#داستانک_آموزنده ✍ آنچه می‌توانی ببخشی، ثروت واقعی توست 🔹چوپانی به عالِمی که در صحرا تشنه بود، کاسه‌ای شیر داد. سپس رفت و بزی برای او آورد و ذبح کرد. 🔸عالِم از سخاوت این چوپان که تعداد کمی بز داشت، در حیرت شد. پرسید: چرا چنین سخاوت می‌کنی؟ 🔹چوپان گفت: روزی با پدرم به خانه‌ مرد ثروتمندی رفتیم. از ثروتِ او حسرت خورده و آرزوی ثروت او را کردم. آن مرد ثروتمند لقمه‌ نانی به ما داد. 🔸پدرم گفت: در حسرت ثروت او نباش، هرچه دارد و حتی خود او را، روزی زمین به خود خواهد بلعید و او فقط مالک این لقمه‌ نانی بود که توانست به ما ببخشد و از نابودی نجاتش دهد. بدان ثروت واقعی یک مرد آن است که می‌تواند ببخشد و با خود از این دنیا به آن دنیا بفرستد. 🔹چوپان در این سخنان بود و بز را برای طبخ حاضر می‌کرد که سیلی از درّه روان شد و گوسفندان را با خود برد. 🔸چوپان گفت: خدایا! شکرت که چیزی از این سیلاب مرا مالک کردی که بخشیدم و به سرای دیگر فرستادم. 🔹عالِم که در سخن چوپان حیران مانده بود، گفت: از تو چیزی یاد گرفتم که از هیچ‌کس نیاموخته بودم. مرا ثروت زیاد است که ۱۰ برابر آنچه این سیلاب از تو ربوده است، احشام خریده و به تو هدیه خواهم کرد. 🔸چوپان گفت: بر من به اندازه‌ بزهایم که سیلاب برد، احسان کن، که بیش از آن ترس دارم اگر ببخشی، دستِ احسان مرا با این احسان خود به‌خاطر تیزشدن چاقوی طمعم بریده باشی. @ala_allah

#داستانک_آموزنده 🚨آرزوی_شما_چیست وقتی که یک بچه بود، پدرش به عنوان یک مربی اسب برای تربیت اسبها از یک اصطبل به اصطبل دیگر و از یک مزرعه به مزرعه دیگر در گردش بود. به همین خاطر مدرسه‌اش در طول سال چند بار عوض می‌شد. یک روز، وقتی که شاگرد دبیرستان بود، معلم از شاگردان خواست که بنویسند وقتی که بزرگ شدند می‌خواهند چه کاره شوند. او یک دقیقه هم صبر نکرد و هفت صفحه کاغذ درباره هدفش که می‌خواست مالک یک مزرعه اسب باشد نوشت، او همه چیز را با جزئیات کامل نوشت و حتی طرحی از آن مکان با اصطبلها و ویلایش کشید. دو روز بعد او نوشته‌اش را با یک نمره F (پائین‌ترین نمره) در صفحه اول دریافت کرد. بعد از کلاس، نزد معلم رفت و پرسید، «چرا من پائین‌ترین نمره را گرفتم؟» معلم پاسخ داد: «این آرزو برای بچه‌ای مثل تو که نه پول دارد، نه امکانات و از یک خانواده دوره‌گرد است خیلی غیرواقعی است. به هیچ وجه ممکن نیست روزی به این آرزوی بزرگ دست پیدا کنی.» سپس پیشنهاد کرد دوباره بنویسد و آرزوی واقعی‌تری داشته باشد. پسر به منزل رفت و از پدرش پرسید که چکار باید بکند. پدر پاسخ داد:«این تصمیم خیلی برای تو مهم است. پس خودت باید به آن فکر کنی.» پس از چند روز، پسر همان نوشته را برای معلمش برد. هیچ تغییری در آن نداد و گفت: «شما نمره F را نگهدار و من آرزویم را نگه می‌دارم.» اکنون مونتی رابرتز مالک خانه‌ای با زیربنای 400 متر مربع در وسط یک مزرعه اسب به مساحت 8 هکتار می‌باشد و هنوز آن نوشته را با خودش دارد و آن را قاب گرفته و بالای شومینه‌اش نصب کرده است! بخاطر داشته باشید، باید به حرف دل خود و خدای خود گوش کنید و اجازه ندهید هیچکس رویای‌تان را از شما بگیرد... @ala_allah

