حکمت 113 نهج البلاغه ، وَ لَا وَرَعَ كَالْوُقُوفِ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، وَ لَا زُهْدَ كَالزُّهْدِ فِي الْحَرَامِ، وَ لَا عِلْمَ كَالتَّفَكُّرِ، وَ لَا عِبَادَةَ كَأَدَاءِ الْفَرَائِضِ، وَ لَا إِيمَانَ كَالْحَيَاءِ وَ الصَّبْرِ، وَ لَا حَسَبَ كَالتَّوَاضُعِ، وَ لَا شَرَفَ كَالْعِلْمِ، وَ لَا عِزَّ كَالْحِلْمِ، وَ لَا مُظَاهَرَةَ أَوْثَقُ مِنَ الْمُشَاوَرَة. و پارسائى چون پرهيز از شبهات، و زهدے چون بى اعتنايى به دنياے حرام، و دانشى چون انديشيدن، و عبادتى چون انجام واجبات، و ايمانى چون حياء و صبر، و خويشاوندے.چون فروتنى، و شرافتى چون دانش، و عزّتى چون بردبارے، و پشتيبانى مطمئن تر از مشورت ڪردن نيست.

🌺🍃🌺🍃

#حکمت 114 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا اسْتَوْلَى الصَّلَاحُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ، ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ حَوْبَةٌ، فَقَدْ ظَلَمَ؛ وَ إِذَا اسْتَوْلَى الْفَسَادُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ، فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ، فَقَدْ غَرَّرَ. و درود خدا بر او، فرمود: هر گاه نيكوكارى بر روزگار و مردم آن غالب آيد، اگر كسى به ديگرى گمان بد برد، در حالى كه از او عمل زشتى آشكار نشده ستمكار است. و اگر بدے بر زمانه و مردم آن غالب شود، و ڪسى به ديگرے خوش گمان باشد، خود را فريب داد.

🌱🌼🌱🌼

#حکمت 115 نهج_البلاغه وَ قِيلَ لَهُ كَيْفَ نَجِدُكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟ فَقَالَ (علیه السلام): كَيْفَ يَكُونُ حَالُ مَنْ يَفْنَى بِبَقَائِهِ وَ يَسْقَمُ بِصِحَّتِهِ وَ يُؤْتَى مِنْ مَأْمَنِهِ؟! توجّه به پايان پذيرى دنيا (اخلاقى): (شخصى از امام پرسيد حال شما چگونه است؟ فرمود:) چگونه خواهد بود حال ڪسى ڪه در بقاياے خود ناپايدار، و در سلامتى بيمار است، و در آنجا ڪه آسايش دارد مرگ او فرا مى رسد.

🌼✨🌼✨

#حکمت 116 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ، وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ، وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ، وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ. و درود خدا بر او، فرمود: چه بسا ڪسى ڪه با نعمت‌هايى ڪه به او رسيده، به دام افتد، و با پرده پوشى بر گناه، فريب خورد، و با ستايش شدن، آزمايش گردد، و خدا هيچ ڪس را همانند مهلت دادن، نيازمود.

🌷🍃

#حکمت 117 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): هَلَكَ فِيَّ رَجُلَانِ، مُحِبٌّ غَالٍ وَ مُبْغِضٌ قَالٍ. و درود خدا بر او، فرمود: دو تن به خاطر من به هلاڪت رسيدند: دوست افراط ڪننده، و دشمن دشنام دهنده.

🪴🪴

#حکمت 118 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةٌ. و درود خدا بر او، فرمود: از دست دادن فرصت، اندوهبار است.