#گزارش_تصویری ‼️مسئولین توجه کنند وظیفه آنها رسیدگی و احیاء زندگی مردم است... 🔶 آیت الله العظمی وحید خراسانی در پایان جلسۀ پاسخ به سوالات شرعی در روز دوشنبه سوم بهمن ماه 1401 طی بیاناتی در آستانۀ شهادت حضرت هادی (علیه السلام)توصیه هایی به اعضای هیأت مذهبی و مسئولین داشتند. مشروح بیانات معظم له بدین شرح است. 📅 ۳/بهمن ماه/۱۴۰۱ ◻️ #خبر #دیدار ☑️ @Fatemyeh_ValiAsr

🔻آیا نفع ها و ضرر ها در حکم شرعی تأثیر میگذارد؟ ✍️حضرت آیت الله محسن فقیهی دامت برکاته: 🔹برای کوسه‌ماهی، نفع‌ها و ضررهایی بیان شده است که نمی‌تواند معیار برای حرمت یا حلیت باشد؛ زیرا هر چیزی ممکن است نفع‌ها و ضررهایی برای برخی افراد داشته باشد. درباره خمر نیز قرآن کریم می‌فرمادید: ﴿يسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ﴾ اما در ادامه می‌گوید: ﴿لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا﴾ درست است که منافعی دارد اما ضررش بیشتر از نفع آن است. 🔸وجود این منافع یا ضررها دلیل نیست بلکه ما تابع دلیل هستیم؛ اگر دلیل آن را حلال دانست ما هم حلال می‌دانیم اما اگر حرام دانست، ما هم حرام می‌دانیم. 🔺خلاصه از درس فقه معاصر آیت الله فقیهی دامت برکاته(1401/09/22) 🆔 @mohsenfaghihi

⭕️اگر مردم در زمان گذشته از وجود فلس اطلاع نداشتند امام که علم غیب داشت، چرا برای مردم بیان نکرد؟ ✍️حضرت آیت الله محسن فقیهی دامت برکاته: 🔸وظیفه امام و مجتهد، بیان موضوع نیست بلکه وظیفه آن‌ها بیان حکم است. 🔸اگر ماهی فلس دارد، حلال است و اگر فلس ندارد حرام است؛ حال وظیفه مکلف است که موضوع حکم را تشخیص دهد. 🔸فقیه می‌گوید: «خمر حرام است» اما اینکه آیا آین مایع خمر است یا آب، وظیفه مجتهد نیست. ممکن است شارع در مواردی موضوع را مشخص کند اما وظیفه کلی او، مشخص کردن موضوع نیست بلکه فقط حکم را بیان می‌کند. 🔺خلاصه از درس فقه معاصر آیت الله فقیهی دامت برکاته(1401/09/22) 🆔 @mohsenfaghihi

🔴حکم ماهی‌هایی که به مرور پولک خود را از دست می‌دهند چیست؟ ✍️حضرت آیت الله محسن فقیهی دامت برکاته : ▫️برخی از ماهی‌ها مانند «اوزون برون» هستند که در اصل، پولک دارند اما به مرور زمان، پولکشان را از دست می‌دهند. حکم این ماهی‌ها روشن است و روایات دلالت بر حلیت آن می‌کند. ▫️در صحیحیه حماد بن عثمان آمده است: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام جُعِلْتُ فِدَاكَ الْحِيتَانُ مَا يُؤْكَلُ مِنْهَا فَقَالَ مَا كَانَ لَهُ قِشْرٌ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَقُولُ فِي الْكَنْعَتِ‌ فَقَالَ لَا بَأْسَ بِأَكْلِهِ قَالَ قُلْتُ لَهُ فَإِنَّهُ لَيْسَ لَهُ قِشْرٌ فَقَالَ لِي بَلَى وَ لَكِنَّهَا سَمَكَةٌ سَيِّئَةُ الْخُلُقِ تَحْتَكُّ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ إِذَا نَظَرْتَ فِي أَصْلِ أُذُنِهَا وَجَدْتَ لَهَا قِشْراً». ▫️راوی می‌گوید: به امام صادق عرض کردم: فدایت شوم! کدام گونه از ماهی خوردنش جایز است؟ حضرت فرمود: آن ماهی‌هایی که فلس دارد. گفتم: فدایت شوم! درباره ماهی کنعت نظر شما چیست؟ حضرت فرمود: خوردنش اشکالی ندارد. گفتم: این ماهی فلس ندارد! حضرت فرمود: در ظاهر فلس ندارد اما ماهی بداخلاقی است که چون به جاهای مختلف برخورد می‌کند پولک‌هایش می‌ریزد و اگر بیخ گوشش را نگاه شود، فلس دیده می‌شود. ▫️از این روایت می‌توان فهمید که ملاک حلیت، داشتن فلس است هرچند که ظاهر نباشد یا ریخته باشد و رؤیت فلس ملاک نیست. 🔺خلاصه از درس فقه معاصر آیت الله فقیهی دامت برکاته(1401/09/29) 🆔 @mohsenfaghihi

