#حکمت 23 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ [حَسَبُهُ] نَسَبُهُ. و درود خدا بر او، فرمود: ڪسى ڪه ڪردارش او را به جايى نرساند، افتخارات خاندانش او را به جايى نخواهد رسانيد.

🌼🍃

#حکمت 24 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ، إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوبِ. و درود خدا بر او، فرمود: از ڪفّاره گناهان بزرگ، به فرياد مردم رسيدن، و آرام ڪردن مصيبت ديدگان است.

🌱🌻

#حکمت 25 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): يَا ابْنَ آدَمَ، إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ، فَاحْذَرْهُ. و درود خدا بر او، فرمود: اے فرزند آدم زمانى ڪه خدا را مى‌بينى ڪه انواع نعمت ها را به تو مى‌رساند تو در حالى ڪه معصيت‌ڪارے، بترس.

🌸🍃

#حکمت 26 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ. و درود خدا بر او، فرمود: كسى چيزى را در دل پنهان نكرد جز آن كه در لغزش هاى زبان و رنگ رخسارش، آشكار خواهد گشت.

🌷🍃

#حکمت 27 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): إمْشِ بِدَائِكَ، مَا مَشَى بِك. و درود خدا بر او، فرمود: با درد خود بساز، چندان كه با تو سازگار است.

🪴🌻🪴

#حکمت 28 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): أَفْضَلُ الزُّهْدِ، إِخْفَاءُ الزُّهْدِ. و درود خدا بر او، فرمود: برترين زهد، پنهان داشتن زهد است.

🌸🌱

#حکمت 29 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا كُنْتَ فِي إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِي إِقْبَالٍ، فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَى. و درود خدا بر او، فرمود: هنگامى كه تو زندگى را پشت سر مى گذارى و مرگ به تو روى مى آورد، پس ديدار با مرگ چه زود خواهد بود.

🌺🍃

#حکمت 30 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): الْحَذَرَ الْحَذَرَ، فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتَّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ. و درود خدا بر او، فرمود: هشدار هشدار، به خدا سوگند، چنان پرده پوشى ڪرده ڪه پندارے تو را بخشيده است.

🌼🍃

#حکمت ۳۱ #نهج_البلاغه وَ سُئِلَ (علیه السلام) عَنِ الْإِيمَانِ، فَقَالَ الْإِيمَانُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ: عَلَى الصَّبْرِ وَ الْيَقِينِ وَ الْعَدْلِ وَ الْجِهَادِ. ¹-  شناخت پايه هاے ايمان: و درود خدا بر او (از ايمان پرسيدند، جواب داد): ايمان بر چهار پايه استوار است: صبر، يقين، عدل و جهاد.

🍃🌹

🍀🌼

وَ الصَّبْرُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: عَلَى الشَّوْقِ وَ الشَّفَقِ وَ الزُّهْدِ وَ التَّرَقُّبِ؛ فَمَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ وَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ اجْتَنَبَ الْمُحَرَّمَاتِ وَ مَنْ زَهِدَ فِي الدُّنْيَا اسْتَهَانَ بِالْمُصِيبَاتِ وَ مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ [فِي] إِلَى الْخَيْرَاتِ.  صبر نيز بر چهار پايه قرار دارد. شوق، هراس، زهد و انتظار. آن ڪس ڪه اشتياق بهشت دارد، شهوت هايش ڪاستى گيرد، و آن ڪس ڪه از آتش جهنّم مى ترسد، از حرام دورے مى گزيند، و آن ڪس ڪه در دنيا زهد مى ورزد، مصيبت ها را ساده پندارد، و آن ڪس ڪه مرگ را انتظار مى‌ڪشد در نيڪى ها شتاب مى‌ڪند.

🌱🌺

وَ الْيَقِينُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: عَلَى تَبْصِرَةِ الْفِطْنَةِ وَ تَأَوُّلِ الْحِكْمَةِ وَ مَوْعِظَةِ الْعِبْرَةِ وَ سُنَّةِ الْأَوَّلِينَ؛ فَمَنْ تَبَصَّرَ فِي الْفِطْنَةِ تَبَيَّنَتْ لَهُ الْحِكْمَةُ وَ مَنْ تَبَيَّنَتْ لَهُ الْحِكْمَةُ عَرَفَ الْعِبْرَةَ وَ مَنْ عَرَفَ الْعِبْرَةَ فَكَأَنَّمَا كَانَ فِي الْأَوَّلِينَ. يقين نيز بر چهار پايه استوار است: بينش زيرڪانه، دريافت حڪيمانه واقعيّت ها، پند گرفتن از حوادث روزگار، و پيمودن راه درست پيشينيان. پس آن ڪس ڪه هوشمندانه به واقعيّت ها نگريست، حڪمت را آشڪارا بيند، و آن ڪه حڪمت را آشڪارا ديد، عبرت آموزے را شناسد، و آن ڪه عبرت آموزے شناخت گويا چنان است ڪه با گذشتگان مى زيسته است.

