eitaa logo
احوال حوزه
2.3هزار دنبال‌کننده
3.3هزار عکس
1.3هزار ویدیو
20 فایل
ارتباط با آدمین : @Mojir_h
مشاهده در ایتا
دانلود
احوال حوزه
آیا تفاوت رفتار ائمه،به دلیل تفاوت های شخصیتی یا روحیات شخصی آنهاست؟!!
ممکن است در نگاهی، به نظر برسد که تفاوت رفتار ائمه(ع)، که یکی صلح می‌کند یکی قیام، یکی سجاده‌نشین است، یکی به تعلیم می‌پردازد، یکی دائما زندانی است، یکی ولیعهد می‌شود و... ، به دلیل تفاوت‌های شخصیتی یا روحیات و ویژگی‌های شخصی آن‌هاست. این نگاه، دو اشکال اصولی دارد؛ اول این‌‌که تنها به بخشی از زندگی هر یک از ائمه(ع) توجه می‌کند نه همه‌ی آن؛ دوم این‌که تفاوت شرایط و اقتضائات را در نظر نمی‌گیرد. اگر به صورت جامع‌تر به زندگی اهل بیت(ع) توجه شود، مثلا می‌بینیم همان امام سجادِ(ع) سجاده‌نشین، در دوره‌ای از زندگی‌اش پس از قیام عاشورا، مهم‌ترین کنشگری‌های اعتراضی را دارد. یا امام حسین(ع) که قیام عاشورا را برپا می‌کند، در زمان معاویه، علی‌رغم انتقادات و اعتراضات تندی که به حکومت دارد، به صراحت و با جدیت، با قیامِ سخت علیه معاویه مخالف است. یا امام حسن(ع) که تن به صلح با معاویه می‌دهد، تا قبل از آن، به مدت قابل توجهی، اصرار به ایستادگیِ نظامی در برابر معاویه دارد. لذا دور از ذهن نیست اگر بگوییم که اگر امام حسین(ع) هم در شرایط امام حسن(ع) بود صلح می‌کرد و امام حسن(ع) اگر در شرایط عاشورا بود، قیام می‌کرد. همین‌ها و امثال این‌ها، شواهدی هستند بر این مدعا که درواقع دستگاه و فرایندِ کنش‌گریِ ائمه(ع) (=سیره) یکی است که با تغییر متغیرها، نتایج و نمودهای (=سیر) متفاوتی از آن به دست خواهد آمد. اما این متغیرها چیست؟ مهم‌ترین رکن هر حرکت اجتماعی، «مردم» هستند؛ لذا به نظر می‌رسد مهم‌ترین متغیر در دستگاهِ کنش‌گریِ اجتماعیِ ائمه(ع)، مردم باشند؛ آگاهی، خواست، آمادگی و اراده‌ی مردم، متغیری مهم و اساسی در تعیینِ چگونگیِ کنش‌گریِ اجتماعی ائمه(ع) است. تاریخ اجتماعیِ پر فراز و نشیب زندگی امام حسین(ع)، باعث می‌شود که بررسی جامع رفتار ایشان در حیات سیاسی-اجتماعی‌شان، شواهدی محکم و کامل برای فهم این مدعا به دست دهد. با این نگاه، ان‌شاءالله در منبرهای محرم (و یادداشت‌های بعدی) به بررسیِ تغییراتِ نحوه‌ی کنش‌گریِ سیاسی-اجتماعی امام حسین(ع) از زمان خلفا (به‌ویژه عثمان) تا قیام عاشورا خواهم پرداخت. همچنین درباره‌ی این ادعا که نهضت امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی نیز الگو گرفته از نهضت حسینی(ع) بوده، بررسی و صحبت خواهم داشت. بررسی سیر تغییرات نحوه‌ی رفتار سیاسیِ امام خمینی(ره) از زمان رضاشاه تا بهمن پنجاه و هفت، می‌تواند روشنگرِ این مطلب باشد. در کنار این بحثِ احتمالا پرچالش، اشاراتی نیز به مناجات‌های عارفانه و عاشقانه‌ی حضرت سیدالشهدا(ع) در موارد مختلف خواهم داشت. به امید توفیق الهی T.me/reza_tabibzade کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
موضوع کلی: (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) : مقدمه ١ لزوم شناخت جامع‌بینانه از سیره‌ی اهل بیت(ع) برای الگوگیری
احوال حوزه
موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین(ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با
شناخت و آگاهی ما از تاریخ اسلام و اهل بیت(ع)، عمدتا معطوف به بخش‌های خاص و غالبا هیجان‌انگیز آن است. به طور خاص از تاریخ امام حسین(ع)، بیشتر ماجرای کربلا را شنیده‌ایم؛ درحالی‌که خود این ماجرا از چند ماه قبل‌تر شروع شده و کربلا مرحله‌ی پایانیِ این بخش از تاریخ است. ضمنا امام حسین(ع) از سال‌ها پیش از کربلا، کنش‌گریِ اجتماعی دارد که فهم آن برای فهم درست سیره‌ی اباعبدالله الحسین(ع) ضروری است. شناخت بخشی و محدود باعث سوء برداشت‌ها و سوء استفاده‌های فراوان می‌شود. آنان‌که قائل به صلح به هر قیمتی هستند، به صلح امام حسن(ع) استناد می‌کنند و آنان‌که شور و هیجان انقلابی دارند به قیام امام حسین(ع). آنانی که حوصله‌ی این حرف‌ها را هم ندارند، مثلا به زهد و عبادت امام سجاد(ع) اشاره می‌کنند. شناخت ناقص حتی درباره‌ی قرآن هم - به شهادت آیات قرآن - باعث انحراف می‌شود. داعش با آیه‌ی قرآن سر می‌بُرد و مدافعین حرم با آیه‌ی قرآن با داعش می‌جنگند. در دنیای پیچیده‌ی امروز که انفجار اطلاعات و هجوم رسانه‌ای تمام زندگی ما را در بر گرفته، طوفان فتنه‌ها (= درهم‌آمیختگیِ حق و باطل و پوشیده شدن حق) و سیل حوادث ما را با خود می‌برد و این بلایای فکری و عقیدتی بالاخره گریبان همه‌ی بشر را خواهد گرفت و در تصمیمات و اقدامات، آن‌ها را بر سر دو راهی حق و باطل قرار خواهد داد، یافتن راه و عمل درست بسیار دشوارتر و البته حیاتی‌تر است. درباره‌ی سرگشتگیِ انسان حق‌جو به روایتی از امیر مؤمنان(ع) تمسک می‌کنم که فرمود دین خدا با مردم شناخته نمی‌شود، بلکه با نشانه‌ی حق و حقیقت شناخته می‌شود؛ حق را بشناس تا اهلش را بشناسی. خداوند متعال که در قرآن کریم به عصر و زمانه سوگند می‌خورد و با حداقل سه تاکید، انسان‌ها را در ضرر و زیان می‌داند، راه نجات را در ایمان، عمل صالح، تواصی به حق و تواصی به صبر معرفی می‌کند. شناخت حق، لازمه‌ی این نجات است. از آن‌جا که «عَلِیٌّ مَعَ الحَقِّ وَ الحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ» و از آن‌جا که امیرالمؤمنین علی(ع) «میزان» است و از آن‌جا که اهل بیت(ع) «کُلُّهُم نورٌ واحِد» و از آن‌جا که «فَالحَقُّ ما رَضیتُمُوهُ وَ الباطِلُ ما أَسخَطتُمُوهُ» و از آن‌جا که مصابیح الهدی، ائمه‌ی اطهار(ع) هستند، برای یافتن حق باید با دیدی جامع‌نگرانه، سیره‌ی اهل بیت(ع) را بشناسیم. اما هنوز این سوال پابرجاست که علت تفاوت رفتاری ائمه(ع) چیست؟ دو جواب عمده وجود دارد: عده‌ای قائل به اینند که علت تفاوت رفتاری ائمه(ع)، تفاوت ویژگی‌های شخصیتی و روحی ائمه است؛ لذا مثلا امام حسن(ع) صلح کرد چون روحیه و شخصیتی اهل تساهل و تسامح داشت و امام حسین(ع) قیام کرد چون روحیه‌ی انقلابی داشت. (ما با این نظر مخالفیم) اما عده‌ای دیگر (که ما نیز با آن‌ها هم‌نظریم) می‌گویند دستگاه فکری، رویکردی و کنش‌گری ائمه(ع) مشترک و یکسان است؛ اما با تفاوت ورودی‌های این دستگاه، خروجی‌ها متفاوت می‌شود. درباره‌ی کنش‌گری‌های اجتماعی اهل بیت(ع)، ورودی، عوامل اجتماعی است و خروجی، نمود رفتاری ائمه(ع). مهم‌ترین رکن اجتماع نیز «مردم» هستند؛ ارکان دیگری چون حکومت و... نیز وجود دارد ولی رکن وجودی اجتماع، همان مردم است. لذا با تغییر مردم، نمود رفتاری اهل بیت(ع) نیز تغییر می‌کرد. بنابراین ما مدعی هستیم که اگر مثلا امام حسین(ع) هم در سال چهل و یک هجری خلیفه بود، با معاویه صلح می‌کرد و اگر امام حسن(ع) در سال شصت و یک هجری امام بود، علیه یزید قیام می‌کرد. شواهدِ این مدعا را ان‌شاء‌الله در جلسه‌ی آینده بیان خواهم کرد. اگر این دستگاه را بشناسیم، آن‌گاه می‌توانیم وقایع روز را نیز با جمیع جهات در این دستگاه بریزیم و نتیجه‌ی درست را برای عملکرد خود بگیریم. آن‌گاه وقتی به اختلافات بین امام خمینی و بسیاری از علمای بزرگ عادل و متقی و خیرخواه، بر سر انقلاب اسلامی می‌رسیم، می‌توانیم تشخیص دهیم که کدام نگاه انطباق بیشتری با رویکرد ناب اسلامی دارد. ما مدعی هستیم که نهضت امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی نیز تا حد زیادی منطبق بر این رویکرد بود؛ که اگر آن را خوب بشناسیم آن‌گاه متوجه می‌شویم که اگر زمانی امام خمینی، شاه را «اعليحضرت همایونی» خطاب می‌کند و زمانی «مردک سیاه‌رو»، نه به خاطر تفاوت رویکرد امام است، بلکه به خاطر اقتضائات اجتماعی و تفاوت عملکرد شاه است که همان رویکرد ایجاب می‌کند زمانی با شاه، محترمانه سخن گفت و زمانی تند و تیز. T.me/reza_tabibzade کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
موضوع کلی: (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) : مقدمه ٢ - شواهدی مبنی بر واحد بودنِ رویکرد سیاسی-اجتماعی همه‌ی ائمه(ع) علی‌رغم تفاوت در نمودهای بیرونی - نقش مردم در چگونگیِ کنش‌گری اجتماعی اهل بیت(ع)
احوال حوزه
موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین(ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با
با دقت در تاریخ اهل بیت(ع) مشاهده می‌شود که تفاوت رفتاری اهل بیت(ع) نه به خاطر ویژگی‌های شخصیتی، روحی و خلقی، بلکه به خاطر تفاوت شرایط اجتماعی بوده است. امیر مؤمنان علی(ع) که به ظاهر بیست و پنج‌سال سکوت و خانه‌نشینی در برابر خلفا را برگزید، پیش از این سکوت، مردم را به قیام علیه غاصبان خلافت دعوت کرد. اما مردم علی‌رغم تایید حقانیت علی(ع) حاضر به همراهی نشدند که دلایلی جامعه‌شناختی دارد. پس حضرت علی(ع) نیز ابتدا دعوت به قیام کرد، اما آن‌گاه که عدم خواست و اراده‌ی مردم و عدم اهتمام ایشان به حق را دید، روش را تغییر داد. ایشان در آن بیست و پنج سال، برای سقوط حکومت خلفا اقدامی نکرد، اما در هر فرصتی از حقانیت خویش دفاع کرد، خلفا را نصیحت می‌کرد، تا جایی که می‌شد جلوی اقدامات غلطشان می‌ایستاد و انتقاد و اعتراض نسبت به عملکرد غلطشان را ترک نکرد. امام حسن(ع) در برابر معاویه جنگید و مردم را به جهاد تشویق می‌کرد، اما آن‌گاه که مردم علی‌رغم روشنگری‌های امام(ع)، خواهان صلح با معاویه شدند و اراده‌ای برای جنگ نداشتند، امام حسن(ع) صلح را پذیرفت. امام حسین(ع) که قیام عاشورا را رقم زد، بیست سال مدافع آن صلح بود و در برابر پیشنهاد اقشاری مبنی بر قیام علیه معاویه، مخالفت کرد. امام سجاد(ع) که زهد و عبادت را پیشه کرد، اولا در برابر یزید و یزیدیان، سخنرانی‌های آتشین سیاسی، رسواکننده‌ی بنی امیه و روشنگر برای مردم داشت. اما در مدینه به ذکر مصیبت و سپس ترویج دعا و مناجات پرداخت. اگر در احوال مردم مدینه در آن ایام دقت کنیم، مسأله‌ی آنان عدم آگاهی نبود، بلکه عدم انگیزه و میل به سمت حق بود. ذکر مصائب عاشورا، دعا، مناجات و معنویت، این خلأ روحی مردم را جبران می‌کرد تا آنان را از فراموشی حقایق باز دارد. امامین صادقین(ع) در دورانی به سر می‌بردند که انحرافات فکری و عقیدتی در بین امت زیاد شده بود و البته مردم