eitaa logo
فرهنگستان اهل بیت علیهم السلام
265 دنبال‌کننده
11.9هزار عکس
5.1هزار ویدیو
294 فایل
تفسیر ن_______________ور هرروزیک آیه ازقرآن کریم باصدای دلنشین حاج آقاقرائتی تفسیرمیگردد. بزرگواران مارادرنشرمطالب و مفاهیم قرآنی یاری کنید. کپی مطالب آزاداست. ازقرآن واهل بیت ع امدادبجوییم @Yazahrayeatharادمین eitaa.com/joinchat/523173890Ca1c4896e78
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
❤️گذری بر زندگی امام حسين عليه السّلام : نام مباركش حسين و پنجمين معصوم از چهارده معصوم علیهم السلام است. در سوم شعبان سال ٤ ه‍. در مدينه به دنيا آمد. جدّ ارجمندش، پيامبر اسلام صلی‌الله علیه وآله و پدر والامقامش حضرت على علیه‌السلام و مادر گرامى‌اش سلام الله علیها است. كنيۀ مبارك او، ابوعبداللّه و از القاب مشهور آن امام : سبط و سيّد الشّهداء. پس از تولّد، رسول خدا صلى الله علیه و آله خود در گوش او اذان و اقامه گفت و پيوسته بدو عنايتى ويژه داشت. امام حسين علیه السلام هفت ساله بود كه پيامبر به سراى جاويد رفت و در اين مدّت بسيار به او نزديك بود. پيامبر علاقه‌اى بسيار به او داشت و پيوسته در گفتار و رفتار، از مهر شگفت خويش به فرزند دخترش پرده برمى‌داشت. او را به سينه مى‌فشرد و گلويش را مى‌بوسيد و مى‌فرمود: «حسين از من است و من از اويم. خدا دوست دارد كسى را كه حسين را دوست دارد. حسين از اسباط است.» ( مسند احمد ، ٤/١٧٢) ▫️زندگى سياسى، اجتماعى پيش از امامت: الف. روزگار امام على علیه السلام : اين دوران را مى‌توان در دو بخش باز نمود: يكى دوران ٢٥ سالۀ سكوت پدر و ديگر، دوران حكومت او. امام حسين (ع) در دوران نخست همراه پدر شاهد كژروى‌هاى برخى اصحاب پيامبر (ص) و پيشامدهاى بسيار تلخ بود؛ همانند شهادت مادر، غصب فدك، محروميّت بنى هاشم از خمس و بدعت در احكام و مقرّرات اسلامى. امام حسين (ع) در اين دوران، پيرو و پشتيبان پدر بود و گاه كه مصلحت تمنّا مى‌كرد، نارضايتى و مخالفت خويش را با وضعيّت جامعه اسلامى بازمى‌نمود. امام در دوران دوم، پدر را در زمامدارى يارى مى‌كرد. فعّاليّت‌هاى امام حسين (ع) در روزگار پنج سالۀ خلافت پدر عبارت بود از: .شركت در امور سياسى، اجتماعى، فرهنگى و نظامى. بسيج نيرو براى رويارويى با دشمن و حضور پرشور در جنگ‌هاى ، صفّين و نهروان بخشى از اين گونه فعّاليّت‌ها است. ▫️ب. روزگار امام حسن (ع) : دوران امامت امام حسن (ع) از سال ٤٠ تا ٥٠ ه‍. طول كشيد. امامت حضرت حسين بن على (ع) از سال ٥٠ آغاز گشت و تا ٦١ ه‍. ادامه يافت. امام حسين (ع) از دوازده تنى است كه پيامبر (ص) در جابر انصارى از آنان ياد مى‌كند و آنان را خليفه و وصىّ خويش مى‌خواند. افزون بر اين، امام (ع) در ماجراى مباهله همراه پيامبر (ص) بود. پيامبر (ص) دربارۀ امامت او و برادرش امام حسن (ع) فرمود: «اين دو فرزندم، امام‌اند؛ چه بنشينند و چه قيام كنند.» ( مصنّفات الشّيخ المفيد ، ١١/٣٠) حضرت حسن بن على (ع) نيز بر امامت او تصريح كرده و هنگام ، برادر را امام