🌐 #موضوعات جلسه ۱۸ 👇 🔻 ۵ مرحله‌ی حب ذات و مراتب حرکت بر مبنای آن 🔻 ترسیم مسیر حب ذات در حرکت از منِ مقید و محدود، بسوی منِ مطلق و نامحدود 🔻 انسان مؤمنی که خودش را با «دین و أمر الهی» یکی دید، هر جایی که می‌بیند یک أمر الهی زمین مانده و حکم الهی تعطیل شده و به دین الهی دارد ضربه میخورد، احساس میکند که ذاتش دارد آسیب می‌بیند، و برای دفاع از بقاء ذاتش به احیاء امر الهی و اقامه‌ی بالنده‌ی دین قیام میکند. وقتی که دین الهی زنده شود، آن انسان مؤمن احساس میکند که نیاز ذاتیش تأمین شده است. 🔻 انسانی مؤمنی که «مَنِ» خود را در جایی می‌بیند که پرچم اسلام برافراشته شده، هرچه در امکانات دنیوی و نیروی بدنی دارد فدا میکند تا آن ملائمِ ذاتش که «اسلام ناب» است محقق شود. این حدیث مشهور که میفرمایند «مَن اَصبَحَ وَ لَم یَهتَمَّ بِاُمورِ المُسلِمینَ فَلَیسَ بِمُسلِم»، یعنی ای مسلمان، بدان که ذاتِ تو اسلام است، و مرزهای حیات تو در هر جایی است که حیاتِ اسلام برپاست؛ امّا متاسفانه کسی که این ذات‌شناسی را ندارد و خودش را در دامنه‌ی «مَنِ الهی» نمی‌بیند و خودش را بدن می‌بیند و جغرافیای بدنی، آنگاه دیگر اهتمام به شعائر اسلامی و امور مسلمین ندارد، و شعار سرمیدهد که «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»! البته او جانش را هم فدای ایران نمیکند، چون ذاتش را بدن می‌بیند و دیگر جایی که نقص و درد برای بدن باشد حضور ندارد، و احساس جهاد و قیام و فرهنگ شهادت طلبی و سبقت مجاهدین برای عبور از میدانِ مین برای فتوحاتِ اسلام، برای این چنین انسانِ محدودی در بدن، معنا نمی‌یابد. 🔻 شرکت در راهپیمایی روز قدس، برای این است که تمرین بکنم که من این بدن نیستم، «مَنِ» گسترده تری دارم که مَنِ اسلام است. مَنِ دین است .این خودش یک مظهر است که جمعی که اینطور شرکت بکنند، هرچند دشمن ممکن است بالخصوص این حضورشخصی مرا را نبیند، اما برای خود من این تمرین هست که آفتاب و گرما و روزه را تحمل بکنم و بروم در این راهپیمایی شرکت بکنم تا نشان بدهم من فقط تن نیستم، بلکه «مَنِ» من جایی است که جای پای اسلام مطرح است. انسانی که در این صحنه ها غائب باشد، مثل این میماند که یک انسانی که مَن اش را بدنش میداند اگر غذای مطبوعی را از دست بدهد، احساس درد و اَلَم میکند، که گرسنه شده ولی غذا را استفاده نکرده ولذا احساس خسران میکند. همینطور، کسی که منِ او دین باشد، اگر در این مسائل اسلام غائب بماند احساس میکند که یک اَلَمی در وجودش وارد شده است. این اصل در همه دفاع های از نظام اسلامی سرایت دارد. 🔻 احکامِ دین، برای تأمین نیازهای ذاتی انسان و جبران نقص آنهاست. احکام واجبات و محرمات، احکامی هستند که ضرورتِ ذاتِ انسان به آن قائم است، و برای نیازِ ذاتیِ انسان ضروری اند.قوام وجود انسان به این امور ضروری است به همین دلیل خداوند برای اینها قضا قرار داده است، که جبران پذیر باشد (حتی درباره بعضی از اینها گفته شده است حتی اگر از دنیا رفت توسط فرزندانش جبران شود). احکام مستحبات و مکروهات هم، احکامی هستند که نقص موجود در آن نیازهای ضروری ذاتی را جبران میکنند. در علل الشرایع آمده است که نوافل برای جبران نقص واجب جعل شده اند. اگر انسانی این غذای ذاتش را با رعایت امور واجب و حرام تأمین نکند، ذاتش متزلزل شده است. 🔻 فیض کاشانی، در جلد هشتم کتاب محجة البیضاء بحثی پیرامون محبت و شوق دارد، که پنج مرحله از مراتب «حبّ ذات» و حرکت از «مَنِ» مقید و محدود بسوی «مَنِ» مطلق و نامحدود را ترسیم کرده است، به ترتیب: 🔻 ۱. محبت دائر مدار میزان ادراک است.کودک به میزان ادراکی که از خودش و بدنش دارد، خود را در مرتبه بدن درک میکند، و برای رفع ناملائمات بدنی از گرسنگی و تشنگی که مولِمِ بدنش هستند حرکت و گریه دارد. کودک چون ذات خودش را دوست دارد، لذافعل خودش را که از او نشأت میگیرد هم دوست دارد. بعد می‌بیند که غذا برایش محبوب است (نوع غذا برایش مهم نیست، اصل اینکه ملایم با اوست مورد محبت اوست). مادر هم برایش محبوب است، چون مادر منبع غذا و منبع رفع احتیاج است. محبتش به مادر و انس او با آغوش او، در ابتدا از جهت آن است که مادر نیاز ذاتیش را تأمین میکند (در آن دامنه‌ی درکِ کودک از ذاتش). پس کودک خودش را دوست دارد به میزانِ درکش از خودش، و هرچه را ملائمِ با اوست مورد محبت اوست.

🔻 ۲. مرتبه بالاتر محبت آنجاست که کسی را که به او احسان کرده را نیز ادراک میکند و آن شخصِ محسن (احسان کننده) را دوست دارد. در مرتبه اول هر چیزی را که با نیازهای او سازگار بود دوست داشت. در این مرتبه دوم آن موجودی را که تأمین نیازش را میکند را هم دوست دارد. لذا میبینید پدر و مادر را دوست دارد به لحاظ اینکه به او احسان میکنند و نیازش را رفع میکنند، او را نگهداری میکنند، با او انس دارند. حتی در گریه اش تَشَر نمیزنند. در گریه اش هم نازش را میکشند. انسان بزرگتر هم همینطوری است. وقتی بزرگتر شده است، هر انسانی نسبت به کسی که به او احسان میکند، علاقه پیدا میکند. لذا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) میفرماید : «اللهمّ لا تَجعَل لِفاجرٍ عَلَیَّ یَداً فَیُحبّهُ قَلبی». خدایا کاری نکن که در حاجاتم احتیاج به کفار پیدا کنم که اگر احتیاج پیدا کردم به کفار، قلبم هم به آن ها میل پیدا میکند. 🔻 ۳. مرتبه سوم، انسان نسبت به مظاهر اصلِ احسان (و هر زیبایی و جمال و کمال) محبت می یابد، چون نفسِ آن کمال را دوست دارد (که خودش هم تلبّس به آن کمال پیدا نماید). چون هر کمال را نیازِ ذاتیِ خودش می‌بیند، ولذا هر کسی که مصداق و مظهری از تحقق آن کمال باشد را هم دوست دارد. انسانِ محسن را دوست دارد، نه به خاطر اینکه به او احسان کرده است، بلکه چون اهل احسان است، هرچند به وی احسانی نکرده باشد. نفس انسان یک سری از زیبایی های فطری را دوست دارد. چون فطرت او به این کمال نیاز دارد، آن را دوست دارد. 🔻 ۴. مرتبه چهارم، انسان نه فقط احسان و کمالاتِ با صورت ظاهری، بلکه تمامِ کمالاتی را هم که پنهان و باطنی باشند را نیز دوست دارد. می‌بینید صفات جمالی را که ظاهر هم نیست، دوست دارد. تمام کمالات (در نظام اسماء حسنای الهی) به دو اسم علیم و قدیر برمیگردند، در نظام کمالات انسانی هم، مراتب علم روحی و قدرت اراده و اقتدار باطنی ریشته کمالات انسان هستند و مورد محبت انسان اند. در حالی که علم و قدرت یک صفت ظاهری نیستند و صورت محسوس ندارند و مجرّدند. 🔻 ۵. در مرتبه پنجم، انسان در وجودش محبّت ها و انس هایی را کشف میکند که علتِ محبّتش هم خفیّ و پنهان است و خودش هم علتِ محبتش را نمی‌یابد. محبتی با ریشه ای سرّی و در مراتب خفی و اخفای درونِ آدمیست. همینکه فطرتاً در برخورد با مصادیق شخصیت های قدسی و انبیاء و اولیاء الهی محبت می یابد ، بدون آنکه آشنایی قبلی با ایشان داشته باشد. این محبتی ذاتی در مراتب خفی لاحدّیِ انسان است که به ذاتِ مظهر کمالِ مطلق انس و علاقه و محبت ذاتی یافته است. محبتش به امام، محبت به ذاتِ امام است، که علامتِ مناسبتِ ذاتیِ او در ارتباطِ ذاتی با امام است. ابتدا حقیقتِ علم را ذاتاً دوست داشت، بعد که به نصب الهی مصداقِ امامِ حق را یافته، ذاتِ امام را «عینِ علم» و «عینِ حق» و «عین تمامِ کمالات» می‌یابد. هم ذاتش محبت و سنخیت با امام دارد، و هم محبتهای دیگرش بردارهای همجهتی شده اند که او را بسوی محبت ذاتیش به امام سوق میدهند، که محبتش به امام همان ظهور محبتِ فی الله و «محبت به خداست». ولذا ذاتاً اشدّ محبت و اتمّ محبت ذاتش خالص برای خداست. تمامِ قوّه و علم و کمال را در هر صحنه ای از خدا و برای خدا و ظهور کمالاتِ خدا می‌بیند. انسان ها دنبال یک سبب های خفی میگردند و آن سبب های خفی را دوست دارند. قدرتی که خفی است. احسانی است که خفی است. وقتی به آن رابطه خفیّ الهی میرسد، میبیند که مبدأ همه کمالاتِ خفی ازآنجاست و اشدّ محبتش به اوست.

