eitaa logo
کربلایی‌ امیرحسین توکلی
243 دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
773 ویدیو
36 فایل
Amt ارتباط با ادمین : https://eitaa.com/Aht_313
مشاهده در ایتا
دانلود
روضه سر بسته تر بهتره گریه پیوسته تر بهتره وقتی که روضه دختره روضه خون خسته تر بهتره ای سادات می بخشید که روضه سنگینه چشمای سه ساله دیگه تار میبینه لال بشه روضه خون رقیه سیلی برده امون رقیه یا رقیه ** روضه خون گفت و من زار زدم هی سرم رو به دیوار زدم یاد بی بی خودم رو توی روضه کوچه بازار زدم ای سادات می بخشید که روضه مکشوفه خاکستر میریختن رو سرش تو کوفه لال بشه روضه خون رقیه داره لکنت زبون رقیه یا رقیه ** روضه خون عمه قافله روضه هم روضه فاصله وای اگه دختری نیمه شب گم شه با پای پر ابله ای سادات می بخشید که این روضه داغه افتاده سه ساله با سر از رو ناقه لال بشه روضه خون رقیه مرده با تازیونه رقیه یا رقیه
السلام السلام ساکن کربلا السلام السلام روح قالوا بلی ادخلوها بسلام آمنین اومدم باز اشک چشممو ببین وعده ی ما ظهر روز اربعین ادخلوها بسلام آمنین اومدم باز اشک چشممو ببین وعده ی ما ظهر روز اربعین هزار و چهارصد ساله میاد صدای ناله هزار و چهارصد ساله میاد صدای ناله هنوزم انگار زهرا کنار اون گوداله حبیبی یا ثارالله حبیبی یا ثارالله حبیبی یا ثارالله با هزار آرزو اومدم این شبا تا بشم اربعین زائر کربلا این شبا من خیلی یاد کربلام کاشکی بازم قسمتم کنی باز بیام تویی امیر عالم تو روز ماه و سالم اضافه کن اسمم رو تو ارتش امسالم حبیبی یا ثارالله حبیبی یا ثارالله حبیبی یا ثارالله پر شده عالم از بوی کرب و بلا راهین تا حرم لشکر عاشقا وعده ما آی امام حسینا بازم امسال موکب امام رضا(ع) وعده ما آی امام حسینا بازم امسال موکب امام رضا(ع) همه میان پابوست دلا میشه مأنوست جوان و پیر و خوب و بد میان تو اقیانوست حبیبی یا ثارالله حبیبی یا ثارالله حبیبی یا ثارالله السلام السلام ساکن‌کربلا السلام السلام روح قالوا بلی ادخلوها بسلام آمنین اومدم باز اشک چشممو ببین وعده ی ما ظهر روز اربعین ادخلوها بسلام آمنین اومدم باز اشک چشممو ببین وعده ی ما ظهر روز اربعین هزار و چهارصد ساله میاد صدای ناله هزار و چهارصد ساله میاد صدای ناله هنوزم انگار زهرا کنار اون گوداله حبیبی یا ثارالله حبیبی یا ثارالله حبیبی یا ثارالله
*🟢 برخی از توصیه‌های قرآنی اخلاقی عرفانی آیت‌الله سید عبدالله فاطمی‌نیا رحمة‌الله‌علیه* ❇️ عمده چیزی که برزخ را تاریک می‌کند، حرف پشت سر مردم است، غیبت، تهمت... یکی از چیزهایی که برزخ را روشن می‌کند، گره‌گشایی از کار مردم است. برزخ را گناهان، تاریک می‌کنند، و از آن طرف اعمال خیر، باعث روشنایی عالم قبر و برزخ می‌شوند. 🟢 خواهش می‌کنم حاضر جواب نباشید. من به جوان‌ها می‌گویم دیر نمی‌شود، بعداً جواب بدهید. کمی تأمل کنید. حاضر جوابی بعضی وقت‌ها آدم را محروم می‌کند. همین‌طوری زود چیزی را نپرانید، تمرین کنید و یک ذره دیرتر جواب بدهید. 🟢 مشاجره‌ها و نزاع‌ها، نور باطن را خاموش می‌کند! بسیاری از بی‌حالی‌ها و عدم نشاط‌ها به جهت مشاجرات است! کم منزلی داریم که در آن پرخاش و تندی نباشد. روزی چندتا پرخاش باشد، برکات می‌رود و دیگر چیزی نمی‌ماند! حتی اگر حق هم با تو بود، در امور جزئی و شخصی مشاجره نکن، چون کدورت آور است. 