#داستانک_آموزنده حکایت شده است که یکی از علماء، احادیث حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را فراهم می‌کرد و می‌نوشت تا آنها را در کتابی گِرد آوَرَد روزی شنید که عربی بیابانی حدیثی از احادیث آن حضرت را می‌داند و حفظ کرده است، از این رو به سوی محل زندگانی مَرد عرب سفر کرد تا حدیث را از او بشنود و بنویسد هنگامی که به خانه مرد عرب رسید، دید که او گوشه ای از جامه‌اش را در چنگ گرفته و آن را به اسبی که از او می‌گریزد و دور می‌شود نشان می‌دهد اسب گمان کرد که مرد عرب در زیر جامه‌اش غذایی دارد، این شد که با سرعت به سوی او بازگشت تا غذا را از دست مَرد بگیرد... همین که اسب به او رسید، مَرد عرب او را گرفت و با خشونت به داخل اصطبل خانه‌اش باز گرداند! عالِم از او پرسید: "آیا واقعاً غذایی در زیر جامه‌ات داشتی؟!!" مَرد عرب گفت: "نه، اسب را فریب دادم تا بازگردد" عالِم نگاه عمیقش را به مرد عرب دوخت و سپس پیش از آنکه حدیث را از او بگیرد رو گرداند و بازگشت... عرب بیابانی او را صدا زد و گفت: کجا می‌روی؟ باش تا حدیث را برایت باز گویم اما عالِم در حالی که راهش را گرفته بود و می‌رفت با صدای بلند پاسخ داد: "من تردید دارم که تو در گفتن این حدیث راستگو باشی، تو به آن چهارپا دروغ گفتی و من از دروغگو حدیثی نخواهم شنید.!!" @ala_allah

#داستانک_آموزنده در یک شب سرد زمستانی، تاجر ثروتمندی به زیارت امام رضا (ع) مشرف شد. هر روز به حرم می آمد؛ اما دریغ از یک قطره اشک؛ دل سنگین بود و هیچ حالی نداشت. با خودش فکر کرد که  دیگر فایده ای ندارد؛ برای همین، برای برگشت بلیط هواپیما گرفت. هنوز تا پرواز، چند ساعتی وقت داشت. در کوچه ای راه می رفت که دید پیرمردی بار سنگینی روی چرخ دستی اش گذاشته و آن را به سختی می برد. تاجر کمکش کرد و همزمان به او گفت: «مگر مجبوری این بار سنگین را حرکت بدهی؟» پیرمرد گفت: «ای آقا! دست روی دلم نگذار دختر دم بختی دارم که برای جهیزیه اش مانده ام. همسرم گفته است تا پول جهیزیه را تهیه نکرده ام به خانه برنگردم. من مجبورم بارهای سنگین را جابه جا کنم تا پول بیشتری در بیارم.» تاجر ثروتمند، همراه پیرمرد رفت و بارش را در مقصد خالی کرد و بعد هم به خانه او رفت. وقتی در خانه پیرمرد رسید، فهمید که زندگی سختی دارند. یک چک به اندازه تمام پول جهیزیه و مقداری هم برای سرمایه به پیرمرد داد. وقتی از آن خانه بیرون می آمد خانواده پیرمرد با گریه او را بدرقه می کردند. پیرمرد گفت: من چیزی ندارم که برای تشکر به تو بدهم؛ فقط دعا می کنم که عاقبت به خیر شوید و از امام رضا (ع) هدیه ای دریافت کنی .تاجر برای زیارت وداع به حرم مطهر برگشت تا بعد از آخرین سلام، به فرودگاه برود. وقتی به حرم وارد شد، چشم هایش مثل چشمه جوشید و طعم زیارت با حال خوش و با معرفت را چشید. @ala_allah