🔻 پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به بچه ای گفت من را بیشتر دوست داری یا پدرت را؟ گفت شما را. گفت من را بیشتر دوست داری یا مادرت را؟ گفت شما را. گفت من را بیشتر دوست داری یا خودت را؟ گفت شما را. گفت من را بیشتر دوست داری یا خدا را؟ گفت شما را هم به خاطر اینکه رسول خدایی دوست دارم. یعنی ملاک برایش معلوم بود. پیغمبر را از پدرش بیشتر دوست دارد ، پس محبت پدر را یاد بدهیم ،اما به دلیل رابطه احسان و ولایت. که اگر دید کسی ولایت بالاتری دارد ،بتواند از آن عبور بکند. عبور بکند به این معنا نیست که آن قبلی را کنار بگذارد .یعنی بتواند به او برسد 🔻ببینید چی را دوست دارید، تا بدانید در خفایای وجودتان چه ذاتی دارید. [ذاتِ انسان هویتی «عین تعلّق» و «عین ربط» و «عین فقر» و «ذاتِ افقر به تمام کمالات» است. مشکل در تطبیق و یافتن مصداقِ کمالاتی است که به جهتِ تعلّق یافتن به آنها محبتِ ذاتیش را معطوف به آن مصادیق میکند، و آن مصداقِ غنا را که می‌بیند در علاقه‌ی ذاتیش عینِ فقر به اوست، خودش را عینِ عشق به او می‌یابد. یعنی اصل ذاتش عین فقر به آن غنایی است که میشناسد، و آن حقیقتِ غنی را بیشتر از خودش دوست دارد. چون خودش را دوست دارد، او را بیشتر از خودش دوست دارد. چون این عین فقر به اوست. و دین به انسان مصداقِ حقیقیِ آن «غنیِ مطلق و بخشنده» را معرفی می‌نماید (هُوَ الغَنِيُّ الحَميد)، که ذاتِ انسان عینِ فقرِ به اوست، و تنها با او آرامش می‌یابد، و ضروری ترین نیازِ ذاتش اوست: «يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميدُ (فاطر، ۱۵)» ] 🔻راه دعوت به دین در مردم، راه محبت به مصادیقِ فطریِ و عملیِ کمال است، تا هر انسانِ مؤمنی بقدرِ خودش تجلّیِ مصداقیِ اسماء الهی بشود. ظهوری از آن مقام خلیفة اللهِ مطلق در زمین بشود، که هر شیعه‌ی خالصی، آینه و ظهور و تابشی از شعاعِ وجودِ امام زمان و انسانِ کاملِ الهی در زمین میگردد. لذا برای هدایت مردم، باید صفات کمالی در وجودمان محقق باشد تا محبت مردم به این صفات، مردم را به این تعالیم بکشد. انبیاء الهی اینطوری بودند. حتی پیغمبر اگر یک روز خرما خورده است، بچه را آن روز منع نمیکند. طبیب اگر بخواهد طبیب روحی باشد، باید خودش اهل کمال باشد. «کونوا دعاة للناس بغیر السنتکم» یعنی بدون زبان دعوت کردن به همین معناست. 🔻 با عملکردمان باید مرزهای من مان را پیدا بکنیم که کجاست .خیمه «مَن» را کجا زدیم؟ آنجایی که خیمه «مَن» را زدیم، همه ارتباطات ما بر اساس آن دارد شکل میگیرد. اگر خیمه «مَن» را به دین زدیم، باید روابطمان تغییر کند. روابطمان نشان میدهد خیمه «مَن» کجاست، نه آنی که من فکر میکنم خیمه «مَن» آنجاست. محبت و بغض ها و عداوت های من نشان میدهد خیمه «مَن» کجاست. 🔻 اگر کسی بگوید محبت به اولیاء الهی شرک است و کفر است، این نفهم و بیشعور است. آن محبتی شرک و کفر است، که در مقابل خدا خیمه ای بزند و محبت به مستکبرین و دشمنانِ اسلام بیابد. محبت به اولیاء معصوم دین کجایش شرک است!! سبحان الله! آیا محبت اسماء الهی شرک است؟ اگر کسی به اسم الهی متوسّل بشود شرک است؟ اگر کسی بگوید یا الله، یا رحمن، یا رحیم، یا جواد، یا شافی، یا وافی، این ها شرک است؟ معلوم است وجدانِ بیدار هیچکسی این ها را شرک نمیداند. انسان مؤمنی که به تعلیم یافتن اسماءالله در وجودش برسد، مظهر اسماءالهی میشود، و وقتی مظهر اسماء شد، محبت یافتن به او، محبت به مصداق اسماء الهی است، و محبتِ اسماء الهی هم که شرک نیست. 🔻شیطان در مسیر این حب ذات، چه چیزی را قاطی میکند که ما باید مراقب باشیم؟ شیطان میخواهد خیمه من را یک جایی بزند که سراب را واقعیت نشان بدهد. شیطان کارش این است. اگر میخواهد بدی انجام بدهد، در وهم انسان آن را سرابی از زیبایی بکند بعد وسوسه به آن میکند. بد را خوب نشان می‌دهد. اما وقتی یک مرتبه از این رفت بالاتر، این انسانی که به بدی عادت کرد، شیطان دیگر برای او به دنبال این نیست که بد را برای این زیبا نشان بدهد تا این انجام بدهد. آنجا دیگر نفس اماره به سوء است. نفس انسان، قبل از مرتبه اماره به سوء، نفسِ مسوَّله است. تسویل یعنی زیبا نشان دادن. اما در نفس اماره به سوء دیگر مسوله نیست. این بد را دیگر بد نمیداند، بد را میبیند بد است و میپسندد بد را. قبلش باید تسویل میکردند برایش تا زیبا جلوه بدهند که نترسد، دور نشود. اما الان دیگر نه، در بدی بد بودن را دوست دارد. میبیند بد است، دوست دارد. چون مزاج روحش خراب شده و بد را دوست دارد. 🔸 @abedini

🌷 جلسه ۱۹ 👆 🔸 انسان‌شناسی قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی| #استادعابدینی 🔻 شنبه ۱۱ خرداد ۹۸ 🔻 ۲۶ رمضان المبارک ۱۴۴۰ 🌐 #موضوعات : 🔻 تمام حرکت انسان بر اساس #حب_ذات بسوی ملایمات (فطرت شوق به کمال)، و #دفاع_از_ذات در برابر ناملایمات (فطرت فرار از نقص) است. 🔻 تمام تلاش انبیاء و اوصیاء الهی برای شناساندن ذاتِ حقیقی انسان به تمام افراد، و دفاع از آن ذات است. دین هم آمده که بیان ذات انسان را بنماید تا بر اساس آن شناخت صحیح از ذات، حرکت صحیح با نیروی حب ذات و دفاع از ذات شکل بگیرد. 🔻 این معرفی ذات انسان است در تمام صحنه های جریان حق، از آدم تا خاتم و تا دوران ظهور، و بزرگترین گردنه‌ی این سیر عاشوراست، که هم «مَنِ الهی» و «ذات حقیقی انسان» را با تمام نور حقایق کمالیش در یک طرف نمایانده، و هم نشان می‌دهد که در دفاع از آن در برابر دشمن مقابلش چه صحنه ایست از «مَنِ موهوم» و «ذات مجازی و انانیت شیطانی» با تمام غلظت فریبش در نفوس ظلمانی. 🔸 @abedini

