eitaa logo
عقیق شعر
1.5هزار دنبال‌کننده
234 عکس
92 ویدیو
0 فایل
کانال ویژه شعر آیینی سایت عقیق ارتباط با ادمین @haadipoem
مشاهده در ایتا
دانلود
زنده‌تر از تو کسی نیست، چرا گریه کنیم؛ مرگمان باد و مباد آن که تو را گریه کنیم هفت پشت عطش از نام زلالت لرزید ما که باشیم که در سوگ شما گریه کنیم؛ رفتنت آینه آمدنت بود، ببخش شب میلاد تو تلخ است که ما گریه کنیم ما به جسم شهدا گریه نکردیم، مگر می‌توانیم به جان شهدا گریه کنیم؛ گوش جان باز به فتوای تو داریم، بگو با چنین حال بمیریم و یا گریه کنیم؛ ای تو با لهجه خورشید سراینده ما ما تو را با چه زبانی به خدا گریه کنیم؛ آسمانا! همه ابریم گره خورده به هم سر به دامان کدام عقده‌گشا گریه کنیم؛ باغبانا ! ز تو و چشم تو آموخته‌ایم که به جان تشنگی باغچه‌ها گریه کنیم. 🔹عقیق شعر @aghighpoem
راه گم بود، اگر نام و نشان تو نبود اگر آن دیدهٔ بر ما نگران تو نبود كوه بیداد ز بنیاد نمی‌شد ویران اگر از خشم، نهیب تو، تكان تو نبود ریشه آنچه نباید، كه ز جا بر می‌كند؟ اگر امید، به بازوی توان تو نبود چه كسی راه، به دنیای كرامت می‌جست اگر انوار دل فیض‌رسان تو نبود؟ جامهٔ نو، كه بر این ملك كهن می‌پوشید؟ آه... ای پیر، اگر بخت جوان تو نبود پای تردید به دل‌های كسان وا می‌شد نام محبوب، اگر وردِ زبان تو نبود مأمنی یافت سخن‌های خوش اهل طریق كه در اظهار، به جز طرز بیان تو نبود آنچه گفتی و بر آن زد دل ما، مُهر قبول حرف حق بود، فقط حرف دهان تو نبود هستی‌ات بود برازندۀ سیر ملكوت این جهان گرچه جهان بود، جهان تو نبود 🔹عقیق شعر @aghighpoem
پیــــش از تو آب معنی دریا شدن نداشـت شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشـت بسیـــار بـــود رود در آن برزخ کبـــود اما دریـغ، زهـــره ی دریــا شدن نداشــت در آن کویـــر سوختــــــه، آن خاک بی‌بهار حتی علـــــف اجازه ی زیبــا شدن نداشت گم بود در عمیــــق زمین شــــانه ی بهـار بی تو ولی زمینــــــه ی پیدا شدن نداشت دل‌ها اگــر چه صـاف، ولی از هراس سنگ آیینـــه بـود و میـل تمـاشـا شـدن نـداشـت چون عقده‌ای به بغض فرو بود حرف عشق ایـن عقـده تا همیشه سر وا شدن نداشت 🔹عقیق شعر @aghighpoem
از کتاب درسیای بچگیام چیزی یادم نمیاد چیزی یادم نمیاد جز یه نگاه که همون صفحه اول میدرخشید مث ماه پیرمرد چشم امیدش به ما بود امیدش به ما دبستانیا بود پیرمرد هزارتای برکه و دریا بود چشاش باب تماشا بود چشاش با هزارتا آرزو چشم امیدش میشدیم توی بازیای بچگی شهیدش میشدیم حالا ما بزرگ شدیم حال امیدتو بپرس حال و احوال کوچولوی شهیدتو بپرس از کتاب درسیای بچگیام چیزی یادم نمیاد چیزی یادم نمیاد جز یه نگاه که همون صفحه اول میدرخشید مث ماه 🔹عقیق شعر @aghighpoem
می روی با فرق خونین پیش آن روی کبود شهر بی زهرا که مولا! قابل ماندن نبود با وضو آمد به قصد لیله الفرقت، علی! ابن ملجم در شب احیاء چه قرآنی گشود مسجد کوفه کجا، پشت در کوچه کجا ضربت کاری که خوردی، یا علی! آن ضربه بود دور محرابت نمی‌بیند ملائک را مگر؟ با چه رویی دارد این شمشیر می‌آید فرود ساقیا در سجده هم جام شهادت می‌زنی اولین مستی که می‌خوانی تشهد در سجود کینه‌ای از ذوالفقارت داشت گویی در دلش تا چنین فرق تو را وا کرد شمشیرِ حسود رسم شد شق القمر کردن میان کوفیان از همین شمشیر درس آموخت عاشورا، عمود در وداعت با حسین اشک تو جاری می‌شود دیده‌ای گویا از اینجا خیمه‌ها را بین دود بین فرزندانی اما این حسینت را غریب می‌کشندش با لبان تشنه در بین دو رود با یتیمان آمدم پشت سرای زینبت شیر آوردم پدر جان! دیر آوردم، چه سود؟ 🔹عقیق شعر @aghighpoem
شده نزدیک تر از قبل شهادت به علی اقتدا کرده به همراه جماعت به علی  با سر تیغ جداکردنشان دشوار است بس که چسبیده در این لحظه عبادت به علی  فرق شمشیر عرب با همه در یک چیز است به عقب خم شده از شرم اصابت به علی  لااقل قاتل او بر سر پیمانش ماند لااقل داشت از این حیث شباهت به علی  درد، اینجاست که در دست دگر خنجر داشت هرکه آمد بدهد دست رفاقت به علی  رنگ رو زرد، عبا سرخ، نپوشد شاهی مثل این جامه که پوشاند سیاست به علی  روزگاری همه از تیغ دو دم میگفتند افتخارش به عرب ماند، جراحت به علی!  کاسه ی شیری و دستان یتیمی لرزان این خبر را برسانید سلامت به علی 🔹عقیق شعر @aghighpoem