🔻حکم «لابتسر آبشور» چیست؟ ✍️حضرت آیت الله محسن فقیهی دامت برکاته : 🔹لابستر حیوانی دریایی شبیه میگو و خرچنگ است؛ ازاین‌رو برخی آن را میگو و برخی آن را خرچنگ دانسته‌اند. 🔹اگر مصداق میگو باشد، حلال است اما اگر مصداق خرچنگ باشد، بر اساس فتوای فقها، حرام است. این حیوان از چند جهت شبیه میگو و از چند جهت، شبیه خرچنگ است. اگر نتوان گفت که میگو یا خرچنگ است بلکه حیوان سومی باشد، به اصل اولی حلیت حیوانات، رجوع می‌شود؛ حلیت بر اساس اصل، آیات و روایات، ثابت است و حرمت، دلیل می‌خواهد. ﴿أُحِلَّ لَكُمْ صَيدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَكُمْ﴾. 🔺خلاصه از درس فقه معاصر آیت الله فقیهی دامت برکاته(1401/10/13) 🆔 @mohsenfaghihi

🔻آیا نفع ها و ضرر ها در حکم شرعی تأثیر میگذارد؟ ✍️حضرت آیت الله محسن فقیهی دامت برکاته: 🔹برای کوسه‌ماهی، نفع‌ها و ضررهایی بیان شده است که نمی‌تواند معیار برای حرمت یا حلیت باشد؛ زیرا هر چیزی ممکن است نفع‌ها و ضررهایی برای برخی افراد داشته باشد. درباره خمر نیز قرآن کریم می‌فرمادید: ﴿يسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ﴾ اما در ادامه می‌گوید: ﴿لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا﴾ درست است که منافعی دارد اما ضررش بیشتر از نفع آن است. 🔸وجود این منافع یا ضررها دلیل نیست بلکه ما تابع دلیل هستیم؛ اگر دلیل آن را حلال دانست ما هم حلال می‌دانیم اما اگر حرام دانست، ما هم حرام می‌دانیم. 🔺خلاصه از درس فقه معاصر آیت الله فقیهی دامت برکاته(1401/09/22) 🆔 @mohsenfaghihi