🌐 #موضوعات جلسه ۱۹ 👇 🔻 تمام حرکت انسان بر اساس #حب_ذات بسوی ملایمات (فطرت شوق به کمال)، و #دفاع_از_ذات در برابر ناملایمات (فطرت فرار از نقص) است. 🔻 تمام تلاش انبیاء و اوصیاء الهی برای شناساندن ذاتِ حقیقی انسان به تمام افراد، و دفاع از آن ذات است. دین هم آمده که بیان ذات انسان را بنماید تا بر اساس آن شناخت صحیح از ذات، حرکت صحیح با نیروی حب ذات و دفاع از ذات شکل بگیرد. 🔻 این معرفی ذات انسان است در تمام صحنه های جریان حق، از آدم تا خاتم و تا دوران ظهور، و بزرگترین گردنه‌ی این سیر عاشوراست، که هم «مَنِ الهی» و «ذات حقیقی انسان» را با تمام نور حقایق کمالیش در یک طرف نمایانده، و هم نشان می‌دهد که در دفاع از آن در برابر دشمن مقابلش چه صحنه ایست از «مَنِ موهوم» و «ذات مجازی و انانیت شیطانی» با تمام غلظت فریبش در نفوس ظلمانی. 🔻 منشأ تمام حرکت های انسان «حبّ ذات» است، و انسان چون «دفاع از بقاء ذاتش» را فطرتاً دوست دارد، برای خودش حق تصرّف برای بقاء ذاتش قائل است، منتها خطا در تطبیق مصداقی و شناخت ذات است، که شیطان یک «مَنِ وهمی» را مصداق ذات و منشأ تمام حرکات انسان می‌نماید، و تابع آن «خودشناسی خطا» و «شناخت غلط از ذات»، حق تصرّف برای بقاء آن «مَن وهمی» و «ذات مجازی» را القاء و ایجاد مینماید، و منشأ تمام عداوت ها و نزاع ها و جنگها میان ذوات وهمی شده، و نیز موجب شروع نبرد حق و باطل میان ذات وهمی کافرین و کذّابین (جریان باطل) با ذات حقیقی انبیاء و اولیاء و صدیقین (جریان حق) میشود. 🔻 شیطان انحراف خودش در شناخت ذات انسان بود (بجای توجه به روح انسان و مقام ولایت روحانیش، به تن انسان و جسم خاکیش توجه کرد و با جسم خودش مقایسه کرد)، و همچنین ایجاد انحرافش در انسان نیز با دروغِ القاءِ وهمیِ «ذات مجازی و موهوم» به انسان است. ذاتی را که به انسان معرفی میکند «ذات موهوم» است. القاء «من موهوم» است. مثل همان القاء و تصرفی که برای آدم (علیه السلام) ایجاد کرد که سبب هبوط شد. «فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطانُ قالَ يا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْكٍ لا يَبْلى» (طه، ۱۲۰)، شیطان به آدم وسوسه و القاء کرد که «مَنِ» تو، «تن» است، و چون این تن خلود و بقاء ندارد، و تو هم که حب بقاء ذات داری، پس باید از این درخت بخوری تا خلود و بقاء و مُلک لایبلی پیدا کنی. و دقیقاً همین القاء و تصرّف شیطان در بنی آدم ادامه دارد که آنها را در خودشناسی منحرف کند و «مَنِ موهوم» را خودِ ایشان بنماید. منتهی در جریان آدم، بیانِ ساختار سازیِ انسان بود، و توجه به تن به عنوان یک ضرورت تلقی میشد که شیطان از آن سوء استفاده کرد، و توجه به تن را به این القاء آلوده کرد که تو «تن» هستی و اینکه تن باقی نیست و «حب بقاء ذات» هم که داری پس از این شجره بخور تا باقی بمانی. 🔻 شیطان همینطور که در دشمنی با آدم عمل کرد، همینطور مقابل همه بنی آدم و انسان ها از راه «حبّ ذات» و اینکه ذاتِ انسان را چه چیزی (وهمی) نشان دهد، مراتب هبوط را محقق میکند. مراتب هبوط، مراتب سقوط در خودشناسی است، از هبوط به تن و اعتبار و ارزش‌گذاری به تعلقات بدنی (هوای نفس)، هبوط در اعتبارِ مالکیت (ثروت اعتباری)، و هبوط در اعتبار ملوکیّت (قدرت اعتباری)، که آن لایه‌های هفت گانه هبوط و خلود به هفت لایه تعلقات زمینی (ارضین سبع) را شکل میدهد. (مانند تعبیر قرآن پیرامون بلعم باعورا: «أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواه» -اعراف۱۷۶- ). 🔻 بر اساس «حبّ ذات»، دفاع از ذات شکل میگیرد، ولذا هرقدر ذاتِ انسان صحیح‌تر شناخته شود، دفاع از ذات نیز صحیح‌تر و فطری‌تری محقق میشود. و دین آمده تا این خودشناسی و شناخت ذات را برای حرکت انسان با قدرتِ «حبّ ذات» بصورت صحیح محقق نماید. [به انسان ذاتش را بشناساند که ذاتِ تو همان روحِ خلیفةُاللهی و کرامتِ الهی و شرافتِ عبودیت و تعلّقِ محض به ذاتِ غنیّ و حمیدِ خدای سبحان است. ذاتی که پاک از تمام حدود و اغیار، خالص از حدودِ خویش در حریم حبّ ذاتِ الله، و کامل تحت تصرّف و مالکیت و حکمرانیِ ذاتِ الهیست، ولذا «ذاتِ انسان» خلیفه‌ی خداست و آینه‌ی تمام نمایِ ذات با ظهورِ تمام اسماء و صفات در تمام عوالم هستی‌ست]. 🔻 انبیاء الهی آمدند این ذات را نشان بدهند که حقیقتِ «ذات انسان» چیست. جریان بعثت و غدیر برای نشان دادن «ذاتِ انسان» بود. جریان عاشورا هم برای نشان دادن مصداقیِ همین «ذات انسان» است. همه آمدند به انسان بگویند حیاتِ تو فقط در دنیا نیست، تخطئه کنند نگاه منحصر در حیاتِ دنیایی را، و نشان دهند که حیات دنیا در برابر حیاتِ اصیلِ آخرت، متاع قلیل است، و حقیقتِ انسان را در افق بیکرانه‌ اش در تمام عوالم هستی نمایان سازند، که انسان «کَون جامع» است و باید تمام مراتب هستی را داشته باشد، و محدود ماندنش به حیاتِ دنیا یک خسارت بزرگ است.

🔻 تمام معجزاتِ انبیاء الهی، برای شکستنِ توجهِ صرف به حیاتِ ظاهری و دنیاییِ انسان است؛ برای عبور از توقفِ انسان بر نظامِ ظاهر است، تا همه مردم را بکشانند به سیر در مراتبِ بالاترِ حقیقتِ وجودشان. معجزه ابراهیم خلیل (علیه السلام) سرد شدن آتش است، یک چیزی نشان میدهد که تخطئه نظام ظاهر است. مگر میشود آتش نسوزاند؟ اما خدای سبحان حجتش را اینگونه قرار میدهد. معجزه عیسی روح الله زنده شدن مرده است که نشان بدهد حقیقت انسان چه قدرتی دارد. مظهریت اسم محیی را دارد. یعنی عیسی (علیه السلام) مظهریت اسم محیی را به نحوی نشان داد، و ابراهیم (علیه السلام) نیز در احیاء پرندگان به نحوی نشان داد. یعنی «مَنِ الهیِ انسان» خلیفه الهی در ظهور اسم «مُحیئ» است و قدرت احیاء دارد. تعبیری هم که قبلا کردیم که هر چقدر قدرت احیاء باشد، دنبالش قدرت حکومت و ملوکیت و سطلنت و حق قانونگذاری می‌آید. اینها نتیجه قدرت بر احیاء است. اینکه حضرت ابراهیم (علیه السلام) در مقابل نمرود احتجاج کرد که «رَبِّيَ الَّذي يُحيي وَ يُميت»، یعنی تنها آن حقیقتی که حیات و ممات در اختیار اوست، او قانونگذار است. حق حاکمیت تشریعی بر حیات و ممات و قانونگذاری تشریعی بر حیاتِ انسانی ، تنها برای خدا و رسولان و اولیاء منصوب اوست، که در تکوینِ هستی حیات و ممات بدست اوست. ولذا انبیاء به اذن الله محیی و ممیت بودند، ظهور قدرت تکوینی الهی بر حیات و ممات بودند، و باذن الله قانونگذار بودند. پس تمام حیثیت انبیاء الهی، برای نشان دادن «مَنِ الهی» بوده است. 🔻 هر قطعه از جریانِ حق، برای معرفیِ «ذاتِ انسان» در این مسیر است. نقطه ثقلِ حرکتِ انبیاء و اوصیاء الهی در شناساندن ذات و أنا و مَن در انسان است، که بگویند همه‌ی شرافتِ انسان به کشف کردنِ آن هویتِ تعلّقی و یافتنِ آن ذاتِ عین فقرش به خداست، و نیازش به خدا هم در تمامِ وجوه و اسماء الهیست، ارتباطش با خدا به تمامِ مراتبِ تمامِ اسماءالله است. 🔻 نقش انبیاء در تبیین «ذات انسان» یک نقش حساس و اساسی است، که معرفیِ حقیقتِ این ذات است، تا تمام عواطف و احساساتش، دوستی و ها محبت هایش، دشمنی ها و بغض هایش همه بر این اساس شکل بگیرد. از طرفی «حبّ ذات» موجب حرکت با «فطرتِ شوق به کمال» و «محبت به خوبی‌ها» است، و از طرفی «دفاع از ذات» نیز موجب حرکت با «فطرتِ فرار از نقص» و «نفرت از بدی‌ها» است، که انسان اگر ذاتش را شناخت، دفاع میکند از هر چیزی که میخواهد به او آسیب بزند. یعنی بغض نسبت به ناملایمات ذات و هر چیزی که مانع بر سر راهش است. پس جنگ ها در نظام الهی بر اساس مقابله با آن چیزی است که در مقابل این «ذاتِ حقیقی» و «خود عالی» و «مَنِ الهی» قرار میگیرد. «مَنِ عالی» آن انسانی بود که از دنیا تا آخرت کشیده شده بود، و «مَنِ سافل» آن انسان رها شده در دنیا بود. 🔻 «ذات حقیقیِ انسان» همان حقیقتی که از ابتدای این بحث «انسان شناسی قرآنی» تا الان ترسیم کرده ایم؛ «ذات انسان» آن حقیقتی است که «نَفَختُ فيهِ مِن رُوحی» است. آن حقیقتی است که خلیفة الله است. آن حقیقتی است که «في أَحسَنِ تَقويم» خلق شده است .آن حقیقتی است که سجده ملائکه بر او واقع شده است. اگر این حقیقت آشکار بشود، عظیم ترین تعریفی که از انسان میشود، شکل میگیرد. تعریف عظیمِ «ذاتِ انسان»، «ذاتِ عین ربط به خداست». در عین همه عظمتی که خلیفة الله دارد، علم به اسماء دارد ، نفخت فیه من روحی دارد، عین ربط است. همه شرافتش به عین ربط بودنش است. منتها عین ربط بودنی است که محض فقر است. همه موجودات فقرشان هم فی الجمله است، نه اینکه فقرشان ذاتی نیست. یعنی نیازشان به خدا به لحاظ برخی از اسماء الهی است. ولی انسان نیازش به خدا به لحاظ تمامِ اسماء الهی و اسم اعظم است. و چون نیازش به خدا به لحاظ همه اسماء الهی است، همه هستی میشود ظهور انسان. انبیاء آمدند این را به انسان بشناسانند که خودت را ارزان نفروش. 🔻 در روایت دارد که بهشت ثمن بدن های شماست (اِنَّ أَبدانَکُم لَیسَ لَها ثَمَنٌ اِلّا الجَنَّةَ، فَلا تَبیعوها بِغَیرِها)، بدن نازله‌ی روح است. اما میگوید بهشت تازه ثمن بدن های شماست. خودتان را ارزان نفروشید. یعنی ثمن حقیقتِ روح انسان که بدن نازله اش است، فوق بهشت است. بهشت هم یک مرتبه از هستی است که در مقابل انسان ساجد است، یعنی در خدمت انسان است. لذا در بهشت «لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فيها» است، در خدمتِ انسان است. اکنون فاصله این انسان با انسان اومانیسم معلوم میشود. انسانی که حداکثرش سروری بر یک سری موجودات مادی است، آن هم نه سروری به تسخیر، بلکه سروری به قدرت زور. اما این تعریف قرآنی از «ذاتِ انسان» سَروَری بر همه هستی و همه ما سوی الله است. بهشت که زیباترین و بهترین مراتب عالم است، ثمنِ این بدن اوست.

