📌اگر می خواهید بدانید که کلمه «عبد» چند جمع دارد، حتما فایل ورد رو مطالعه کنید

🔸️امتحان نحو ☝شاهکار ادبیات عرب https://eitaa.com/al_nahw

أَنَا الَّذِی أَمْهَلْتَنِی فَمَا ارْعَوَیْتُ ( فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی ) من همانم که مهلتم دادی ولی مراقبت ( رعایت ) نکردم. منم که مهلتم دادی و بخود نیامدم. منم آن که مهلتم دادی باز نایستادم. سوال: ارعوی چه صیغه ای است؟ https://eitaa.com/al_nahw

اِرعَوَى: ( فعل ) ، ارعوى، یرعوی ، ارعِواءً الخصائص (ابن جني) ؛ ج‏۳ ؛ ص۱۵۵ قال: قالت العرب: ارعوى‏، و لم يقولوا: ارعوّ، و هذا يفسد مذهب الكوفيين فى إدغام المثلين من المضعف، نحو: اغزوّ. (۱/ ۴۶۶).[۱]   الأشباه و النظائر في النحو ؛ ج‏۳ ؛ ص۱۳۱ قال أبو حيان: و ما ردّ به صاحب سفر السعادة لا يلزم، ألا ترى ما قاله أبو بكر ابن الخياط في وزن ارعوى‏: إنه يجوز أن يقال فيه: افعلل و افعلى؟ فافعلل على الأصل و افعلى على الفرع، قال: و ذكر وزنه على الأصل أقيس، فأدغم افعلل في نحو احمرّ فصار افعلّ و أعل في نحو ارعوى‏، فجاز أن يقال: وزنه افعلّ و افعلى.[۲]   الأشباه و النظائر في النحو ؛ ج‏۳ ؛ ص۱۳۳ وزن (ارعوى‏) في شرح التسهيل لأبي حيان: قال أبو بكر محمد بن أحمد بن منصور المعروف بابن الخياط، و هو من شيوخ أبي القاسم الزجاجي، و من أصحاب أبي العباس أحمد بن يحيى: أقمت سنين أسأل عن وزن ارعوى‏ فلم أجد من يعرفه، و وزنه له فرع و أصل، فأصله أن يكون افعلّ مثل احمرّ كأنّه ارعوّ، و كرهوا أن يقولوا ذلك، لأن الواو المشددة لم تقع في آخر الماضي و لا المضارع، و لو نطقوا بارعوّ ثم استعملوه مع التاء لوجب إظهار الواوين، كما أنّهم إذا ردّوا احمرّ إلى التاء قالوا: احمررت و أظهروا المدغم، فلم يقولوا: ارعووت فيجمعوا بين الواوين كما لم يقولوا قووت، فقلبوا الواو الثانية منه‏[۳]، و لا ريب أنّ إحدى الواوين زائدة، كما لا ريب في أنّ إحدى الراءين في احمررت زائدة، قال: فإن قيل فما الحاصل في وزن ارعوى؟ قال: فجائز أن يقول: افعلل، قال: و لو قال قائل: افعلى لكان وجها، و الأول أقيس، و لو قيل: ابن من الغزو مثل احمرّ لقيل: اغزوى كما قيل ارعوى، و كذا جميع ذوات الثلاثة التي ياؤها في موضع الواو جارية هذا المجرى، انتهى كلامه.[۴] [۱] ابن‏جنى، عثمان بن جنى، الخصائص (ابن جني)، ۳جلد، دار الكتب العلمية – بيروت – لبنان، چاپ: ۳. [۲] سيوطى، عبد الرحمن بن ابى بكر، الأشباه و النظائر في النحو، ۴جلد، دار الكتب العلمية – بيروت – لبنان، چاپ: ۲. [۳] ( ۱) انظر شرح الشافية( ۳/ ۱۹۳). [۴] سيوطى، عبد الرحمن بن ابى بكر، الأشباه و النظائر في النحو، ۴جلد، دار الكتب العلمية – بيروت – لبنان، چاپ: ۲. https://eitaa.com/al_nahw

⭕️ ماجرای جالب #دکتر_عزیزی در عربستان و مواجهه طنزامیزش با معلم قرآن وهابی رو حتما ببینید. 🔅لهجه های عربی 💠حفظ قرآن @al_nahw

