انعکاس یادداشت های «اربعینیات» در روزنامه فرهیختگان 🌐https://farhikhtegandaily.com/page/241873/ @ahmad_olyaei

#مصاحبه #اربعین 🎙خبرگزاری_ایکنا 🗓 تاریخ انتشار؛ ۱۴۰۲/۶/۱۴ «اتحاد مسلمانان؛ فراروایتی از اربعین که باید برای جهانیان مخابره کنیم» 🌐لینک مصاحبه؛ https://iqna.ir/fa/news/4166823 @ahmad_olyaei

«امید معکوس» مصطفی ملکیان جناب استاد ملکیان اخیرا پرسشی را مطرح کرده‌اند که «چرا به آیندۀ ایران امیدوارم؟» ایشان بهانۀ امیدواری به آینده ایران را در این می‌دانند که نسل جوان ما غرب، فلسفه غرب، علوم غربی،هنر غربی و فنون غربی را شناخته است به گونه‌ای برتر و بالاتر از دیگر کشورهای اسلامی و حتی بیشتر از اندازۀ خودِ غربیان. اینکه مثل ایشان به مقوله «امید» می‌پردازند واقعا جای امیدواری است، ولی آنجا که می‌بینید همین امید، زمینه را برای انحطاط و پس‌رفت می‌گشاید مایۀ ناامیدی و حسرت است. از این رو، باید نکاتی را متذکر شد: 1. آیا خواندن مدرنیته (آنهم ترجمه‌های مغلوط مدرنیته در ایران، آنهم هم گزیده‌های سکولار از مدرنیته، و نیز آنهم قسمت‌های تاریخ‌گذشتۀ از غرب) به شناخت از غرب منتهی می شود یا ما را به تعبیر برخی از محققان «انباردار کالاهای مصرفی غرب» قرار می‌دهد. چه‌طور جامعه‌ حوزوی و دانشگاهی که اندازۀ یک واحد درسی، غرب‌شناسی نمی خواند و به اندازه یک کتاب محققانه در باره شناخت غرب (نه مدرنیته) نمی‌نویسد، می تواند ادعای غرب‌شناسی پیدا ‌کند؟ 2. از استاد ملکیان باید پرسید که آینده ما در گرو کدامین نسل است، نسلی که غرب را شناخته است، یا نسلی که «خود» را می‌شناسد؟ در میانۀ «خود» و «غرب» اولویت ما برای آینده کدام است؟ چرا ایشان در این امیدواری، هیچ و هیچ به شناخت «خود» اشاره نمی‌کند. اساسا از نظر ایشان، نسبت شناخت ما از غرب با شناخت ما از خود چیست و ما چسان از مسیر شناخت غرب به شکوفایی و آیندۀ درخشان خود می‌رسیم؟ 3. از نظر جناب ملکیان، ما در مدرن شدگی ترقی کرده ایم و باید به آینده‌ای بازتر همچنان امیدوار باشیم. مثال‌های ایشان را توجه کنید: اینکه چون الان خانم‌های ما مجبور نیستند پوشیه بزنند پس رو به رشدیم؛ اینکه ما در خانه ویدئو داریم پس آینده‌ای خوب در انتظار ماست. جناب ملکیان به این سئوال پاسخ نمی دهند که غرب در ایران کدامین امیدهای ما را در حوزه آموزش، در حوزه فرهنگ عمومی و اخلاقیات اجتماعی، در تأمین ارزش‌های خانوادگی، در ساخت عدالت اجتماعی، در عرصه رفاه عمومی و اقتصادی، برآورده کرده است؟ همین‌طور معلوم نیست جناب ایشان در امیدواری‌شان و در میزان ترقی انسان ایرانی در این چهل و اندی سال چرا به «استقلال سیاسی و استقلال اجتماعی»، به «رشد علمی»، به «امنیت فراگیر در منطقه» و نیز به «رشد و توسعۀ معنویت» اشاره‌ای نمی‌کند و آنها را در پازل امیدواری خود نمی‌گنجاند و از آنها الهامی برای خوشینی دریافت نمی‌کند؟! 4. آقای ملکیان، در مورد کشورهای اسلامی واقعا به گزاف سخن گفته است. به نظرم جناب ملکیان اندیشه‌های نوین ترک‌های امروز در دانشگاه های جدید ترکیه، محققان مسلمان در موسسات علمی جهان عرب، پژوهشگران شبه قاره و نیز اندیشمندان شرق آسیا در جاهایی مثل ISTAC را نمی‌شناسد و از این رو خود را به راحتی بالا می‌بیند. برخی از نخبگان جهان عرب در همین کشورهای عربی مثل قطر، مثل تونس، حتی مثل سوریه گاه چندین دهه از امثال ماها و نیز از اساتیدی مثل ملکیان جلوتر، غربی‌تر (در ادبیات سکولار) و مسلمان‌تر (در ادبیات دینی‌شان) هستند. اساتیدی مثل جناب ملکیان که به تواضع شهرت دارند، نباید مخاطبین و دانشجویان خود را متوهم بار بیاورند و در غرور تاریخی‌ و گاه جهل مرکب‌ نسل امروز، که از کشورهای پیرامون و از زبان آنها هیچ نمی‌داند، بدمند. 5. دوگانۀ «تجدد» و «تمدن» را همواره باید در نظر داشت. واقعیت این است که «تجدد» در ایران در یک فرایند کاریکاتوری شکل گرفته است به گونه‌ای که به جدّ می‌توان گفت که «تجدد غربی در غرب» تفاوت‌های بنیادین و اساسی‌ای دارد با «تجدد غربی در شرق» از جمله در ایران. یعنی همان میزان از پیشرفت غربی در غرب، برای شرقیِ در شرق حاصل نشده است. آنچه جناب ملکیان همچنان بدان امیدوار است، تجدد شکسته‌ و آب‌رفته‌ای است که نه مدرنیتۀ اورجینال غربی است و نه مدرنیتۀ بومی شدۀ شرقی (ببینید همین وضعیت حجاب ما را که از پوشیه عبور کرده‌ایم و پوشش استاندارد لیبرال را هم پیدا نکرده ایم و حالا از جناب ملکیان بخواهید هویت یا بی هویتی همین حجاب موجود امروز را که نه غربی است و نه شرقی، تعریف کند و آینده‌ای برای آن ترسیم نماید.) حال در این سیر معیوب تجدد، جناب استاد ما را به چه آینده‌ای از غربی شدن امیدوار می‌سازد؟ 6. بله باید به آینده امید داشت، ولی نه به آینده تجدد غربی در ایران، بلکه باید به آینده تمدن ایرانی و اسلامی امیدوار بود. تمدنی که صبغۀ ایرانی بودن، مسلمان بودن، و معاصر بودن در آن جامعه، شاخص و برجسته باشد. ما امید داریم به ساخت آیندۀ خود، آینده‌ای که از رهگذر شناخت خود (نه از رهگذر صِرف ترجمۀ دیگران) و تکیه بر دارایی‌های خود و الگوهای خودی حاصل می‌شود. @Habibollah_Babai