🌹🍃

وَ الْعَدْلُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: عَلَى غَائِصِ الْفَهْمِ وَ غَوْرِ الْعِلْمِ وَ زُهْرَةِ الْحُكْمِ وَ رَسَاخَةِ الْحِلْمِ؛ فَمَنْ فَهِمَ عَلِمَ غَوْرَ الْعِلْمِ وَ مَنْ عَلِمَ غَوْرَ الْعِلْمِ صَدَرَ عَنْ شَرَائِعِ [الْحِلْمِ] الْحُكْمِ وَ مَنْ حَلُمَ لَمْ يُفَرِّطْ فِي أَمْرِهِ وَ عَاشَ فِي النَّاسِ حَمِيداً. و عدل نيز بر چهار پايه بر قرار است: فڪرے ژرف انديش، دانشى عميق و به حقيقت رسيده، نيڪو داورے ڪردن و استوار بودن در شڪيبايى. پس ڪسى ڪه درست انديشيد به ژرفاے دانش رسيد و آن ڪس ڪه به حقيقت دانش رسيد، از چشمه زلال شريعت نوشيد، و ڪسى ڪه شڪيبا شد در ڪارش زياده روے نڪرده با نيڪنامى در ميان مردم زندگى خواهد ڪرد.

☀️🔅

وَ الْجِهَادُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: عَلَى الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ الصِّدْقِ فِي الْمَوَاطِنِ وَ شَنَآنِ الْفَاسِقِينَ؛ فَمَنْ أَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ شَدَّ ظُهُورَ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ نَهَى عَنِ الْمُنْكَرِ أَرْغَمَ أُنُوفَ [الْمُنَافِقِينَ] الْكَافِرِينَ وَ مَنْ صَدَقَ فِي الْمَوَاطِنِ قَضَى مَا عَلَيْهِ وَ مَنْ شَنِئَ الْفَاسِقِينَ وَ غَضِبَ لِلَّهِ غَضِبَ اللَّهُ لَهُ وَ أَرْضَاهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ. و جهاد نيز بر چهار پايه استوار است: امر به معروف، و نهى از منڪر، راستگويى در هر حال، و دشمنى با فاسقان. پس هر ڪس به معروف امر ڪرد، پشتوانه نيرومند مؤمنان است، و آن ڪس ڪه از زشتى ها نهى ڪرد، بينى منافقان را به خاك ماليد، و آن ڪس ڪه در ميدان نبرد صادقانه پايدارے ڪند حقّى را ڪه بر گردن او بوده ادا ڪرده است، و ڪسى ڪه با فاسقان دشمنى ڪند و براے خدا خشم گيرد، خدا هم براے او خشم آورد، و روز قيامت او را خشنود سازد.

🌼🌺🌼

وَ الْكُفْرُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ: عَلَى التَّعَمُّقِ وَ التَّنَازُعِ وَ الزَّيْغِ وَ الشِّقَاقِ؛ فَمَنْ تَعَمَّقَ لَمْ يُنِبْ إِلَى الْحَقِّ وَ مَنْ كَثُرَ نِزَاعُهُ بِالْجَهْلِ دَامَ عَمَاهُ عَنِ الْحَقِّ وَ مَنْ زَاغَ سَاءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ وَ حَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّيِّئَةُ وَ سَكِرَ سُكْرَ الضَّلَالَةِ وَ مَنْ شَاقَّ وَعُرَتْ عَلَيْهِ طُرُقُهُ وَ أَعْضَلَ عَلَيْهِ أَمْرُهُ وَ ضَاقَ عَلَيْهِ مَخْرَجُهُ. ²-  شناخت اقسام كفر و ترديد: و ڪفر بر چهار ستون پايدار است: ڪنجڪاوے دروغين، ستيزه جويى و جدل، انحراف از حق، و دشمنى ڪردن. پس آن ڪس ڪه دنبال توهّم و ڪنجڪاوے دروغين رفت به حق نرسيد. و آن ڪس ڪه به ستيزه جويى و نزاع پرداخت از ديدن حق نا بينا شد، و آن ڪس ڪه از راه حق منحرف گرديد، نيڪويى را زشت، و زشتى را نيڪويى پنداشت و سر مست گمراهى ها گشت، و آن ڪس ڪه دشمنى ورزيد پيمودن راه حق بر او دشوار و ڪارش سخت، و نجات او از مشڪلات دشوار است.

☀️🌼☀️

وَ الشَّكُّ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: عَلَى التَّمَارِي وَ الْهَوْلِ وَ التَّرَدُّدِ وَ الِاسْتِسْلَامِ؛ فَمَنْ جَعَلَ الْمِرَاءَ دَيْدَناً لَمْ يُصْبِحْ لَيْلُهُ وَ مَنْ هَالَهُ مَا بَيْنَ يَدَيْهِ نَكَصَ عَلى عَقِبَيْهِ وَ مَنْ تَرَدَّدَ فِي الرَّيْبِ وَطِئَتْهُ سَنَابِكُ الشَّيَاطِينِ وَ مَنِ اسْتَسْلَمَ لِهَلَكَةِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ هَلَكَ فِيهِمَا. و شك چهار بخش دارد: جدال در گفتار، ترسيدن، دو دل بودن، و تسليم حوادث روزگار شدن. پس آن ڪس ڪه جدال و نزاع را عادت خود قرار داد از تاريڪى شبهات بيرون نخواهد آمد، و آن ڪس ڪه از هر چيزے ترسيد همواره در حال عقب نشينى است، و آن ڪس ڪه در ترديد و دو دلى باشد زير پاے شيطان ڪوبيده خواهد شد، و آن ڪس ڪه تسليم حوادث گردد و به تباهى دنيا و آخرت گردن نهد، و هر دو جهان را از ڪف خواهد داد.