✅تفاوت های  «آخَر» با «آخِر»✅ این دو کلمه باهم  پنج تفاوت دارند: اول دروزن :«آخَر»بروزن أفعل و«آخِر» بر وزن فاعِل است دوم درمؤنث : مؤنث «آخَر» اُخری ومؤنث «آخِر» آخرة است سوم درنوع مشتق: «آخَر»اسم تفضیل و «آخِر» اسم فاعل است چهارم در معنی : «آخَر»یعنی دیگر «آخِر» پایان پنجم در غیرمنصرف بودن : «آخَر»غیر منصرف(به دوسبب ۱.وصفیت۲.وزن الفعل) ولی «آخِر» منصرف است.🌷🌷🌷🌷🌷 👈آخَر الزمان در روایات یعنی زمانی دیگر و این هیچ ربطی به امام زمان عج و ظهور ندارد! @al_nahw

#صنعت_نقوط صنعت نقوط نوعی صنعت ادبی است که گوینده خطبه یا شعر خود را از کلماتی درست می کند که حروف آن دارای نقطه نیستند. اولین بار امیر المؤمنین علی علیه السلام خطبه ای إنشاء فرمود که در آن نقطه وجود نداشت، و اول خطبه چنین بود： (الحمد لله أهل الحمد و مأواه و له أوکد الحمد و أحلاه . . . ) می خواست قلم نقطه ضعفش بنگارد. بیچاره ندانست علی نقطه ندارد. بعدها شاعران و نویسندگان کتاب ها و اشعار و متونی درست کردند که بی نقطه بود، برای نمونه： ۱. کتاب موارد الکلام، ابو الفیض فیضی. ۲. کتاب سواطع الإلهام، ابو الفیض فیضی. ۳. تفسیر در الاسرار، سید محمود افندی حزاوی. ۴. اسس الاصول، محمد شریف کرمانی. ۵. قصیده فارسی، بدر الدین جاجرمی. ۶. شعری در وصف پیامبر(ص)، علامه حسن زاده آملی. ۷. شعری در مدح امام رضا علیه السلام، رضا قلی خان هدایت. ۸. مقام سمرقندیه و حلبیه، مقامات حریری. ۹. خطبه در مدح علی علیه السلام، محمد رضا سامانی. ۱۰. نامه به ناصر الدین شاه، عبد الوهاب معتمد الدوله. ر.ک：مجله امامت پژوهی، شماره ۱۸، ص ۲۰۳. @al_nahw

📌فرق معنای اسم و فعل 🔹اسم معنای دائمی بودن دارد اما فعل به معنای تجدد و حدوث است مثلا اگر گفته شود که «خالد مجتهد» به معنای ثبوت اجتهاد برای خالد است اما اگر گفته شود «یجتهد خالد» یعنی زمانی خالد مجتهد نبود الان برای او حاصل شد. اما مثال «خالد مجتهد» است معنای دوام دارد. @al_nahw

🔖نحو کاربردی «أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ» 🔻چرا خداوند برای باز کردن بال پرندگان اسم استفاده کرد ولی برای بستن فعل❓ مثلا می فرمود قابضات 🔻چرا هر دو را فعلی یا اسمی به کار نبرد❓ مثلاً یصففن و یقبضن یا صافات و قابضات 🔸چون اصل در پرندگان باز بودن بالشان هست(صف) و بسته بودن بال امری است که عارض می شود(قبض)؛ لذا خداوند صف را اسمی استعمال کرد که دلالت کند صف ثابت است برای پرندگان ولی قبض را با صیغه فعلی استفاده کرد که نشان دهنده این است که بستن بال بر پرنده عارض می شود یعنی تجدید و ثبوت دارد(میاد و میرود) 💢پرندگان اکثراً بالش باز است و گاهی بال می زند. 📚منبع: الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل @al_nahw

📌مقاله استاد محمدعلی جاودان، پیرامون نهضت ترجمه در جهان اسلام @al_nahw

ان شاءالله بزودی اصوات روش تحصیل استاد بارگذاری می شود.

✔️ تدریس ادبیات عرب ✅ متنِ کتابِ «التحفة السّنیة فی شرح المقدمة الآجرّومیة» 🔹 این کتاب را از دست ندهید. 🔸گاهی ویژگی های آن را به عزیزان عرض کردم. @al_nahw