🔸🔸🔸یک کار فرهنگی تمیز...؛ روایت آینده ولنگاری🔸🔸🔸 ✍چگونه بی حجابی آغاز خواسته های غیر انسانی و ضد جامعه خواهد شد؟! 🎥 تیزر فرهنگی «غیر عادی» 🔹سرپرست گویندگان این کار بر عهده دوست خوبم علی زکریایی بوده. 📎دریافت اثر با کیفیت بالاتر: https://eitaa.com/gheyre_aaddi/17 @ahmad_olyaei

یادداشت های روسیه (۱)؛ راهبرد 🔹تاریخ جهان آنچنان پیچ و خم های عجیبی دارد که تصمیم گیری و انتخاب را در بزنگاه های امروز سخت می کند. این سختی هم برای دولت (state) هاست و هم برای ملت ها. چرا که دولت و ملت فقط در کنار یکدیگر می توانند به موفقیت دست یابند. 🔹 رابطه ایران و روسیه یکی از همان بزنگاه هایی ست که اگر به خوبی فهم نشود، به بدی در تاریخ جهان ثبت خواهد شد. 🔹اکنون نیاز به راهبری همه جانبه داریم تا این فرصت تاریخی از بین نرود. 🔹سفری اخیرا به این کشور داشتم، هر چند کوتاه بود اما در تعدادی یادداشت اهم برداشت هایم را تقدیم می کنم. @ahmad_olyaei

