#حکمت ۶۷ #نهج_البلاغه
يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا، إِلَيْكِ عَنِّي؛ أَ بِي تَعَرَّضْتِ؟ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ؟ لَا حَانَ حِينُكِ؛ هَيْهَاتَ، غُرِّي غَيْرِي؛ لَا حَاجَةَ لِي فِيكِ؛ قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلَاثاً لَا رَجْعَةَ فِيهَا. فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ وَ خَطَرُكِ يَسِيرٌ وَ أَمَلُكِ حَقِيرٌ. آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ.
اے دنيا اے دنياے حرام از من دور شو، آيا براے من خودنمايى مىڪنى يا شيفته من شدهاے تا روزے در دل من جاے گيرے؟
هرگز مبادا، غير مرا بفريب، ڪه مرا در تو هيچ نيازے نيست، تو را سه طلاقه ڪردهام، تا باز گشتى نباشد. دوران زندگانى تو ڪوتاه، ارزش تو اندك، و آرزوے تو پست است.
آه از توشه اندك، و درازے راه، و دورے منزل، و عظمت روز قيامت.
#حکمت 78 #نهجالبلاغه
وَ مِنْ كَلَامٍ لَهُ (علیه السلام) لِلسَّائِلِ الشَّامِيِّ لَمَّا سَأَلَهُ أَ كَانَ مَسِيرُنَا إِلَى الشَّامِ بِقَضَاءٍ مِنَ اللَّهِ وَ [قَدَرِهِ] قَدَرٍ، بَعْدَ كَلَامٍ طَوِيلٍ هَذَا مُخْتَارُهُ:
و در جواب مردى شامى فرمود: (مرد شامى پرسيد آيا رفتن ما به شام، به قضا و قدر الهى است امام با ڪلمات طولانى پاسخ او را داد ڪه برخى از آن را برگزيديم):
وَيْحَكَ، لَعَلَّكَ ظَنَنْتَ قَضَاءً لَازِماً وَ قَدَراً حَاتِماً! لَوْ كَانَ ذَلِكَ كَذَلِكَ لَبَطَلَ الثَّوَابُ وَ الْعِقَابُ وَ سَقَطَ الْوَعْدُ
واے بر تو! شايد قضاء لازم، و قدر حتمى را گمان ڪرده اے؟ اگر چنين بود، پاداش و ڪيفر، بشارت و تهديد الهى، بيهوده بود.
خداوند سبحان بندگان خود را فرمان داد در حالى ڪه اختيار دارند، و نهى فرمود تا بترسند، احكام آسانى را واجب ڴرد، و چيز دشوارے را تڪليف نفرمود، و پاداش اعمال اندك را فراوان قرار داد.
ادامه #حکمت 78 #نهج_البلاغه
إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَمَرَ عِبَادَهُ تَخْيِيراً وَ نَهَاهُمْ تَحْذِيراً، وَ كَلَّفَ يَسِيراً وَ لَمْ يُكَلِّفْ عَسِيراً، وَ أَعْطَى عَلَى الْقَلِيلِ كَثِيراً، وَ لَمْ يُعْصَ مَغْلُوباً وَ لَمْ يُطَعْ مُكْرِهاً، وَ لَمْ يُرْسِلِ الْأَنْبِيَاءَ لَعِباً وَ لَمْ يُنْزِلِ الْكُتُبَ لِلْعِبَادِ عَبَثاً، وَ لَا خَلَقَب السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا؛ "ذلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ".
شناخت جايگاه جبر و اختيار (اعتقادى):
واے بر تو! شايد قضاء لازم، و قدر حتمى را گمان ڪرده اے؟ اگر چنين بود، پاداش و ڪيفر، بشارت و تهديد الهى، بيهوده بود.
خداوند سبحان بندگان خود را فرمان داد در حالى ڪه اختيار دارند، و نهى فرمود تا بترسند، احكام آسانى را واجب كرد، و چيز دشوارے را تڪليف نفرمود، و پاداش اعمال اندك را فراوان قرار داد.