پس از خود خوانده و فرموده است: «چون وفات يابم و روح از تنم جدا گردد، حسين بن على امام است. وراثت او از پيامبر، نزد خدا در كتاب ثبت است.» ( الاصول من الكافى ، ١/٣٠١) ▫️قيام امام حسين (ع) : چون امام حسن (ع) به شهادت رسيد، امام حسين (ع) ده سال در حكومت معاويه به سر برد و در اين مدّت برادر را پيش گرفت؛ هر چند پيوسته از مشروع نبودن حكومت معاويه پرده برمى‌داشت. پس از مرگ معاويه در سال ٦٠ ه‍. فرزندش يزيد بر جاى او نشست. امام حسين (ع) با روى كار آمدن چنين كسى، ديگر صلح را مصلحت ندانست و قيام آشكار خويش عليه حكومت را آغاز كرد. معاويه را خليفۀ نخست به حكومت شام گمارده بود. او شخصيتى دينى براى خويش برساخت و عناوينى جعلى همانند خال المؤمنين و كاتب وحى بر خود نهاد. سياست ، از طرفى با فريبكارى و ظاهرسازى و عوام فريبى همراه بود و از طرف ديگر بر پايه ترور، ايجاد وحشت و تبعيد استوار شده بود (ر. ك. معاويه و تاريخ؛ كشف الهاويه) . بر اين اساس، قيام عليه معاويه، بسيار دشوار مى‌نمود تا جايى كه هم امام حسن (ع) و هم امام حسين (ع) قيام را در زمان معاويه به مصلحت ندانستند.
❤️✨چشم ثاراللهیان روشن به میلاد حسین کام حزب اللهیان شیرین، که این عید خداست ❤️ سوم شعبان المعظم، سالروز ولادت موفورالسرور حضرت اباعبدالله الحسین علیه السّلام، نور دیده حضرت رسول الله صلی‌الله علیه وآله، بر مسلمین جهان مبارک باد.
🌸بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم🌸 🌹 اللَّـهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وآلِ مُحَمَّد وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ 🌹 ⁨ ♻️ ‏تقويم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نجومی ♻️ 💠 💠 ☀️ ۲۷ اسفند ماه ١۳۹۹ خورشيدی 🌙 ۳ شعبان ۱۴۴۱ قمری ❤️ (ع) 🎄 ۱۷ مارس ۲۰۲۱
6.65M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🌅 🌸بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم🌸 🌹 اللَّـهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وآلِ مُحَمَّد وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ 🌹 💠گوش جان می سپاریم به صوت ✅ با صدای دلنشین استاد ✅ سوره مبارکه ✅ التماس دعا🙏
❤️إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ رسول الله صلی‌الله علیه وآله: بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه‏ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛ به وسیله حسین، می‏‌گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌کند. 🔸البرهان فی تفسیرالقرآن، ج3،ص232
❤️امام علی (ع) می فرمایند : هرکه پرگویی کند ، به هذیان گویی کشانده شود . میزان الحکمه ج 10 ص 193