یادداشت های روسیه (۲)؛ هویت بصری 🔹تمام ملت ها برای نشان دادن و حفظ هویت خود تلاش می کنند اما آنچه در روسیه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد هویت بصری است. 🔸هویت بصری (Visual identity) یعنی بازنمایی هویت از طریق تصویر و نماد به گونه ای که گویای فرهنگ ملی و مذهبی و تاریخی جامعه باشد.‌ این هویت را میتوان در سطح شهر، مترو، دیوارها، درب ها و ... مشاهده کرد. 🔹روسیه مملو ازین هویت است. شاید بتوان گفت وقتی در مسکو یا سن پترزبورگ قدم می زنید در جایی راه رفته اید که مشابهی در جهان ندارد. بعبارتی یک «انحصار هویتی» را مشاهده می کنید. 🔸اساسا تصویر، نوعی ارتباطات دیداری ایجاد می کند که سریع تر، شفاف تر و سهل تر از ارتباطات مبتنی بر کلام، پیام را منتقل می کند. در ایران ما بیشتر شاهد «کلام» و «متن» هستیم. در مساجد و مدارس و خیابان و فضای شهر عمدتا کلام (آیه، روایت، شعر، سخن) دیده می شود و کمتر از نماد و تصویر استفاده می شود و حال آنکه روسیه، جامعه ای مملو از هویت تصویری ست. 🔹چند مثال؛ تصویر یک؛ نمادی برای نشان دادن اینکه استفاده از موبایل انسان را از کتاب دور می کند. نصب شده در رستورانی در کازان تصویر دو؛ درب یک کلیسای بزرگ در سن پترزبورگ تصویر سه؛ تابلویی نصب شده در مترو سن پترزبورگ @ahmad_olyaei

یادداشت های روسیه (۳)؛ سینما و تسهیل ارتباطات 🔹انگاره های ذهنی یکی از مهم ترین عوامل کاهش و قطع ارتباطات است. این کلیت هم در ارتباطات انسانی صدق می کند و هم در روابط بین الملل و ارتباطات میان دو ملت. مادامی که در ذهن ما، انگاره ای منفی نسبت به فردی باشد نمی توانیم با او ارتباط مؤثر بگیریم و همین طور نسبت به کشوری دیگر. 🔸بنظر می رسد با توجه به دلایل مختلف مانند تاریخ سیاسی روابط ایران و روس ها (همچون قرارداد ترکمنچای) و تلاشی که غرب برای تخریب چهره روسیه کرده، انگاره های منفی مانند «روس ها منفعت طلبند» یا «روس ها سرد هستند» و ...، در ذهن بسیاری از مردم و بدنه اجرایی میانی شکل گرفته است. این انگاره ها در کنار غرب گرایی برخی مسؤولین، مانع اصلی ارتباطات و روابط مؤثر ایران و روسیه به ویژه در سطح فرهنگ شده است. 🔹یکی از سریع ترین راه ها برای تغییر انگاره، رسانه است. ساخت فیلم های مشترک، تولید آثاری که قابلیت دوبله و پخش در روسیه را داشته باشد، دوبله آثار موجود مناسب برای روسیه، پخش فیلم های روسی از تلویزیون ایران، ساخت مستندهای روسیه شناسی و ... از جمله کارهایی ست که می توان در دستور کار قرار داد. 🔸در بازدیدی که از دانشگاه سینمایی مسکو و دانشکده انیمیشن آنجا داشتیم، بسیار جالب بود که در مورد خواجه نصیر و اشعار عطار، انیمیشن تولید کرده بودند. از کیفیت اثر «پسر دلفینی» هم بسیار تعریف کردند و آماده همکاری های مشترک بودند. 🔹اگر انگاره های ذهنی منفی روسیه ستیزی از بین نرود، اساسا سطح ارتباطات میان دو ملت و روابط دو حاکمیت چندان پیشرفتی نخواهد داشت. @ahmad_olyaei

«تعجب نکنید!» ✍این، یک آیتم دائمی از برنامه «چیدمانه» در شبکه نماواست. 🔹سریال، برنامه، مسابقه و رئالیتی شو چیدمانه در واقع اولین برنامه چیدمان و دکوراسیون ایرانی است که با حضور جمعی از سلبریتی‌ ها و هنرمندان برگزار می‌ شود. در هر قسمت با قرعه‌ کشی دو فرد برای مسابقه دادن انتخاب می‌ شوند. آن‌ها باید مرحله به مرحله چالش‌ هایی را اجرا کنند که موفقیت در چالش‌ ها برایشان امتیاز می‌آورد. 🔸مشکل اساسی ما «هویت» در برنامه سازی ست. تنوع قالب و فرم نه تنها ایراد ندارد بلکه لازم است اما ذیل هویت واحد است که سازنده خواهد بود و و الا تخریب گر است. 🔹مشکل دیگر، تجاری شدن صرف شبکه خانگی و عدم توجه به اقتضائات محتوایی برنامه سازی ست. @ahmad_olyaei