#داستانک_آموزنده 📝خوشبختی_را_کجا_میتوان_یافت از خدا پرسید: «خوشبختی را کجا می‌توان یافت؟» خدا گفت: «آن را در خواسته‌هایت جستجو کن و از من بخواه تا به تو بدهم.» با خود فکر کرد و فکر کرد: «اگر خانه‌ای بزرگ داشتم بی‌گمان خوشبخت بودم.» خداوند به او داد. «اگر پول فراوان داشتم یقیناً خوشبخت‌ترین مردم بودم.» خداوند به او داد. اگر... اگر... و اگر... اینک همه چیز داشت اما هنوز خوشبخت نبود. از خدا پرسید: «حالا همه چیز دارم اما باز هم خوشبختی را نیافتم.» خداوند گفت: «باز هم بخواه.» گفت: «چه بخواهم؟ هر آنچه را که هست دارم.» خدا گفت: «بخواه که دوست بداری، بخواه که دیگران را کمک کنی، بخواه که هر چه را داری با مردم قسمت کنی.» او دوست داشت و کمک کرد و در کمال تعجب دید لبخندی را که بر لبها می‌نشیند و نگاه‌های سرشار از سپاس به او لذت می‌بخشد. رو به آسمان کرد و گفت: «خدایا خوشبختی اینجاست؛ در نگاه و لبخند دیگران.» @ala_allah

#داستانک_آموزنده 📝هیزم شکن و استفاده از تجربه دیگران روزی روزگاری یک هیزم شکن خیلی قوی برای کار سراغ یک تاجر الوار رفت؛ تاجر او را استخدام کرد و دستمزد خوبی برایش تعیین کرد. همچنین شرایط کاری بسیار خوب بود، بنابراین هیزم شکن تصمیم گرفت کارش را به نحو احسن انجام دهد، تا محبت صاحب کار خود را جلب کند. رئیس جدید به او یک تبر داد و محل کارش را نشان داد. روز اول هیزم شکن ۱۸ درخت را قطع کرد. رئیسش به او تبریک گفت و از او خواست به همین روش به کار خود ادامه دهد. تاجر بسیار هیجان زده بود تا ببیند روز بعد هیزم شکن چند درخت قطع می کند. اما روز بعد او توانست فقط ۱۵ درخت را بیندازد. روز بعد هیزم شکن تلاش خود را بیشتر کرد، ولی فقط ۱۰ درخت قطع کرد… هر روزی که می‌گذشت، هیزم شکن با تمام تلاشی که می‌کرد تعداد کمتری می‌توانست قطع کند. هیزم شکن با خود فکر کرد من باید قدرت خود را از دست داده باشم. بنابراین پیش رئیس خود رفت و از او معذرت خواهی کرد و گفت نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده است که هر روز توانایی من در قطع درختان کمتر می‌شود. تاجر در جواب پاسخ داد: « آخرین باری که تبر خود را تیز کردی کی بود؟ » هیزم شکن پاسخ داد: تیز کردن؟ من وقتی برای تیز کردن تبر نداشتم چون خیلی مشغول… در این لحظه هیزم شکن به فکر فرو رفت و در کمال شرمندگی به اشتباه خود پی برد. آیا شما نیز تبر زندگی خود را تیز می‌کنید؟ آیا اطلاعات خود را به روز می کنید؟ آیا زمانی را برای اندیشیدن و بررسی آنچه انجام داده‌اید می‌گذارید؟ آیا نتایج کارهای خود را تجزیه و تحلیل می‌کنید؟ آیا بدنبال راهی موثرتر برای مشکلات فعلی هستید؟ یا اینکه آنقدر خود را درگیر انجام کاری کرده‌اید که وقتی برای این کارها ندارید. و مهمتر این که آیا از تجربه دیگران واقعا استفاده می‌کنید. در داستان فوق اگر هیزم شکن ما از تجربیات دیگران در این شغل استفاده می‌کرد، وقت کمتر و موفقیت بیشتری حاصل کارش می‌شد. @ala_allah