🟢 نعمتی که انسان را از خدا غافل کند، نقمت و عقاب است. از جمله، گریه‌ی استدراجی است. حالِ گریه به او می‌دهند، که فکر کند آدم خوبی است! بعضی افراد هستند که در مجالس و هیئت گریه می‌کنند اما کارهایی از این‌ها سر می‌زند که سنگ را به گریه می‌‍اندازد! مسکین گمان می‌کند خیلی حال خوبی دارد! 🟢 در جامعه‌ی ما تقوای لسانی خیلی کم است؛ بعضی از متدیّنین، اهل مسجد، اهل هیئت، تقوای لسانی را از دست داده‌اند! گویا غیبت واجب است و تهمت و افتراء مستحب! خدا می‌داند خیلی خطرناک است، توفیق سلب می‌شود، قلب تیره می‌شود، نشاط در عبادات موجود نیست. 🟢 بگذارید جمله‌ای کامل شود بعد ایراد بگیرید. نمی‌دانم چرا اینطوری هستیم! در خواهر و برادری هم حاضر نیستیم حرف یکدیگر را تا آخر گوش کنیم. می‌گوییم وایسا، شکر تو کلامت! خب شکر به چه درد می‌خورد؟ یا اگر از جمله‌ای خوشش نیاید می‌پرد وسط حرف! بابا جان صبر کن تا حرف اون آدم تمام شود. 🟢 خشم ما را بیچاره کرده است، نمی‌گذارد به جایی برسیم! هی دور خود می‌چرخیم، چرا که بداخلاقیم! امام صادق علیه‌السلام فرمود: «آدم بد اخلاق، معارف را پیدا نمی‌کند.» آقای طباطبایی اگر بداخلاق بود، المیزان نمی‌توانست بنویسد. بد اخلاقی با معارف جور در نمی‌آید. 🟢 ماها ولخرج نورانیت و نور هستیم؛ کاری می‌‍کنیم، نورانیتی حاصل می‌شود؛ راحت کاری می‌کنیم که می‌رود و جایش را به ظلمت می‌دهد. شب بلند می‌شویم چندتا استغفار می‌گوییم و مشمول آیه «ویستغفرون بالاسحار» می‌شویم اما صبح می‌گوییم «حالا غیبت فلانی نباشد ها…» هیچی تمام شد و رفت 🟢 تعجب می‌کنم از بعضی‌ها! آقا یا خانم مؤمن ۲۰ بار عمره رفته، بار ۲۱ می‌گویند بیا پول عمره را بده برای جهیزیه دختر یتیم؛ می‌گوید نمی‌توانم؛ دوستانم می‌روند، من نروم؟! حالا بگو شما این همه رفتی، اخلاق را رعایت می‌کنی؟ مگر دین مسخره است؟! هر سال عمره می‌روی؛ یک عیب را از خودت دور نکردی؟ 🟢 فرد در حالی که تصور دارد خبری است وارد روز قیامت می‌شود اما ناگهان تعجب می‌کند؛پس نمازها و عمره‌ها چه شد؟میگویند دل شکستی! ریا کردی! زهر زبان ریختی! جوان عزیز اگر می‌خواهی به جایی برسی از خانه‌تان شروع کن! اگر دل خواهرت را شکستی، دل مادروپدر را شکستی، برو درستش کن. از خانه شروع کنید. 🟢 اهل قسم نیستم ولی مجبورم، دلم می‌سوزد. خانم‌ها،آقایان! بشنوید! به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها قسم اگر لطیف نباشید چیزی گیرتان نمی‌آید، خودتان را معطل نکنید. هی اوقات تلخی راه می‌اندازد، عصبانی می‌شود، بعد هم میخواهد بشود زبدةالعارفین؛ یک‌بار این قسم را خوردم که تا لطیف نشوید چیزی گیرتان نمی‌آید. 🟢 خدا گناه «آبرو بردن» را سخت میبخشد. امام باقر علیه‌السلام فرمودند: «کسی که آبروی مردم را نریزد، خداوند از گناهان او صرف‌نظر خواهد كرد.» اغلب جهنمی‌ها، جهنمی زبان هستند! فکرنکنید همه از دیوار مردم بالا میروند. یک مشت مقدس را می‌آورند جهنم به سبب اينكه آبرو میبردند! اسلام خواهان حفظ آبروی افراد است. 