به دنبال حقیقت معرفتی بودند، لذا این دو امام(ع) به محض فراهم شدن فرصت به نشر معارف حقیقی پرداختند و مردم نیز استقبال می‌کردند. امام کاظم، جواد، هادی و عسگری - سلام الله علیهم اجمعین - برای تحکیم و گسترش شبکه‌ی شیعی تلاش کرده و از همین رو تحت فشار، زندان، محاصره و... بودند. امام رضا(ع) در پاسخ به کوچ اجباری به دربار مأمون، از اطرافیانش در مدینه می‌خواهد که برایش عزاداری کنند چون سفرش بی‌بازگشت است؛ این حرکت یک حرکت اعتراضی بود. در مسیر حرکت از هر فرصتی برای بیان حقانیت خود استفاده می‌کرد تا به حدیث سلسلة‌الذهب رسید. این شواهد را که در کنار هم می‌گذاریم، به یک هدف مشترک می‌رسیم که «هدایت مردم به سمت حق و قیام لِلّه» و «حفظ اسلام و جامعه‌ی اسلامی» است. برای دستیابی به این هدف، باید اراده‌ی مردمی وجود داشته باشد؛ این اراده نیاز به آمادگی دارد و این آمادگی، نیاز به «خواستن». لازمه‌ی همه‌ی این‌ها نیز، آگاهی است. پس رکن اساسی، مردم هستند که حتی خداوند متعال نیز سرنوشتشان را تغییر نمی‌دهد مگر این‌که خودشان اراده‌ی تغییر داشته باشند. لذا مسأله، مسأله‌ی اراده‌ی مردم است. همه‌ی ائمه(ع) همین رویکرد و هدف را داشته‌اند و طبیعی است که در هر زمان و زمانه‌ای متناسب با کمبودهایی که اراده‌ی مردم را در بر گرفته، برای رفع آن بهترین راهکار را انتخاب و عمل کنند. امام خمینی(ره) نیز اولین باری که در برابر رژیم طاغوت موضع‌گیری علنی دارد، در سال بیست و سه و در پی جریحه‌دار شدن احساسات مسلمانان به خاطر اهانت کسروی به اسلام است. فرصتی است که مردم آماده‌ی فهمیدن علل این ماجرا هستند. آن‌گاه امام(ره) از قیام لِلّه می‌گوید و علت رسیدن به این وضع را عدم قیام لِلّه می‌داند. سپس دست بر جنایات و خیانت‌های رضاشاه می‌گذارد. مردم در آن زمان (برخلاف القائات برخی تبلیغات امروزی) بسیار از رضاشاه ناراضی و عاصی بودند؛ چرا که فقر و قحطی و بیماری و ویرانی فراگیر شده بود، استبداد و دیکتاتوری شدیدی داشت، آبادانی‌هایی که ایجاد کرد به نفع قشری خاص و عمدتا بیگانگان بود، ارتشی که برای آن هزینه‌های بسیار شده بود نتوانست در برابر متفقین بیش از چند روز دوام بیاورد و ایران اشغال شد. اما محمدرضاشاه در ابتدای حکومت سعی می‌کرد خود را متفاوت نشان دهد. لذا مردم پذیرش مخالفت با رضاشاه را داشتند، اما با محمدرضاشاه نه. امام(ره) تا اوایل دهه‌ی چهل، به اصلاح حوزه‌ها می‌پردازد که کاری زیرساختی است. اولین باری که صریحا می‌گوید شاه باید برود، دوم بهمن پنجاه و شش است. تا قبل از آن صرفا به انتقاد و اعتراض نسبت به عملکردها، نصیحت و مطالبه‌ی اصلاح می‌پردازد. به عبارتی از شروع اعتراض امام(ره) نسبت به رژیم، تا زمانی که رسما خواستار خلع شاه می‌شود، بیش از سی و سه سال برای ایجاد آگاهی، خواست، آمادگی و اراده در مردم برای قیام لِلّه تلاش می‌کند. T.me/reza_tabibzade https://eitaa.com/ahvaalehowze
💠ابوالقاسم گورکانی، علمدار مخالفت با شیعیان 🔸گورکانی ضمن آنکه در عصر خود علَم مخالفت و آزار شیعیان دوازده امامی را بلند کرده و برای خوش‌خدمتی سلطان جائر عصر خود، باور به امامت ائمه‌ی معصومین (علیهم السلام) را مردود دانسته و قائلان به این باور محکم و اصیل را رافضی می‌نامید؛ با بزرگان شیعه نیز حتی پس از فوت و رحلتشان به مخالفت می‌پرداخت. 🔻از جمله ماجرای دفن پیکر حکیم ابوالقاسم فردوسی، که گورکانی از دفن آن شخصیت فرزانه در قبرستان مسلمین ممانعت به عمل آورده و وی را رافضی خطاب کرده بود. 🔻یعنی تنها به جرم شیعه بودن، پیکر او را از هم‌جواری با سایر اموات مسلمین محروم ساخته است. 🔰گورکانی همان قطبی است که شیطان رجیم را به واسطه‌ی سجده نکردن بر حضرت آدم (علیه السلام) و در اصل سرپیچی از امر خداوند شایسته‌ی تحسین و تقدیر دانسته بود. او با تعبیراتی چون خواجه‌ی خواجگان و سرور مهجوران در وصف ابلیس[1]، کار شیطان را این‌گونه توجیه می‌کند و می‌گوید؛ 👈وی به این دلیل از دستور سرپیچی کرد که غیر خدا را شایسته‌ی سجده نمی‌دانست و این از شدت اعتقاد به توحیدِ شیطان بوده است. 📚پی نوشت [1]. عبدالله بن محمد عین القضاة، نامه‌های عبدالله بن محمد عین القضاة، ج۱، ص۹۷، چاپ علینقی منزوی و عفیف عسیران، تهران ۱۳۴۸ـ۱۳۵۰ کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
🔻 اهداف جریان احمدالحسن بصری چیست؟! کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
🔻 بینش فکری جریان احمدالحسن نسبت به مخالفین خود چگونه است؟! کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
موضوع کلی: (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) : حفظ وحدت و نظم اجتماعی، مقدم بر هر چیزی T.me/reza_tabibzade
احوال حوزه
موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی ب