#داستانک_آموزنده مبلغی پول در بانک گذاشتم تا سودش را بگیرم، گفتند: در قرآن آمده که ربا است. پول را برداشتم و سکه خریدم. آیه‌ای از قرآن خواندم کسانی که طلا و نقره جمع می‌کنند اگر انفاق نکنند در آتش هستند؛ دیدم اگر انفاق کنم سودی دیگر باقی نمی‌ماند. 🚙رفتم بنگاه ماشین، دیدم همه به یکدیگر کلک می‌زنند و عیب می‌پوشانند و سود کلانی می‌خورند. 🔰خواستم بساز و بفروش شوم؛ گفتند: اگر مصالح درجۀ یک و کارگر ماهر بکار بگیری، آخر کار سودی برایت نمی‌ماند. ♻️خواستم تجارت کنم، گفتند: اگر دروغ نگویی سرت کلاه می‌گذارند. ‼️در آخر به این مطلب رسیدم که فقط اسم ربا بد در رفته است، بقیه مکاسب هم کمتر از ربا حرام‌خواری ندارند. واقعا پیدا کردن کسب حلال چه سخت است. 💎به فرمایش امام صادق علیه السَّلام «به خدا قسم نبرد در میدان جنگ با شمشیر برای من از کسب حلال آسان‌تر است.» 👌حالا فهمیدم چرا روستایی‌ها وقتی نام امام حسین (ع) می‌آید زودتر از شهری‌ها گریه می‌کنند! به این رسیدم کاش می‌شد انسان بالای کوهی می‌رفت و چوپانی می‌کرد و یا در دامنه‌ای گندم می‌کاشت، و غیر از این دو کسب حلالی در این جامعه ندیدم. در حديث ديگری، پيامبر اكرم (ص) فرموند: «يكی از شما دست به سوی آسمان بلند می‌كند و می‌گويد: يا ربّ يا ربّ، و حال آن‌كه طعام و لباس او از حرام است. پس برای چنين شخصی چه دعايی مستجاب شود و چه عملی از او پذيرفته گردد، او (برای بندگی خدا) پول خرج می‌كند ولی از حرام، اگر حج بجا می‌آورد از حرام است؛ اگر صدقه می‌دهد از حرام، اگر ازدواج می‌كند از حرام است؛ اگر روزه می‌گيرد با حرام افطار می‌كند؛ وای بر او! آيا نمی‌داند كه خداوند پاك و طيّب است و تنها پاکی را می‌پذيرد، (مگر نه آن است) كه در قرآن فرموده است: «خداوند تنها عمل پرهيزگاران را می‌پذيرد» 🍃عنایت داشته باشیم که در احادیث آمده است: عبادت ده جز دارد، که نه جز آن کسب روزی حلال است ⤴️در محضر استاد حسین جعفری خویی @ala_allah

#داستانک_آموزنده ✍ دوستی نقل می‌کند روزی با پسرم به روستایی دوردست برای عوض شدن روحیه‌مان سفر کردیم. به باغ یکی از دوستان رفتیم. پسرم چند سیب نارس چید که نه طعم داشت نه رنگ. گفتم پسرم، این سیب ها نارس است، خوردنی نیستند دست نزن و نچین.پسرم گفت: اگر ما این سیب‌ها را نچینیم، قسمت کس دیگری خواهند شد، نمی‌توانیم منتظر باشیم تا برسند. سکوت کردم و عصر به راه افتادیم. در روستا چند نفر دیدم که منتظر خودرویی بودند تا به شهر بروند. خواستم ترمز کنم و آنها را سوار کنم، پسرم گفت: پدرم ما مسافرکش نیستیم ترمز نکن می‌خواهم خالی برویم و حرف بزنیم. گفتم پسرم، اینها هم نعمت خدا برای ما هستند، و می‌دانی چقدر ثواب دارد که این چند نفر را به مقصد برسانیم؟ یاد‌داری سیب‌ها را می‌خوردی می‌گفتی اگر ما نخوریم کسان دیگری خواهند خورد؟ این را هم بدان در کار نیک هم اگر ما نکنیم کسان دیگری آن کار نیک را خواهند کرد، پس عجله کنیم ما انجامش دهیم و فیضی ببریم.🌹آن سیب‌ها که تو خوردی برای این دنیا بود و این مسافران سیب‌های بهشتی آن دنیای من هستند.🌹 #قدر_همو_بدونیم @ala_allah