🔻 گردنه اصلی این معرفیِ «ذاتِ انسان»، جریان عاشورا است. جریان عاشورا را از این منظر ببینید. برای این شناسایی «ذاتِ انسان» در عاشورا، باید هر دو طرف نبرد در جبهه حق و جبهه باطل خوب معلوم بشوند. هر چیزی اگر میخواهد شناخته بشود، شناختنش به دو چیز است، یکی اینکه این چه هست، یکی اینکه چه نیست. در شناساندن ذاتِ انسان هم کامل ترین شناختن آن است که هم بگویی ذاتِ حقیقیِ انسان چه چیزی هست (با شناخت جبهه حق در عاشورا) و هم اینکه چه چیزهایی نیست (با شناخت جبهه باطل در عاشورا). جریان عاشورا شناساندن نیست های انسان و هست های انسان در اوجش است. جریان عاشورا به شکل مصداقی و مفهومی همه مرزهای بدی و خوبی را آشکار کرد. لذا دشمن امام حسین (علیه السلام) هم در جریان عاشورا بالاترین بدی های ممکن را به ظهور رساند. 🔻 دیپلماسیِ عاشورا، دیپلماسیِ وجدان و فطرت است. ذاتِ امام (علیه السلام)، فطرت مطلقِ انسان است که ظهور نموده است، و تمامِ اولاد و اصحابِ امام (علیهم السلام) هم ظهوراتی از این حقیقتِ فطرت هستند و هرکدامشان به طریقی موجب بیداری وجدان ها و قیامِ فطرت های بیدار میشود. مثلاً جریانِ حضرت علی اصغر (علیه السلام) خودش فطرت معصومانه ایست که فطرت و وجدانِ تمام انسان ها را تحت تأثیر قرار میدهد، در جهانی که کودک کُشی آنهم با بدترین حالتش رسواترین شقاوتِ ظالمین است، حمایت از نوزاد شهیدِ عاشورا در مراسم شیرخوارگان حسینی یک نهضت بیداری برای تمام زنان و مادران و کودکان و جوانها و پیران است، هر کسی که ذره ای به وجدانش رجوع کند، محکوم میکند آن فرهنگِ ظلمانی را که موجب کشتن این فطرت معصومانه‌ی طفل عاشوراست. با این نگاه دیپلماسیِ فطرت، هر کدام از افرادی که در جریان کربلا هستند، یک نقشی دارند در بیداری فطرت های انسانی. هر کدام این ها نقش ویژه ای در جریان ظهور دارند و نقش ویژه ای در نگاه جهانی و جذب وجدان های جهانی دارند. نقش امام حسین (علیه السلام) در حرکت آفرینی و شورآفرینی و هدایتگری بی نظیر است. به همین دلیل میفرمایند آن هایی که بواسطه امام حسین (علیه السلام) نجات پیدا میکنند اکثری هستند. ماجرای اسارت و اربعین هم، مکمل نقش عاشورا است. اربعین در بیدارگری در آخر الزمان یکی از نقش های اساسی را دارد (که در جلسات بعد به تفصیل پیرامون اثر جهانی اربعین صحبت خواهد شد). 🔻 اینکه در روایت صفوان جمّآل از امام صادق (علیه السلام) نقل میکند که خدای سبحان با تمامِ فرشتگانش هر شب جمعه زائر سید الشهداست و تمام انبیاء و اوصیاء الهی از آدم تا خاتم (علیهم السلام) هر شب جمعه به زیارت سیدالشهداء (علیه السلام) می‌آیند، این بیانِ یک حقیقتِ وجودی است، یک زیارت در نظام تکوین و بیانِ قوس نزول و صعود در ارتباط با باطن عالم از طریق ظهورِ وجودیِ سیدالشهداست. بیان این است که همه انبیاء و همه اوصیاء نقشی در جریان امام حسین (علیه السلام) داشتند که به زیارت او می آیند. این روایات بیان یک حقیقت تکوینی است که تمام کارهای آن ها مقدمه عاشورا بوده است و جریان عاشورا تحقق همه اهداف آن ها بوده است. لذا عاشورا فصل اخیر آن ها میشود. لذا همه آن ها به عاشورا مشتاقند. شأن او هستند. زیارت یعنی این شأنیت را محقق کردن و نشان دادن. این روایت برای حرکت ماست. بیان میکند که نگاه کن! تمام جریان انبیاء در راستای تحقق عاشوراست و همه شئون او هستند. هر کدام شأنی از او را بارز کردند . این زیارت، یک زیارت واقعی است. در نظام خدای سبحان اعتبار معنا ندارد. اینگونه نیست که این ها بیایند زیارت اعتباری کنند. مگر اینکه زیارت شأنی باشد که این شأن بودن میشود واقعیت. به ما نشان میدهد که انبیاء را اینطور بشناس. حرکت انبیاء را در این راستا ببین. امام حسین را اینگونه ببین. اینها بیانِ سیر کمال و حرکت بر اساس «حبّ ذات» بسوی باطنِ عالم است، که ارواحِ مؤمنین هم این سیر را باید طی کنند و با سفینةالحسین (علیه السلام) سریعترین سیر را بکنند در قوس صعود و کمال بسوی ظهور اسم الباطن در ظهور امام زمان (علیه السلام). این «ذات شناسی» در جریان انبیاء و اوصیا بصورت مطلق و تامّش یکباره در عاشورا محقق شده است، ولذا کادرسازی برای ظهور در نهضت عاشورا محقق شده است، و ظهور نتیجه و ثمره‌ی عاشوراست (همانطور که عاشورا نتیجه‌ی حرکت تمام انبیاء و اوصیاست). 🔻 کربلا بلندترین صدا برای بیداری بشریت، و رساترین رسانه برای شناخت ذاتِ انسان بوده است، که هم ذاتِ صالحین و خوبان را برای شناخت «مَنِ حقیقی» با بالاترین ظرفیتِ سعادت نشان داده است، و هم ذاتِ فاسقین و بدان را برای شناخت «مَنِ وهمی» با بالاترین ظرفیتِ شقاوت نشان داده است، یزیدیانی که بالاترین بانگ فطرت را شنیدند و دیدند امّا بیدار نشدند و کَکِ آنها هم نگزید از آنهمه شرارت و شقاوتشان در عاشورا.

🔻 راه ورود به آخرت از جریان عاشورا است. یعنی اگر کسی میخواهد به باطن عالم راه برایش گشوده بشود، باطنی ترین و نزدیکترین راه به باطن عالم در جریان عاشورا محقق شده است . مرحوم آیت الله سید علی آقا قاضی فرموده بودند که در دو موقع راه به باطن عالم و مکاشفات باز میشود، یکی در موقع قرائت قرآن است و یکی در مجالس امام حسین (علیه السلام) و ذکر امام حسین (علیه السلام) است. آن حبل ممدود متصل و کتاب خداست، این هم حبل ممدود متصل امام است که در عاشورا کاملا ظهور پیدا کرده است، و این دوتا با هم یک حقیقت واحده را تشکیل میدهند و جدایی ناپذیرند. لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض. [ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله) : «أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي قَدْ تَرَكْتُ فِيكُمْ حَبْلَيْنِ إِنْ أَخَذْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا مِنْ بَعْدِي أَحَدِهِمَا أَكْبَرُ مِنَ الْآخَرِ كِتَابُ اللَّهِ حَبَلٌ مَمْدُودٌ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ وَ عِتْرَتِي أَهْلُ بَيْتِي أَلَا وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ.» (الخصال، ج۱، ص۶۵) ] 🔻 بکاء از آدم تا خاتم برای سید الشهداء برای چه بود؟ این بیان همان خطر سیر است مثل زیارت، که مشتاق به ولیّ‌شان بودند. این بکاء اشتیاق به ولیّ‌شان است. مثل زیارت. و هر کدام از اینها شباهت بیشتری داشتند، تاثیرگذاری بیشتری در این جریان دارند. این هم از عجایب است، مثل حضرت زکریا که نتیجه بکائش بر سیدالشهدا شد اعطاء یحیی به ایشان (سلام الله علیهما)، و یحیی (سلام الله علیه) شباهتش (در حیات و شهادت و انتقام خدا از قاتلینش) خیلی زیاد است با جریان امام حسین (علیه السلام). 🔸 @abedini

🔸

🌷 جلسه ۲۰ 👆 🔸 انسان‌شناسی قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی| #استادعابدینی 🔻 دوشنبه ۱۳ خرداد ۹۸ 🔻 ۲۸ رمضان المبارک ۱۴۴۰ 🌐 #موضوعات : 🔻 بهترین شناخت «ذاتِ انسان» و سریعترین تغییر ملکاتِ وجودی انسان بسوی ذاتِ حقیقیش در جریان اربعین و عاشوراست. 🔻جریانِ اربعین امتداد عاشورا و اجابت «هل مِن ناصرٍ ینصرنی» امام حسین (علیه السلام) است، که دارد تمدنی‌ترین زیرساخت‌های تمدن اسلامی برای ظهور امام عصر (ارواحنا فداه) را ایجاد میکند، و تمامِ اعتبارات و عادات باطل تمدن‌های وهمی بشری را بی‌رنگ می‌نماید. 🔻 همه ارزش‌های اعتباری، از پول و مقام و شهرت و قدرت و نژاد و مرزهای اعتباری همه در فرهنگِ زنده و مهاجمِ اربعین رنگ می‌بازند و همه خرجِ محبتِ ولاییِ اهلِ ایمان باهم در مدار محبت امام (علیه السلام) می‌شوند. 🔸 @abedini