خلاصه: امام علی(ع) عدم مقابله‌ی سخت با خلفا را به خاطر نگرانی از ایجاد تفرقه در امت می‌داند. ایشان به پاسخ هارون(ع) به موسی(ع) در قرآن کریم استناد می‌کنند که عدم مقابله با شرک بنی اسرائیل در زمان غیبت موسی(ع) را ترس از ایجاد تفرقه در امت می‌داند. گویا در دوگانه‌ی توحید و وحدت، هارون نبی(ع) نیز مردد می‌شود. سرّش شاید در این است که «توحید» در کمال خود، ظهور و بروز اجتماعی دارد و تا وحدت نباشد این ظهور رخ نمی‌دهد. حضرت زهرا(س) نیز در خطبه‌ی فدکیه، فلسفه‌ی اطاعت از ائمه(ع) و امامت ایشان را ایجاد نظم اجتماعی و حفظ جامعه از شکاف و تفرقه می‌داند. امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، علی رغم مخالفت جدی با خلیفه‌ی سوم و بیان انتقاد و اعتراض به او در هر فرصتی، در مقابل شورشی که قصد ترور عثمان را داشت، به نوعی از او دفاع می‌کنند. شدت این دفاع را در خطبه‌ی دویست و چهل نهج‌البلاغه ببینید. در زمان عثمان، هرچند برخی از او ناراضی بودند و برخی دست به شورش بردند، اما بررسی وضعیت اجتماعی نشان می‌دهد که به دلایل مختلفی، اراده‌ای عمومی برای خلع عثمان وجود نداشت و اقدامات شورشیان در نهایت، موجب شکاف جدی در جامعه و سپس ایجاد جنگ داخلی (جمل و صفین) شد. گویا ائمه(ع) پیش از هر چیزی، تلاش برای حفظ نظم اجتماعی می‌کنند تا مردم را به آگاهی و اراده‌ی حق برسانند که خودشان قیام لِلّه کنند. قیام امام حسین(ع) نیز از سنخ آگاهی‌بخشی بود و الا خودش فرمود که من برای طغیان و به هم ریختن جامعه قیام نکردم. (این موضوع را ان‌شاءالله در آینده بیشتر باز خواهیم کرد.) اختلاف و دو دستگی در هر جامعه‌ای حتما باعث رکود اجتماعی خواهد شد. مسلمانان باید رابطه‌ی برادری خود را با اعضای جامعه حفظ کنند. نباید به خاطر اختلاف نظرها به جان هم بیفتیم که این خواست دشمنانشان است. امام خمینی(ره) در سال‌های خفقان حکومت رضاشاه به بیان مطالب عرفانی می‌پردازد که در سال بیست و سه به دعوت عمومی برای قیام لِلّه می‌انجامد. سپس به تئوری‌پردازی و اصلاح حوزه‌ها پرداخته و نظارت اجتماعی نیز دارد؛ در سال سی و یک دعوت به وحدت و پرهیز از تفرقه می‌کند و هدف رژیم را ایجاد شکاف بین مردم می‌داند. آن‌گاه در دوازده شهریور چهل و یک، مسیر مستمر اعتراضی خود را با این جمله آغاز می‌کند: «راهی که من انتخاب کرده‌ام راهی است که مردم خواهان آن می‌باشند...». اما همچنان اعتراض و انتقاد خود به شاه را با خطاب احترام‌آمیز (اعليحضرت همایونی) مطرح می‌کند. آرام آرام نفرت عمومی نسبت به شاه بیشتر شده و خطابات امام(ره) نیز تندتر و صریح‌تر می‌گردد. آمادگی و اراده‌ی مردم، رکن اساسی است که بدون آن چیزی درست نمی‌شود. T.me/reza_tabibzade کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
🏴 امام حسین قیام کرد تا آن واجب بزرگی را که عبارت از تجدید بنای نظام و جامعه اسلامی، یا قیام در مقابل انحرافات بزرگ در جامعه اسلامی است، انجام دهد. این از طریق قیام و از طریق امر به معروف و نهی از منکر است؛ بلکه خودش یک مصداق بزرگِ امر به معروف و نهی از منکر است. البته این کار، گاهی به نتیجه حکومت می‌رسد؛ امام حسین برای این آماده بود. گاهی هم به نتیجه شهادت می‌رسد؛ برای این هم آماده بود. ۱۳۷۴/۰۳/۱۹ کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
✳ جنبه‌ی سیاسی مجلس امام حسین بالاتر از جنبه‌های دیگر است 🔻 گریه بر سلام الله علیه و مصائب ایشان عامل احیای اسلام و زنده‌ماندن نهضت امام حسین سلام الله علیه و تشیع است. رحمة الله در تعبیری می‌فرمایند: این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم برای سیدالشهدا. نه سیدالشهدا احتیاج به این گریه‌ها دارد و نه این گریه‌ها خودش فی‌نفسه کاری از آن می‌آید. این مجلس‌ها مردم را همچون مجتمع می‌کنند و یک وجهی می‌دهند. این جنبه‌ی این مجالس، بالاتر از همه جنبه‌های دیگری است که هست. این که بعضی از ائمه‌ی ما می‌فرمایند که برای من در منابر روضه بخوانند، بی‌خود نمی‌گویند ائمه‌ی ما به این‌که هر کس که بگرید، بگریاند یا صورت گریه و گریه‌کردن به خودش بگیرد، اجرش فلان مقدار است. مسئله، مسئله‌ی گریه نیست، مسئله، مسئله‌ی تباکی نیست، مسئله، مسئله‌ی سیاسی است که ائمه‌ی ما با همان دید الهی‌ای که داشتند، می‌خواستند که ملت‌ها را با هم کنند و یکپارچه کنند. از راه‌های مختلف این‌ها را یکپارچه کنند تا آسیب‌پذیر نباشد. 👤 📚 برگرفته از کتاب 📖 صفحه ۹۳ کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
🔰 مجالس عزای حسینی مایه برکت و رحمت است، نگذارید وسیله شیوع کرونا شود 🔻 رهبر معظم انقلاب صبح امروز در پیام تلویزیونی درباره وضعیت بیماری کرونا: مجالس عزای حسینی و عاشورا مایه‌ی برکت و رحمت الهی است. مایه توجه برکات الهی به کشور و ملّت است. ما به این مجالس احتیاج داریم، باید باشد این مجالس منتها با کمال دقت و شدّت بایستی مراعات این شیوه‌نامه‌ها بشود. واقعاً هم مسئولینی که مجالس را ترتیب میدهند، هم آقایان منبریها و وعّاظ یا مداحانی که مجلس را اداره میکنند، هم آحاد مردمی که در این مجالس شرکت میکنند بایستی ملاحظه‌ کنند، با دقت شیوه‌نامه‌ها رعایت بشود، فاصله‌ها رعایت بشود. نگذارند که این مجالس خدای نکرده وسیله‌ی شیوع بشود تا مخالفین، دشمنان بتوانند این مجالس را طعن کنند، بگویند مجالس حسینی موجب شیوع شد، این را نباید بگذارید یک چنین اتفاقی بیفتد. رعایت بشود در این مجالس، به دقت بایستی رعایت بشود. کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
