لانه ميكند. بنابراين تنها عنکبوت ماده به وسیله نخ بافته شده‌ای که در انتهای شکم او قرار دارد، اقدام به ساختن لانه می‌کند و این نخ در عنکبوت نر وجود ندارد. هرچند در برخي مواقع عنكبوت نر هم در كار ساخت، ترميم يا توسعه او را ياري ميكند، با اين حال وظيفه مذكور به‌صورت يك وظيفه محض براي حيوان ماده حفظ ميشود. منبع: حال به این آیه از قرآن دقت کنید(سوره عنكبوت، آيه‌ ۴۱): مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاء كَمَثَلِ الْعَنكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنكَبُوتِ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ مثل آنان که سوای خدا را دوستان می‌گيرند، مثل عنکبوت است که خانه‌ای بساخت و کاش می‌دانستند هر آينه سست‌ترين خانه‌ها، خانه عنکبوت است همانگونه که مشاهده میکنید خداوند به صورت شگفت انگیزی از فعل مونث براي واژه عنكبوت(... اتَّخَذَتْ بَيْتًا) که خانه سازی می کند استفاده کرده است. مسئله ای که علم امروز آن را کشف کرده است. https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

عن السيد مرتضي الرازي عن الشيخ المفيد عن احمد بن محمد بن الحسن بن الوليد عن ابي محمد بن الحسن عن سعد بن عبد الله عن محمد بن عبد الله عن محمد بن عبد الجبار عن الامام الحسن العسكري (عليه السلام) انه قال لابي هاشم الجعفري : يا ابا هاشم سيأتي زمان على الناس وجوههم ضاحكه مستبشره وقلوبهم مظلمه متكدره. السنه فيهم بدعه والبدعه فيهم سنة المؤمن بينهم محقر والفاسق بينهم موقر امراؤهم جاهلون جائرون وعلماؤهم في ابواب الظلمة سائرون اغنيائهم يسرقون زاد الفقراء واصاغرهم يتقدمون على الكبراء وكل جاهل عندهم خبير وكل محيل عندهم فقير لايميزون بين المخلص والمرتاب ولايعرفون الضأن من الذئاب علماؤهم شرار خلق الله على وجه الارض لانهم يميلون الى الفلسفه والتصوف وايم الله انهم من اهل العدول والتحرف يبالغون في حب مخالفينا ويضلون شيعتنا وموالينا ان نالوا منصبا لم يشبعوا عن الرشاء وان عبدوا عبدوا الله على الرياء ألا انهم قطاع طريق المؤمنين والدعاة الى نحلة الملحدين فمن ادركهم فليحذرهم وليصن دينه وايمانه ثم قال :يا ابا هاشم هذا ما حدثني ابي عن ابائه عن جعفر بن محمد (عليهم السلام) وهو من اسرارنا فاكتمه الا عن اهله. امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: ای اباهاشم! زمانی بر مردم بیاید که چهره های آنان خندان و شاد باشد؛ ولی دل هایشان تیره و تاریک، سنّت نزد آن ها بدعت، و بدعت در بین آنان سنّت باشد. مؤمن بین آن ها حقیر بوده، و فاسق نزد آنان محترم و با وقار باشد. حاکمان آن ها نادان و ستمگرند و علمای آن ها به درِ [کاخها] و خانه های ستمگران رفت و آمد دارند [و درباری هستند]، ثروتمندان توشۀ فقرا را می دزدند، و کوچک ترها از بزرگ تر پیش می افتند، و هر نادانی نزد آن ها اهل خُبره به حساب می آید و هر آگاهی فقیر شمرده می شود. بین با اخلاص و شکاک فرق نمی گذارند و میش را از گرگ ها تشخیص نمی دهند، علمای آن ها بدترین مردم روی زمین می باشند؛ زیرا آنان میل به فلسفه و صوفی گری دارند. به خدا سوگند! آن ها اهل برگشتن از حق و میل به باطل هستند. در دوستی مخالفین ما [اهل خلاف] زیاده روی می کنند و شیعیان و دوستان ما را گمراه می کنند. اگر به مقامی رسیدند، از خوردن رشوه سیر نمی شوند، و اگر خوار شدند [و به جایی نرسیدند] خدا را ریاکارانه عبادت می کنند. بیدار باشید! این ها راهزنان مؤمنان و دعوت کننده به ملحدان هستند. هر کسی آن ها را درک کند، از آن ها دوری نماید و دین و ایمان خود را [از خطر آنان] حفظ کند. سپس فرمود: ای اباهاشم! این حدیثی است که پدرم از پدرانش از جعفر بن محمد [حضرت صادق علیه السلام] نقل کرده است، و این از اسرار ما می باشد؛ پس آن را جز بر اهلش آشکار نکن! ۱-سفينة البحار، جلد ۵، صفحه ۱۹۸-۱۹۹، حدیث ۴ ۲-الاثنى عشرية، صفحه ۳۳-۳۴ ۳-حدیقة الشيعة، جلد ۲، صفحه ۷۸۵-۷۸۶ ۴-مستدرک الوسائل، جلد ۱۱، صفحه ۳۸۰ https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

