#حکمت 30 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): الْحَذَرَ الْحَذَرَ، فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتَّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ.
و درود خدا بر او، فرمود: هشدار هشدار، به خدا سوگند، چنان پرده پوشى ڪرده ڪه پندارے تو را بخشيده است.
#حکمت ۳۱ #نهج_البلاغه
وَ سُئِلَ (علیه السلام) عَنِ الْإِيمَانِ،
فَقَالَ الْإِيمَانُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ:
عَلَى الصَّبْرِ وَ الْيَقِينِ وَ الْعَدْلِ وَ الْجِهَادِ.
¹- شناخت پايه هاے ايمان:
و درود خدا بر او (از ايمان پرسيدند، جواب داد):
ايمان بر چهار پايه استوار است:
صبر، يقين، عدل و جهاد.
وَ الصَّبْرُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ:
عَلَى الشَّوْقِ
وَ الشَّفَقِ
وَ الزُّهْدِ
وَ التَّرَقُّبِ؛
فَمَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ
وَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ اجْتَنَبَ الْمُحَرَّمَاتِ
وَ مَنْ زَهِدَ فِي الدُّنْيَا اسْتَهَانَ بِالْمُصِيبَاتِ
وَ مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ [فِي] إِلَى الْخَيْرَاتِ.
صبر نيز بر چهار پايه قرار دارد.
شوق، هراس، زهد و انتظار.
آن ڪس ڪه اشتياق بهشت دارد، شهوت هايش ڪاستى گيرد،
و آن ڪس ڪه از آتش جهنّم مى ترسد، از حرام دورے مى گزيند،
و آن ڪس ڪه در دنيا زهد مى ورزد، مصيبت ها را ساده پندارد،
و آن ڪس ڪه مرگ را انتظار مىڪشد در نيڪى ها شتاب مىڪند.
وَ الْيَقِينُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ:
عَلَى تَبْصِرَةِ الْفِطْنَةِ
وَ تَأَوُّلِ الْحِكْمَةِ
وَ مَوْعِظَةِ الْعِبْرَةِ
وَ سُنَّةِ الْأَوَّلِينَ؛
فَمَنْ تَبَصَّرَ فِي الْفِطْنَةِ تَبَيَّنَتْ لَهُ الْحِكْمَةُ
وَ مَنْ تَبَيَّنَتْ لَهُ الْحِكْمَةُ عَرَفَ الْعِبْرَةَ
وَ مَنْ عَرَفَ الْعِبْرَةَ فَكَأَنَّمَا كَانَ فِي الْأَوَّلِينَ.
يقين نيز بر چهار پايه استوار است: بينش زيرڪانه،
دريافت حڪيمانه واقعيّت ها،
پند گرفتن از حوادث روزگار،
و پيمودن راه درست پيشينيان.
پس آن ڪس ڪه هوشمندانه به واقعيّت ها نگريست، حڪمت را آشڪارا بيند،
و آن ڪه حڪمت را آشڪارا ديد، عبرت آموزے را شناسد،
و آن ڪه عبرت آموزے شناخت گويا چنان است ڪه با گذشتگان مى زيسته است.
وَ الْعَدْلُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ:
عَلَى غَائِصِ الْفَهْمِ
وَ غَوْرِ الْعِلْمِ
وَ زُهْرَةِ الْحُكْمِ
وَ رَسَاخَةِ الْحِلْمِ؛
فَمَنْ فَهِمَ عَلِمَ غَوْرَ الْعِلْمِ
وَ مَنْ عَلِمَ غَوْرَ الْعِلْمِ صَدَرَ عَنْ شَرَائِعِ [الْحِلْمِ] الْحُكْمِ
وَ مَنْ حَلُمَ لَمْ يُفَرِّطْ فِي أَمْرِهِ
وَ عَاشَ فِي النَّاسِ حَمِيداً.
و عدل نيز بر چهار پايه بر قرار است: فڪرے ژرف انديش،
دانشى عميق و به حقيقت رسيده،
نيڪو داورے ڪردن
و استوار بودن در شڪيبايى.
پس ڪسى ڪه درست انديشيد به ژرفاے دانش رسيد
و آن ڪس ڪه به حقيقت دانش رسيد، از چشمه زلال شريعت نوشيد،
و ڪسى ڪه شڪيبا شد در ڪارش زياده روے نڪرده با نيڪنامى در ميان مردم زندگى خواهد ڪرد.