🌐 #موضوعات جلسه ۲۰ : 🔻 بهترین شناخت «ذاتِ انسان» و سریعترین تغییر ملکاتِ وجودی انسان بسوی ذاتِ حقیقیش در جریان اربعین و عاشوراست. 🔻جریانِ اربعین امتداد عاشورا و اجابت «هل مِن ناصرٍ ینصرنی» امام حسین (علیه السلام) است، که دارد تمدنی‌ترین زیرساخت‌های تمدن اسلامی برای ظهور امام عصر (ارواحنا فداه) را ایجاد میکند، و تمامِ اعتبارات و عادات باطل تمدن‌های وهمی بشری را بی‌رنگ می‌نماید. 🔻 همه ارزش‌های اعتباری، از پول و مقام و شهرت و قدرت و نژاد و مرزهای اعتباری همه در فرهنگِ زنده و مهاجمِ اربعین رنگ می‌بازند و همه خرجِ محبتِ ولاییِ اهلِ ایمان باهم در مدار محبت امام (علیه السلام) می‌شوند. 🔻 جریان کربلا و عاشورا به عنوان مظهر «توسعه من» بسوی «مَنِ الهی» است. در نتیجه دفاع از دین به منزله دفاع فطری از «مَنِ حقیقی» معرفی میشود. تمام محبت ها و بغض ها در نهضت امام حسین (علیه السلام) بر اساس نظام دین است. نظام دین هم یعنی نظام ربط به خدا. نظام امر و نهی الهی. لذا بیان حضرت این است که احیاء دین الهی را مقصد اصلی خود معرفی میکند. 🔻 جریان عاشورا صدای بلند برای بیداری و شناخت حقیقت انسان و حب ذات است. تا نشان بدهد ذات انسان چیست که آن ذات همان عین تعلق به خدا و عین ربط به خداست. در عاشورا این کاملا خودش را آشکار میکند. لذا ببینید سراسر عاشورا در عین اینکه حماسه است، سرشار از دعاست. 🔻 عاشورا سرارش از ابتدا تا انتها راز و نیاز و دعا و مناجاتِ با خداست، در یک حرکتِ کاروانی و جمعی، و دشمن نیز شروع انحرافش در ضایع کردنِ ارتباط با خداست. جریان حق کاروان کربلا در عاشورا نهضت تبعیت از حق و یک بیداریِ جمعی برای رابطه با خدا و اقامه‌ی صلاة است، آنطور که قرآن میفرماید: «الَّذينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ (حج، ۴۱) » و جریان باطل تبعیت از شهوات و ضایع کردن رابطه با خدا را دارند. أضاعوا الصلاة دارند، نه أقاموا الصلاة. آنطور که قرآن میفرماید: «فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا (مریم، ۵۹)». 🔻 عاشورا جریانی است که محض حق در مقابل محض باطل آشکار شد. لذا از آنجا به بعد جریان حق پرچم و تابلو دارد، یعنی جریان عاشورا بنایی را آغاز کرد، که تمام بناهای حق از این به بعد روی این بنا ساخته شده است. تمام کمالات بعدی روی این بنا ایجاد میشود. لذا مهم ترین بنایی که بعد از این اقامه خواهد شد بنای ظهور است که روی این پایه ساخته خواهد شد. 🔻 دشمن میخواست امام حسین (علیه السلام) را از بین ببرد تا فکرش از بین برود. ولی جریان اربعین فکر امام حسین (علیه اسلام) را احیاء کرد. به فرمایش مقام معظم رهبری، در فکر و فرهنگ عاشورا سه کار شد (که عین این سه کار در جریانِ اربعین میخواهد امتداد بیابد) : ۱. رابطه مؤمنین با همدیگر مستحکم تر می‌شود. ۲. مرزبندیِ مؤمنین با دشمنان مشخص‌تر می‌شود. ۳. اوجِ تبعیت از امام (علیه السلام) محقق می‌شود. 🔻 جاذبه‌ی جریان امامت در اربعین خود را نشان داده است که شعار «حبّ الحسین یجمعنا» آن را ظاهر نموده است. در نظامِ امام محورِ اربعین، مرزبندی های اعتباری محو گشته، و مرزهای حقیقیِ ظهور می‌یابند. 🔻 ظرفیت کنگره‌ی عظیمِ اربعین مثل خود جریان عاشورا هنوز خوب شناخته نشده است. آنچه اربعین را جدی احیا کرد، انقلاب اسلامی بود. انقلاب اسلامی ظرفیت عظیمی است که نقطه عطفی در رابطه بین عاشورا و ظهور هست. انقلاب اسلامی بر اساس عاشورا و بستر سازی برای ظهور شکل گرفته است. هرچقدر فشار بیشتر میشود، نیروهای جبهه مقاومت متحدتر میشوند. هر چیزی که با عاشورا نسبت پیدا کرد ، پیروزی و بقا پیدا کرد. انقلاب اسلامی با عاشورا نسبت پیدا کرد (در ۱۵ خرداد ۴۲)، لذا پیروزی و بقا پیدا کرد. تا وقتی این نسبت باقی باشد، بقائش حتمی است. جریان عراق با دفاع از حرم کربلا و حریم اهل البیت (علیهم السلام) نسبت پیدا کرد، پیروزی محقق شد. جریان سوریه با دفاع از حرم زینب کبری (سلام الله علیها) منتسب شد، پیروز شد. جریان فتنه ۸۸ وقتی به عاشورا مرتبط شد (در ۹ دی ۸۸)، حل شد. این جریان یک جریان ساده نیست. هر چیزی که گره بخورد به عاشورا واقعا، پیروزی و بقا پیدا میکند.

🔻 اربعین را میتوان اعتکاف در حرکت نامید. یک اعتکاف است بر مقام ولایت منتها در حرکت است. میتوان آن را آیین در حرکت، یا دین در حرکت، یا یک عبادت در حرکت نامید. میتوان سنت در حرکت یا تمدن در حرکت نامید. یک تمدنی است که در یک حرکت شکل میگیرد، یعنی تمدنی شکل میگیرد که اساس این تمدن، روابط بین افراد داخل آن و بیرون از خودشان است. روابطی است که در آن یک حاکمیت و نگاه تشکیلاتی حاکمیتی، قوانین و ساختار و ... دیده میشود. در جریان اربعین یک ساختار سازی بر اساس نظام «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى» میشود. در جریان اربعین روابط شکل میگیرد. هم از درون، هم نسبت به بیرون. 🔻 جریان اربعین یک جریان کاملا تبلیغی است. خود جریان اربعین یک رسانه است. خود جریان اربعین یک دین محقق عینی است. یعنی اگر میخواهید برای کسی برهان به نفع دین اقامه کنید، اگر برهان عینی و مصداقی و محسوس میخواهید اقامه کنید، او را به اربعین ببرید. پارسال (سال ۹۷) عده ای را از بعضی از کشورهای اروپایی آورده بودند، مسیحی بودند، در بین آنها از انواع رشته ها بودند، موسیقی‌دان، کارگردان سینما، کشیش مسیحی، و ... . ما با آنها در یکی از موکب ها دیدار کردیم، هرکدام از زاویه ای این جریان را زیبا تحلیل میکردند. مثلا آن کارگردان از اهالی سینما در بین آنها میگفت هر صحنه اش قابل تبدیل به فیلم بود. هر زاویه اش و هر جهتش قابل تبدیل به یک فیلم هنری کامل بود. صدها فیلم از صدها زاویه آن هم کاملا حماسی، پر جاذبه. میگفت همه اش القای معنا در قالب صورت بود. معانی در قالب صورت بهترین تجلیات را پیدا کرده بودند. 🔻 اربعین یک فرهنگ مهاجم است. یک فرهنگ مهاجم است، در عصری که فرهنگ ها مرده اند و به خاموشی رفته اند و رو به زوالند. اربعین یک فرهنگ مهاجم است. یعنی فرهنگی که به سرعت اطراف خودش را از سنخ خودش میکند. به فرهنگ مرده و فرهنگ ساکن تهاجم میکند. حتی این فرهنگ ساکن ممکن است اعتقاداتی باشد که ما در نگاه اولی از دین داشتیم. به این هم تهاجم میکند. یعنی به آن خاموشی، آن بی حالی، آن مفهومی بودن نیز تهاجم میکند. یعنی نه فقط به فرهنگ غرب به عنوان یک فرهنگ مادی گرا دارد حمله میکند، بلکه به فرهنگ مفهومی هم که فرهنگ اسلامی ولی مفهومی است، آن را هم تصحیح میکند و از سنخ خودش میکند .تعیبر مهاجم، به خاطر این است که دارد بقیه را از سنخ خودش میکند. یک فرهنگ زنده است. فرهنگ زنده اطراف خودش را از سنخ خودش میکند .به اموات کنار خودش القای حیات میکند. همه فرهنگ ها در قبال این فرهنگ میشوند فرهنگ مرده. اینقدر این فرهنگ حیاتش عالی است. اینقدر به روز است. 🔻 در کنگره حج هر کسی با خرج خودش می آید، اما در اربعین همه خرج ها با هم قاطی میشود. یعنی مهاجرین و انصار از هم پذیرایی میکنند. مهاجرین (زائرین) با آمدنشان لبیک میگویند، و انصار (موکب داران) پذیرایی میکنند . چقدر زیباست. هر چقدر تحت فشار گذاشتند، انفجار ایجاد کردند، داعش تهدید میکرد ،ولی این پررنگ تر شد. چون اساس اربعین با فداکاری است. اساس اربعین با دادن خون است. اساس اربعین جواب به «هل من ناصر ینصرنی» است. لذا دیدند جریان اربعین با خون ریزی خاموش نمیشود، پررنگ تر میشود. 🔻 جریان اربعین، شکستن فرهنگ عادت هاست. مثل ماه رمضان که فرهنگ عادت های یازده ماهه را میشکند، اربعین هم شدّت شکستن است . حرکت در یک مملکت غریب، دور شدن از مانوسات و مالوفات و کارها، همه سختی دارد، باید کارهایش را کنار بگذارد تا چند روز آنجا برود. 🔻 اربعین بی رنگ شدن همه رنگ هاست. پول دار و غیر پول دارد باید راه بروند اگر میخواهند بروند. یک مسیر است. غذاها یک جور است. اینطور نیست که به پول دار بهتر بدهند. پول آنجا ارزشی ندارد. وسط راه هر کسی هر غذایی گیرش می آید میخورد. چه پول دار باشد و چه غیر پول دار. رنگ ارزش های اعتباری شکست میخورد. این تجربه بی نظیر است. پول نماد فرهنگ امروزی است و در همه انسان ها رسوخ کرده است، حتی در دین دارها که پول ملاک است، آن جا یک دفعه پول بی ارزش میشود. کسی که برای اولین بار آنجا میرود حتی اگر نگاه دینی نداشته باشد، چه میبینید؟ ایثار، گذشت، فداکاری، بی نامی، بی تشخصی، پذیرایی، خدمت ،محبت، شوق، سیاه، سفید، پول دار، بی پول، بچه، بزرگ، زن، مرد، همه میگویند امام ،همه از محبت امام حرف میزنند. این وحدتی که در آنجا ایجاد میشود حول امام حسین (علیه السلام) است. ایجاد جریان «توحید ولایی» در جریان اربعین است. همه چیز با یک مغناطیس محک میخورد که آن مغناطیس «محبت امام» است.

