#حکمت 97 #نهج_البلاغه
وَ سَمِعَ (علیه السلام) رَجُلًا مِنَ الْحَرُورِيَّةِ يَتَهَجَّدُ وَ يَقْرَأُ، فَقَالَ:
و درود خدا بر او، (صداے مردے از حروراء را شنيد ڪه نماز شب مىخواند و قرآن تلاوت مىڪرد) فرمود:
نَوْمٌ عَلَى يَقِينٍ، خَيْرٌ مِنْ صَلَاةٍ فِي شَكٍ.
خوابيدن همراه با يقين، برتر از نمازگزاردن با شك و ترديد است.
#حکمت 98 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَايَةٍ لَا عَقْلَ رِوَايَةٍ، فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ كَثِيرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِيلٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
چون روايتى را شنيديد، آن را بفهميد عمل ڪنيد، نه بشنويد و نقل ڪنيد، زيرا راويان علم فراوان، و عمل ڪنندگان آن اندڪند.
#حکمت 99 #نهج_البلاغه
وَ سَمِعَ رَجُلًا يَقُولُ "إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ"، فَقَالَ (علیه السلام):
إِنَّ قَوْلَنَا "إِنَّا لِلَّهِ" إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ، وَ قَوْلَنَا "وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ" إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
(شنيد ڪه شخصى گفت الَّذِينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قالُوا إِنَّا لله) اين سخن ما ڪه مى گوييم «ما همه از آن خداييم» اقرارے است به بندگى، و اينڪه مىگوييم «بازگشت ما به سوے او است» اعترافى است به نابودے خويش.
#حکمت 100 #نهج_البلاغه
وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ، فَقَالَ (علیه السلام):
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ؛ اللَّهُمَّ [اجْعَلْنِي] اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ [لِي] لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ.
و درود خدا بر او: (آنگاه ڪه گروهى او را ستايش ڪردند فرمود:)
بار خدايا تو مرا از خودم بهتر مى شناسى، و من خود را بيشتر از آنان مىشناسم، خدايا مرا از آنچه اينان مىپندارند، نيڪوتر قرار ده، و آنچه را ڪه نمىدانند بيامرز.