سلام
خوندن متن زیر سه دقیقه وقت میگیره، ولی درکش شاید سالیان سال!
🔹🔹🔹🔹🔹🔹
دیشب توی بازار قدم میزدم، سرمای هوا و گرمی لامپ های روشن مغازه ها یه حس حال عجیبی بهم میداد، طوری که کسی سردی هوا رو حس نمیکرد.
پیاده رو ها پر بود از آدم های مختلف که رفت و آمد میکردند.
مرد، زن، پیر، جوان، بچه و خردسال!
همه این آدم هایی متفاوتی که داشتن توی بازار رفت و آمد میکردند، یه وجه مشترک داشتن!
همشون واسه خریدن لباس های شب عید اومده بودن.
☝️😊خداروشکر😊
همه خوشحال بودن. یه عده ای هنوز داشتن لباس انتخاب میکردند، یه عده ای هم لباس خریده بودند و خوشحال داشتن بر میگشتند، بعضی ها هم سر قیمت داشتن با فروشنده چونه میزدن.
توی این شلوغی ها و ترافیک ها یه صحنه ای نظرم رو خیلی جلب کرد!
پدری دست پسر کوچیکش که حدودا هفت ، هشت سال سن داشت رو گرفته بود و تند تند راه میرفتن.
نحوه گام برداشتنشون و ظاهری که داشتن برام عجیب بود.
راستش حس فضولیم اجازه رد شدن از کنارشون رو بهم نداد و منو مجبور کرد که هم قدم باهاشون بشم و دنبالشون راه بیافتم.
از پشت سر که دنبالشون بودم به ظاهرشون خیلی دقت کردم.
کلا متفاوت تر از بقیه آدم های این شهر بودن.
پدر یه کافشن خاکستری کهنه تنش بود، با یه شلوار رنگ و رو رفته.
پسرش هم یه کفش پاره و لباس هایی که براش کوچیک شده بود همگام پدرش داشت راه میرفت.
برام عجیب بود که چرا مثل مردم توی بازار این شهر گام هاشون آهسته نبود!؟
چرا مثل بقیه چشم هاشون برق نمی زد؟
چرا لبخند روی لب هیچکدومشون نبود؟
چرا پدر تندتر از پسرش راه میرفت و دست کشیده شده ی پسر، توی دست پدر اون رو همراهی میکرد؟
قدم به قدم دنبالشون رفتم...
▫️خدایا! چه حسی بود که مجبورم کرد دنبالشون برم؟
بیشتر از همه نگاه های اون پسر کوچیک برام سوال شده بود.
تصور کنید: دستش توی دست پدر کشیده میشد و پدر تندتر و جلوتر از پسر حرکت میکرد. پسر هر بچه هم سن و سالی که از کنارش رد میشد رو بی معطلی نگاه به ظاهرشون میکرد و بهشون خیره میشد.
حدسم درست بود!
پدری با وضعیت ظاهری با پوشش فقیرانه، پسری با چشمانی پر از نیاز بین بازاری پر از زرق و برق و آدم هایی بی تفاوت😔
شاید درکش سخت باشه ولی سرعت گام های پدر رو میفهمم ؛ و میفهمم چرا محکم دست پسرش رو می کشید.
خیابون ها و کوچه های شهر رو پا به پاشون رفتم، قدم به قدمشون.
کوچه ها رو یکی پس از دیگری طی کردیم.
هرچی جلوتر میرفتیم کوچه ها خاکی و تر و خونه ها قدیمی تر میشدن و سرعت گام های پدر و پسر آهسته تر.
تا رسیدیم به یک کوچه تنگ و باریک.
انتهای کوچه دری کهنه و پوسیده بود...
چه شب سردی!😔
➖الف ع، ۱۶ اسفند ماه ۱۳۹۷➖
دبیرستان علم الهدی
سلام خوندن متن زیر سه دقیقه وقت میگیره، ولی درکش شاید سالیان سال! 🔹🔹🔹🔹🔹🔹 دیشب توی بازار قدم میزدم،
➖➖➖➖➖
👇👇👇👇👇
والدین گرامی و دانش آموزان عزیز
سلام
گاها بعضی عزیزان از زمان درج این داستان انتقاد میکنن که چرا پایان اینجوریه و نتیجه ای نداشته؟!
🔹بایدخدمتتون عرض کنم که منم مثل شما خیلی از پایان این ماجرا به این نحو ناراحت شدم
اما منم زیاد سر اون کوچه ایستادم تا پایانی ببینم
اما پایانی براشون نبود! ...😔
انگار قرار بود پایانی نداشته باشد!
ولی تا دلتون بخواد پر از "تکرار" بود.
▪️ تکرار شرمندگی پدر در برابر فرزندش
▪️ تکرار بی تفاوتی مردم یک شهر
▪️ تکرار گام های پر سرعت میان این شهر پر از زرق و برق
▪️تکرار اشک های پسری که فقط و فقط دلش میخواست همرنگ باشه.
❓مگه چندتا پدر توی این شهر هستند که کاپشن خاکسری کهنه تنشون باشه؟
❓مگه چندتا پسربچه توی این شهر هست که لباسهاش کهنه و کوچیک شده باشه؟
❓مگه چندتا خونه هست که شب پدرشون سرش از شرمندگی پایین باشه؟، که همه ما باهم نمیتونیم این تکرارها رو تموم کنیم؟
❌شما بشمارین!
😔و بشمارین آدم هایی که دارند
و دارند و دارند.
الف-ع ۱۸ اسفند ۱۳۹۷
💐 والدین گرامی
➖لطفا با مراجعه به سایت زیر👇:
http://aom.isfedu.ir
و با توجه به بخشنامه اداره آموزش و پرورش جهت شرکت در نظرسنجی مربوط به لباس فرم و سرویس مدرسه اقدام نمائید.
📌 مراحل نظر سنجی:
1- ورود به سایت
2- درج نام کاربری و کلمه عبور ( همان کدملی دانش آموز)
3- تکمیل مشخصات دانش آموز از قسمت "ویرایش مشخصات"
4- نظر سنجی
🔹🔹آخرین مهلت شرکت در نظرسنجی: پایان اسفندماه 1397
💐 دبیرستان علم الهدی
💐 @Alam_school