🔸روایت داریم «حلال محمد حلال الی یوم القیامة و حرامه حرام الی یوم القیامة». در زمان معصومان که مردم به برخی از ماهی‌ها نگاه می‌کردند می‌گفتند که پولک ندارد و حرام است اما اکنون که علم پیشرفت کرده و با میکروسکوپ ساخته شده فلس را می‌بینند و می‌گویند که حلال است. 🔻آیا می‌تواند چیزی در زمانی حرام باشد و در زمان دیگر حرام باشد؟ ✍️حضرت آیت الله محسن فقیهی دامت برکاته : 🔹چنین چیزی اشکال ندارد. مرحوم امام خمینی نیز زمان و مکان را دخیل در حکم می‌دانست. 🔹برخی از چیزها را در گذشته مضر نمی‌دانستند اما با پیشرفت علم، معلوم شد که ضرر دارد، حال که ضررش معلوم شد، حرام می‌شود. 🔹مرحوم آیت‌الله العظمی خوانساری در زمان گذشته، سیگار می‌کشید و پس از مدتی، پزشکان گفتند که برای شما ضرر دارد و ایشان، سیگار را کنار گذاشت. 🔹وقتی تشخیص دادیم که چیزی ضرر دارد، باید آن را کنار بگذاریم. این‌گونه نیست که چیز حرامی حلال شده یا حلالی حرام شده است بلکه کشف می‌شود که واقعیت چه بوده است. در زمان گذشته که معلوم نبود فلس دارد و علم غیب هم نبود، آن را حرام می‌دانستند اما حال که علم، پیشرفت کرده و پولک آن دیده شده، حکم به حلیت می‌شود. 🔺خلاصه از درس فقه معاصر آیت الله فقیهی دامت برکاته(1401/09/22) 🆔 @mohsenfaghihi

مکلف باید مسائلی را که انجام تکالیف شرعی روزمره وابسته به دانستن آن است فرا بگیرد،‌ مانند مسائل اصلی نماز و روزه و طهارت و برخی معاملات و غیر آن، و اگر یاد نگرفتن احکام به ترک واجب یا ارتکاب حرام بیانجامد گناهکار خواهد بود.

اصل 8 قانون اساسی‌ 🌺 در جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏ دعوت‏ به‏ خیر، امر به‏ معروف‏ و نهی‏ از منکر وظیفه‏ ای‏ است‏ همگانی‏ و متقابل‏ بر عهده‏ مردم‏ نسبت‏ به‏ یکدیگر، دولت‏ نسبت‏ به‏ مردم‏ و مردم‏ نسبت‏ به‏ دولت‏. ✍ شرایط و حدود و کیفیت‏ آن‏ را قانون‏ معین‏ می‏ کند. "والمؤمنون‏ و المؤمنات‏ بعضهم‏ اولیاء بعض‏ یأمرون‏ بالمعروف‏ و ینهون‏ عن‏ المنکر".