با نافرمانى بندگان مغلوب نخواهد شد، و با اڪراه و اجبار اطاعت نمى شود، و پيامبران را به شوخى نفرستاد، و فرو فرستادن ڪتب آسمانى براے بندگان بيهوده نبود، و آسمان و زمين و آنچه را در ميانشان است بى هدف نيافريد. اين پندار ڪسانى است ڪه ڪافر شدند و واے از آتشى ڪه بر ڪافران است.ـ
#حکمت 79 #نهج البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): خُذِ الْحِكْمَةَ أَنَّى كَانَتْ، فَإِنَّ الْحِكْمَةَ تَكُونُ فِي صَدْرِ الْمُنَافِقِ، فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِي صَدْرِ الْمُؤْمِنِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
حڪمت را هر ڪجا ڪه باشد، فراگير، گاهى حڪمت در سينه منافق است و بى تابى نڪن تا بيرون آمده و با همدمانش در سينه مؤمن آرام گيرد.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹 #پیشنهاد_دانلود
🔺یڪ تبیین مختصر و زیبا از نجمالدین شریعتی درباره ضرورت نهجالبلاغه خوانی
💠 امیرالمومنین ( علیهالسلام) : سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي فَلَأَنَا بِطُرُقِ السَّمَاءِ أَعْلَمُ مِنِّي بِطُرُقِ الْأَرْضِ
🔹از من بپرسید پیش از آنڪه مرا از دست بدهید ؛ ڪه من راههاے آسمان را بهتر از راههاے زمين می شناسم.
📒 #نهج_البلاغه ، فرازے از خطبه ۱۸۹
#ما_نهج_البلاغه_میخوانیم
#حکمت 80 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ، فَخُذِ الْحِكْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
حڪمت گمشده مؤمن است، حڪمت را فراگير هر چند از منافقان باشد.
#حکمت 81 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
ارزش هر ڪس به مقدار دانايى و تخصّص اوست.
( سید رضی گوید : اين از ڪلماتى است ڪه قيمتى براے آن تصوّر نمىشود، و هيچ حڪمتى هم سنگ آن نبوده و هيچ سخنى، والايى آن را ندارد ).
#حکمت 82 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
أُوصِيكُمْ بِخَمْسٍ لَوْ ضَرَبْتُمْ إِلَيْهَا آبَاطَ الْإِبِلِ لَكَانَتْ لِذَلِكَ أَهْلًا: لَا يَرْجُوَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِلَّا رَبَّهُ؛ وَ لَا يَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ؛ وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَا يَعْلَمُ أَنْ يَقُولَ لَا أَعْلَمُ؛ وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ إِذَا لَمْ يَعْلَمِ الشَّيْءَ أَنْ يَتَعَلَّمَهُ؛ وَ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ، فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ، وَ لَا خَيْرَ فِي جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ، وَ لَا [خَيْرَ] فِي إِيمَانٍ لَا صَبْرَ مَعَهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
شما را به پنج چيز سفارش مىڪنم ڪه اگر براے آنها شتران را پر شتاب برانيد و رنج سفر را تحمّل ڪنيد سزاوار است:
ڪسى از شما جز به پروردگار خود اميدوار نباشد، و جز از گناه خود نترسد.
و اگر از يڪى سؤال ڪردند و نمىداند، شرم نڪند و بگويد نمىدانم، و ڪسى در آموختن آنچه نمىداند شرم نڪند.
و بر شما باد به شڪيبايى، ڪه شڪيبايى، ايمان را چون سر است بر بدن و ايمان بدون شڪيبايى چونان بدن بى سر، ارزشى ندارد.
#حکمت 83 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام) -لِرَجُلٍ أَفْرَطَ فِي الثَّنَاءِ عَلَيْهِ وَ كَانَ لَهُ مُتَّهِماً-: أَنَا دُونَ مَا تَقُولُ، وَ فَوْقَ مَا فِي نَفْسِكَ.
و درود خدا بر او، فرمود:
(به شخصى ڪه در ستايش امام افراط ڪرد، و آنچه در دل داشت نگفت) من ڪمتر از آنم ڪه بر زبان آوردے، و برتر از آنم ڪه در دل دارے.
#حکمت 84 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): بَقِيَّةُ السَّيْفِ [أَنْمَى] أَبْقَى عَدَداً وَ أَكْثَرُ وَلَداً.
و درود خدا بر او، فرمود:
باقى ماندگان شمشير و جنگ، شماره شان با دوام تر، و فرزندانشان بيشتر است
#حکمت 85 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ تَرَكَ قَوْلَ لَا أَدْرِي، أُصِيبَتْ مَقَاتِلُهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
ڪسى ڪه از گفتن «نمىدانم» روےگردان است، به هلاڪت و نابودے مىرسد.
#حکمت 86 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
رَأْيُ الشَّيْخِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ جَلَدِ الْغُلَامِ. وَ [يُرْوَى] رُوِيَ مِنْ مَشْهَدِ الْغُلَامِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
انديشه پير در نزد من از تلاش جوان خوشايندتر است.
(و نقل شده ڪه تجربه پيران از آمادگى رزمى جوانان برتر است).