موضوع کلی: (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) : هدف از اقدام اجتماعی، رساندن خیر اکثر به انسان‌هاست. خیر، وحدت و هدایت عمومی به سمت رشد است. T.me/reza_tabibzade
احوال حوزه
موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین(ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با
امام علی(ع) با بررسی جمیع جهات، صبر در برابر خلفا را عاقلانه‌تر می‌داند. برای هر اقدام اجتماعی باید حجت عقلی، شرعی و عقلائی داشته باشیم که بینی و بین الله با انگیزه‌ی جلب رضایت الهی انجام شده باشد. خداوند متعال امر فرموده که نیکوترین مواضع را بگیریم و مراقب باشیم که شیطان تلاش می‌کند که بین مردم شکاف و تفرقه بیاندازد. حق را بیان کنیم اما مراقب باشیم نحوه‌ی بیانمان به اختلاف اجتماعی و تفرقه دامن نزند؛ دعواها را با حرف‌هایمان تندتر نکنیم. هدف و انگیزه باید انجام حق و جلب رضایت الهی باشد؛ خداوند فرموده که برای بندگانش کفر را نمی‌پسندد و شکر (انجام درست امور) را می‌پسندد. پس در هر اقدام اجتماعی (از امر به معروف و نهی از منکرهای فردی گرفته تا حرکات جمعی کلان) باید دلیل عقلی، شرعی و عقلایی داشته باشیم مبنی بر این‌که این اقدام و نحوه‌ی آن، وحدت‌بخش و هدایت‌گر است. این‌چنین اقدامی، «قیام لِلّه» است. اما اگر صرفا از سر عصبانیت یا برای خنک کردن دلمان یا برای خالی کردن عصبانیتمان اقدامی ولو به ظاهر مذهبی کنیم، در واقع «قیام لِنفس» کرده‌ایم؛ قیام برای خود. امام خمینی(ره) در تشریح علت مشکلات اجتماعی دوران اشغال ایران توسط متفقین، قیام برای خود را دلیل همه‌ی بدبختی‌های اجتماعی می‌داند. در مقابل قیام لِلّه است که مایه‌ی سعادت جامعه می‌شود. پس زمینه‌ی کمال جامعه، قیام افراد برای خداست و زمینه‌ی چنین قیامی، وحدت اجتماعی است. از امور اجتماعی خُرد مثل روابط خانوادگی شروع کنیم تا بتوانیم در امور اجتماعی کلان نیز، قیام لِلّه داشته باشیم. در نحوه‌ی ارتباط با اعضای خانواده، چقدر افزایش محبت و وحدت و نیکی را برای رضای خدا در نظر می‌گیریم و چقدر بر اساس حال و حوصله و دلمان عمل می‌کنیم؟ انسان با تمرین و تکرار و آگاهی و تذکر، می‌تواند به جایی برسد که حقیقت اعمال را بفهمد؛ بر اساس آموزه‌های قرآن، گناه حقیقتا دردآور و رنج‌آور و ناگوار است، ولی دنیا و شیطان و نفس، آن را زینت داده‌اند؛ اما بعد از مرگ، همه متوجه این حقیقت می‌شویم. از طرف دیگر، آن‌چه حقیقتا گوارا باشد را خداوند حلال کرده. اگر انسان این را بفهمد به جایی می‌رسد که مثل امام حسین(ع) بگوید: من نیکی را روست دارم و از بدی، بدم می‌آید. آن‌گاه است که با میل و شوق و رضایت و خشنودی خوبی می‌کند و از بدی می‌پرهیزد؛ «راضیةً مرضیة». T.me/reza_tabibzade کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
💠ابوحامد غزالی مدافع یزید! 🔸واقعه کربلا از وقایعی است که نه قابل‌انکار است و نه می‌توان اصل آن را تحریف کرد. 🔻جنگی که یاران خداوند که در آن شهید شدند؛ امام حسین(علیه‌السلام) و اهل‌بیت و یاران باوفای او بودند و در طرف مقابل دشمنان خدا، یزید بن معاویه و عبیدالله بن مرجانه و عمر بن سعد و شمر و یاران آن‌ها بودند. 🔻ابو حامد محمد غزالی در دفاع از یزید می‌نویسد: «لعن مسلمانان جایز نیست و یزید مسلمان است و نسبت قتل یا امر یا رضای به قتل حسین به او کردن سوءظن به مسلمین است و به حکم کتاب و سنت حرام و هر کس گمان صحت این نسبت کند در غایت رعونت (حماقت) است...و برفرض که بر مسلمی قتل مسلمی ثابت شود نزد اشاعره موجب کفر نیست و تواند بود (احتمال دارد) که قاتل بعد از توبه بمیرد و لعن کافر بعد از توبه جایز نیست فکیف به قاتل و چگونه معلوم می‌شود که یزید توبه نکرده پس لعن هیچ مسلمان جایز نیست و هر که لعن کند او را فاسق و معصیت‌کار خواهد بود...»1 🔰حال سؤالی که می‌بایست از فرقه گنابادیه پرسید: آیا شما یزید را لعن می‌کنید یا نه؟ و یا امام غزالیِ شما با این گفتارش مسلمان است یا یزیدی؟ آیا محمد غزالی لعن‌هایی که از ائمه‌ی معصومین نسبت به قاتلین سیدالشهداء (علیه‌السلام) واردشده است؛ علی‌الخصوص در زیارت عاشورا، را مشاهده کرده است؟ 📚پی‌نوشت: [1]. طهرانی؛ ابوالفضل بن ابوالقاسم، شفاء الصدور فی شرح زیاره العاشور؛ جلد ١، ناشر: مرتضوی؛ تهران، ١٣٧۶، صفحه 438-439. علیه‌السلام کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
موضوع کلی: (ع) : و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) : امام حسین(ع) در آغاز خلافت امام علی(ع) - اقامه‌ی حق، تنها ارزش و فایده‌ی حقیقیِ حکومت - موضع قدرت، موضع بخشش و گذشت و رأفت
احوال حوزه
موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) : و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی
امام حسین(ع) در زمان بیعت مردم با امیر مؤمنان علی(ع)، حدیثی از پیامبر(ص) درباره‌ی هدایت‌گری امام علی(ع) نقل می‌کند. هدف از کنش‌گری اجتماعی، هدایت‌گری به سمت رشد و تعالی است. بر اساس آموزه‌های قرآنی، لازمه‌ی هدایت‌گری، نرم‌خویی و نیکورفتاری است. خداوند به موسی(ع) و هارون(ع) دستور داد که برای هدایت فرعونی که طغیان‌گر بود، با بیانی نرم و نیکو سخن بگویند. همچنین، نرم‌خوییِ پیامبر اسلام(ص) را از رحمت‌های الهی و دلیل موفقیت ایشان در هدایت‌گری دانسته. هدایت‌گری به سمت رشد و تعالی، با ایجاد محبت نسبت به نیکی‌ها در مردم است؛ انسان‌ها باید خوبی و رشد و تعالی را دوست داشته باشند تا به سمتش بروند و محققش کنند؛ با زبان تند، نمی‌شود محبت در دل‌ها ایجاد کرد. امام علی(ع) بعد از قتل عثمان، از پذیرش خلافت پرهیز می‌کند و دلیلش را وضعیت اجتماعی می‌داند که در آن حق و باطل در هم آمیخته و حقایق پنهان و ناشناخته است و در نتیجه مردم آمادگی و تحمل حکومت حق را ندارند. اما به خاطر حضور مردم و اقامه‌ی حجت برای یاری ایشان، از آن‌جا که مردم اظهار اراده برای قیام لِلّه می‌کنند و به خاطر عهدی که خداوند از آگاهان گرفته که در برابر ظلم و برای یاری مظلوم قیام کنند، این خلافت را می‌پذیرد. اما اگر این‌ها نبود، دنیا در منظر امام علی(ع) از آب بینی بز نیز پست‌تر بود. ارزش دنیا به اقامه‌ی حق است. امام حسین(ع) بیان می‌فرماید که در زمانه‌ای که به حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌شود و از دین حق چیزی بر جا نمانده، مؤمن باید مشتاق مرگ باشد. بعد از بیعت با امام علی(ع)، عده‌ای پیمان شکسته و جنگ جمل را راه انداختند. امام علی(ع) به محض پیروزی در جنگ، اعلان کرد که ما کسی را که فرار کرده نمی‌کُشیم، مجروحان را خلاص نمی‌کنیم، هر کس درِ خانه‌اش را بسته در امان است، هرکس سلاح بر زمین بگذارد در امان است... . مروان ابن حکم که در حین جنگ اسیر شده، حسنین(ع) را واسطه می‌کند برای آزادی. امام حسین(ع) شفیع او می‌شود و امام علی(ع) او را آزاد می‌کند، گرچه می‌داند و می‌گوید که در آینده چه جنایت‌هایی خواهد کرد؛ اما مجازات پیش از جنایت، قبیح است. در این دستگاه فکری و کنشی، در موضع قدرت، برخورد با مخالفان و توده‌ی مردم، با نهایتِ رأفت و رحمت و گذشت است. همچنین است در روابط فردی. کینه‌توزی و تلاش برای انتقام و تلافی مسائل شخصی، پسندیده نیست. از دیدگاه قرآن، هرکس خوبی کند به خودش خوبی کرده، پس جایی برای منت نمی‌ماند و هرکس بدی کند به خودش بد کرده، پس جایی برای انتقام نمی‌ماند. البته دفاع از حق شخصی نیز مجاز است، ولی این لزوما به معنای کینه‌توزی نیست. در تاریخ انقلاب‌های جهان، پس از پیروزی، کشتار و اعدام وابستگان رژیم سابق، رایج است. انقلابیون فرانسه پس از پیروزی، حداقل هفده هزار نفر را اعدام کردند؛ انقلابیون روسیه دست کم هفتصدهزار نفر را و رهبران انقلاب فرهنگی چین، حدود بیست میلیون نفر را اعدام کرده و کشتند. اما پس از انقلاب اسلامی ایران، مدتی که گذشت امام خمینی(ره) از اعدام نکردن جنایت‌کاران رژیم سابق ابراز پشیمانی کرد. قبل و بعد از این سخنرانی، تا اسفند پنجاه و هشت، تنها چهارصد و سی و هشت نفر اعدام شدند. آمارهایی که از اعدام در ایران ارائه می‌شود و ارقام بالاتری است، مربوط به مجموع اعدام‌هایی است که به دلایل مختلف بوده. اما آمار اعدام وابستگان رژیم سابق، همین عدد است. شاید عده‌ای با همین اعدام‌ها هم مخالف باشند یا صحبت از ارزش جان انسان کنند؛ این بحث دیگری است که باید در جای خود بررسی شود. اما در مقایسه‌ی جامعه شناختی بین چهار انقلاب بزرگ دنیا (فرانسه، روسیه، چین و ایران)، این اختلاف رقم کشتار، کاملا معنادار است. T.me/reza_tabibzade کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴 اکثر آموزش‌های دینی ما به درد نمی‌خورد! ⚠️تربیت دینی ما در آموزش و پرورش، مساجد و منابر اکثرا صحیح نیست 👈🏻 با اعتقاد به بهشت و جهنم نمی‌شود حجاب را درست کرد ➕سخن ۵۰سال قبل در این‌باره @Panahian_ir کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
موضوع کلی: (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) : امام حسین(ع) در زمان جنگ صفین - واقعیتِ زشت، تلخ، ناگوار و نامحبوبِ جنگ، مگر در زمان ناچاری در جهت قیامِ لِلّه - خطرِ عجله در قضاوت، تصمیم و اقدام - خشم و ترس، دو عاملِ قوی و خطرناکِ عجله
احوال حوزه
موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با