یادداشت های روسیه (۴)؛ «روس های سرد» 🔹انگاره «روس ها سرد هستند» پیش از سفر در ذهن من بود و آنچه در ارتباطات اجتماعی مردم روسیه می دیدم، این انگاره را تقویت می کرد. نه فقط در ارتباطات بلکه نسبت به اطراف خود کاملا بی تفاوت بودند، آنها حتی به خانم چادری و روحانی معمم که همراه ما بودند، در مترو نگاه هم نمی کردند. این «غفلت یا تغافل اجتماعی» نیز ذیل نظام ارتباطات اجتماعی مردم روسیه تعریف می شود. 🔸می توان گفت روس ها عموما آغاز کننده ارتباط نیستند و حتی لبخند اولیه به انسان های دیگر را زشت و بی معنا می شمارند. اما این به معنای «سردی ارتباطات» نیست چرا که آنها بعد از ارتباط اولیه و آشنا شدن، اتفاقا بسیار گرم هستند. 🔹منشأ چنین ارتباطات اجتماعی بظاهر سرد باز می گردد به چند عنصر فرهنگی؛ ✔️اول. عقلانیت ابزاری وبری؛ بدین معنا که ذات ارتباط با دیگران موضوعیت ندارد بلکه این، منفعت است که تعیین می کند با چه کسی ارتباطات بگیریم. لذا لبخند زدن به یک غریبه یا شوخی کردن ابتدایی چندان مفهومی ندارد. ✔️دوم.‌ شهروند مطیع؛ نباید فراموش کرد تجربه زیسته در فضای کمونیستی، این مدل انسان را می سازد. فضای کمونیستی، «شهروند مطیع» را به «شهروند فعال» یا در بحث ما شهروندی که بخواهد با دیگران به سرعت لینک شده، گفتگو کند و اجتماعات را احیا کند، ترجیح می دهد. شهروند روسی گویی شهروندی ست که به کسی کاری ندارد و حتی متعجب هم نمی شود. لذا اصلا ندیدم روس ها ارتباط چشمی بگیرند یا نسبت به دیگری، رفتار و لباسش کنجکاو شوند. اساسا فقط مسیر خود را طی می کنند. 🔸آنچه در باب روس ها گفتم توصیف بود. اینکه این اخلاق ارتباطی ممدوح است یا مذموم، باید تفصیل قائل شد اما مبتنی بر فرهنگ ایرانی_اسلامی، ارتباطات ما متفاوت است. از توجه به همسایه تا نگرانی نسبت به دیگران، از کمک کردن در خیابان تا آغاز ارتباطات در امکان عمومی و ... همه و همه ارتباطات اجتماعی خاصی در ایران امروز ساخته که فقط مبتنی بر عقلانیت ابزاری نیست. @ahmad_olyaei

#درسگفتار | #مدرسه_فکرت 🔸مدرسه علوم انسانی و اسلامی فکرت برگزار می‌کند: 🔰درسگفتار «عدالت اجتماعی» بررسی عوامل موثر بر ادراک عدالت در جامعه 🔸با تدریس حجت الاسلام دکتر احمد اولیایی نویسنده‌ی کتاب ⏰ زمان: یکشنبه‌ها ساعت ۱۶ الی ۱۸ _ پنج جلسه مکان: خیابان هنرستان، ساختمان مدرسه فکرت 💠 حضور برای عموم‌ آزاد و رایگان می‌باشد. جهت ثبت نام در این درسگفتار و خرید این کتاب به آیدی @madrese_fekrat پیام بدهید. 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ وبگاه | فکرت | مدرسه فکرت | رادیوفکرت

یادداشت های روسیه (۵)؛ رویکرد انتقادی در دانشگاه 🔹موفق شدیم از حدود شش دانشگاه روسیه بازدید کنیم. یکی از سوالاتی که در بازدیدها از مسئولان دانشگاه می‌پرسیدم این بود که آیا رویکرد انتقادی در مطالعه رشته ها دارند یا خیر؟ 🔸تقریبا می توانم بگویم این سوال برایشان عجیب بود و پاسخی که داشتند این بود که رشته، «تعریف شده» است و اساسا به این پرسش ملتفت نبودند. 🔹«ایده دانشگاه» مزیت نسبی دانشگاه تراز است و نقطه عزیمت آن برای تولید علم. دانشگاه هایی مانند دانشگاه امام صادق علیه السلام و دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام فارغ از موفقیت کامل یا نسبی را می توان مثال زد در اینکه رویکرد انتقادی به علوم انسانی را در مسیر خود تعریف کرده اند. 🔸جامعه ای که دانشگاه و دانشگاهیانش، ضمن مطالعات علوم انسانی مدرن و غربی، رویکرد انتقادی نیز به آن دارند می تواند پویایی علمی و نهایتا تولید علم را تجربه کند. 🔹کتاب های زیر در باب «ایده دانشگاه» خالی از لطف نیست؛ ✔️کتاب ایده دانشگاه ترجمه میثم سفیدخوش، نشر حکمت ✔️کتاب ایده دانشگاه اثر کارل یاسپرس، نشر ققنوس ✔️کتاب فرهنگ و دانشگاه اثر نعمت الله فاضلی، نشر ثالث ✔️کتاب دانشگاه و دانشگاهیان از دیدگاه امام خمینی ✔️و جلد ششم از مجموعه شش جلدی سایه سار ولایت که مطالبات رهبر معظم از دانشگاه است. پ.ن: فیلم مربوط به بازدید از دانشگاه فدرال روسیه در قازان با ۵۰ هزار دانشجو است که رئیس این دانشگاه مستقیما توسط پوتین انتخاب می شود. @ahmad_olyaei