🟢 خبرهای بد را هیچ وقت در خانه نگویید؛ تا به خانه میرسد، می‌گوید تصادفی را دیدم! نمی‌خواهد بگویید. اصلا خبرهای منفی را در منزل نگویید. شما را به خدا قسم میدهم این‌ها را رعایت کنید؛ ضربه‌هایی به خانواده زده می‌شود که جبران نمی‌شود. چیزهای پریشان کننده نگویید. به همسر و بچه‌ها آرامش دهید. 🟢 مردم فکر می کنند اولیاء خدا روزی هزار رکعت نماز می خوانده اند که این طوری شدند. خیر؛ آنها فقط در اثر داشتن صفات عالیه به این جا رسیدند. 🟢 صفات عالیه انسان را ده فرسخ ده فرسخ جلو می اندازد. یک خشم فرو خوردن آدم را از هزار رکعت نماز زودتر به خدا می رساند، یک دل شاد کردن تو را خیلی زودتر می رساند، یک مادر خوشحال کردن زودتر می رساند. از اینجا باید شروع کنیم. اینجا را درست کن بعد هزار رکعت نماز خودش می آید، خودت مشتاق می شوی. 🟢 عمدتاً باید با باطن خود به خدا ب
رسید! اگر هزار "قل هو الله" هم خواندی خودت میدانی، من فضولی نمی کنم! اما امامان ما فرمودند با باطن خود زودتر به خدا می رسید. هنوز باطن را اصلاح نکرده نماز هزار قل هو الله می‌خواند، چه فایده‌ای دارد؟ 🟢 خسته شدم بس که گفتم این دین، دین کیفیت است نه کمیت! مقصودم این نیست که مستحبات را انجام ندهیم، نمازهای طولانی نخوانیم، آن به‌جای خودش، اما باید با باطن به خدا رسید. بعد از همه اینها باید بدانید که رسیدن به خدا نماز هزار "قل هو الله" نمی‌خواهد! هنوز باطن را اصلاح نکرده مرتب دعای کمیل می‌رود؛ هنوز بلد نیست در منزل با خانواده رفتار کند هرسال به عمره می‌رود! چه فایده؟ دین، مسخره که نیست! *❇️ شادی روح پاک آن عالم ربانی؛ و اموات رحم الله من یقرأ الفاتحة مع الصلوات*
🔷 🚩🏴 نجات اهل عالم با حسین است ویژه‌مراسم‌شهادت‌حضرت‌رقیه‌س 🎤سخنرانان : 🔹 شب اول حجت الاسلام محمدباقر‌متوسل 🔹 شب دوم حجت الاسلام مهدی دادآفرین 🎙 مداح : کربلایی امیرحسین توکلی 🗓 جمعه و شنبه ١١ و ١٢ شهریور ماه ۱۴۰۱ 🕗 ساعت ٢١ 📌مکان : آزادشهر ، میدان ولایت (فلکه سوم) ، خیابان ولایت شرقی خیابان حمزه سیدالشهداء ، مسجد چهارده معصوم (ع) هیئت محبان الحسین(ع)یزد 🔻ایتا🔻 https://eitaa.com/moheban313ir
ریان ابن شبیب؛ جدمونو غریب، گیر آوردن ●♪♫ ریان ابن شبیب… آبو واسه حبیب، دیر آوردن ●♪♫ تو شیبِ گودال؛ سرازیز شد ●♪♫ حسین، پیر شد ●♪♫ ته گودال، زمین گیر شد ●♪♫ حسین پیر شد… ●♪♫ ریان ابن شبیب… ذکر امن یجیب می گفت زینب ●♪♫ ریان ابن شبیب… رفتش شیب الخضیب؛ زیرِ مرکب ●♪♫ ریان ابن شبیب… میومد بوی سیب، از تو صحرا ●♪♫ به عمه زینب جسارت شد؛ جنایت شد… ●♪♫ چادر، وقتی غارت شد ●♪♫ جنایت شد ●♪♫ قسمتِ زن ها؛ اسارت شد ●♪♫ جنایت شد ●♪♫
هنوز هم که هنوز است کربلا غوغاست غمش قشنگ ترین اتفاق این دنیاست . به جای عالم و آدم به خویش زحمت داد کسی نخواست از او ، او خودش چنین می خواست . برای هیچ کسی آرزوی مرگ نداشت هوالکریم یکی از صفات این آقاست . خودش تمام جهان را سوار کشتی کرد بگو به نوح که آقای ما دلش دریاست . دلیر بود ولی جنگ را شروع نکرد حریف ، مرد نباشد ، جدال بی معناست . حریف آمد و جای حسین خود را کشت حسین علت هستی حسین روح بقا ست . سرش به نیزه علم شد که بعد این همه سال به یاد او سر عشاق تا ابد بالاست . گذشت و شوکت او آشکار شد ، اینک زمین حسینیه ی کوچک حسینی هاست . و با شهادت خود آنچنان قیامت کرد که تا قیام قیامت عزای او برپاست . ازآن زمان که لباس