زمانی که معاویه علَم جنگ با امام علی(ع) را بلند کرد، امام حسین(ع) در دعوت مردم به آمادگی برای این جنگ، شرّ جنگ را زشت، مزه‌اش را تلخ و آن را ناگوار می‌داند. البته زمانی که چاره‌ای جز جنگ نیست، کسی که خود و تجهیزاتش را برای رویارویی با جنگ آماده کرده باشد، تحسین می‌کند؛ اما بیان می‌دارد که کسی که برای جنگ شتاب داشته باشد پیش از این‌که زمانش باشد و جمیع جهات را بررسی کرده باشد، هم نفعی برای جامعه‌اش ندارد و هم خود را تباه و هلاک می‌کند. در سیره‌ی اهل بیت(ع)، جنگ فی نفسه مطلوب نیست، لذا هیچ‌یک شروع کننده‌ی هیچ جنگی نبوده‌اند؛ تمام جنگ‌های پیامبر(ص) و ائمه(ع)، یا دفاع در برابر لشکرکشی دشمن بوده، یا پاسخ به ظلم و تجاوز و حملات محدودِ دشمن. امام علی(ع) د ر مواجهه با تبلیغات سوء، توهین‌ها و تشویش اذهان عمومی از طرف خوارج، هرگز دست به خشونت نزد و جنگ با آن‌ها زمانی رخ داد که آن‌ها دست به اسلحه برده و شروع به قتل و غارت کردند. امام حسین(ع) در قیام خود، تا روز عاشورا، اعلام جنگ نمی‌کند و عملا هم از آن پرهیز دارد. تا این‌که روز عاشورا فرمود که مرا در دو راهیِ جنگ یا ذلت گذاشته‌اند و هرچه کردم راه سومی باقی نماند، اما اکنون، هیهات مِنَّا الذِّلَّة... . قرآن پیامبر(ص) را حتی در برابر دشمنانِ کافر، دعوت به صبر و عدم عجله می‌کند. قرآن نوع انسان را بسیار عجول می‌داند، اما او را امر به کنترل این عجله می‌کند. انسان در موقعیت‌های هیجانی، به خصوص در هنگام خشم (که یکی از قوی‌ترین قوای درونی است)، عجول‌تر می‌شود، واقعیت را به درستی نمی‌بیند، قضاوت نابه‌جا می‌کند، تصمیم نادرست می‌گیرد و اقدام نابخردانه می‌کند. لذا این‌جا بهترین جولان‌گاه برای شیطان است. در قرآن و سیره‌ی اهل بیت(ع) فرو خوردن خشم، یک فضیلت لازم برای مؤمن است. عجله کردن باعث می‌شود، بدون تفکر درست، بدون اطلاع کامل، بدون در نظر گرفتن ابعاد مختلف و جمیع جهات، موضعی بگیریم، تصمیمی بگیریم، حرفی بزنیم، اقدامی کنیم که اشتباه باشد. این حالت متاسفانه در بین ما انسان‌ها بسیار رایج و البته در روابط اجتماعی، بسیار آسیب‌زاست. همچنین ترس نیز باعث عجله می‌شود؛ قرآن کریم ضمن نهی از دوستی (ِذلیلانه) با مسیحیان و یهودیان، بیان می‌فرماید که عده‌ای به خاطر ترس از این‌که مبادا از ناحیه‌ی آنان آسیبی ببینند، در دوستی و هم‌پیمانی با آنان عجله می‌کنند. قرآن این را به دلیل بیماریِ دل می‌داند. اما در جایی که با اطلاع و تعقل و در نظر گرفتنِ همه‌ی ابعاد ممکن، می‌دانیم کاری درست است، دیگر تعلل خوب نیست و باید شتاب کرد. قرآن ما را در این موارد دعوت به شتاب و سبقت از دیگران کرده است. یکی از آفات رشد و عوامل تباهی انسان، «تسویف» در این امور است؛ یعنی دست دست کردن و کار امروز را به فردا انداختن. امام خمینی(ره) از اولین باری که علیه رژیم طاغوت موضع صریح و علنی گرفت (سال بیست و سه) تا اولین باری که رسما اعلام کرد شاه باید برود (سال پنجاه و شش)، سی و سه سال صبر کرد و با دقت و هوشیاری پیش رفت. در مواجهه با دشمنان، موضع نظام باید پرهیز از جنگ بوده اما در برابر هر جنگ احتمالی، آماده و مستحکم باشد؛ که تا کنون این‌گونه بوده. هنگام حمله‌ی آمریکا به عراق و تهدید ایران، عده‌ای از سیاسیون معتقد بودند که تمامیت ارضی ایران در خطر است و باید هرچه زودتر با آمریکا علیه صدام هم‌پیمان شویم تا هم با صدام که دشمنمان است بجنگیم و هم از حمله‌ی آمریکا به ایران جلوگیری کنیم؛ حتی نمایندگان مجلس وقت، نامه‌ای در این راستا به رهبری نوشتند. اما رهبری مخالفت کرد و از «ترس» برحذر داشت. T.me/reza_tabibzade کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
🌼🌸🌼🌸🌼🌸 ✅ثواب گریه بر امام حسین(ع) ✍امام رضا(ع) فرمودند: هر مؤمنی که به خاطر شهادت امام حسین(ع) گریه کند تا اشکش بر گونه‌هایش جاری گردد، خداوند منان غرفه‌ای در بهشت به او دهد که مدت‌ها در آن ساکن گردد. و هر مؤمنی به خاطر آزاری که از دشمنان ما در دنیا به ما رسیده گریه کند تا اشکش بر گونه‌هایش جاری شود، خداوند متعال در بهشت به او جایگاه شایسته‌ای دهد و هر مؤمنی در راه ما اذیت و ازاری به او رسد پس بگرید تا اشکش بر گونه‌‌هایش جاری گردد، خداوند متعال آزار و ناراحتی را از او بگرداند و در روز قیامت از غضب و آتش دوزخ در امانش قرار دهد 📚کامل الزیارات/صفحه ۳۲۲ علیه‌السلام کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
موضوع کلی: (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) : امام حسین(ع) و مسأله‌ی حکمیت و صلح امام حسن(ع) - اراده‌ی مردم، مقدم بر اراده‌ی هر حکومتی - رشد حقیقی، در گروی اراده‌ی آزاد
احوال حوزه
موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با
حکومت حق، تنها با اراده‌ی مردم برپا می‌شود؛ حکومتی که بر خلاف اراده‌ی مردم شکل بگیرد، حتی اگر معصوم(ع) در رأس آن باشد، حکومت حق نیست. لذا امام علی(ع) فرمود که اگر حضور و اراده‌ی مردم نبود، حکومت را نمی‌پذیرفتم؛ درحالی‌که حکومت، حق ایشان بود. انسان بودنِ انسان، به داشتنِ اراده و اختیار است؛ کمال انسانی، در گروی انتخاب و اراده‌ی خوبی‌هاست؛ ایمان، میل و گرایش قلبی است؛ هدایت، باید به ایمان منجر شود؛ لذا رشد دادن و هدایت انسان‌ها، تنها به این است که کاری کنی که او خود، خوبی‌ها را انتخاب کند و به سمتش حرکت کند. حرکت غیر ارادی به سمت خوبی‌ها و بدون علاقه به خوبی‌ها، اساسا رشد و کمال و هدایت‌یافتگی محسوب نمی‌شود. وظیفه‌ی حکومت دینی، رشد و هدایت مردم است. لذا حکومت اسلامی که وظیفه دارد اراده‌ی به‌حقِ مردم را محقق کند، حق ندارد اراده‌ی مردم را (ولو اراده‌ی ناحق) سرکوب کند. چون این مغایر با هدایت‌گری و رشددهی است در این موارد، حکومت، تنها