یکی از مهم‌ترین واجبات دین مبین اسلام که از اهمّیت ویژه‌‌ای برخوردار می‌باشد، فراگیری احکام دین است که درک و فهم درست نسبت به مسائل آن و عمل بر طبق آن، تضمین کنندۀ سعادت انسان است. کسی که اسلام را به عنوان دین خود بر می‌گزیند، باید برنامه‌‌های آن را به‌طور کامل در همۀ قلمروهای زندگی خود بپذیرد و رفتار و عملکرد خویش را مطابق با احکام دین تنظیم نماید. انجام چنین تکلیفی، می‌‌طلبد فرد مسلمان نسبت به مقدار مورد نیازش از احکام دین، که به آن احتیاج دارد و برایش پیش می‌آید، شناخت پیدا کند تا بتواند آن را در زندگی خود اجرا نماید. بر این اساس، قرآن کریم و روایات ائمّۀ هدی(علیهم السلام) بر این موضوع تأکید بسیار نموده و همگان را به یاد گرفتن احکام دین تشویق و ترغیب کرده‌‌اند و از ضررهای فراوان آشنا نبودن با احکام الهی بر حذر داشته‌‌اند. در حدیث نقل شده است که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «فرا گرفتن یک حدیث دربارۀ حلال و حرام از شخصی راستگو، برای تو بهتر از دنیا و زر و سیم‌‌های آن است»[۱] . همچنین، روایت شده مردی به امام صادق(علیه السلام) عرض کرد: فرزندی دارم که دوست دارد مسائل حلال و حرام را از شما بپرسد و از مطالبی که اهمّیت ندارد و استفاده‌ای برایش ندارد، پرسش نمی‌‌کند. حضرت صادق(علیه السلام) فرمودند: «آیا بهتر از حلال و حرام سؤالی هست که مردم بپرسند؟[۲] » در حدیث دیگر نقل شده است که حضرت صادق(علیه السلام) فرمودند: «در دین خدا دانا و فقیه شوید و مانند اعراب زمان جاهلیّت نباشید (که از احکام خدا و معارف دینی بی‌خبر بودند). سپس حضرتش(علیه السلام) فرمودند: کسی که در دین خدا دانا و بصیر نگردد، خداوند متعال در روز قیامت، هرگز به او نظر لطف نمی‌افکند و بر پاکیزگی اعمالش مهر تأیید نمی‌گذارد»[۳] . همچنین، از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که رسول اکرم(صلی الله علیه واله وسلم) فرمودند: «من از مسلمانی که هفته‌‌ای یک روز را برای آشنایی با امر دینش و پرسش از (معارف و احکام) آن اختصاص نمی‌‌دهد، منزجر و بیزارم»[۴] . در حدیث نقل شده است که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «لقمان در اندرز به فرزندش فرمود: فرزندم! در روزها و شب‌‌ها و ساعات زندگی خود، بهره‌‌ای برای تحصیل علم در نظر بگیر، زیرا تو هرگز برای خودت ضایعه‌‌ای مانند ترک علم نخواهی یافت»[۵] . همچنین، روایت شده که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «کسی که بدون علم و آگاهی اعمالش را انجام دهد، مانند فردی است که به سمت سرابی در بیابان حرکت کند، لذا هر چه تندتر برود، از مقصدش دورتر می‌‌شود»[۶] . نکتۀ مهمّ دیگر این است که در روایات معصومین(علیهم السلام) ، موضوع «تفقّه در دین»، یعنی داشتن شناخت کامل دربارۀ دین و بصیر و بینا بودن نسبت به احکام و معارف آن، مورد توصیه و تأکید بسیار قرار گرفته است. روایت شده که امام کاظم(علیه السلام) در این باره فرمودند: «در دین خدا فقیه و دانا شوید، زیرا فقه کلید بصیرت و شناخت است و مایۀ کامل شدن عبادت و وسیلۀ رسیدن به مقامات بلند و مراتب عالی دینی و دنیایی است. برتری فقیه بر عابد، همچون برتری خورشید بر ستارگان است و هر کس در دین خود دانا و فقیه نشود، خداوند عملی را از او نمی‌‌پسندد»[۷] . همچنین، روایت شده که امیر المؤمنین(علیه السلام) فرمودند: «اگر خواستی دانا شوی، در دین خدا فقیه و دانا شو»[۸] . در حدیث نقل شده است که پیامبر خدا(صلی الله علیه واله وسلم) فرمودند: «خداوند، به چیزی برتر از آگاهی دینی و فهم دین عبادت نشده است»[۹] . همچنین، نقل شده که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «هنگامی که خداوند خیر و سعادت بنده‌ای از بندگان خود را بخواهد، او را نسبت به دین، بصیر و بینا می‌‌سازد»[۱۰] . در روایت دیگری، امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «هنگامی که خداوند متعال می‌خواهد قوم و گروهی را به خیر و صلاح و موفقیّت برساند، آنان را در شناخت دین، بصیر و بینا قرار می‌‌دهد…»[۱۱] . بدیهی است که انسان نمی‌‌تواند در فراگیری مسائل دین کوتاهی کرده و به بهانۀ ندانستن مسأله، از عمل به تکالیف الهی که ابلاغ شده، شانه خالی کند. از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است: «… خداوند، روز قیامت از کسی که به تکلیف خود عمل نکرده، می‌‌پرسد: آیا تکلیف خود را می‌‌دانستی؟ اگر بگوید: می‌‌دانستم، به او خطاب می‌‌شود چرا به آنچه می‌‌دانستی عمل نکردی؟ و اگر بگوید: نمی‌‌دانستم، به او خطاب می‌‌شود چرا یاد نگرفتی تا عمل کنی؟…»[۱۲] .