🍂 فشار مخارج زندگی فشار خرج خانه و اجاره‌نشینی از یک‌طرف و بیکاری از طرف دیگر رمقی برای آنها نگذاشته بود. به هر دری زدند کار پیدا نکردند. تا اینکه تصمیم گرفتند پیش شهردار بروند. با امیدواری به شهرداری رفتند و با آقای شهردار صحبت کردند «ما را استخدام کنید‌، ضرر نمی‌بینید‌. به خدا اگر از کارمون راضی نبودید، خب! می‌توانید ما را بیرون کنید.» شهردار از یک‌طرف دلش می‌سوخت و از طرفی بودجه‌ای نداشت که استخدام‌شان کند. حس کرد در بد مخمصه‌ای گیر کرده‌، گفت: من شما را استخدام می‌کنم. آن سه مرد در حالی که جان تازه‌ای گرفته بودند و دعا می‌کردند، برگشتند. آقای شهردار تبسم غمگینی کرد و نشست تا روی ورق سفیدی مطلبی یادداشت کند. مدتی از ملاقات این سه مرد گذشت. در این مدت هرکدام هر ماه هزار و 750 تومان حقوق می‌گرفتند. دیگر آه نمی‌کشیدند‌، ولی غُر می‌زدند که ما این همه کار می‌کنیم بعد شهردار پولش از پارو بالا می‌رود. همه برای خواندن نماز ظهر به نمازخانه رفتند. آقای شهردار موقتا خودش امام جماعت بود‌. بین دو نماز یکی از این سه مرد جرأت پیدا کرد و به شهردار گفت‌: این انصاف است که ما زحمت بکشیم و حق مأموریت و مزایا را شما بگیرید؟ شهردار نگاه عمیقی کرد و بی‌آنکه حدیثی بخواند به نماز ایستاد‌. روزها گذشت و آن آقای شهردار که کسی جز شهید مهدی باکری نبود‌، از شهرداری رفت‌. او که حقوقش 7000 تومان بود، تقسیم بر چهار می‌کرد و سه قسمت دیگر را به این سه نفر می‌داد‌. آنها وقتی این را فهمیده بودند که خیلی دیر شده بود! برداشت از خبرگزاری صاباح‌نیوز

صائب تبریزی 🔴🟠🟡🟢🔵⚫🟤⚪ آهِ عالم سوز را در سینه دزدیدن چرا؟ برق را پیراهنِ فانوس پوشیدن چرا در میانِ رفته و آینده داری یک نفس اینقدر هنگامه بر یک دم فرو‌چیدن چرا جامه‌ای کز تن نروید، رزقِ مقراضِ فناست بر لباسِ عاریت چون خار چسبیدن چرا فوت شد گر از تو دنیا، دشمنی در خاک رفت دست بر دست از سرِ افسوس مالیدن چرا از حباب و موج، دریا می‌دهد تاج و کمر بر سرِ این خرقه صد پاره لرزیدن چرا دستِ افسوسی است هر برگی که می‌روید ز شاخ در چنین ماتم‌سرایی، هرزه‌خندیدن چرا چیست دنیا تا به آن آلوده سازی دست خویش؟ بر سرِ خوانِ سلیمان کاسه‌لیسیدن چرا آب حیوان در عقیقِ صبر پنهان کرده‌اند این چنین آب گوارایی ننوشیدن چرا در چنین وقتی که خوانِ فیض گستردست صبح چون گران جانان ز جای خود نجنبیدن چرا زین گلستان عاقبت چون باد می‌باید گذشت بر درختی هر زمان چون تاک‌پیچیدن چرا ترکِ کوشش دامنِ منزل به دست‌آوردن است راهِ خود را دور می‌سازی ز کوشیدن چرا درخورِ تلخی است صائب هر دوا را خاصیت از سرِ رغبت حدیثِ تلخ نشنیدن چرا؟