🔻 جریان اربعین جزء اصلی ترین عناصر ظهور است، بلکه الان میتوانیم بگوییم «اربعین آغاز ظهور است» و این عنایتی که ایجاد شده است عنایت کمی نیست. دو کشور ایران و عراق سالیانی با هم جنگیدند، کشته هایی که از این دوتا ایجاد شد، در نظام جامعه شناسی بالاترین کینه ها اقلا باید در سالیان طولانی بین این دو قوم باشد .بالاخره از دو طرف فرزندان عزیزی فدا شده اند شدند، آنور هم در هر صورت عده زیادی شان کشته شدند. اما ناگهان محبتی ایجاد میشود که این دو ملّت پیوند خورده ترین ملت ها با هم میشوند. این خیلی عجیب است. پیوندی که ایجاد شده است جزء شدیدترین پیوند هایی است که ایجاد شده است. این ها را ساده نگیریم. این ها را اتفاق نبینیم. بلکه یک نقشه الهی ببینیم که هرچقدر دشمن شدت ایجاد کرد، نقشه کشید، همان نقشه ها تبدیل شد به مطرح شدن حقیقت دینِ زنده‌ای که نجات دهنده آخر الزمان است. 🔻 تمام مکر و تدبیر دشمن در تهدید جریانِ حق، تبدیل می‌شود به فرصتِ ظهور جریانِ حق و پر رنگ شدنِ مقاومتِ مؤمنین مقابل دشمن. اگر کسی جریان را خارج از اراده الهی نبیند، تدابیر و مکر دشمنان را برگشت کرده به خودشان میبیند. و الله خیر الماکرین. دخالت آمریکا در عراق را که بالاخره منجر به از بین رفتن صدام شد، تبدیل شد به فرصتی برای تحقق جامعه ایمانی و پررنگ شدن جریان دینی در عراق. اگر عراق دست صدام بود به هیچ وجه نمیگذاشت جریان اربعین اینقدر رشد بکند. جریان قدرت یافتن فرهنگ مقاومت در سوریه همینطور است، جریان حزب الله لبنان در مقابله با اسرائیل همینطور است، جریان حوثی های یمن در مقابل با عربستان همینطور است. 🔻 هر موقع انبیاء می آمدند، معارضه های میان مردم، از حالت های قبلی در جنگهای بخاطر ارزشهای «مَنِ نازل و موهوم»، تبدیل میشد به حالتی متعالی در نبرد بخاطر ارزشهای «مَنِ عالی و حقیقی»، یعنی نبرد بین حق و باطل. هر گاه دیدید جنگ بر اساس «مَنِ عالی» است، یعنی اینجا تعالی ایجاد شده است. هرچند جنگ است، اما اینجا تعالی ایجاد شده است. الان جنگ یمن بخاطر حفظ «مَنِ عالی» است. یعنی مردم دارند برای دفاع از ایمانشان میجنگند. شعارهایشان را ببینید. پنج شعاری که دارند چیست؟ مرگ هایی که میگویند، شعارهای اینها بر اساس استکبار ستیزی، بر اساس صهیونیسم ستیزی، اساس نگاهشان بر احیاء دین است. این نشان میدهد جنگ بر اساس «مَنِ عالی» است. اگر جنگ بر اساس «مَنِ عالی» شد، این خیلی رشد است. مثل اینکه نبی ای آمده است و قیامی به پا کرده است. این بروزهای «مَنِ عالی» در ملّت‌های منطقه، همه منشعب از بروز «مَنِ عالی» در «انقلاب اسلامی» است. 🔻 اربعین رزمایشی است برای ظهور. اربعین تجربه‌ی ایمان و چشیدنِ دین و زندگی در حرکت است، که هر کسی اربعین را همراه با هیجانات و جاذبه ها و لذّت مهاجرت و ایثار و ایمان می‌چشد. در اربعین «توحید ولایی» دارد محقق میشود که تمامِ اعمال، نه بریده از هم، و نه صرفا در ارتباط با همدیگر، که تمامِ اعمال میشوند متن ارتباط با امام و ملاقاتِ با روحِ اعمال در لقاء امام. (مثلا بعنوان نمونه در بیانِ حقیقتِ یکی از اعمالِ دینی، امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَام ، «تمامیّت عملِ حج در ارتباط و لقاء امام است»). 🔻 نقشه دشمن در مقابله با اربعین، این است که : اولاً در آن مرز بدی ها و دشمنی در برابر دشمن اصلیِ بیرونی (آمریکا و اسرائیل) کم رنگ شود، که این کم رنگ شدنِ مرز بدی ها موجب کم رنگ شدنِ ارزش‌ها و کم رنگ شدنِ دفاعِ از ارزشها میشود. و ثانیاً دشمن بدنبال آن است که محبت اهل ایمان نسبت به همدیگر را مختل کند و اختلاف میان مؤمنین بیاندازد. وقتی که مؤمنین جریانِ دشمن اصلی را نشناسند، مرز دشمن خود را جابجا میکنند، و در میان مؤمنین دنبال مرزهای دشمنی میگردند. اما اگر دشمنِ اصلی (شیطانِ بزرگ) را بشناسیم، در مقابله با او وحدت در اهل ایمان ایجاد میشود. 🔻 اربعین از ظرفیت های بلوغ بشریت برای همین دشمن شناسی است. اربعین از ظرفیت های بلوغ بشریت برای دوران آخر الزمان است. یعنی سعه امام و ظهور امام در بین مردم. امام زمان (ارواحنا فداه) عمده تأثیر و تصرفش در نفوس، تصرّف و تأثیرش در عقولِ مردم است، که امروز با ظرفیت اربعین دارند این تصرّف در عقول را ایجاد مینمایند.

🔻 روح جمعی و حرکت کاروانی در اربعین تشدید میشود . روح جمعی، آن هم روح جمعی که دائر مدار یک حقیقت «مَنِ عالی» است. آن وحدت «مَنِ عالی». این روح جمعی و حرکت کاروانی از عظیم ترین حرکت هاست. جریان اربعین یک شدت روح جمعی است نه روح جمعی ساده. روح جمعی ساده این است که انسان هایی در کنار هم با یک هدف زندگی بکنند. اما اینجا شدت روح جمعی است. یعنی روح جمعی در کنار ایثار، گذشت ،فداکاری، مهربانی، محبت، شوق، همه این ها آن هم مرتبط با یک واحدی که امام است. این روح جمعی و حرکت کاروانی عظیم ترین کاتالیزوری است که ارتباط و ارتقای ظهور را سرعت میدهد. 🔸 @abedini

متن جلسات انسان شناسی قرآنی👆 #استادعابدینی #نظام_اندیشه_اسلامی 🔸متن کامل کل جلسات انسان شناسی قرآنی در ماه رمضان المبارک ۱۴۴۰، در یک پوشه zip شده 💠 بصورت فایل Pdf و Word از #جلسه_۱ دوشنبه ۱۶ اردیبهشت۹۸ تا #جلسه_۲۰ دوشنبه ۱۳ خرداد۹۸ 🌐 بازنشر از کانال مربوطه نهاد رهبری در دانشگاه ها، در پیام‌رسان بله 🔻آدرس کانال: ble.im/join/Yzc5ZTgzOT 🔸 #اطلاعیه دفتر نهاد رهبری: فایل متنی جلسات صرفا جهت تأمل و استفاده بهتر بزرگواران تنظیم شده لطفا به جهت نهایی نبودن متن از انتشار آن پرهیز شود. 🔸 @abedini

🌷 جلسه ۲۱ 👆 🔸 انسان‌شناسی قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی| #استادعابدینی 🔻 یکشنبه ۱۹ خرداد ۹۸ 🔻 ۵ شوال ۱۴۴۰ 🌐 #موضوعات : 🔻 جریان اربعین یک زیست واقعی و حضوری در تسخیر قلوب انسانهاست، در مقابل زیست مجازی بشر در شبکه های مجازی. 🔻 جریان اربعین صدور انقلاب اسلامی است و فرهنگی زنده و مهاجم است که تقاضای جهانی شدن در مردم را اجابت میکند. 🔸 @abedini

eitaa.com/abedini/586 🌐 #موضوعات جلسه ۲۱ : 🔻 جریان اربعین یک زیست واقعی و حضوری در تسخیر قلوب انسانهاست، در مقابل زیست مجازی بشر در شبکه های مجازی. 🔻 جریان اربعین صدور انقلاب اسلامی است و فرهنگی زنده و مهاجم است که تقاضای جهانی شدن در مردم را اجابت میکند. 🔻 در اربعین، دیگر نه اقتصاد دولتی و نه اقتصاد منفعت طلبانه رنگی ندارند، بلکه بر اساس اقتصاد ایمانی «تعاونوا علی البرّ و التقوی» زیرساخت‌های اقتصادیِ «تمدن نوین اسلامی» برای دوران ظهور دارد شکل می‌گیرد. ساختارسازی های اربعین را باید از حالت موقتی بصورتی مستمر به یک ساختار مستقر تبدیل نمود، تا یک ساختار اعتقادیِ مصداقی بر اساس «ارتباط با امام» و «توحید ولایی» محقق شود. 🔻 دشمن می‌خواست جریان اربعین تبدیل شود به یک منسک فردی و عبادیِ صرف (بدون جهات سیاسی مقابل مستکبرین و برائت از دشمنانِ امروزینِ نظام امامت). همانطور که نگذاشتند جریان عظیم حج با آن قدرت عظیمش در نگاه عبادی سیاسیِ امام خمینی تبدیل شود به برائت از مشرکین و مقاومت مقابل مستکبرین (مانند ابداع روز قدس)، ولذا حج را یک منسک عبادی بی‌خطر برای دشمنانِ اسلام تبدیل کردند. اما در جریان اربعین هرچه از کشتار و راه انداختن داعش و معارضه با شیعیان انجام دادند، کارشان برعلیه خودشان، موجب زنده‌تر شدن اربعین و مقاومت سیاسی آن با حس مدافعان حرم، مقابل یزیدیان زمان شد. 🔻 دشمن حتما یک جنگ احزاب برای مقابله با فرهنگ زنده‌ی مهاجمِ اربعین دارد، و برای مقابله با دشمن، باید حالت نبرد حق و باطل بودن در اربعین پر رنگ شود. هم با دوست شناسیِ صحيح از محبان اربعین با هرمذهبی (رحماء بینهم)، و هم دشمن شناسیِ صحیح از مبغضانِ اربعین در هر لباسی (اشداء علی الکفار)، مرزبندی های اربعین در برابر احزاب دشمن قوی‌تر شود. 🔻جاذبه‌ی امام زمان (علیه السلام) و ظهور و اربعین، در جاذبه‌ی ظلم ستیزی و استکبار ستیزی است، که زمین را در دوره آخرالزمانی که از ظلم پرشده است، از ظلم پاکش کرده و پر از قسط و عدل مینمایند ( يَمْلَأُ اَلْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً بَعدَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً ). دارند نقشه الهی را پیاده می‌کنند برای تطهیر زمین از ظلم و جور و فساد. با حرکتی سیل آسا و طوفانی در اربعین نیروهای مقاومت و رسیدن به موعد ظهور را هدایت می‌کنند. 🔻 امام زمانِ ما (علیه السلام) امامِ حیّ و فعّال و حاضر در صحنه است، تماشاچی نیست (نعوذ بالله)، دارند تقدیر و تدبیر و اجرا میکنند برنامه‌های جبهه‌ی حق را در مبارزه مقابل جبهه‌ی باطل، و از هر استعدادی برای فعلیت یافتنِ قدرتِ جریان حق استفاده می‌کنند، و قوای وجودی نفوس جریان حق را بسمت وحدت قلوب در حقگرایی و مقاومت مقابل ظالمین هدایت میکنند. 🔸 @abedini

