من وایمیسم که دلشون گرم باشه به بودنم! بدونن من هستم! ✨

خدایا کیا⁉️ +اونایی که خوب درس بندگی رو خوندن و می‌دونن راه درست من کجاست! اونایی که واقعین... 🌿

بالاسرشون هستم تا اگه یجا یکی شون استرس گرفت و ناراحت شد، سرشو بگیره بالا! منو نگاه کنه، نترسه! غم و اندوه از دلش بره! دلش آروم بشه و بعد با آرامش و خیال راحت امتحانشو بده :))

اینجاست که جواب سؤال مونه... خدا که داننده ی راز هاست رفیق! 😅 نگفته میدونه چی به چیه! اما اینجا هاست که بهمون میفهمونه داریم چیکار میکنیم... با خودمون و دنیا چندچندیم؟

اینجاهاست که وقتی زار میزنیم خدایا چرا من؟ خدایا مگه من بنده‌ی خوبی نبودم؟ خدا میگه میدونم تو خوبی! میخوام بهت یادآوری بشه که واقعن خوبی؟! یا داری ادعا میکنی؟

میگم رفیق؟ واقعا قبول داریم که خدا هست؟ که همه چی دست خودشه؟ 🌱

بله صفر تا صد خدا رو قبول داریم!

اونیکه داره ادعا میکنه بلده چجوریه؟ امتحان و که میبینه نق میزنه مگه نه؟ روشو برمیگردونه... میگه من اصلا زبان دوست ندارم! من اصلا نمیخوام قبول شم! اصلا... یهو پا میشه برگه رو میده!

پس امتحان چی؟ هیچی مردودی...!

ولی خب یکی امتحانه رو میده! ولی براش سخت بوده... میگه اوستا کریم! امتحانت سخت بودا خسته شدیم از دست این امتحان دادن...

... اما گاهی دنیا و خودمون، خودمون رو مجبور میکنیم که هی شکایت کنیم!

بله رفیق! دنیا با تمام وجود داره به سمتی میره که همه رو تو خودش غرق میکنه... یه روز با بلا و بیماری و حوادث طبیعی یروزم با ظلم و جنگ و گناه و بی عدالتی...