یادداشت های روسیه (۶)؛ مساجد مؤثر 🔹مساجد روسیه مرا بیاد مساجد دهه شصت انداخت و خاطرات مسجد را برایم زنده کرد. آن زمان که مسجد فقط برای نماز نبود بلکه محل تجمع مسلمانان، فضایی برای گفتگو و مکانی جهت رفع نیازهای اجتماعی بود. 🔸بنظر می رسد مسجد در روسیه، برای مسلمانان بیش از مکانی برای نماز است. مسجد جامع مسکو (تصویر ۱)، یکی از همان مسجد است؛ این مسجد در ۳۱ هزار متر مربع مساحت و در ۶ طبقه احداث شده و گنجایش پذیرایی ۱۰هزار نفر در درون و دست‌کم ۱۰هزار نفر در محوطه خود را دارا می باشد. مسجدی که دائما به صورت زنده و به صورت آنلاین قرائت قرآن دارد و خدمات زیادی ارائه می دهد. 🔹مسجد دیگر، مسجد مرجانی در کازان (تصویر ۲) است که توانستیم بازدید کنیم. این مسجد پس از ۱۸۵۰ به افتخار امام جماعت پیشین آن شهاب‌الدین مرجانی، «مسجد مرجانی» نامیده شد. این مسجد دارای مدرسه، اتاق عقد (تصویر ۳)، تالار عروسی، اتاق نام گذاری فرزند و ... بود. به نوعی عمده خدمات اجتماعی را ارائه می داد و این سبب مراجعات مردم و حیات دائمی مسجد شده است. امام مسجد (تصویر ۴) در اینجا فقط امام جماعت نیست بلکه امام یک مجتمع با همه خدماتش است و به عنوان یک شغل، در مسجد خدمت می کند. 🔹مسجد در اسلام یکی از تمدنی ترین ارکان است که متأسفانه در ایران امروز تقریبا رو به فراموشی است. مسجد می تواند یک ظرفیت عبادی، معنوی، انقلابی، اجتماعی و ارتباطی برای جامعه مسلمانان باشد. احیای مساجد به معنای احیای ساختارهای اصیل اسلامی در مقابل نمادها و ساختارهای دنیای مدرن است. @ahmad_olyaei

به کجا چنین هراسان... برادر مسلمانم، دست مریزاد به این همه غیرت و مردانگی... به سان اسبی برنده، آنگونه تاختی که مجال فرارشان ندهی. شدت و حدت ضربه‌ات آنقدر وسیع و عمیق بود که شهرک نشینان نازپرورده‌، تنها توانستند با تن‌پوششان راه بیابان پیش گیرند. باشد که آنان هم طعم آوارگی را بچشند شاید کمی از رنج کودک مظلومت، تسلی یابد... باشد که از ترس جان، عطای تصاحب مملکتت را به لقایش ببخشند و راهی همان دیار همیشه پشتیبان فتنه‌گر شوند... خواهر و برادر فلسطینیم؛ مرحبا به این همه شجاعت و مقاومت... جوهره‌ی ایمان و توکلت که با هم درآمیزد، اگر همه عالم در جبهه مقابل قرار گیرد، چراغ امیدت خاموش نخواهد‌شد، نورش راهگشا و راهنمایت خواهدبود. . . . امّا امروز؛ صدای فلسطین دیگر صدای مظلومیت نبود، همه غیرت و قدرت و شجاعت بود. دیگر بحث مقاومت و مقابله نبود، سخن از هجمه و حمله بود. سلاح، سنگ و دست خالی نبود نمایش قدرت موشکی بود. نتیجه، سر شکستن و جراحت جزیی نبود، تکانه‌ی انفجارش عالمی را لرزاند. بیدار کرد سران فتنه را، حامیان شیطان صفت غاصب را... و این است؛ نتیجه شرط بندی روی اسب بازنده.... تازه شروع رزمایش است. بدانند باید منتظر سیلی‌های محکم‌تری باشند... تا آزادی قدس عزیز... نصر من الله و فتح قریب... ✍ زینب سمیعی #طوفان_الاقصی کانال اطلاع رسانی تبلیغ نوین جامعة الزهراء سلام الله علیهادرایتا ⬇️⬇️ @jz_resane