🔸 حرکت امام خمینی از سنخ کار انبیاست #استادعابدینی 🔻کار انبیاء الهی این است که تابعین خود را از دل این ابتلائات عبور داده و به حقیقت فراسوی این ظواهر متوجه سازند تا توحید را نه در کلاس درس بلکه در صحنه ابتلائات درک کنند و به آنچه نبی الهی متذکر می‌شود، ایمان بیاورند. 🌐 برگرفته از مباحث انسان شناسی قرآنی (ماه رمضان المبارک ۱۴۴۰) 🔻تاریخ نشر خبرگزاری: دوشنبه ۲۰خرداد۹۸ 🔸 مطالعه در لینک مطلب 👇 🌐 farsnews.com/news/13980320000151/یادداشت-حرکت-امام-خمینی-ره-از-سنخ-کار-انبیاء-است 🌐 rushd.ir/حرکت-امام-خمینی-ره-از-سنخ-کار-انبیاء-اس/ 🌐 instagram.com/p/ByimFqogBjU 🔸 @abedini

🌷 جلسه ۲۲ 👆 🔸 انسان‌شناسی قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی| #استادعابدینی 🔻 دوشنبه ۲۰ خرداد ۹۸ 🔻 ۶ شوال ۱۴۴۰ 🌐 #موضوعات : 🔻 دوره امامان معصوم (علیهم السلام) بعد از عاشورا، ادامه نبرد عاشورا و حماسه و جهاد برای اقامه حاکمیت الهی بود، که از عصر امامت امام سجاد (علیه السلام) تا امام حسن عسکری (علیه السلام) یک رابطه تشکیلاتی و کادرسازی در ارتباط پنهان و عمیق با شیعیان وجود داشت، که حضرات معصومین (علیهم السلام) با یک پوشش و استتار دستورالعمل های تشکیلاتی خود را به مجاهدین و صحابه سِرّ خود میرساندند. 🔸 @abedini

🌐 #موضوعات جلسه ۲۲ : 🔻 دوره امامان معصوم (علیهم السلام) بعد از عاشورا، ادامه نبرد عاشورا و حماسه و جهاد برای اقامه حاکمیت الهی بود، که از عصر امامت امام سجاد (علیه السلام) تا امام حسن عسکری (علیه السلام) یک رابطه تشکیلاتی و کادرسازی در ارتباط پنهان و عمیق با شیعیان وجود داشت، که حضرات معصومین (علیهم السلام) با یک پوشش و استتار، دستورالعمل های تشکیلاتی خود را به مجاهدین و صحابه‌ی سِرّ خود میرساندند. 🔻 مثلا امام سجاد -علیه السلام- دستورالعمل خود را در لای یک چوب پنهان کرده به یارشان میرساندند، یا عبدالعظیم حسنی برای دیدار امام هادی -علیه السلام- در پوشش خیارفروشی به منزل امام راه می‌یابد، و یا امام صادق -علیه السلام- به یار خاصشان جابربن یزیدجعفی پیرمرد۷۰ساله (حامل۷۰هزار حدیث سرّ) پنهانی نامه میدهند که "ای جابر! دیوانه شو!!" بعد از آن جابر همبازی کودکان شده و با چوب دستی حالت دیوانگی بخود میگیرد و مدتی بعد حاکمیت طاغوت بدنبال ترور جابر پی او میروند و وقتی می‌بینند که وی دیوانه شده از کشتنش منصرف میشوند. 🔻 تقیّه حقیقتش پنهان کردن رابطه جهادی و تشکیلاتی شیعه در مبارزه با طاغوت بود، که شیعه بتواند در مأموریت های عمیق خود در کادرسازی مطابق امر امام، با حفظ امنیت امام و شیعیانشان پیش برود. 🔻 از شهادت امام رضا (علیه السلام) تا شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام) در دوره کوتاه امامت سه امام نهم، دهم و یازدهم، بالاترین دوره اوج رشد شیعه برای ارتباط باطنی با امام معصوم (علیه السلام) و تربیت رابطه پنهانی و باطنی آنها با امام است. 🔻 تقیه سیاست امامان برای جهادشان بود، نه برای راحت طلبی و خاموشی! اینکه میفرمایند: «الْمُؤمِنُ مُجَاهِدٌ لِأَنَّهُ يُجَاهِدُ أَعْدَاءَ اللَّهِ تَعَالَى فِي دَوْلَةِ الْبَاطِلِ بِالتَّقِيَّة، وَ فِي دَوْلَةِ الْحَقِّ بِالسَّيْف»، یعنی مؤمنین و شیعیان به تبع امام همیشه درحال جهادند، که روش جهادشان در دوره‌ی حکومت باطل و طاغوت در منطقه و جهان به روش تقیّه است، و در دوره غلبه مطلقه حکومت حق و عدالت به روش مبارزه به سیف است. 🔻 اثر دیگر سیاست تقیه و رابطه جهادی و تشکیلاتی پنهان با امامان در این دوره، برای آماده سازی شیعیان برای عبور از نظام ظاهر به نظام باطن است، که شیعه یاد بگیرد از سطح رابطه صرفاً ظاهری با امام، به رابطه باطنی و درونی و حس حضور امام در لایه های باطنی خویش برسد، و مأموریتِ جهادی خویش را در تحت نظارتِ امام انجام دهد، با یافتن ولایتِ امام در باطنِ خویش. 🔻این روش عبور شیعه از نظام ظاهر به نظام باطن، یکی از اسرار تربیتی و کمالیِ دوره غیبت است، که از عاشورا تا ظهور، این آماده سازی برای عبور اعتقادی شیعیان از ظاهر به باطن دنبال شده است. سیر دادن شیعه است به باورِ باطنی و یافتن حضور نور امام است در تمام صحنه‌های زندگیش. سیر به این باور و یقین که در کلمات مکتوب امام(علیه السلام) هم احساس دیدار با امام و مشاهده نورشان را دارد (فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَيَاض)،و همین موجب عمیق‌ترین تربیت نظام امامت در لایه های درونیِ شیعیان شده، تا به اعظم مراتب یقین برسند (أَعظَمَ النَّاسِ يَقِينا). و کاملترین رشد عقل و قلب را یافته، برترین جهاد اکبر درونی و جهاد کبیر بیرونی در آنها محقق شود، ونهایتا غیبت نزد آنان به منزله‌ی مشاهده‌ی امام گردد در غیبِ عالَم، با وسعتی بینهایت. 🔻[ عن الصادق عن آبائه (علیهم السلام) قال : قال النبی (صلی الله علیه و آله) لعلیّ (علیه السلام) : 💫 یاعلی! و اعلم أنّ أعظم الناس یقینا قوم یکونون فی آخر الزمان لم یلحقوا النبی (ص) و حجب عنهم الحجّة، فآمنوا بِسَوادٍ عَلی بَیاضٍ ] 🔻[ قال السجاد علی بن الحسین (علیهما السلام) : 💫 إنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ، الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ ، وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ، أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُم فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّيْفِ أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سِرّاً وَ جَهْراً ] 💫 آنهايى كه در زمان غيبت او قائل به امامت او و منتظر ظهور اويند، برترين مردم همه‌ی زمان‌هايند، چون خداوند به آنها عقول و فهم و معرفتی بخشیده كه غيبتِ امام(ع) نزد آنها به‌منزله‌ی مشاهده‌ی اوست، و خداوند اينها را در آن زمان همانند مجاهدان با شمشیر در خط مقدّم كنار رسول الله(صلی الله علیه وآله) قرار میدهد، به‌راستی، اينها مخلَصون حقيقى و شيعيان راستين ما و دعوتگران و مبلّغانِ به سوى دين خدا در نهان و آشكار هستند 🔸 @abedini

