ادامه #حکمت ۱۰۴
يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ (علیه السلام) قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ، فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِيبَ لَهُ، إِلَّا أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِيَ الطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ وَ هِيَ الطَّبْلُ.
اے نوف! همانا داود پیامبر (ڪه درود خدا بر او باد) در چنین ساعتی از شب بر میخواست و میگفت: این ساعتی است ڪه دعاے هر بندهاے به اجابت میرسد، جز باجگیران، جاسوسان، شبگردان و نیروهاے انتظامی حڪومت ستمگر، یا نوازنده طنبور و طبل.
#حکمت 105 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
إِنَّ اللَّهَ [تَعَالَى] افْتَرَضَ عَلَيْكُمْ فَرَائِضَ فَلَا تُضَيِّعُوهَا، وَ حَدَّ لَكُمْ حُدُوداً فَلَا تَعْتَدُوهَا، وَ نَهَاكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ فَلَا تَنْتَهِكُوهَا، وَ سَكَتَ لَكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ وَ لَمْ يَدَعْهَا نِسْيَاناً فَلَا تَتَكَلَّفُوهَا.
و درود خدا بر او، فرمود:
همانا خدا واجباتى را بر شما لازم شمرده، آنها را تباه نڪنيد، و حدودے براے شما معيّن فرموده، امّا از آنها تجاوز نڪنيد، و از چيزهايى نهى فرمود، حرمت آنها را نگاه داريد، و نسبت به چيزهايى سڪوت فرمود نه از روے فراموشى، پس خود را در باره آنها به رنج و زحمت دچار نسازيد.
#حکمت 106 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): لَا يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْيَاهُمْ، إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
مردم براے اصلاح دنيا چيزے از دين را ترك نمىگويند، جز آن ڪه خدا آنان را به چيزے زيانبارتر دچار خواهد ساخت.
#حکمت 107 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ [لَمْ يَنْفَعْهُ] لَا يَنْفَعُهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
چه بسا دانشمندے ڪه جهلش او را از پاے درآورد و دانش او همراهش باشد امّا سودے به حال او نداشته باشد.