الان غضب شعبي من قبل الشعب العراقي في حدود طریبيل تزامنا مع الشعب الفلسطيني يوم السبت ۲۰۲۳/١١/۴ #لأجل_الیوم #طوفان_بلاحدود @leajl_alyaoum

مظاهرات في اردن... آمریکا اصل الارهاب! https://x.com/RedaYasen2021/status/1720869389698752790?s=20 #لأجل_الیوم #طوفان_بلاحدود @leajl_alyaoum

أمریکا هیه هیه أمریکا رأس الحیه https://x.com/haseenali313/status/1720425736354300340?s=20 #لأجل_الیوم #طوفان_بلاحدود @leajl_alyaoum

غیر از بیانیه ابوعلی عسکری، الاتجاه هم برنامه تحلیلی رفته و انتقاد کرده از حضور آمریکا در عراق. فشار در سیاست داخلی عراق بالا رفته. باید دید چه می‌شود، گرچه مسبوق به سابقه است و به‌نظر نمی‌رسد در کوتاه‌مدت اتفاق خاصی بیفتد. برای یک فعالیت مستقل و موثر در چارچوب جبهه مقاومت، باید یک برنامه بلندمدت و مستمر داشته باشیم. دیشب تا حدود دو کلی حرف زدیم و طرح ریختیم. کدام‌شان بگیرد خدا می‌داند. امروز هم جلسه‌ای داشتیم که تمام نشد. اجمالا تمرکزمان الان روی پیدا کردن نیروهای مستعد سیاسی است که توی دولت یا سازمان‌های مسلح هضم نشده اند و اراده تحرک دارند. برای ما که اطمینان داریم این راه، آینده جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت است، پیدا کردن و ائتلاف این نیروها حیاتی است. از عراق و اردنی فلسطینی و ایرانی؛ از شیعه و سنی. کار هم راحت نیست. بلکه روی کاغذ نشدنی. ما حزب اللهی‌ها در ایران عادت کرده ایم مسئولیت‌ها گردن نظام باشد و فقط حمایت کنیم. یا از طریق فعالیت فرهنگی و رسانه‌ای یا تجمع و راهپیمایی. توی بقیه منطقه، همین هم نیست. مجاهدت نیروهای نظامی و امنیتی جبهه هم مزید بر علت است. مکمل بودن سیاست و امنیت را بلد نیستیم...

گزارشی از مطالبات متحصنین در طریبیل در شبکه الاتجاه مطالبه قطع روابط با امریکا. احتمالا واکنشی به سفر دیشب بلینکن.

تجمع طریبیل به روز نوزدهم رسیده... الان هم الاتجاه پخش زنده رفته: https://t.me/aletejahlive?livestream

بسم الله...

۱. راننده نگه داشت که بخوابد. در این فاصله رفتم دستی به آب بزنم. دستشویی بسته بود. سر چرخاندم دیدم اتاقک نگهبان پارک باز است. نزدیک شدم خودش در را باز کرد: می‌خواهی بروی دستشویی؟ - مزاحم شدم. نزدیک‌تر شدم. دیدم دستش قلمی است و کاغذ نقاشی. داشت تمرین بته جقه می‌زد. مثل نقش‌های قالی. ماهرانه بود. ذوق کردم. - احسنت به این هنر، برای قالی است؟ - نه منبت‌کار بودم. طرح می‌زدم. حالا دستگاه‌های سی ان سی آمده؟و دیگر برای مبل‌کارها نمی‌صرفد کار دست. بعد از دوازده سال کار شده ام نگهبان دستشویی. پیشنهادهام دربرابر مشکلش خام بود. توی راه کلی فکر توی سرم چرخید. دخترکی که دانشگاه آزاد یاسوج حسابداری می‌خواند و پول شهریه می‌خواهد و ندارد و بیکار است و نگران عفتش. راننده ای که کارگر ساندویچی بوده و بعد‌ش کشاورزی در شهرستان و حالا راننده تاکسی بین شهری و.... مساله اقتصاد ملی و هزار و یک‌جور مشکل نزدیک زندگی روزمره. توی راه قم هستیم. از مهران. ۲. نجف که بودیم فیلم سخنرانی ظریف را تماشا کردم که در جماران نشست کارشناسی رفته بود. اگر حرف‌هایش از سر خیانت نباشد از بلاهت سیاسی است. نه برای این که موضع نجنگیدن گرفت. برای این که این موضع را تصریح کرد و به نظام نسبت داد و این در این شرایط یعنی سیگنال به دشمن که تهدیدهای مقامات ما، و حتی حزب الله، جدی نیست! آخر از این بدتر چه می‌توان کرد وسط این معرکه ناموسی؟! اما حرفش در داخل کارگر می‌افتد برای مردم شهر و روستا. مردم زندگی و رفاه و ثبات و ر‌‌شد می‌خواهند و حالا چه بود این وسط معرکه حماس؟! و مشکل همین جاست. ما گمان می‌کنیم می‌توانیم جهش اقتصادی و تولید و اشتغال داشته با‌شیم و کاری به جنگ نداشته باشیم. می‌توانیم مقاومت را به امنیتی‌ها و نظامی‌ها و جهادی‌ها بسپاریم و خودمان مشغول زندگی و اداره روزمره کشور و رشد اقتصادی؛ که هر چه هم خارج از مقاومت و جنگ دنبالش می‌گردیم کمتر پیدایش می‌کنیم. ۳. مساله همین است. جنگ آن طور که ظریف می‌گوید برای حمایت از فلسطینی‌ها نیست. فقط برای این نیست. جنگ نتیجه اراده خروج از یک سلطه است. سلطه اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و نظامی. بیرون این سلطه است که زندگی ملت‌ها ممکن است و ثبات و عدالت و رفاه به دست می‌آید. نمی‌بینند شریان‌های اقتصادی را که تا مویرگ‌های زندگی روزمره نفوذ کرده و همه را اسیر و گرفتار خودش؟ نمی‌بینند تبعیضی را که نتیجه رانت‌خواری ناشی از خام‌فروشی و اقتصاد نامولد و بازار واردات‌فروشی است؟ تا درک‌مان از تحول در چارچوب ملی درجا بزند، اراده‌ای به تصمیم برای تحول پیدا نمی‌کنیم؛ همان طور که در جنگیدن تردید و سستی می‌کنیم. ۴. برمی‌گردیم تهران. نه برای این که کارها در بغداد و نجف به پایان رسید. مهلت‌مان تمام شد؛ مهلت قانونی حضور در عراق به عنوان زائر و گردشگر. بر میگردیم تهران و تلاش‌ها را دوباره از تهران آغاز می‌کنیم. برای دنبال کردن برنامه‌ای ائتلافی و جمعیت‌ساز. ائتلافی از نیروهای سیاسی و اقتصادی اراده‌مند که در پهنه‌ای جغرافیایی از آن سوی شرق فرارودان تا غرب شامات امتداد می‌یابد. اراده‌ای که رفع سلطه را تا آخرین باقیمانده‌هاش دنبال می‌کند. ان شاء الله...