دشمن، دشمن است ... 🔹الحمدلله این روز ها اخبار مسرت بخشی از پیروزی های جبهه مقاومت در سرزمین های اشغالی به گوش می رسد که دل هر انسان آزاده را شاد می کند. مبارزانی که سال هاست زیر ستم متجاوزان صهیونیست رنج کشیده اند و اکنون ذیل عنایت خداوند توانستند متفاوت تر از گذشته ضربات سنگینی به دشمن بزنند که ان شاء الله این پیروزی ها تا پایان عمر منحوس اشغالگران ادامه یابد. 🔸این روز ها می شنویم برخی، از شادی ایرانیان و دیگر مسلمانان بابت کشته شدن دشمن گله می کنند و این شبهه را مطرح می کنند که «نباید از جنگ و مرگ انسان دیگر حتی دشمن خوشحال شد»!!! هرچند شبهه ای پیش پا افتاده است اما می توان پاسخ های زیر را به آن داد؛ ◀️ آیه 18 سوره هود می فرماید: «أَلا لَعْنَةُ اللهِ عَلَى الظَّالِمینَ؛ اى لعنت خدا بر ظالمان باد.» آروزی مرگ و لعن بر ظالمی که دیگر امید اصلاح نیست، طبق این آیه جایز است. ◀️ حضرت نوح در آیه 26 سوره نوح، اینگونه آرزوی نابودی برای کافرین و دشمنان می کند؛ «وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرینَ دَیَّارا؛ پروردگارا! هیچ‌یک از کافران را بر روى زمین باقى مگذار». ◀️ آیه 2 تا4 سوره روم نیز بر شادی مومنین پس از غلبه بر روم تأکید دارد؛«غلبت الروم ... فی‏ بِضْعِ سِنینَ للهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُون‏»رومیان مغلوب شدند. در نزدیک این سرزمین. و پس از مغلوب شدن بار دیگر غالب خواهند شد. در مدت چند سال. فرمان، فرمان خدا است، چه پیش از پیروزى و چه بعد از آن. و در آن روز مؤمنان شادمان می‌‏شوند». ◀️ در روایتی نیز در این باب، اینچنین آمده است؛ صفوان جمال بر امام کاظم(ع) وارد شد، امام به وی فرمود: ای صفوان! همه کارهایت خوب است، مگر یک کار. صفوان گفت: آن چیست؟! امام فرمود: کرایه دادن شترانت به هارون الرشید! صفوان گفت: به خدا سوگند من شترانم را در راه باطل، یا شکار و ... به او اجاره ندادم، بلکه برای رفتن به حج این کار را کردم، ضمن این‌که خودم هم همراهشان نشدم و غلامانم را فرستادم. امام(ع) به صفوان فرمود: شترانت در اجاره او هستند، آیا دوست داری هارون زنده باشد تا شترانت را برگرداند و کرایه‌ات را بدهد؟ صفوان گفت: بلی. امام فرمود: همین‌که دوست داری او زنده بماند تا شترانت را برگرداند، پس تو با آنها هستی، و کسی که با آنها باشد، جایگاهش جهنم است.(وسائل الشیعة، ج 16، ص 259) @Ahmad_olyaei