#داستانک_آموزنده كشاورزی هر سال که گندم میكاشت، ضرر میكرد. تا اینكہ یك سال تصمیم گرفت، با خدا شریك شود و زراعتش را شریكی بكارد. اول زمستان موقع بذرپاشی نذر كرد كه هنگام برداشت محصول، نصف آن را در راہ خدا، بین فقرا و مستمندان تقسیم كند. اتفاقاً آن سال، سال خوبی شد و محصول زیادی گیرش آمد. هنگام درو از همسایه‌هایش كمك گرفت و گندمها را درو كرد و خرمن زد. اما طمع بر او غالب شد و تمام گندمها را بار خر كرد و به خانه‌اش برد و گفت: «خدایا، امسال تمام زراعت مال من، سال بعد همه اش مال تو!» از قضا سال بعد هم سال خیلی خوبی شد، اما باز طمع نگذاشت كه مرد كشاورز نذرش را ادا كند. باز رو كرد به خدا و گفت: «ای خدا، امسال هم اگر اجازہ دهی، تمام گندم‌ها را من میبرم و در عوض دو سال پشت سر هم، برای تو كشت میكنم!» سال سوم از دو سال قبل هم بهتر بود و مرد كشاورز مجبور شد، از همسایگانش چند تا خر و جوال بگیرد، تا بتواند محصول را به خانه برساند. وقتی روانه شهر شد، در راہ با خدا راز و نیاز میكرد كه: «خدایا، قول میدهم سه سال آیندہ همه گندم‌ها را در راہ تو بدهم!!» همینطور كه داشت این حرفها را میزد، به رودخانه‌ای رسید. خرها را راند، تا از رودخانه عبور كنند كه ناگهان باران شدیدی بارید و سیلابی راہ افتاد و تمام گندم‌ها و خرها را یكجا برد. مردك دستپاچه شد و به كوہ بلندی پناہ برد و با ناراحتی داد زد: «های های خدا! گندم‌ها مال خودت، خر و جوال مردم را كجا میبری؟» هرکه را باشد طمع اَلکَن شود با طمع کی چشم و دل روشن شود پیش چشم او خیال جاہ و زر، همچنان باشد که موی اندر بصر! جز مگر مستی که از حق پر بوَد گر چه بِدْهی گنجها، او حُر بود 📔برگرفته از مثنوی معنوی @ala_allah

#داستانک_آموزنده ✅طمع، عزت را از انسان می‌گیرد ✍عارف معروفی به مسجدی رفت كه دو ركعت نماز بخواند. کودکان در آن مسجد درس می‌خواندند و وقت نان‌خوردن كودكان بود. دو كودک نزدیک عارف نشسته بودند. یكی پسر ثروتمندی بود و دیگری پسر فقیری. در زنبیل پسر ثروتمند پاره‌ای حلوا بود و در زنبیل پسر فقیر نان خشک. پسر فقیر از او حلوا خواست. آن كودک گفت: اگر خواهی كه پاره‌ای حلوا به تو دهم، سگ من باش و چون سگان بانگ كن. آن بیچاره بانگ سگ كرد و پسر ثروتمند پاره‌ای حلوا بدو داد. بار دیگر بانگ می‌كرد و پاره‌ای دیگر می‌گرفت. همچنین بانگ می‌كرد و حلوا می‌گرفت. عارف در آنان می‌نگریست و می‌گریست. كسی از او پرسید: ای شیخ! تو را چه رسیده كه گریان شده‌ای؟ عارف گفت: نگاه كنید كه طمع‌كاری به مردم چه رسانَد. اگر آن كودک بدان نان تهی قناعت می‌كرد و طمع از حلوای او برمی‌داشت، سگ همچون خویشتنی نمی‌شد. @ala_allah