حسین غارت شد الی الابد به تن شیعیان لباس عزاست . نگو دلیل ندارد به سینه کوبیدن دلیل ، سینه ی مجروح سید الشهداست . به یاد حاجی شش ماهه شور باید داشت چنان که هروله از واجبات سعی و صفاست . حسین غایت دین است و عالِم شیعه اگر حسین شناس است صاحب فتواست . غبار قبر بروجردی ام همان که نوشت گل عزای لرستان برای چشم شفاست . مرید شاخسیِ آذری زبانانم  خروش غیرتشان چون قصیده ای غرّاست . ببین چه روضه ی داغی ست نخل یزدی ها که یاد یک تن عریان میان یک صحراست . جریده و کتل و چلچراغ و طوق و علم علم بزرگ ترین یادگار عاشوراست . علم نماد قیام است مثل سرو ، رشید علم به یاد علمدار ، خوش قد و بالاست . لوای زاده ی مرجانه سرنگون گردید ولی هنوز علم مثل کوه پا برجاست . یزید مُرد و پس از سال های سال هنوز میان شام ؛ علم دست زینب کبراست . به انتقام ؛ علمدار می رسد از راه علاج کار جهان دست یوسف زهراست . مجید تال
بر جلوه روی ماه مهدی صلوات بر جذبه هر نگاه مهدی صلوات با یاد شهیدان و امام راحل بفرست به پیشگاه مهدی صلوات
یابن شبیب گریه کن از غربت حسین در کربلا شکسته شده حرمت حسین شد زخم از مصیبت او پلک چشم ما خنده رود ز لب چو شود صحبت حسین بر تن نداشت جد غریبم توان و تاب یابن شبیب ذکر لبش بود آب آب ٭٭٭ یابن شبیب نیزه به حلقوم دیده شد چون گوسفند سر ز تن او بریده شد یابن شبیب پیکر جد غریب ما در زیر نعل اسب به هر سو کشیده شد یابن شبیب چکمه به پهلوی او زدند در پیش عمه چنگ به گیسوی او زدند ٭٭٭ یابن شبیب جد غریبم کفن نداشت یوسف به قعر چاه ولی پیرهن نداشت از بس که زخم بر روی زخم دگر زدند یک جای سالمی به تمام بدن نداشت یابن شبیب سنگ به آئینه دیده ای؟ جای سم ستور به یک سینه دیده ای؟ ٭٭٭ یابن شبیب گریه به جز داغ او مکن این حرف را به پیش کسی بازگو مکن ناموس جد ما روی تل با اشاره گفت ای بی حیا حسین مرا زیر و رو مکن یابن شبیب تیغ به حنجر کشید شمر رگها وگوشتهای گلو را برید شمر ٭٭٭٭  یابن شبیب آتش قلبم زبانه زد نامحرمی به عمه ی ما تازیانه زد هر دختری بهانه ی بابا گرفته بود دشمن حیا نکرده و باهر بهانه زد یابن شبیب لاله ی پژمرده دیده ای یابن شبیب طفل کتک خورده دیده ای * شائق
متن قطعه: یا ابن الشبیب عمه ما راه دور رفت میخواست قتلگاه بماند به زور رفت آتش گرفت چادرش اما کسی ندید پنجاه و پنج سال قدش را کسی ندید پینجاه و پنج سال بدون غمی نبود تا آن زمان مقابل نامحرمی نبود یا ابن الشبیب عمه ما احترام داشت چندین امامزاده و چندین امام داشت
یابن الشبیب ! گریه فقط بر غم حسین یابن الشبیب ! گریه فقط بهر كربلا یابن الشبیب درد حسین درد جان فزاست یابن الشبیب ! روضه ی ما داغ پر بلا است یابن الشبیب ! درد حسین درد بی کسی است یعنی عزیز فاطمه شبگرد بی کسی است یابن الشبیب ! عمه ی ما را کتک زدند آتش هزار بار به باغ فدک زدند یابن الشبیب ! کوچه به دل غم نشانده است یعنی هنوز دست علی بسته مانده است یابن الشبیب ! خنده مرا ترك می كند خد التریب را چه كسی درك می كند یابن الشبیب ! غصه دلم را كباب كرد شیب الخضیب دیده ی ما را پر آب كرد یابن الشبیب ! جرم یتیم سه ساله چیست ؟ دیگر پس از امام کشی آه و ناله نیست یابن الشبیب ! قصه ی معجر نگفتنی است جریان حنجر و دم خنجر شنفتنی است یابن الشبیب ! غارت خیمه عجیب بود در شعله ها سلاله ی حیدر غریب بود یابن الشبیب ! دختر ترسیده دیده ای ؟ در زیر خار طفلک خوابیده دیده ای یابن الشبیب ! جد مرا سر بریده اند پیش نگاه عمه ی ما سر بریده اند شاعر:استادارجمندجناب آقای علی اکبرلطیفیان