پر صدا اما ...؛ در باب آخرین اثر مصطفی ملکیان 🔹تبلیغات کتاب «شکوه جان آدمی» اثر جناب آقای مصطفی ملکیان را که دیدم، هم از باب علاقه به حوزه عدالت و هم به جهت اهمیت نویسنده علاقمند شدم که کتاب را بخوانم. از طرف دیگر برخی دوستان که می دانستند به این حوزه علاقه دارم، چاپ این کتاب را به من خبر دادند و البته فضای خاصی هم در بعضی گروه های مجازی دیدم که «حوزویان یاد بگیرند از ملکیان که در عدالت ورود کرده و ما ورود نکردیم!». بهرحال کتاب را اینترنتی خریدم و دیروز به دستم رسید. 🔸خود را آماده کرده بودم برای کتابی قطور و البته فلسفی. اما کتاب «شکوه جان ادمی» نوشته مصطفی ملکیان فقط ۹۵ صفحه آن در قطعی کوچک داشت. و طبق مقدمه نویسنده، کتاب فقط با نگاهی از بالا گستره مسائل عدالت را نشان می دهد، نه راه حل مسائل عدالت و نه تحلیل. 🔹کتاب اصلا فلسفی و عمیق نبود و این، تعجب من را حین خواندن همه صفحات کتاب به همراه داشت. تا اینکه به صفحه آخر رسیدم؛ نوشته شده بود عمده این نوشته چیزی نیست جز بازآرایی و بازنویسی مقاله «عدالت» اثر دیوید میلر (David Miller)که اولین بار در سال ۲۰۱۶ در دانشنامه فلسفه استنفورد (Stanford Encyclopedia of Philosophy) به چاپ رسیده است. 🔸فارغ از رویکردهای سیاسی آقای ملکیان که این روزها هم پررنگ تر شده، از ایشان به عنوان یک اندیشمند، انتظار یک کتاب عمیق تر را در باب عدالت داشتم نه ترجمه یک مقاله. البته باید بگویم ترجمه صرف نبود و نویسنده از منابع دیگر هم مطالب خوبی را آورده بود اما حقیقتا یک فیلسوف یا تعمق و تأملی خاص در پس این گردآوری ندیدم. وقتی هنوز کتاب را هم نخوانده بودم، در جایی گفتم که جناب آقای ملکیان در زمره عدالت پژوهان نیستند و کتاب عدالت ایشان احتمالا وسعت عدالت پژوهی را افزایش نمی دهد. اما انصاف حکم می کند بگویم کتاب ازین حیث که مصادیق و اقسام و بعضی پرسش های عدالت را ذکر کرده، برای عدالت پژوهان مبتدی مفید است اما من کتاب «نقد و بررسی نظریه های عدالت» استاد واعظی را برای ورود قوی به بحث عدالت، بیشتر توصیه می کنم. 🔹اساسا طرفداران روشنفکرانی شبیه آقای ملکیان، خیلی خوب می توانند امتداد رسانه ای_اجتماعی اندیشمند مطلوب خود را عملی کنند. نه خود اندیشمند و نه طرفدارانش نمی‌گذارند حرف ها و پژوهش های اندیشمند در خود دفن شود. ؛ کاری که ما معمولا در قم و حوزه کمتر انجام می دهیم. برای همین است که دوستان ما در قم آثار عدالت پژوهی حوزویان را خیلی نمی شناسند. پ.ن؛ چون متن کتاب بسیار مختصر و عمدتا (به اذعان مولف) ترجمه بود، نقدهای محتوایی هم به ذهنم رسید، اما عبور کردم و ترجیح دادم نقدی فرامتنی بنویسم. @ahmad_olyaei

«اللّٰهُمَّ وَسُرَّ نَبِیَّکَ مُحَمَّداً صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وآلِهِ بِرُؤْیَتِهِ وَمَنْ تَبِعَهُ عَلَیٰ دَعْوَتِهِ، وَارْحَمِ اسْتِکانَتَنا بَعْدَهُ . اللَّهُمَّ اکْشِفْ هٰذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هٰذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ، وَعَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ، إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً وَنَرَاهُ قَرِیباً، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ» «اللهم اکشف هذه الغمه عن هذه الأمه» #غزه #بیمارستان_المعمدانی @ahmad_olyaei

لینک ورود؛ https://us02web.zoom.us/j/3131103333 @ahmad_olyaei

📣اولین فصل از «درسگفتار عدالت اجتماعی» 🔹 با ارائه؛ حجت الاسلام و المسلمین استاد احمد واعظی 🗓 مهلت ثبت نام: ۱۵ آبان ۱۴۰۲ 🌐 لینک ثبت نام: B2n.ir/k77456 @edalateejtemaei @ahmad_olyaei