#داستانک_آموزنده #التماس_تفکر چادر روی وانت به تنهایی چاره ساز سرمای بیرون نیست. پشت ماشین، تک تک بچه ها یک پتو به دور خود پیچیده و به گوشه ای خزیده اند . ناگهان مادر حکایتی شیرین به ذهنش خطور می کند. با لبخندی از عمق وجود، فرزندان خود را یکی یکی به نام می خواند و از آنها می خواهد همگی به هم نزدیک شوند تا برایشان حکایتی تعریف کند. مادر با همان لبخند،حکایت روزهای سرد زمین را برای فرزندانش چه شیرین و گرم می گوید: « در گذشته های بسیار دور، سرما همه مناطق زمین را فرا گرفت . اکثر موجودات توانایی تحمل آن شرایط را نداشتند . برای فرار از سرما هر کس به فکر چاره ای افتاد اما انگار قدرت سرما آن قدر زیاد بود که تمام نقشه ها؛ نقش بر آب می شدو بیشتر موجودات از سرما یخ می زدند. مادر می گفت :سرما ذره ذره موجودات را از هم دور می کرد تا جایی که هر کس در گوشه ای تنهای تنها جان می داد. اما در این میان خار پشت ها معجزه آسا از سرما در امان ماندند. مادر با همان لبخند دلنشین گفت: می دانید چرا؟ همه بچه ها خندیدند. یکی گفت چون پشتشان خار داشت؟ دیگری با چهره ای پر از شیطنت داد زد! بخاری داشتند؟ مادربی هیچ پاسخی ادامه داد:اوج یکی از روز های سرد و بی رحم، خانواده بزرگ خارپشت ها چند تن از افراد خود را از دست داد. خار پشت ها دور هم جمع شده بودند، با هم غصه می خوردند، با هم گریه می کردند و با هم به فکر چاره افتادند. همین جا بود که اولین جرقه گرم شدن در ذهنشان جان گرفت! خار پشت ها با هم اندیشیدند و دنیایی از افکار جدید را ساختند. در نهایت تصمیم گرفتند آن قدر به هم نزدیک شوند تا گرمای وجودشان، بر سرمای زمانه غلبه کند . به هم نزدیک شدند، نزدیک و نزدیک تر، بزرگ ترها کوچکتر ها را حلقه کردند و افراد پر سن و سال هم مرکز این حلقه ها شدند. خار پشت ها آن قدر به هم نزدیک شدند که از فشار خارهای همدیگر زخم های عمیقی بر جانشان نشست زخم هایی که تا بهبودش باید مدت طولانی صبر می کردند. آنها عهد کرده بودند که هر چه پیش آمد این حلقه ها را پاره نکنند! بدین ترتیب نسلشان باقی ماند و این حکایت از دوران سرد سرما همچنان به یادگار مانده است. سرما خجالت زده از اینکه نتوانسته بود خارپشت ها را مغلوب خود کند، رفت ، رفت و یک بهار زیبا را به آنها هدیه داد. بله فرزندانم انچه خارپشت ها و قصه آنها را ماندگار کرد ، خارهایشان نبود ! بلکه پایداری بر عهد، تحمل زخم ها و نگسستن حلقه ها بود. وانت توقف کرد! پدر صدا زد پیاده شوید.همگی بدون احساس سرما یکی یکی از وانت پیاده شدند. مادرهم آرام به مادر بزرگ و پدر بزرگ کمک کرد تا از جلوی وانت پیاده شوند. همه در حالی که از شنیدن حکایت خار پشت ها خوشحال بودند به زیارت رفتند. و این مادر بود که با خود می اندیشیدید آیا فرزندانش …. #ید_واحده #قدر_همو_بدونیم @ala_allah

#داستانک_آموزنده 📝حکایت_گوسفند_مفت_خور کره خری از مادرش پرسید: این کجای انصاف است که ما با کلی سختی و مشقت ، یونجه را از مزرعه به خانه حمل می کنیم، در حالی که گل های یونجه را گوسفند میخورد و ته مانده آن را به ما می دهند...؟! گوسفند آنچنان به حرص و ولع گلهای یونجه را می خورد که صدای خرت خرت آن و حسرت یکبار خوردن گل یونجه، ما را می کشد... خر به فرزندش گفت: صبر داشته باش و عاقبت این کار را ببین... بعد از مدتی سر گوسفند را بریدند... گوسفند در حالیکه جان می داد، صدای غرغرش همه جا پیچیده بود... خر به فرزندش گفت: کسی که یونجه های مفت را با صدای خرت خرت می خورد، عاقبت همینطور هم غر غر می کند! هرکسی حاصل دسترنج دیگران را مفت میخورد باید نگران عواقبش هم باشد.. #خدا_هست #قدر_خودتو_بدون #قدر_همو_بدونیم @ala_allah