❤️امام هادی علیه السلام فرمودند: اَلغِنی قِلَّةُ تَمَنّیکَ وَ الرِّضا بِما یَکفِیک؛ بی نیازی و ثروت آن است که آرزویت کم باشد و به آنچه برایت بس است راضی باشی. (1) 📝شرح حدیث: در مسابقه ای با موضوعِ «چه آرزو دارید؟»، کسی برنده شد که نوشته بود: «آرزو دارم هیچ آرزویی نداشته باشم. » این، هم می تواند به معنای این باشد که همه ی آرزوها و خواسته هایم تأمین و برآورده شده است، هم به این معنا که آن قدر روح بلند و سرشار و غنی داشته باشم که احساس کمبود نکنم و آرزویی نداشته باشم. انسان همیشه اسیر آرزوهای خویش است. خواسته های دل هم که بی پایان است و برخی دست نیافتنی است و تنها برای انسان غم و غصّه ی دست نیافتن به و آرزوها بر جای می ماند و از رسیدن به نقطه های اوج در کمال و اخلاق، باز می ماند: چون لاف به اندازه ی کافی زده ایم خود را به مسیر انحرافی زده ایم ما را به حریم صالحان راهی نیست چون بر دل خود بار اضافی زده ایم(2) کسی که اهل قناعت باشد و به اندازه ای که کفایت کند داشته و به آن راضی باشد و حرص و آز و طمع، او را اسیر نساخته باشد، زندگی آسوده و آرام تری خواهد داشت و این خود، یک نعمت است. انسان حریص، همواره در رنج و عذاب است. تنور شکم دم به دم تافتن مصیبت بود، روز نایافتن(3) کسی که نه«دارد»، تا مورد تهدید قرار گیرد و نه «می خواهد» تا مورد تطمیع قرار گیرد، «آزاده» است. غنا و توانگری، تنها به ثروت و دارایی نیست، قناعت و رضا، بالاترین سرمایه است. 🔸پی نوشت: 1. بحارالانوار، ج75، ص 368. 2. برگ و بار، ص 308 3. گلستان سعدی، باب دوم. منبع: حکمت های نقوی، ‌انتشارات آستان قدس رضوی .
❤️روز سوّم شعبان المعظم : روز بسيار مباركى است، شيخ طوسى در كتاب «مصباح» فرموده است: در اين روز حضرت امام حسين بن على عليهما السّلام متولّد شد و در چنين روزى شريف به سوى قاسم بن علاء همدانى وكيل حضرت امام عسکرى عليه السّلام بيرون آمد كه: مولايمان امام حسين عليه السّلام در روز پنجشنبه سوم شعبان متولّد شد، پس آن روز را بگير و اين دعا را بخوان: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلالِهِ وَ وِلادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ... 🔸مفاتیح‌الجنان
❤️گذری بر زندگی امام حسين عليه السّلام : ❤️نام مباركش حسين و پنجمين تن از چهارده معصوم است. ❤️در سوم شعبان سال ٤ ه‍. در مدينه به دنيا آمد. جدّ ارجمندش، پيامبر اسلام (ص) و پدر والامقامش حضرت على (ع) و مادر گرامى‌اش (س) است. كنيۀ مبارك او، ابوعبداللّه و از القاب مشهور آن امام است: سبط و سيّد الشّهداء. پس از تولّد، رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) خود در گوش او اذان و اقامه گفت و پيوسته بدو عنايتى ويژه داشت. امام حسين (ع) هفت ساله بود كه پيامبر به سراى جاويد رفت و در اين مدّت بسيار بدو نزديك بود. پيامبر علاقه‌اى بسيار به او داشت و پيوسته در گفتار و رفتار، از مهر شگفت خويش به فرزند دخترش پرده برمى‌داشت. او را به سينه مى‌فشرد و گلويش را مى‌بوسيد و مى‌فرمود: «حسين از من است و من از اويم. خدا دوست دارد كسى را كه حسين را دوست دارد. حسين از اسباط است.» ( مسند احمد ، ٤/١٧٢) ☑️زندگى سياسى-اجتماعى پيش از امامت: الف. روزگار امام على (ع) : اين دوران را مى‌توان در دو بخش باز نمود: يكى دوران ٢٥ سالۀ سكوت پدر و ديگر، دوران