قالَ الاْمامُ سيد الشهداء أبُوعَبْدِ اللّهِ الْحُسَيْن(عَلَيْه السلام) : وَ الْعُمْی وَ الْبُکْمُ وَ الزُّمْنُ فی الْمَدائِنِ مُهْمَلَة، لا ترْحَمُونَ؛ وَ لا فی مَنْزِلَتِکُمْ تَعْمَلُونَ وَ لا مَنْ عَمِلَ فیها تُعینُونَ؛وَ بالادّهانِ وَ الْمُصانَعَةِ عِنْدَ الظَّلَمَةِ تَأمَنُونَ. کُلُّ ذلِکَ مِمّا أَمَرکُمُ اللَّهُ بِهِ مِنَ النَّهْىِ وَ التَناهِى، وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلوُنَ. امام حسین علیه السلام خطاب به علما:  کوران، گنگان و بیماران زمین‌گیر در شهرها به حال خود رها شده‏اند و به حال آنان رحم نمی‌کنید، و به کارى که شایسته جایگاه شما است برنمى‏خیزید، و کسانی را هم که در حق آنان بخواهند کاری کنند یاری نمی‌کنید. با سازشکارى و زد و بند (ساخت و پاخت کردن) با ستمگران برای خود أمینت ایجاد کرده‌اید. و اینها همه وظایفى است که خدا ، از نهی کردن و اجتناب‏ ورزیدن، بر عهده شما گذاشته است اما از آن غافلید. فرازی از خطبه ی امام حسین علیه السلام در سرزمین منىٰ ؛ بحارالانوار / ج ۹۷ / ص ۷۹ https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

یارب بلای عشقیله قیل آ شنا منی بیردم بلای عشقدن ائتمه جدا منی آزائیله مه عنایتویی اهل دردیدن یعنی چوخ بلالره قیل مبتلا منی اولدوخجا من گوتورمه بلادن ارادتیم من ایسترم بلانی چوخ ایستر بلا منی تمکینیمی بلای محبت ده قیلما سست تادوست طعن ائدیب دئمیه بی وفامنی https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