نماهنگ وصیت امیر کرمانشاهی رفیق یه روز میاد رفاقت و نشون میدی شونه های من و تو قبر تکون میدی شاید توی پیری یا شاید جوونی باید برام بشینی تلقین بخونی اسمع افهم یا فلان بن فلان شونه ام تکون میدی که تو امان بگو آقا رفیقم سینه زنان پشت دسته هات میرفت دوان دوان بیا دست شو بگیر همین الان هل انت علی العهد الذی فارقتنا امسال بدون من میری به کربلا یادت نره رفیق من و بین موکبا یادت نره رفیق منو بین زائرا اذا اتاک الملکان المقربان چند قدم به نیت گذشتگان توی مشایه برو گریه کنان میخوری چای عراقی نوش جان فلا تخف یادم کن توی ایون نجف ذکر علی علی برام بگیر تا که بگیره روح من شعف لا تحزن قسمت میدم به شاه بی کفن اگه رفتی حرم امام حسن یه سلامم بده از جانب من افهمت یا فلان بن فلان غصه نخور میرسه امام رضا به داد ما سینه زنا افهمت یا فلان بن فلان غصه نخور از تو قبر در اومدی خاک بریز و بگو صاحب الزمان الغوث و الامان مداحی رفیق یه روز میاد رفاقتو نشون میدی
بریم نجف!! یه دل سیر دم ایوون طلا، وایسیم و فقط تماشا کنیم!! ♩♪ و بعد شبونه راه بیفتیم کربلا… یه گوشه کنار به ما جا بده… ♩♪ ما رم دم ایوونت راه بده!! یه نجف امشب به ما بده، بعدشم یه کربلا بده!! تنگ دلم برای انگور ضریحت!! چیکار کنم اینقد ازم دور ضریحت؟ ♩♪ والا که از دوری دلم میپوسه× مولا کرب و بلا دست تو رو می بوسه مولا… ♩♪ علی جانم، علی جانم، علی جانم، علی جانم… ♩♪  بریم حرم کنار دسته پاکستانیا!! حسابی که سینه زدیم بشینیم فقط… ♩♪ ضریحو خوب ببینیم، رفقا خواب و خیال شده کربلا ♩♪ انگار محال شده کربلا!! فکر نمیکنی بسه دوریمون؟! خب دو سه سال شده کربلا؛ حق نمیدی بهم اگه کلافه هستم!! ♩♪ برای من سخته بگی اضافه هستم!! اینجوری پیش بره میدونم که میمیرم… یه کاری کن برام یه کم آروم بگیرم، علی جانم ♩♪ ────┤ ♩♪♫♪♩ ├──── امیر کرمانشاهی بریم نجف یه دل سیر دم ایوون طلا وایسیم
مدیون کرم ثارالله‌ام مجنون حرم ثارالله‌ام واللهِ سربلندم توو دنیا  تا زیر علم ثارالله‌ام   من که یه عمریه سینه زنم وقف حسین شده جون و تنم پیرهن مشکی میشه کفنم ای جانم    کرب‌و‌بلاش آرزوی منه عمریه بغض گلوی منه  عکس حرم روبروی منه  ای جانم    زمزمه‌ٔ هر لب یا ابی‌ عبدالله ذکر لب زینب یا ابی‌ عبدالله   " یا ابی عبدالله "   هر کس که به نگاش دل می‌بنده با دست خالی هم ثروتمنده  هر کس شد توی دنیا گریونش توو محشر روی لب‌هاش لبخنده   هر کی شده سیاهپوش غمش  نوکری کرده پای علمش  فاطمه گفته که می‌خرمش ای جانم   هر کی یه بار توی روضه نشست  هر کی دلش توی روضه شکست  اهل بهشت شد و بارش‌ و بست  ای جانم   ذکرمه روز و شب یا ابی عبدالله  ذکر لب زینب یا ابی عبدالله  هستم رو من از این آقا دارم هستیم و توی راهش میذارم غیر از نوکریِ توی هیئت  از هرچی توی دنیا بیزارم   گریه براش آب و نون منه  نوکری نام و نشون منه عشق حسین توی خون منه  ای جانم   شور حسین تب و تاب منه  ذکر حسین رگ خواب منه  عشق حسین می ناب منه  ای جانم    أشهد این مکتب یا ابی عبدالله ذکر لب زینب یا ابی عبدالله 