حكومت او. امام حسين (ع) در دوران نخست همراه پدر شاهد كژروى‌هاى برخى اصحاب پيامبر (ص) و پيشامدهاى بسيار تلخ بود؛ همانند شهادت مادر، غصب فدك، محروميّت بنى هاشم از خمس و بدعت در احكام و مقرّرات اسلامى. امام حسين (ع) در اين دوران، پيرو و پشتيبان پدر بود و گاه كه مصلحت تمنّا مى‌كرد، نارضايتى و مخالفت خويش را با وضعيّت جامعه اسلامى بازمى‌نمود. امام در دوران دوم، پدر را در زمامدارى يارى مى‌كرد. فعّاليّت‌هاى امام حسين (ع) در روزگار پنج سالۀ خلافت پدر عبارت بود از: شركت در امور سياسى، اجتماعى، فرهنگى و نظامى. بسيج نيرو براى رويارويى با دشمن و حضور پرشور در جنگ‌هاى جمل، صفّين و نهروان بخشى از اين گونه فعّاليّت‌ها است ( زندگانى امام حسين ، ٤٩-٣١) . ب. روزگار امام حسن (ع) : دوران امامت امام حسن (ع) از سال ٤٠ تا ٥٠ ه‍. طول كشيد. ☑️امامت: امامت حضرت حسين بن على (ع) از سال ٥٠ آغاز گشت و تا ٦١ ه‍. ادامه يافت. امام حسين (ع) از دوازده تنى است كه پيامبر (ص) در جابر انصارى از آنان ياد مى‌كند و آنان را خليفه و وصىّ خويش مى‌خواند. افزون بر اين، امام (ع) در ماجراى مباهله همراه پيامبر (ص) بود. پيامبر (ص) دربارۀ امامت او و برادرش امام حسن (ع) فرمود: «اين دو فرزندم، امام‌اند؛ چه بنشينند و چه قيام كنند.» ( مصنّفات الشّيخ المفيد ، ١١/٣٠) حضرت حسن بن على (ع) نيز بر امامت او تصريح كرده و هنگام ، برادر را امام پس از خود خوانده و فرموده است: «چون وفات يابم و روح از تنم جدا گردد، حسين بن على امام است. وراثت او از پيامبر، نزد خدا در كتاب ثبت است.» ( الاصول من الكافى ، ١/٣٠١) ☑️قيام امام حسين (ع) : چون امام حسن (ع) به شهادت رسيد، امام حسين (ع) ده سال در حكومت معاويه به سر برد و در اين مدّت برادر را پيش گرفت؛ هر چند پيوسته از مشروع نبودن حكومت معاويه پرده برمى‌داشت. پس از مرگ معاويه در سال ٦٠ ه‍. فرزندش يزيد بر جاى او نشست. امام حسين (ع) با روى كار آمدن چنين كسى، ديگر صلح را مصلحت ندانست و قيام آشكار خويش عليه حكومت را آغاز كرد. معاويه را خليفۀ نخست به حكومت شام گمارده بود. او شخصيتى دينى براى خويش برساخت و عناوينى جعلى همانند خال المؤمنين و كاتب وحى بر خود نهاد. سياست ، از طرفى با فريبكارى و ظاهرسازى و عوام فريبى همراه بود و از طرف ديگر بر پايه ترور، ايجاد وحشت و تبعيد استوار شده بود (ر. ك. معاويه و تاريخ؛ كشف الهاويه) . بر اين اساس، قيام عليه معاويه، بسيار دشوار مى‌نمود تا جايى كه هم امام حسن (ع) و هم امام حسين (ع) قيام را در زمان معاويه به مصلحت ندانستند.
❤️غفلت نکنید ! قالَ الاْمامُ الْحُسَيْن عليه السلام : عِباداللهِ! لا تَشْتَغِلُوا بِالدُّنْيا، فَإنَّ الْقَبْرَ بَيْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَ لا تَغْعُلُوا. اي بندگان خدا ! خود را مشغول و سرگرم دنيا ـ و آن ـ قرار ندهيد كه همانا قبر، خانه اي است كه تنها «عمل» در آن مفيد و نجات بخش مي باشد، پس مشغول عمل (صالح) باشید و غفلت نكنيد. 🔹نهج الشّهادة، ص 47