❌حق الناس ❌
حَقُّالناس یا حقوق عباد به حقوق مردم برعهده انسان اشاره دارد. حق الناس در مقابل حقالله است که به حقوق خدا بر ذمه بندگان میپردازد.
حقالناس به حقوق مالی اختصاص ندارد و جان و آبروی افراد را نیز دربرمیگیرد. حقالناس را به دو قسم محض مانند جان و مال مردم و غیر محض مانند سرقت و قذف که دو جنبه حقالناس و حقالله را همزمان دارد، تقسیم کردهاند.
امام سجاد(ع) در رساله حقوق، بیش از پنجاه حق و تکلیف را که برعهده انسان است ذکر کرده است. در احادیث، بودن حق الناس بر ذمه انسان را باعث مستجاب نشدن دعا دانستهاند.
حقالناس با توبه و شهادت در راه خدا بخشیده نمیشود ‼️
بلکه باید جبران شود یا صاحبحق آن را ببخشد.
در احکام قضایی دین اسلام، میان حقالناس و حقالله تفاوتهایی وجود دارد؛ مثلا اجرای حکم در حقالناس به درخواست صاحبحق نیاز دارد؛ ولی در حقالله مشروط به مطالبه کسی نیست
و اینکه حقالناس مبتنی بر دقت و احتیاط است؛
ولی حقالله مبتنی بر آسانگیری و تخفیف.
👆برخی فقیهان، حقالناس را بر دو نوع دانستهاند:
حقالناسِ محض، مانند رعایت جان و مال مردم
و حقالناس غیرمحض یعنی حقوقی که هر دو جنبهٔ حقالله و حقالناس را دارند؛ مانند سرقت، و قذف.‼️
⚠️اتلاف وقت یا مال دیگران ،
بردن آبروی خود یا دیگران،
افشای اسرار،
وپرداخت نکردن بدهی علیرغم تمکن،
از جمله موارد حقالناس است ✖️
👆در حدیث مَناهی، از پیامبر اسلام(ص) آمده است کسی که حق دیگری برگردنش است و توان پرداخت آن را دارد، ولی در پراخت آن امروز و فردا میکند، هر روز در پروندهاش معادل گناه عَشّار، ثبت میشود.
عشار به کسی میگفتند که به دستور حاکم ستمگر، یکدهم اموال مردم را بهزور دریافت میکرد.‼️
حقالناس با شهادت در راه خدا بخشیده نمیشود؛ حالآنکه بخشی از حقالله با شهادت بخشیده میشود.
☘ ازاینرو گفته شده که امام حسین(ع) در شب عاشورا از یاران خود خواست کسانی که حق مردم به گردنشان است، در لشکر او نمانند❌‼️
👆بر پایه روایتی از امام صادق(ع) در کتاب لئالی الاخبار، ج۳ ،ص ۲۱۴،
بدترین حال انسان در قیامت، وقتی است که مستحقان زکات و خمس جلوی انسان را بگیرند
و خدا از حسنات او به آنها عوض بدهد❌‼️
هدایت شده از حدیث نگار
پيامبر صلي الله عليه و آله :
عَلَيْكُمْ بِالزَّبيبِ فَإِنَّهُ يَكْشِفُ المِرَّةَ وَيَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَيَشُدُّ الْعَصَبَوَيَذْهَبُ بِالإِْعْياءِ وَيُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَيُطَيِّبُ النَّفْسَ وَيَذْهَبُ بِالْغَمِّ؛
شما را سفارش مى كنم به خوردن مويز، زيرا صفرا را برطرف مى كند، بلغم را از بينمى برد، اعصاب را قوى، خستگى را دور، و اخلاق را خوب مى كند، و به روح آرامشمى بخشد و غم را مى برد.
خصال، ص 344
📚 @HadithNegar
👆❌قَالَ رَسُولُ اللهُ صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ؛
يَا عَلِیُّ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالنُّبُوَّةِ وَ اصْطَفَانِی عَلَى جَمِيعِ الْبَرِّيَّةِ لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَ الله أَلْفَ عَامٍ مَا قَبِلَ الله ذَلِكَ مِنْهُ إِلَّا بِوَلَايَتِكَ وَ وَلَايَةِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِكَ وَ إِنَّ وَلَايَتَكَ لَا تُقْبَلُ إِلَّا بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكَ وَ أَعْدَاءِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِكَ ، بِذَلِکَ أَخْبَرَنِی جَبْرَئِیلُ فَمَنْ شاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْیَکْفُرْ
یا علیّ قَسَم به آن کسی که مرا به نبوّت مبعوث کرد و بر همه موجودات برتری داد اگر بنده ای هزار سال خدا را عبادت کند ، آن عبادت از وی قبول نخواهد شد مگر به ولایت تو و ائمه از فرزندان تو ، و ولایت تو قبول نخواهد شد مگر به برائت از دشمنانت و دشمنان ائمه از فرزندان تو ، این را جبرئیل امین از جانب خدا آورده و سخن من نیست ، پس هر کس خواست ایمان آورَد ، و هر کس خواست کفر ورزَد.
بحارالأنوار ۲۷ / ۱۹۹ ، حدیث ۶۶ ، عَن المناقب لابن شاذان.
╔.🍃. ══════
╚══════ .🍃.╝
#ولایت
#تولی
#تبری
❌گناه رها کردن زبالهها در طبیعت❌
یکی از گناهانی که علی الخصوص، در ایام تعطیلات و مسافرتها خیلی از مردم به آن مبتلا هستند، رها کردن زبالهها در طبیعت است.
بعضی از زبالهها مثل پلاستیک، نایلون، لاستیک و شیشه چون در طبیعت تجزیه نمیشوند، هم به زمینهای کشاورزی مردم آسیب میزنند، هم به مراتع و جنگلها و هم به حیوانات وحشی و حتی حیوانات اهلی.
خودم بارها گوسفندانی را دیدهام که بخاطر جمع شدن نایلون داخل معده شان تلف شده اند.
بنابراین رها کردن زبالهها در طبیعت، هم مصداق حق الناس است و هم مصداق آیه شریفه «یُهْلِکَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ» بقره ۲۰۵ است.
امام عسکری (علیه السلام): یُهْلِکَ الْحَرْثَ بِأَنْ یُحْرِقَهُ أَوْ یُفْسِدَهُ وَ النَّسْلَ بِأَنْ یَقْتُلَ الْحَیَوَانَاتِ فَیَقْطَعَ نَسْلَهَا.
یُهْلِکَ الْحَرْثَ یعنی اینکه با به آتش کشیدن یا خرابکردن کشتزارها باعث نابودی و از بینرفتن آنها میشود؛ یُهْلِکَ النَّسْلَ یعنی حیوانات را میکشد و نسل آنها را از بین میبرد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۱۰۴ بحارالأنوار، ج۹، ص۱۸۸/ الإمام العسکری، ص۶۱۷
❌