السلام علیک یا فاطمه المعصومه @ahmad_olyaei

#یادداشت #خبرگزاری_حوزه «حوزه، حرم و طلبه»؛ به بهانه سالروز وفات حضرت معصومه سلام الله علیها ✍ احمد اولیایی 🔹هیچکس نمی تواند منکر رابطه عمیق حوزه های علمیه با حرم های امامان علیهم السلام و مشاهد مشرفه و امامزادگان شود اما گاهی بازخوانی این رابطه با نگاهی به وضع موجود می‌تواند ما را به نقطه مطلوب این رابطه بیشتر هدایت کند. 🔸حوزه علمیه قم به عنوان مهمترین حوزه جهان تشیع همیشه در کنار حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها از تأثیرات مثبت این همجواری بهره مند بوده است؛ * نفس زیارت این بانوی بزرگوار توسط طلاب و علما، پاکیزگی روح و آماده سازی جان برای کسب بیشتر معارف اهل بیت علیهم السلام را به همراه داشته است. * خود حرم و رواق ها محلی مناسب برای مباحثات علمی طلاب بوده که فضای معنوی حرم نیز بدان روح خاصی می بخشیده است. * زیارت مداوم قبور علما برای طلاب جوان حوزه قم آورده هایی از جنس ادب، امید، انگیزه و استمداد داشته است. * برقراری درس های علما در فضای قدسی حرم و اطراف آن یکی دیگر از بهره مندی حوزه از حرم بوده و هست. درس های خارج فقه و اصول و تفسیر که هم استاد و هم شاگرد با وضو وارد آن شده و حضرت معصومه سلام الله علیها را یا قبل و یا بعد از درس زیارت می کنند. * حضور مداوم طلاب در حرم یادآور همنشینی عمیق علم و معنویت است. بدین معنا که طلبه، علم را از حوزه می گیرد و با معنویت حرم می آمیزد و مسیر تحصیل و تبلیغ را با این دو بال طی می کند. * در میان مردم بودن یکی دیگر از تأثیرات مثبت است. طلاب در حرم در میان مردمانی هستند که برای زیارت آمده اند، فرصتی که هم خاصیت تبلیغ دارد و هم از مردم جدا نبودن. 🔹اما اکنون بنظر می رسد وضع، کمی متفاوت شده است و شاید لازم است رابطه حوزه علمیه و حرم بازخوانی شود. 🔸وضعیت را باید در سطحی بالاتر فهم کرد؛ سطحی که از اقتضائات زندگی مدرن صحبت می کند و عمده انسان های جامعه امروز از جمله طلاب را نیز دربرگرفته است. 🔹زندگی مدرن اشاره به زیست انسان در جامعه‌ای دارد که سرعت، فردگرایی، توجه شدید به امر معیشت، کاهش سطح ارتباطات اجتماعی، یکه تازی فضای مجازی، قدرت ساختارها، عقلانیت ابزاری و ... در آن حکم فرماست. 🔸طلبه ای که پیشتر با شهریه ای اندک در حجره یا خانه ای محقر در اطراف حرم می زیست و اولویتش تحصیل و زیارت حرم بود، اکنون با اولویت رفاه، اولویت شئون و جایگاه اجتماعی و اولویت امر معیشت، به راحتی و شاید هم با اکراه و اجبار از حرم فاصله می گیرد. البته شاید از زیارت به معنای هفتگی و خانوادگی اش فاصله نگیرد؛ اما از آنچه بالاتر در باب رابطه حوزه و حرم ذکر شد قطعا فاصله می گیرد. 🔹فضای مجازی از طرف دیگر به عنوان ساختار و زمینه ای مدرن، دارد ایفای نقش می کند؛ طلبه مدرن امروز، اساسا بخشی از تحصیل، تدریس و تبلیغ خود را در فضای مجازی می گذراند و نه فقط حرم و فیضیه و اطرافش؛ بلکه جامعه را به نوعی کمتر می بیند. 🔸در یک جمله شاید بتوان گفت طلبه امروز کمتر نیاز خود را در بودن در فیضیه و حرم تعریف می کند. این وضعیت را بعید می دانم بشود به حالت اولیه بازگرداند؛ چراکه نه ایده‌ای در این باب هست؛ نه توانی و البته نه ساختارهای قدرتمند جامعه و نه زیست امروزی طلاب چنین اجازه ای می دهد. 🔹اساسا این یادداشت در صدد بود تصویری از وضعیت رابطه سه گانه حوزه، حرم و طلبه ارائه دهد. این که وضعیت فعلی بد است یا خوب، فرصت است یا تهدید، راه حلی وجود دارد یا خیر، به جلسات و گفت‌وگوهای کارشناسی تر نیاز دارد. آنچه که فعلا به طور قطع می‌توان گفت، این است که برکت و آثار مثبت ارتباطات اجتماعی طلاب در حرم و اطراف آن اعم از مقوله زیارت، تحصیل، تدریس، مباحثه، گفت‌وگو و .... می تواند حتی بیش از سال های دور باشد. 🌐 لینک یادداشت در سایت خبرگزاری حوزه؛https://hawzahnews.com/xcvzp 🌐 لینک یادداشت در کانال ایتا خبرگزاری حوزه؛ https://eitaa.com/hawzahnews/51589 @ahmad_olyaei