امام حسن عسکری علیه‌السلام در تفسیر خود آورده است که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌واله میفرمایند : «بدترین و شرورترین علمای امت من کسانی هستند که راه ما را گم کرده اند و به بیراهه رفته اند و قطع كنندهٔ راه‌ها به سوی ما هستند این اشخاص نامشان به نام ما نام‌گذاری شده و به این اشخاص لقب ما را داده و بر آنها صلوات میفرستند درصورتی که این اشخاص به لعن مستحق هستند.» «ﺷِﺮَﺍﺭُ ﻋُﻠَﻤَﺎﺀِ ﺃُﻣﺘِﻨَﺎ ﺍﻟْﻤُﻀِﻠﻮﻥَ ﻋَﻨﺎ ﺍﻟْﻘَﺎﻃِﻌُﻮﻥَ ﻟِﻠﻄﺮُﻕِ ﺇِﻟَﻴْﻨَﺎ ﺍﻟْﻤُﺴَﻤﻮﻥَ ﺃَﺿْﺪَﺍﺩَﻧَﺎ ﺑِﺄَﺳْﻤَﺎﺋِﻨَﺎ ﺍﻟْﻤُﻠَﻘﺒُﻮﻥَ ﺃَﻧْﺪَﺍﺩَﻧَﺎ ﺑِﺄَﻟْﻘَﺎﺑِﻨَﺎ ﻳُﺼَﻠﻮﻥَ ﻋَﻠَﻴْﻬِﻢْ ﻭَ ﻫُﻢْ ﻟِﻠﻌْﻦِ ﻣُﺴْﺘَﺤِﻘﻮﻥ» تفسیر امام حسن عسکری علیه السلام، صفحه ۲۷۵، حدیث ۱۴۳ بحارالأنوار/جلد۲/صفحه۸۹ https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

امیرمومنان و برخورد با اختلاس‌گران و مفسدین امیرمومنان علی علیه‌السلام خطاب به یکی از کارگزاران که دست به اختلاس از بیت‌المال مسلمین زده بود نوشت : «...چون فرصت به دست آوردى به مردم خيانت كردى و هر چه از اموالى كه براى بيوه‌زنان و يتيمان نهاده بودند ربودى، مثل گرگی تيزچنگ که بره مجروح را مى‌ربايد. اموال مسلمانان را با دلى آسوده ربودی، بدون آنكه خود را در اين اختلاس گناهكار پندارى. واى بر تو، چنان مى‌پنداشتی كه ميراث پدر و مادرت را مى‌برى. سبحان الله؛ آيا به قيامت ايمان نداری؟ آيا از روز حساب بيمناک نیستی؟ چگونه آشاميدن و خوردن بر تو گواراست در حالی که آنچه مى‌خورى و مى‌نوشی از حرام است؟ از خداوند بترس و اموال اين قوم را بازگردان كه اگر چنين نكنى و خداوند مرا بر تو پيروزى دهد، با اين شمشير، كه هر كس را ضربتى زده‌ام به دوزخش فرستاده‌ام، تو را نيز خواهم زد. به خدا سوگند، اگر از حسن و حسين نیز چنين عملى سر مى‌زد، نه با ايشان مدارا و مصالحه مى‌نمودم و نه هيچ‌يك از خواسته‌هایشان را برآورده می‌کردم، تا آنگاه كه حق را از ايشان بستانم. به خدا سوگند كه آنچه تو به حرام از اموال مسلمانان برده‌اى، اگر به حلال به دست من مى‌رسيد، دلم نمى‌خواست براى بازماندگانم به ميراث نهم!» نامه۴۱ نهج‌البلاغه(با تلخیص) https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904

امیرمومنان علی علیه‌السلام در باب تلاش برای برقراری رفاه و آسایش و گسترش عدالت در جامعه‌ای که رهبری آن را به عهده داشته میفرماید : «مَا أصْبَحَ بِالْکوفَه أحَدَ إلّا نَاعِمَاً، إنَّ أدنَاهُم لِیَاکُلُ الْبَرَّ وَ یَجْلِسُ فی الظلّ وَ یَشرب مِن مَاء الفُرَات» (کسی را در کوفه نمی توان یافت که متنعّم نباشد و در رفاه به سر نبرد، حتی پایین ترین قشر مردم، خوراکش از نان گندم است و سرپناه و مسکن دارد که در ان آرامش می گیرد و از آب فرات می اشامد.)[بحار/ج۴۰/ص۳۲۷] https://eitaa.com/abdorrahim_1357/4904