ای چراغ حرم یار کجای حرمی ای شفای دل بیمار کجای حرمی همه جای حرم از پرتو حسن تو پُر است ای به هر صحنه پدیدار کجای حرمی تا که بی پرده به بینند رخت را حجّاج پرده بردار زرخسار کجای حرمی پای تا سر شده ام چشم تماشا که مگر چشمم افتد به تو یک بارکجای حرمی حجر و حجر زهجران تو خون می گیرند زمزمت تشنه دیدار کجای حرمی همه اینجا به محبان علی می نازند پسر حیدر کرّار کجای حرمی حرمت عترت و قرآن شود اینجا پامال وارث احمد مختار کجای حرمی دور تا دور حرم قاتل زهرا نامش نقش گردیده به دیوار کجای حرمی شیعه مظلوم، تو مظلوم، حرم هم مظلوم ای حرم را تو نگهدار کجای حرمی روزط «میثم» شده در این حرم امن خدا بی تو مانند شب تار کجای حرمی
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۳۲   این چه حرف است که در عالم بالاست بهشت؟ هر کجا وقت خوشی رو دهد آنجاست بهشت باده هر جا که بود چشمه کوثر نقدست هر کجا سرو قدی هست دو بالاست بهشت دل رم کرده ندارد گله از تنهایی که به وحشت زدگان دامن صحراست بهشت از درون سیه توست جهان چون دوزخ دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت دارد از خلد ترا بی بصریها محجوب ورنه در چشم و دل پاک مهیاست بهشت هست در پرده آتش رخ گلزار خلیل در دل سوختگان انجمن آراست بهشت عمر زاهد به سر آمد به تمنای بهشت نشد آگاه که در ترک تمناست بهشت صائب از روی بهشتی صفتان چشم مپوش که درین آینه بی پرده هویداست بهشت  
ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدمند سوختگان غمت با غم دل خرمند هر که غمت را خرید عشرت عالم فروخت با خبران غمت، بی خبر از عالمند در شکن طُره ات، بسته دل عالمیست وآن همه دلبستگان، عقده گشای همند یوسف مصر بقا در همه عالم تویی در طلبت مرد و زن، آمده با درهم اند تاج سر بوالبشر، خاک شهیدان توست کاین شهدا تا ابد، فخر بنی آدمند در طلبت اشک ماست، رونق مرآت دل کاین دُرَر با فروغ، پرتو جام جمند چون به جهان خرمی، جز غم روی تو نیست باده کشان غمت، مست شراب غمند عِقد عزای تو هست، سنت اسلام و بس سلسله ی کائنات، حلقه ی این ماتمند گشت چو در کربلا، رایت عشقت بلند خیل ملک در رکوع، پیش لوایت خمند خاک سر کوی تو، زنده کند مرده را زآنکه شهیدان تو، جمله مسیحا دمند هر دم از این کشتگان گر طلبی بذل جان در قدمت جانفشان، با قدمی محکمند شاعر: فؤاد کرمانی
برادر جان سلیمان زمانی اگر کشتن چرا آبت ندادن چرا زان در نایابت ندادن اگر کشتن چرا خاکت نکردن کفن بر جسم صد چاک نکردن اگر کشتن چرا مویت کشیدن چو گرگان پنجه بر رویت کشیدن برادر جان سلیمان زمانی چرا انگشت و انگشتر نداری چرا بر تن برادر سر نداری بمیرم من مگر مادر نداری خودم دیدم حیسن را سربریدن خودم دیدم که در خونش کشیدن خودم دیدم گلوی اصغرم را خودم در برکشیدم اکبرم را وای حسین - وای حسین تموم زندگی مال حسینه دلم همواره دنبال حسینه مگه هر کی بد شد دل نداره مگه عشقت برام حاصل نداره
مشخصات شعر شاعر:  خوشدل تهرانی قالب شعری:  قصیده و غزل نوع ادبی شعر:  اصلی: غنایی - فرعی: مرثیه زبان شعر:  کهن و فخیم زمان شاعر:  معاصر تربت ‌معشوق کیست این خسرو مظلوم؟ که خونین بدن است وز دم نیزه و شمشیر، دو صد پاره تن است   کیست این مظهر جان‌بازی و ایثار و وفا؟ که به آزادگی و عدل و شرف، ممتحن است   او بُوَد چشم و چراغ دل زهرای بتول روشنی‌بخش جهان، نور رخ «ذو‌المنن» است   گبر و ترسا و یهودش، چو مسلمان خواهد یار و محبوب ملل، شمع همه انجمن است   چه غم ار حسرت دیدار وطن داشت به دل؟ وطنش در دل یاران، شه دور از وطن است   او شهید است و نیازش نبُوَد گر چه به غسل آب غسلش همه از خون گلو و بدن است   «کفنی داشت ز خاک و کفنی داشت ز خون تا نگویند کسان، جسم حسین بی‌کفن است»   «استخوانی اگر از سینۀ او باقی ماند آن هم از ضرب سمّ اسب، شکن در شکن است»[i]   دفن کردی چو پدر را پسر بیمارش آن‌ که یعقوب‌صفت، شهرۀ «بیت ‌الحزن» است،   با سر‌انگشتِ مبارک بنوشتی بر خاک این همان قبر شهیدی است که عطشان دهن است   این مکان قبلۀ عشّاق جهان خواهد شد «خوشدل»! این تربتِ معشوقِ زمین و زمن است
افتاده بود روی زمین و،کفن نداشت آن یوسف شهید، به تن پیرهن نداشت پیکر بدون سر،به روی خاک مانده بود سرروی نیزه بود واثر از بدن نداشت غرق ستاره بودتن آسمان عشق خورشیدهم فروغ چنین شب شکن نداشت وقتی که عصرروز غریبی رسیده بود عالم به قدر زینب کبری محن نداشت گلبوسه دادچون به گلوی حسین خویش آن قدرگریه کرد که تاب سخن نداشت انگشتی ازاشاره به خاتم فتاده بود ای کاش قتلگاه، دگراهرمن نداشت بعداز سه روز ،آن گُل بی غسل وبی کفن جز بوریا برای تن خود کفن نداشت می رفت تاکه محوکند کاخ ظلم را نیلوفری که فرصت پرپرشدن نداشت غمنامه ای نوشت «وفایی»و می گریست چون شمع چاره ای، به جزاز سوختن نداشت حاج سید هاشم وفایی
مشخصات شعر شاعر:  وحید قاسمی قالب شعری:  مسمّط و قالب‌های ترکیبی نوع ادبی شعر:  اصلی: غنایی - فرعی: مرثیه زبان شعر:  معیار و امروزی زمان شاعر:  معاصر غربت این بی کفن حساب ندارد جنگ که شد تن به تن، حساب ندارد پارگی پیرهن حساب ندارد وای که زخمش به تن حساب ندارد غربت این بی کفن حساب ندارد   شرم نکردند از نجابت آقا لشکری آمد برای غارت آقا گندم ری مرد از خجالت آقا غربت این بی کفن حساب ندارد   عصرکه سر، دست شمر بددهن افتاد کار جگر تا ابد به سوختن افتاد رد چهل نعل اسب بر بدن افتاد غربت این بی کفن حساب ندارد   خیمۀ در آتشی، غریب زمین ریخت چند نخ از معجری نجیب زمین ریخت از ته خورجین، شراب سیب زمین ریخت غربت این بی کفن حساب ندارد   صاعقه‌ای بد به باغ یاسمنش خورد چشم حریص عرب به پیرهنش خورد کهنه حصیر دهی به درد تنش خورد غربت این بی کفن حساب ندارد   خیر نبینید‌ای اهالی کوفه! پس چه شد آن قول خشکسالی کوفه؟ زد به لبش چوب دست، والی کوفه غربت این بی کفن حساب ندارد
گفتا شه دین که ای داور من این خنجر شمر این حنجر من این اکبر من صد پاره تنش این قاسم من گلگون کفنش عباس و جدا دست از بدنش حلقش شده چاک این اصغر من گفتا شه دین که ای داور من این خنجر شمر این حنجر من ای تَفِ هوا این ریگ روان این پهلوی من آن نوک سنان این سینه من آن تیر خصان آن نیزه کین این همسر من گفتا شه دین که ای داور من این خنجر شمر این حنجر من یا رب یا رب این وقت صلاة این تشنگی ام آن شَطِ فرات بگذشته ام از اینگونه حیات آن سُم ستور این پیکر من گفتا شه دین که ای داور من این خنجر شمر این حنجر من یا رب یا رب رِضاً بِرضاک یا رب یا رب رِضاً بقضاک الله الله صَبراً لِبَلاء بر من نبود معبود سِواک ای ناصر من ای یاور من گفتا شه دین که ای داور من این خنجر شمر این حنجر من
بنشین تا به تو گویم زینب غم دل با تو بگویم زینب بعد من قافله سالار تویی، خواهر من دختر حیدر کرار تویی، خواهر من خون ما جمله در این دشت روان خواهد شد خولی و شمر به ما دشمن جان خواهد شد، خواهر من خواهرم! اکبر و عباس و علی اصغر من هدف نیزه و پیکان جفا خواهد شد، خواهر من جمله یاران حسین در سفر کرب و بلا سر به کف، جان به ره دین خدا خواهد شد، خواهر من خواهرم! خون شهیدان به بیایان بلا نهر جوشنده و پر شور و نوا خواهد شد، خواهر من چون که با دجله و با نهر فرات آمیزد خواهرم! خوب نگر تا که چه ها خواهد شد، خواهر من موج طوفنده و غرّان چو هزاران شمشیر بی امان بر سر عُدوان خدا خواهد شد، خواهر من چون که خون شهدا چشم عدو را بندد بزم طاغوت به یک لحظه عزا خواهد شد، خواهر من بعد من خواهر من باز نما قصه ما چو زبانت سپر آل عبا خواهد شد، خواهر من چون که بر نی سر پر خون حسینت بینی خواهرم! صبر نما! ظلم فنا خواهد شد، خواهر من اهل بیتم همه در سوگ پدر می گریند ام کلثوم در آن دم به نوا خواهد شد، خواهر من گر تو را مضطر و نالان و پریشان بینند شاد و خندان دو لب دشمن ما خواهد شد، خواهر من لشگر خصم شما را به اسیری گیرند شام غم مسکن و مأوای شما خواهد شد، خواهرمن این زمان نوبت شمشیر زبان می اید تیز و برّان چو خون شهدا خواهد شد، خواهر من دانلود نوحه جدید و بسیار زیبای حسین فخری بنام بعد من قافله سالار تویی، خواهرم با لینک مستقیم و دو کیفیت 128 و 320 نوحه بعد من قافله سالار تویی، خواهرم از حسین فخری
  مادرم  نذر تو کرده است  مرا اربابم طفل بودم به بغل ذکر ترا  یادم  داد عسل عشق ترا ریخت به کامم با شیر لذت  بردن  نامت  به خدا  یادم  داد تربت  کرببلای  تو  زبانم  وا  کرد معنی عشق  نه  تنها , که دوا یادم داد با ارادت همه دم عکس حرم میبوسید قتلگاه و حرمت خون خدا  یادم  داد به تنم جامه نه از  بهر  تو سقا  میکرد روضه می خواند غم  کرببلا  یادم  داد رو به سمت حرمت صبح, زیارت میخواند با توسل به شما ذکر  و  دعا  یادم  داد یاد سقای حرم بود و آبی که نخورد از علمدار  تو  میگفت  وفا  یادم داد اشک میریخت لب خشک مرا میبوسید یاد ششماهه ی تو  وا عطشا  یادم  داد یاد میکرد از آن واقعه ی عاشورا واژه ی صبر به طوفان بلا  یادم  داد اشک میریخت و  میگفت غریب است حسین به لبم  بردن  این  ذکر  ترا  یادم  داد
اگر چه دامنم آلوده است اما قبولم کن فقیرم,بی پناهم,بی کسم آقا قبولم کن نه محض خاطر بی ارزشی مانند من آقا مرا محض رضای مادرت زهرا قبولم کن مرا نذر تو کردند از طفولیت پدر مادر برای دل خوشیِ هر دوی آن ها قبولم کن حرام است اینکه بی تو زنده باشم لحظه ای ارباب بگیر از این منِ بیچاره جان را یا قبولم کن عزیز فاطمه رحمی…که دارم میروم از دست مرا آقاترین آقای این دنیا قبولم کن مرا جان همان که دوستش داری, همان خانم مرا جان رقیه, “دلبر بابا” قبولم کن بدم اما شنیدم دست حر را هم گرفتی تو اگر چه دامنم آلوده است اما قبولم کن فرزاد نظافتی