🔻چرا «احتمالا» مشارکت پایین دیگر مهم نیست؟ 🔸هم‌دلانه و دور از فضای فحش دادن و نقد و... اگر بخواهم علت بی‌اهمیت شدن مشارکت پایین مردم در انتخابات را لااقل برای بخش مهمی از نظام ببینم اینطور حدس می‌زنم: 🔹سیستم طی سال‌های اخیر به این نتیجه رسیده که هزینه کاهش مشارکت عمومی در عرصه سیاسی، کمتر از التهابات سیاسی اجتماعی در هر انتخابات و مهم‌تر از اون تغییر سیاست‌ها و راهبردهای نظام‌ است. 🔸به‌نظر می‌رسد نظام ترجیح می‌هد سیاست‌های مشخص و بلندمدت داشته باشد حتی اگر مشارکت عمومی کم باشد. 🔹از طرف دیگر تجربه اغلب کشورهای منطقه و برخی کشورهای فرامنطقه‌ای مثل چین و روسیه، به نظام نشان داده اگر در کنار اقتدار حاکمیتی در تامین معاش موفق باشد، موضوع کمرنگ بودن انتخابات و دموکراسی ضربه اساسی به بقای سیستم نمی‌زند بلکه محکم‌تر هم سر جایش باقی می‌ماند. 🔸ممکن است بگویید تجربه این سال‌ها نشان داده که نظام نه‌تنها قافیه انتخابات و مشارکت را باخته بلکه در کارآمدی هم شکست خورده؛ اما احتمالا با این پاسخ مواجه می‌شوید که عیب ندارد و اگر چند سال سیاست‌ها و مدیریت کشور ثابت و بدون التهاب باشد بالاخره جواب می‌گیریم. 🔹بر همین مبنا تصور می‌کنم کم کم به این سمت می‌رویم که انتخابات ریاست‌جمهوری یا برچیده و یا به شکل کم التهاب و با کمترین دوقطبی و تضاد و هیجان ولو با مشارکت کم برگزار شود. 🔸براندازی هم به دلایل گوناگون تا سال‌ها منتفی‌ است و به همین دلیل راحت‌تر می‌توان این ایده را پیش برد. 🔹در همین چارچوب می‌شود حذف چهره‌های قدرتمند سیاسی که ممکن است مجری سیاست‌ها نباشند یا در تعارض با بقیه بخش‌های سیستم قرار بگیرند و یا موج‌سازی اجتماعی جدی داشته باشند هم قابل فهم‌تر می‌شود. 🔸عزل یک مجری ضعیف و بدون پشتوانه مردمی بسیار راحت‌تر و کم‌دردسرتر از حذف فردی محبوب و قدرتمند است. 🔹اینها که نوشتم تلاشم برای فهم همدلانه‌تر چیزی است که شاهدش هستیم. نه اینکه لزوما من موافقش باشم و نه اینکه حتی ایده درستی باشد. علیرضا ملوندی

.....................﷽................................. اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَفی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً 🙏 دعا برای مردم غزه و رزمندگان مقاومت فراموش نشود⚘️ #امام_زمان #سلام_فرمانده #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

همسربهشتی✌️

♦️پایداری برای حذف احمد میدری، تنها فرد عدالتخواه کابینه پیشنهادی پزشکیان، تمام قد به میدان آمد. همزمان، کارگزاران و اصلاح‌طلبان و شبکه قدرتمند رسانه‌ای شان هم حاضر به هزینه دادن برای دفاع از میدری نشدند و یک دهم دفاعی را که از همتی کردند و یک صدم حمایتی را که از عراقچی کردند از میدری نکردند. به عبارتی او را در قفس شیر بی‌دفاع رها کردند تا قربانی شود. ‏وضعیت تراژیک عدالتخواه‌ترین وزیر کابینه پزشکیان نمادی از اتحاد فراجناحی نئولیبرالها در ایران ۱۴۰۳ است و نشان می‌دهد نئولیبرالیسم در ایران امروز از راست تا چپ، از کارگزاران تا پایداری، از حسین مرعشی تا صادق محصولی، از کراواتی‌های خواهان سکولاریسم تا بسیاری از مداحان و منبری‌های سوپرولایی امتداد دارد. ‏مقابله با چنین پروژه فراجناحی که تامین کننده منافع الیگارشی ایران است نیازمند اتحادی فراجناحی از همه مردم عادی و همه متضررین از وضعیت موجود است. عدالتخواهان در هر دو جناح‌ سیاسی به ظاهر متضاد با یکدیگر همپوشانی بیشتری دارند تا با هم‌جناحی‌های نئولیبرالشان. همانطور که پکیج فروش‌های به ظاهر حزب‌اللهی با پکیج‌فروشهای به ظاهر اصلاح‌طلب نقاط مشترک بیشتری دارند تا با هم‌حزبی‌هایشان، پرایدسواران مستاجر حزب‌اللهی هم با پرایدسواران مستاجر اصلاح‌طلب نقطه مشترک بیشتری دارند. ‏کسانی که وسط ماه از تامین مایحتاج غذایی خانواده عاجز میشوند، کسانی که هرماه اضطراب سررسید اجاره دارند، کسانی که برای شهریه ثبت نام فرزندشان نگرانند، اینها باید با یکدیگر وارد گفتگو‌ ‌و کنش‌های مشترک شوند و نباید بگذارند روایت‌های کلان فرهنگی و جناحی هم‌طبقه‌ای هایشان را را مقابل آنها بگذارد و از متحدان بالقوه برایشان دشمن بسازد. ‏تضاد اصلی امروز در وضعیت اقتصادی و طبقاتی است. برندگان نئولیبرالیسم چه کراواتی چه ریشو در یکسو و بازندگانش فارغ از گرایش‌های فرهنگی در سوی دیگر. ورای اصلاح طلب و اصولگرا ایران امروز نیازمند جبهه‌ای فراجناحی برای مقابله با نئولیبرالیسم است. 🔘علی علیزاده @Radmanminer