بچه که بودم فکر میکردم در روزهای اول محرم یک جنگ درگرفته و هر روز یک نفر به شهادت رسیده و فردا نفر بعدی.
فکر میکردم علی اصغر(ع)را روز هفتم به شهادت رسانده اند،علی اکبر(ع)راروز هشتم ،حضرت عباس(ع) را روز نهم و روز دهم هم امام حسین (ع).
درهمان عوالم کودکی فکرمیکردم چه مصیبت بزرگی است اینکه هر روز یک عزیز ازدست بدهی و فرداهم منتظر داغ جدیدی باشی؛
اما کم کم فهمیدم همه را یک صبح تا غروب به شهادت رسانده اند..
مصیبت بزرگتر شد!
تصورکن تا میایی برای یکی اشک بریزی دیگری عازم میدان است،امان نفس کشیدن نمیدهداین داغ ها..
حالا فکر کن اگر قرار بود عاشورا را فقط عاشوراگریه کنی،دق میکردی.
اینجاست که امام مونسی دلسوز است و نمیگذارد تو با داغش جان بدهی.
برای غمش بساط پهن میکند و بزم اشک به راه میندازد تا تو وسعت این مصیبت را یکجا نچشی و آرام آرام آماده ی عاشورا شوی
آرام آرام اشک بریزی تا عصر روزدهم خسته باشی ونفهمی چه گذشت؛ما دوماه عزاداری میکنیم که عصر عاشورا نمیریم..
#محرم #عاشورا ᴬᴮᴼᵀᴼᴿᴬᴮ