🌷 جلسه ۲۳ 👆 🔸 انسان‌شناسی قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی| #استادعابدینی 🔻 سه‌شنبه ۲۱ خرداد ۹۸ 🔻 ۷ شوال ۱۴۴۰ 🌐 #موضوعات : 🔻 دوره‌ی غیبت، «غَيْبٌ مِنْ غَيْبِ الله» است، دوره‌ غلبه‌ی غیب بر شهود، و غلبه احکام روح بر احکام بدن است. 🔻 در دوره غیبت، با عبور از توجّه به تعلقات بدنی (مَنِ سافل)، و توجّه یافتن به حقیقتِ روح (مَنِ عالی)، همان هدایتِ کامل الهی محقق می‌شود. 🔻 همانطور که هبوط، ناشی از توجه به بدن و تعلقات بدنی بود، معکوسش، صعود و هدایت هم با قطع توجه به بدن و عبور از غلبه احکام بدنی است، که با عبور از توجهات بدنی، ورود به سیطره احکام روح محقق می‌شود. 🔸 @abedini

eitaa.com/abedini/593 🌐 #موضوعات جلسه ۲۳ : 🔻 دوره‌ی غیبت، «غَيْبٌ مِنْ غَيْبِ الله» است، دوره‌ غلبه‌ی غیب بر شهود، و غلبه احکام روح بر احکام بدن است. 🔻 در دوره غیبت، با عبور از توجّه به تعلقات بدنی (مَنِ سافل)، و توجّه یافتن به حقیقتِ روح (مَنِ عالی)، همان هدایتِ کامل الهی محقق می‌شود. همانطور که هبوط، ناشی از توجه به بدن و تعلقات بدنی بود، معکوسش، صعود و هدایت هم با قطع توجه به بدن و عبور از غلبه احکام بدنی است، که با عبور از توجهات بدنی، ورود به سیطره احکام روح محقق می‌شود. 🔻 دوره غیبت یک حقیقت کمالی را بدنبال دارد، که انسانها مانند حالتِ احتضار، انقطاع از تعلقات بدنی یافته، و توجه به حقایق روحی می‌یابند، و ظهورِ مقام ولایت به حقیقتِ نوری و روحانیش برای آنها مشهود و مکشوف میشود (همانطور که محتضر در همان حال حیات و حفظ بدن، با قطع توجهش به بدن، حقیقتِ روحانی معصومین -عیهم السلام- را مشاهده می‌نماید). 🔻استعدادِ کسی که در دوره غیبت قرار گرفته است، استعدادِ نهاییِ بشریت است، که او در سیر کمالیش در دوره غیبت قرار گرفته است. 🔻 حضور در این سیر کمالِ نهاییِ انسانی، چقدر جای شکر دارد. شاکر روحانیّتِ غیبت هستیم که استعداد تشرّف به حقیقتِ نوری امام یافته ایم، تا محضرِ ولایتِ عظیمِ روح امام را درک کنیم. 🔻 ظهورِ امام زمان (علیه السلام)، با شهودِ هیمنه‌ی روحی و نورِ وجودیِ‌شان در سراسر هستی برای منتظران بروز می‌یابد، چه در ظهور شخصی و چه در ظهور عمومی. 🔻ظهور، تولّد بزرگِ حقیقتِ روحانیّتِ انسان است که در عموم نفوس در دوران غیبت آمادگی برای این تولّد روحانی و ملکوتی ایجاد شده است. 🔻 دوره غیبت مثل دورانِ جنینی است که جنین در غیبت است، اما درحال ساخته شدن اعضا و جوارحِ مخصوصِ ورود به عالمِ متعالی و وسیع بعد است. دوره غیبت برای آماده سازی أعضاء و جوارح روحانی برای ورود به عالَمِ غلبه‌ی روحانیّت و سیطره‌ی ملکوت است. 🔻سرّ این کمالاتِ ایجاد شده در دوره غیبت برای جنین، بعد از بدنیا آمدن و تولّدِ اوست که برایش مکشوف و مشهود میشود. سرّ دوره‌ی غیبتِ امام عصر (ارواحنا فداه) هم پس از ظهورشان کشف میشود، که تولّد ملکوتی و روحانی مردم محقق شده، و شکوفاییِ عظیم زندگیِ انسانی با روح ولایت و نورِ امام برای همه آشکار می‌شود. 🔸 @abedini

🌷 جلسه ۲۴ 👆 🔸 انسان‌شناسی قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی| #استادعابدینی 🔻 چهارشنبه ۲۲ خرداد ۹۸ 🔻 ۸ شوال ۱۴۴۰ 🌐 #موضوعات: 🔻 شناخت دوره غیبت ۱ 🔻 غیبت یک سنت قهریِ الهی، و برای ایجاد یک مرتبه کمالی، در رجوع از عالَم ظاهر به عالم باطن است. 🔸 @abedini

🌐 #موضوعات جلسه ۲۴ : 🔻 شناخت دوره غیبت ۱ 🔻 غیبت یک سنت قهریِ الهی، و برای ایجاد یک مرتبه کمالی، در رجوع از عالَم ظاهر به عالم باطن است. 🔻 امر غیبت از بعد آدم (علیه السلام) بود، از شیث تا ادریس (علیهما السلام) که انبیاء و اوصیاء مستخفین و پنهان بودند و ابلاغ علنی نداشتند، بجهت سلطه ظلم قابیل و فرزندانش. و ادریس (علیه السلام) بعنوان موعود و قائم مطرح بود که وعده بر آمدن او داده شده بود. 🔻 بعضی از غیبت ها قبل از تولد انبیاء بوده، و برخی بعد تولد و قبل بعثت آنها بوده، و بعضی غیبت ها هم بعد از بعثت انبیاء بوده تا قبل از تحقق وعده الهی، و بعضی از غیبت ها هم حتی بعد از تحقق وعده الهی و نزول عذاب بوده است. حتی بعد از غلبه نوح و هود (علیهما السلام) هم غیبت محقق شده است،که غیبتِ بعد از کمال هم یک مرتبه کمال است. 🔻 هرکدام از مراتب غیبت برای مراتب نفوس انسان‌ها بسته به درجاتشان، اثرات جزائی در ابتلاء عقاب، یا ابتدائی در ابتلاء رشد و کمال، یا برای خواص در اظهار مقاماتِ کمال را داشته است. 🔻 بنابر این، غیبت برای عده ای سبب عقاب است، و برای عده ای سبب کمال و نجات است. همانند باد سموم الهی که بر قوم هود سبب عذاب و هلاکت عده ای شد (از کافرین)، و همان باد سبب حیات و نجات هود و صالحین شد. یا مانند غذایی که برای هاضمه خراب بیمار سمّ و هلاک کننده است، و برای هاضمه افراد سالم تقویت کننده و شفا دهنده است. 🔻 اینکه می‌فرمایند ثبات بر ولایت در دوران غیبت، اجر هزار شهید از شهدای صدر اسلام در نبردهای سخت حق و باطل در بدر و احد را دارد، این بیانی از حقیقت غیبت و قدرت سیر وجودیِ آن است برای اهل ایمان در آن، که میتواند قدرت سیرِ هزار شهید در بدر و احد را در نفوس خالص اهل ایمان ایجاد نماید. ولذا در روایت میفرماید «أعجب الناس ایماناً و أعظمهم یقیناً» شیعیان خالص در دوره غیبت هستند که ایمان به غیب را در دوره غیبت حفظ نموده اند، و خداوند به برکت آنها در دوره غیبت عذاب را از دیگران دفع می‌نماید : 🔻 عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) لِعَلِیٍّ (علیه السلام) : 💫  یَا عَلِیُّ أَعْجَبُ النَّاسِ إِیمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ یَقِیناً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَی بَیَاضٍ. 🔻 قال الباقر (علیه السلام) : 💫 یَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَیَا طُوبَی لِلثَّابِتِینَ عَلَی أَمْرِنَا فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَی مَا یَکُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ یُنَادِیَهُمُ الْبَارِئُ عَزَّ وَ جَلَّ: عِبَادِی آمَنْتُمْ بِسِرِّی وَ صَدَّقْتُمْ بِغَیْبِی فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّی فَأَنْتُمْ عِبَادِی وَ إِمَائِی حَقّاً مِنْکُمْ أَتَقَبَّلُ وَ عَنْکُمْ أَعْفُو وَ لَکُمْ أَغْفِرُ وَ بِکُمْ أَسْقِی عِبَادِیَ الْغَیْثَ وَ أَدْفَعُ عَنْهُمُ الْبَلَاءَ وَ لَوْلَاکُمْ لَأَنْزَلْتُ عَلَیْهِمْ عَذَابِی ...  [بحارالانوار، ج۵۲ ص۱۲۵ و۱۴۵، ج۷۴ ص۵۶ ] 🔸 @abedini

🌷 جلسه ۲۵ 👆 🔸 انسان‌شناسی قرآنی #نظام_اندیشه_اسلامی| #استادعابدینی 🔻 پنجشنبه ۲۳ خرداد ۹۸ 🔻 ۹ شوال ۱۴۴۰ 🌐 #موضوعات : 🔻 شناخت دوره غیبت ۲ 🔻 عصر غیبت بجهت اتصالش از یک طرف به دوره تجلّی اسم الظاهر (عصر حضور)، و در طرف دیگر به دوره تجلّی اسم الباطن (عصر ظهور)، غیبت می‌شود دوره عبور از اسم الظاهر به اسم الباطن. که هم برخی خصوصیات عالم ظاهر را دارد و هم برخی خصوصیات عالم باطن را دارد. 🔻 مرتبه ای از غیبت با هبوط محقق شد. که غیبت از بهشت و جذبه ربوبی برای آدم بود، که با توجه به تعلق بدنی و ظهور احکام بدن، از آن جذبه روحانی به غیبت رفت. 🔻 مرتبه ای از غیبت هم برای ملائکه محقق شد نسبت به آن اسماء وجودی خلفاء محمدیین (علیهم السلام) و وجودات مکنون و مخزون آن انوار الهی در روح آدم، که سجده ملائکه در قبال درک غیبتِ ایشان در روح آدم محقق شد. 🔻دوره غیبت برای امت ختمی، جامع تمام مراتب غیبت انبیاء و اوصیاء سابق، و حاوی تمام استعدادهای کمالی موجود در سنت‌های غیبت در تمام دوران‌هاست، و رشد و کمال در مرتبه اتمّ و اکمل آن قابل تحقق است. 🔻 در آخرالزمان سرعت بیداری در نفوس بالاتر رفته، چون شدت ادراک و عمق ادراک نسبت به ظلم و ظلمت بالاتر رفته است. بدی ها رسواتر گشته است. ریشه های فاسد متراکم تر و غلیظتر شده، و تراکم ظلمت آنها موجب دورتر شدن وجدان‌های بیدار از آنها می‌شود. 🔻 دوره غیبت، دوره تمحیض و محص و خالص سازی طهارت مؤمنين، و نیز تمحیض و محق و متراکم کردن خباثت کافرین است. 🔸 @abedini