حجت الاسلام #علی_ارجمند عین الدین که به دعوت انجمن علمی دانشجویان دانشگاه یزد شرکت کرده بود به یکجانبه گرایی دکتر قره یاضی در مورد #محصولات #تراریخته پاسخ مبسوطی داد. بخش اول این سخنرانی: مسئله تولید و واردات محصولات تراریخته دو بخش دارد، یکی چیستی تراریخته و دیگری چرایی استفاده از تراریخته ها تعریف ساده تراریخته عبارت است از؛ انتقال یک ژن از یک موجود ناهمگون به یک موجود متفاوت برای ایجاد یک یا چند صفت جدید یا از بین بردن صفتی در آن موجود، مثلا انتقال ژن از ماهی به گوجه برای اینکه در شرایط سردسیر هم رشد کند بحث تراریخته کردن محصولات عمدتا دو نوع است تراریخته کردن به قصد ۱. مقاوم کردن محصولات به آفت ها ۲. مقاوم کردن آنها به علف کش ها در نوع اول، سمی را وارد ژن گیاه می کنند که هر آفتی از آن تغذیه کند نابود شود، در نوع دوم، گیاه را به سم گلایفوسیت آدابته می کنند وقتی از این سم به عنوان علف کش استفاده می شود همه علف های هرز از بین می روند ولی سم گلایفوسیت روی گیاه تراریخته اثری نمی گذارد اما در مورد چرای تراریخته کردن این محصولات باید گفت که تراریخته کردن محصولات کشاورزی در ایران بخشی از سه استراتژی اساسی بود که در زمان وزارت دکتر کلانتری با شعار مبارزه با خشکسالی و صرفه جویی در آب اجرا شد طرح اول طرح نکاشت؛ در این طرح توصیه می شود که کشاورزی در بخش هایی از ایران متوقف شود چرا که آب مجازی صرف شده برای محصولات کشاورزی از اهمیت بیشتری برخوردار است تا تولید محصولات کشاورزی طرح دوم طرح کاشت فرا سرزمینی؛ یعنی بجای ایران، کشاورزان بزرگ ایران به کشورهای دیگر بروند و در آن سرزمین ها کشاورزی کنند و محصولات تولیدی خود را وارد کشور کنند. طرح سوم نیز تراریخته کردن محصولات بود؛ اما در جواب این عزیزان باید گفت مشکل آب کشور با این سه روش حل شدنی نیست؛ مشکل اصلی آب مواردی است که عرض می کنم: ۱. ایران از ۱۳ اقیلم جهان ۱۱ اقلیم آب و هوایی را دارد و تنها اقلیم قطبی و استوایی را ندارد، با وجود این ما در کشورمان آمایش سرزمینی نداریم در استانی مثل گیلان که ۸۰۰ میلی متر بارندگی دارد و مازندران که۷۰۰ میلی متر و کرامانشاه که ۴۰۰ میلی متر انتظار تولید محصولات برنامه ریزی شده ای نمی رود، باید هر محصولی را مناسب با ظرفیت های استان ها تعریف کنیم، در جایی مثل چمخاله اگر شما زمین را ۲ متر حفر کنید آب از آن می جوشد، ولی ما نیامده ایم اراضی را درجه یک و دو و سه کنیم، در بخش هایی اجازه ویلا سازی بدهیم و در جاهای دیگر تغییر اراضی را جرم بدانیم، قانونی که در مورد حفظ اراضی کشاورزی نوشته ایم برای کل کشور یکسان است! ۲. روی ۱۱ رودخانه ۹۹ سد درست کرده ایم با اینکه تبخیر آب در ایران ۲۵۰۰ میلی متر است!! ۳. شرکت های فولاد که بسیار آب بر است را در استان های کم آب ایجاد کرده ایم ۴. در مورد حق آبه هایی که از کشورهای همسایه مثل ترکیه و افغانستان داشته ایم کار حقوقی مناسبی انجام نداده ایم ۵. کشورهای حوزه خلیج فارس عمده آبهای مصرفی خود را از خلیج فارس تامین می کنند آنها با دستگاه های عظیم آب شیرین کن روزانه دهها میلیون لیتر آب خلیج فارس را می بلعند ولی ما هیچ استفاده ای از آب خلیج فارس نکرده ایم. ۵‌. بیش از نیمی از آبهای کشاورزی که اسماً در حوزه کشاورزی مصرف می شود صرف درختان غیر مثمری مثل کاج می شود که کاشت آنها هیچ اولویتی نداشته است. ما نمی گوییم هیچ محصولی وارد نکنیم بلکه می گوییم طراز تجاری در حوزه کشاورزی باید مثبت باشد یعنی محصولات استراتژیک را حتما باید در داخل کشور تولید کنیم ولی محصولات غیر استراتژیک را می توان وارد و صادر کرد، مثلا گندم باید تولید شود ولی می توان زعفران داد و موز وارد کرد. کشوری مثل ژاپن زمین ندارد و حدود ۱۳۰ میلیون جمعیت دارد اما تلاش می کند برنجش را خودش تولید کند با اینکه قیمت تمام شده برنج در ژاپن ۸۰۰ درصد گرانتر از قیمت جهانی است چرا این کار را می کند چون حافظه بلند مدت ژاپن فراموش نکرده که یک زمان بخاطر جنگِ ژاپن، آنها مجبور شدند همه گربه های کشورشان را بخورند، ما نیز نمی توانیم به بهانه اینکه قیمت تمام شده گندم خارجی کمتر است کاشت محصول استراتژیک گندم را متوقف کنیم. وقتی دشمنان قسم خورده ای داریم که دائم ما را تهدید می کنند که همه گزینه ها روی میز است باید به این بیندیشیم که در حدود یک قرن قبل همین دولت خبیث انگلستان با ایجاد قحطی بزرگ نیمی از ملت مردم ایران را به کام مرگ فرستاده است پس چطور می توانیم نسبت به سرنوشت کشور خود محتاط نباشیم؟ در مورد کاشت فراسرزمینی دوستان جواب دهند کدام آب مجازی را وارد کشور کرده اند؟ وقتی تعرفه واردات محصولات کشورزی به روسیه صفر باشد و یک کشاورز در گرجستان می تواند کاهو را به قیمت ۱۰ هزار تومان در بازار روسیه بفروشد مگر عقلش پاره سنگ خورده که محصول خود را به ایران بیاورد؟ @alamatha