ای سجود باشکوه وای نماز بی نظیر ای رکوع سربلند وای قیام سر به زیر در هجوم بغض ها ای صبور استوار در میان تیرها ای شکست ناپذیر شرع را تو رهنما عقل را تو رهگشا عشق را تو سر پناه مرگ را تو دستگیر فرش آستانه ات بوریایی از کرم تخت پادشاهی ات دستباقی از حصیر کاش قدر سال بود آن شب سیاه و تلخ آسمان تو غافلی زان طلوع ناگزیر بعد از او نه من نه عشق از تو خواهم ای فلک : یا ببندی ام به سنگ یا بدوزی ام به تیر دست بی وضو مزن بر ستیغ آفتاب آی تیغ بی حیا شرم کن وضو بگیر لَختی ای پدر درنگ پشت در نشسته اند رشته های سرد اشک کاسه های گرم شیر ...   🔹عقیق شعر @aghighpoem
در آستانش شمس می آید به استقبال ماه و زمین و زهره و ناهید در دنبال سردرگریبانند ارباب قلم, آری  تاریخ حق دارد اگر باشد پریشان حال تا ابتدای جاده ی قدرش نخواهد رفت هر قدر باشد ذهن جولان دیده و سیال گر کعبه شد کعبه  به روی او تبسم کرد عشق یدالله است شرط صحت اعمال هر کس هواخواه علی باشد فرود آید بر دامگاه شانه ی او طایر اقبال جهل عرب راز ولایت را ز خاطر  برد زنده به گور اسلام را دیدیم چندین سال می گفت جا دارد اگر جان بسپرد اسلام وقتی درآوردند از پای زنی خلخال نقشی نمی بست آه بر آیینه ی عدلش تنها شنید  آه دلش را شمع بیت المال فرق زبیر و مالک است افتادگی در عشق در فتنه می گردد سره از ناسره غربال برگشت تیغ صبر مالک در نیام آرام راهی نبود از خشم او تا خیمه ی دجال دار مکافات است دنیا بی علی مردم! خرما فروش کوفه را این بود استدلال در پنجه اش حق بود چونان موم و می فرمود: انظر الی ما قال ، لا تنظر الی من قال در وصف او بهتر که خاموشی بگیرد عقل شاید خدا باشد چه می گویم زبانم لال فزت و رب الکعبه ، تسلیما لامرک بود فرقی ندارد  سجده در محراب یا گودال 🔹عقیق شعر @aghighpoem
مگر چه کیسه ی از نور داشت بر دوشش؟ که وقت دیدن او ماه بود مدهوشش نیافتند یتیمان هنوز هم ، وطنی ! یتیم خانه تر از سرزمین آغوشش هزار نکته ی باریک تر ز مو پیداست  میان هر نخی از وصله های تن پوشش امیر زهد و قناعت به گوش این دنیا چقدر خطبه که خواند و نرفت در گوشش زمانه می برد او را ز خاطرش؟ ، آری! زمانه ای که خدا می شود فراموشش تمام هستی ات ای دل ، محبت مولاست بهشت چیست ؟!  چنین کودکانه مفروشش ! 🔹عقیق شعر @aghighpoem
تیره شد آینهٔ صبحِ درخشان بی‌تو تار شد مشرق روحانی ایمان بی‌تو... جنگل سبز قیام از تو برافراشته بود می‌رود قوّت زانوی درختان بی‌تو ضجّه‌ها می‌زند از داغ جگرسوز فراق در و دیوار غم‌آلود جماران بی‌تو بی‌جمال تو دل آینه و آب گرفت آتشین شد نفس باد پریشان بی‌تو پاره شد رشتهٔ منظومهٔ نورانی شوق گشت آفاق همه کلبهٔ احزان بی‌تو من چه گویم که چه‌سان آینهٔ روز گرفت رنگ دلگیرترین شام غریبان بی‌تو کاش پیش از شب اندوه سفر می‌کردیم تا نبودیم در این باغ غزل‌خوان بی‌تو 🔹عقیق شعر @aghighpoem
امشب خبر کنید تمام قبیله را بر شانه می‌برند امام قبیله را ای کاش می‌گرفت به‌جای تو دست مرگ جان تمام قوم، تمام قبیله را برگرد ای بهار شکفتن که سال‌هاست سنجیده‌ایم با تو مقام قبیله را بعد از تو، بعد رفتن تو، گرچه نابجاست باور نمی‌کنیم دوام قبیله را تا انتهای جاده نماندی که بسپری فردا به دست دوست، زمام قبیله را زخمیم، خنجر یمنی را بیاورید زنجیرهای سینه‌زنی را بیاورید ای خفته در نگاه تو صد کشور آینه شد مدتی نگاه نکردی در آینه رفتی و روزگار سیه شد بر آینه رفتی و کرد خاک جهان بر سر آینه رفتی و شد ز شعله‌برانگیزی جنون در خشکسال چشم تو خاکستر آینه چون رنگ تا پریدی از این خاک‌خورده باغ خون می‌خورد به حسرت بال و پر آینه دردا فتاده کار دل ما به دست چرخ یعنی که داده‌اند به آهنگر آینه در سنگخیز حادثه تنها نشاندی‌اش ای سرنوشت رحم نکردی بر آینه امشب در آستان ندامت عجیب نیست ای مرگ اگر ز شرم بمیری هر آینه ای سنگدل دگر به دلم نیشتر مزن بسیار زخم‌ها زده‌ای، بیش‌تر مزن 🔹عقیق شعر @aghighpoem