از صفحه شخصی محمدحسین تسخیری در اینستاگرام

. نقل قول حیرت‌انگیز و ترسناکی است جنگ اخیر، اتمام حجت بی‌سابقه‌ای با «انسان» بود. و این گفتار از مرحوم حائری به خوبی نشان می‌دهد که چگونه نمی‌توان به سادگی صف دوستداران اسراییل را از دشمنانش تشخیص داد. تک‌تک انسان‌های روی زمین چه ما شهروندان جمهوری اسلامی چه هر جای دنیا، اگر نتواند اسراییل را واقعا در جایگاه «دشمن» به جا بیاورد یعنی میدانی از عمل بیابد که در آن بتواند «واقعا» برای «ضربه‌زدن به» و «ضربه‌خوردن از» اسراییل آماده شود، نهایتا «دوست» اسراییل است. میدان نبرد امنیتی و نظامی با اسراییل ضرورتا تنگ است. ضرورتا نمیتواند فرم مبارزه‌ای عمومی و قابل تجویز برای ما مردم معمولی باشد. مایی که در دانشگاه و بازار و مسجد، میخواهیم زندگی معنی‌داری داشته باشیم. اما آیا این ما را تبرئه می‌کند؟ آیا میتوانیم دلخوش باشیم به اینکه الحمدلله برای آیت‌الله خامنه‌ای و سیدحسن نصرالله و بدرالدین حوثی کف و سوت می‌زنیم؟ متاسفانه اسراییل تا اینجا مشکلی با قضیه ندارد. چه بسا از آن استقبال هم کند. اسراییل سرطان است و سرطان شما را وادار نمیکند یک جور خاصی عمل کنید، وادارتان میکند عمل نکنید. وادارتان میکند تماشا کنید و در این تماشا غوطه‌ور شوید. مگر نه این است که تمامی ملت‌های عرب و مسلمان و فراتر از آن ملت‌های غیرمسلمان در اروپا و آسیا و آمریکا، وجدان خود را با همین تماشا و مشارکت در گسترش تماشا التیام می‌دهند؟ مگر نه این است که همین تماشا، نیروی محرکه عدم فروپاشی روحی‌شان از فشار مهلک و کشنده ظلم و نسل‌کشی است؟ اگر این تماشا و نمایش، نیرومند نبود اگر فریبا و اغواگر نبود، ملت‌ها در صحنه شهر و نه در معرکه جنگ، چگونه می‌توانستند هیچ کاری نکنند. تمام آنچه اعراب و مسلمانها را اینچنین منفعل کرد، توهم این بود که ما مردم با ابزار رسانه‌، مستقل از وحدت سیاسی‌ای که دولت‌ها نماینده آن هستند، قدرت داریم. فریب تلخی است. صحنه تماشا، صحنه منعفل کردن بشر، در شدیدترین کنتراست با ظاهرش که گویا میتواند علیه اسراییل عمل کند، بزرگترین متحد اسراییل است. صحنه تماشا همان منطقی را منفعل میکند که خمینی کبیر با عبارت سطل آب بیانش کرد. سطل آب‌مان کجاست؟ کجا و چگونه بر سر اسراییل خالی‌اش کنیم؟ این سوالی است که نه صحنه تئوری‌زده و خونسرد دانشگاه جوابی برایش دارد نه اکتیویست‌های رسانه‌ای که گویا برایشان بدیهی است دارند اسراییل را نابود میکنند. خرده‌ای بهشان نیست‌. چه کسی می‌داند میدان عمل ما علیه اسراییل کجاست؟ دارم سخت‌ترین سوال زندگی‌ام را می‌پرسم و مرحوم حائری می‌گوید سخت‌ترین سوال زندگی هر انسانی این است. https://www.instagram.com/p/CzoDX9co4FP/?utm_source=ig_web_copy_link&igshid=MzRlODBiNWFlZA==

بسم الله شبکه الاتجاه که به گروه‌های مقاومت در عراق وابسته است، اطلاعیه‌های امروز مقاومت عراق را منتشر کرده است. پایگاه‌های نظامی آمریکاییان در عین الاسد، حریر و تل بید در عراق مورد هدف مقاومت قرار گفته اند.