وظیفه‌ی ارشاد و تبلیغ دارد تا مردم، خودشان اراده‌ی حق کنند؛ وگرنه حتی اگر به قیمت از بین رفتنِ حکومت اسلامی هم تمام شود، حقِ سرکوب اراده‌ی مردم را ندارد. امام علی(ع) مخالف پذیرش حکمیت بود و روشن‌گری نیز می‌کرد، اما مردم در نهایت آن را اراده کرده و می‌خواستند. در این تضادِ بین اراده‌ی به حقِ حکومتِ حق، با اراده‌ی ناحقِ مردم، امام(ع)، اراده‌ی خود را به مردم تحمیل نکرد و فرمود: «لَيْسَ لِي أَنْ أَحْمِلَكُمْ عَلَى مَا تَكْرَهُونَ» (من نمی‌توانم شما را مجبور به چیزی کنم که دوست ندارید). در جنگ معاویه با امام حسن(ع)، معاویه پیشنهاد صلحی داد که امام حسن(ع) حکومت را رها کند و او خلیفه شود تا جنگ ادامه نیابد. امام حسن(ع) به شدت مخالف است، چرا که حکومت، حقِ اوست و معاویه دشمن حق است؛ اما عموم مردم خواستار پذیرش صلح شدند. هرچه امام حسن(ع) آگاهی‌بخشی کرد، افاقه نکرد. برخی از موافقان امام(ع)، او را تشویق به ادامه‌ی جنگ، مجبور کردن مردم به آن و نادیده گرفتن اراده‌ی آن‌ها کردند، اما امام حسن(ع) نپذیرفت و این اراده‌ی ناحق مردم را که منجر به سقوط حکومت ائمه(ع) و شکل‌گیریِ حکومتی باطل شد، سرکوب نکرد. در پاسخ به اعتراض حجر ابن عدی به این کار، امام(ع) فرمود: «همه‌ی مردم آن‌چه را تو دوست داری، دوست ندارند... اگر آن‌ها هم در نیت و بصیرت مثل تو بودند، اقدام می‌کردم [ولی این‌گونه نیستند]». پیشنهاد قیام را به امام حسین(ع) دادند، اما ایشان رویکرد و موضع امام حسن(ع) را تأیید و تأکید کرد. این‌ها مبنای تفکر جمهوریتِ نظام اسلامی است. رهبر انقلاب، امسال، نسبت به وجود مخالفانِ جمهوریتِ نظام که حکومت دینی را بی ارتباط با خواست و اراده‌ی مردم می‌دانند، هشدار داد و به عنوان نمونه‌ی افراطیِ این رویکرد، داعش را مثال زد. امام خمینی(ره) با این‌که تنها فقها و علمای دین، مسؤولیت حکومت و سیاست را به دست بگیرند و مردم کنار بروند، به شدت مخالف بود و این را برای ایران، «توطئه‌ای بدتر» از تفکر جدایی دین از سیاست می‌دانست. ایشان معتقد بود اکثریت، رأیشان هرچه باشد، ولو به خلاف، ولو به ضرر خودشان، معتبر است و کسی حق ندارد جلویشان را بگیرد. همچنین ایشان معتقد بود که مردم خودشان می‌فهمند و «لازم نیست که حالا یک چند سال هم ما درسشان بدهیم» که بینش سیاسی پیدا کنند، بعد رأیشان را بپذیریم. پشتوانه‌ی این اطمینان به انتخاب و اراده‌ی مردم همان تفکر و رویکرد امام علی(ع) است که تحمیل اراده (ولو به حق) بر انسان‌ها را نمی‌پذیرد؛ و البته امام خمینی معتقد بود «قهراً مردم وقتی آزاد هستند یک نفر صالح را انتخاب می‌کنند و آرای عمومی نمی‌شود خطا بکند.» همین آزادی و احترام به اراده‌ی مردم است که تضمین می‌کند اگر زمانی خطا کردند و  «اگر غلطی را گذاشتند، قدم اول را که برداشت همین ملت عزلش می‌کنند تمام می‌شود». اما اگر آزادی و اراده را از مردم سلب کنی، نه هدایت شده‌اند، نه درست انتخاب می‌کنند، نه مجالی برای اصلاح انتخاب غلطشان دارند. سرکوب اراده‌ی انسان از طرف دیگران، نابود کردن انسانیت اوست، اما سرکوب اراده‌ی نفس اماره‌ی خود به واسطه‌ی اراده‌ی نفس لوامه‌ی خود، از لوازم رشد است. در حیطه‌ی فردی باید اراده کنیم که اراده‌ی ما به دست عقل و انسانیتمان باشد، نه غریزه و حیوانیتمان. اراده کنیم که اراده‌ی ما به دست عقل کل باشد، به دست خدا؛ نه به دست شیطان. آن‌گاه است که به اوج کمال انسانی می‌رسیم. T.me/reza_tabibzade کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze
💠جایگاه عزاداری در فرقه گنابادیه 🔸یکی از انحرافات فرقه گنابادیه این است که کربلا و عاشورا در تفکرات این فرقه جای ندارد. 🔹البته چون اقطاب گنابادیه تا عصر صفویه همه سنی بوده‌اند کمتر از امام حسین علیه‌السلام در تفکرات آنها دیده شده و اگر برخی از اهل سنت که اهل بیت را نیز قبول داشته اند( مثل شاه نعمت الله) در زندگی آنها اثری از عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام وجود ندارد. 🔻حتی کسانی چون عبد القادر گیلانی عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام را حرام می داند.{1} 🔻نور علی تابنده قطب گنابادیه در عید سال 81 که مصادف با ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا بود به مناسبت عید نوروز پیامی منتشر می نماید که ریشه روضه را می زند و می گوید: دو عید داریم یکی عید قربان و دیگری عید فطر که مراسم رسمی عبادی مثل نماز خواندن در آن برقرار کرده اند و یک عید هفتگی داریم که جمعه است، پس عزا نداریم.{2} 👈بعد در مورد روضه و ذکر مصیبت برای اهل بیت می گوید: در زمان ائمه یاد حضرت به این اسم و به این رسم نبود.{3} 🔰اینکه ایشان گفته اند که ما در زمان ائمه چنین چیزی نداشتیم باید گفت یا تاریخ نخوانده‌اند یا می خواهند برداشت خودشان رابگویند. البته از کسی که هیچ اطلاعی از اصول اولیه دین هم ندارد بیشتر از این نمی‌شود توقع داشت. 📚پی نوشت 1-نفحات الانس صفحه 56 2-پیام نوروزی نورعلی تابنده در سال 81 3-همان کانال را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze