حاج اقا توزنده جانی... همه عالم سر سفره پیغمبر خدا هستند. ولی نعمت را بشناسند یا نشناسند. اهل‌بیت، انبیاء، فرشته‌ها و عالم هستی. در قرآن داریم «وَ ما أَرْسَلْناكَ‏ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ» (انبیاء/۱۰۷) اولاً چرا خدا این پیغمبر را فرستاده است و بروز و ظهور داده است؟ پیغمبر ما چهل سال به صورت عادی در میان مردم زندگی کردند. یک خیانت و دروغ و فساد و ظلم و ضد ارزش از پیغمبر سراغ نداشتند. زمان جاهلیت که دخترها را زنده به گور می‌کردند و ظلم و فساد بود، یک مورد در تاریخ ثبت نشده که نقطه ضعفی از پیغمبر قبل از رسالتش دیده شده باشد. به پیغمبر امر شده که رسالتت را بروز و ظهور بده. برای چه این همه صدمه خورد و فشارها را تحمل کرد؟ «وَ ما أَرْسَلْناكَ‏ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ» تو را نفرستادیم الا برای رحمت. همان «الحمدلله رب العالمین» که در سوره حمد می‌گوییم، حمد مخصوص رب عالمین است. مالک و مربی همه عوالم، همان برای پیغمبر خدا هم آمده است. می‌گوید: حمد می‌کنیم خدایی را که مالک و مربی تمام عوالم است. این پیغمبر هم رحمت برای همه عالمین است. هرچه در تمام هستی خلق می‌شود، پیغمبر رحمت است. مثلاً شیطان قبل از اینکه پیغمبر خدا بیایند، ملائکه او را سیلی و پس گردنی می‌زدند. به برکت پیغمبر خدا تعطیل شد. شیاطین تا آسمان چهارم نفوذ می‌کردند. به برکت پیغمبر ما تا آسمان اول بیشتر نمی‌توانند نفوذ کنند. پیغمبر ما پیغمبر رحمت و مهربانی است. در تمام انذارهایش رحمت و محبت است.

حاج آقا تو زنده جانی... پیغمبر خدا آخر الزمان را می‌دیدند. که علمای سوء می‌آیند و مردم را منحرف می‌کنند. یک تعبیر عجیبی در روایت است که علمای فاسد و مفسد ضررشان از لشگر یزید بدتر است. سید حسن نصرالله می‌گفت: شما هر گروهی از این تکفیری‌ها را از بین می‌برید، دو گروه دیگر درست می‌کنند. طالبان، القاعده، داعشی، چون این فکر توسط علمای سوء درست شده است. آنها به مراتب از اینها بدتر هستند. این طرز تفکر خیلی مهم است. لذا حضرت می‌فرماید: ضرر اینها از لشگر یزید بدتر است. از قاتلان امام حسین بدتر است. پیغمبر ما وضع آخرالزمان را که تشریح می‌کردند، به این مرحله که رسیدند که علمای سوء می‌آیند و مردم را منحرف می‌کنند، خیلی متأثر شدند. آنقدر گریه بلند و شدید کردند که اصحاب هم گریه کردند. به پیغمبر گفتند: چرا اینقدر زیاد گریه کردید؟ فرمود: «ابکی رحمه للاشقیاء» (مکارم الاخلاق/ص۴۵۰) حتی برای اهل جهنم رحمت است. حتی برای طاغوت‌ها رحمت است. پیغمبر ناراحت می‌شود از اینکه کسی به جهنم برود. کسی ظلم کند. ما ظالم را لعن می‌کنیم. اما پیامبر غصه می‌خوردند. چرا این ظالم باید یک عده را گمراه کند؟ از روی شدت و مهربانی برای اشقیاء گریه می‌کردند. ما عظمت و رأفت و محبت پیغمبر را درک نمی‌کنیم. یهودی که زباله و خاکروبه می‌ریخت. بعد یک دو روزی پیدایش نشد. حضرت سراغ او را گرفتند. گفتند: مریض است و در بستر بیماری است. حضرت فرمود: عیادتش برویم. چشم‌هایش را باز کرد و تعجب کرد. گفت: ما این آقا را اذیت می‌کردیم. حالا آمده سفره محبت و احسان و لطفش را پهن کرده است. منقلب شد و دید نمی‌شود به این پیغمبر ایمان نیاورد. در دل هر امتی کز حق مزه است * روی و آواز پیامبر معجزه است خلق و جمال و دیدار پیغمبر همه را جذب خود می‌کرد. مثنوی می‌گوید: سایه‌اش گرچه پناه خلق بود * در نوردید آفتابش زود زود عکس پنهان گشت و سوی غیب راند * تو گمان بردی که آن اختر نماند حق مر او را برگزید از انس و جان * رحمه للعالمینش خواند از آن عقل کل و نفس کل مرد خداست * عرش و کرسی را ندان کز وی جداست یک دهان خواهم به پنهای فلک * تا بگویم مدح آن رشک ملک تمام انبیاء، جبرئیل امین خادم فرزند پیغمبر است. امام حسین (ع) روز عاشورا فرمود: جبرئیل خادم ما است. روایتی است که حضرت زهرا از کار خانه خسته می‌شدند. بچه‌ها پشت سر هم بودند. هم باید بچه‌داری می‌کردند، هم باید آرد تهیه می‌کردند و فشار کار زیاد بود. امام حسین گریه می‌کرد. جرئیل امین می‌آمد گهواره حضرت را تکان می‌داد و کمک حضرت زهرا می‌کرد. جبرئیل امین افتخار می‌کند که گهواره جنبان حسین فاطمه دختر پیغمبر باشد. چه عظمتی خدا به پیغمبر و اهل‌بیت داده است. ما این را درک نمی‌کنیم. روایت داریم موسی کلیم و عیسی روح الله که دو مکتب مهم دنیای ما مسیحیت و یهودیت است. پیغمبران اینها اولوالعزم هستند و برای ما مهم هستند. در روایت داریم این دو پیغمبر عظیم الشأن مقام پیغمبر ما را دیدند دست به دعا برداشتند: خدایا ما را از امت این پیغمبر قرار بده. ما متوجه نیستیم خدا چه آقا و اربابی بالای سر ما گذاشته است. خدا را شکر در این امت به دنیا آمدیم. جزء امت این پیغمبر هستیم. اهل‌بیت او بهترین اهل‌بیت هستند. حضرت ابراهیم از خدا خواست خدایا مرا از شیعیان امیرالمؤمنین قرار بده.

سوره توبه داریم که خدای مهربان می‌فرماید: «لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ» (توبه/۱۲۸) همانا به تحقیق رسول و نماینده‌ای خدا برای شما فرستاد که از جنس خود شماست. یعنی جن و فرشته نیست. انسان است. از نظر ظاهری بشر است اما بشری که حلقه اتصال خدا به تمام عالم هستی است. اگر فرشته و غیر انسان بود همه بهانه می‌کردند. اوصافی که بیان می‌کند «عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ» رنج امت برای پیغمبر خیلی ناگوار است. پیغمبر ما راضی نیست یک خار در پای کسی فرو رود. یک بچه پشت پرده در نماز جماعت گریه می‌کند، پیغمبر نماز را که گفتگو با خداست و معراج مؤمن است سریع تمام می‌کنند که این مادر به بچه برسد. یک نفر گفت: چرا نماز را سریع خواندی؟ فرمود: صدای گریه بچه را نشنیدی؟ در آن حضور قلبی که با خدا دارد، نماز را زود می‌خواند. طاقت ناله یک بچه را ندارد. خانه حضرت زهرا(س) وصل به مسجد بود. امام حسین(ع) آمدند وارد مسجد شوند پای حضرت گیر کرد و افتاد و گریه کرد. پیغمبر روی منبر خطبه می‌خواندند. با شتاب خطبه را رها کردند و رفتند امام حسین را در آغوش گرفتند و فرمودند: من نفهمیدم چطور پله‌های منبر را پایین آمدم. از اینکه طاقت گریه امام حسین را نداشتم.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ تَفْضَحَنِی فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ بَیْنَ یَدَیِ الْخَلاَئِقِ بِجَرِیرَتِی أَوْ أَنْ أَلْقَى الْخِزْیَ وَ النَّدَامَةَ بِخَطِیئَتِی‌  َوْ أَنْ تُظْهِرَ فِیهِ سَیِّئَاتِی عَلَى حَسَنَاتِی أَوْ أَنْ تُنَوِّهَ بَیْنَ الْخَلاَئِقِ بِاسْمِی‌ یَا کَرِیمُ یَا کَرِیمُ الْعَفْوَ الْعَفْوَ السَّتْرَ السَّتْرَ اللَّهُمَّ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ یَکُونَ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ فِی مَوَاقِفِ الْأَشْرَارِ مَوْقِفِی أَوْ فِی مَقَامِ الْأَشْقِیَاءِ مَقَامِی‌ وَ إِذَا مَیَّزْتَ بَیْنَ خَلْقِکَ فَسُقْتَ کُلاًّ بِأَعْمَالِهِمْ زُمَراً إِلَى مَنَازِلِهِمْ فَسُقْنِی بِرَحْمَتِکَ فِی عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ‌ وَ فِی زُمْرَةِ أَوْلِیَائِکَ الْمُتَّقِینَ إِلَى جَنَّاتِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ‌ پس وداع کن آن حضرت را و بگو السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْبَشِیرُ النَّذِیرُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا السِّرَاجُ الْمُنِیرُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا السَّفِیرُ بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ خَلْقِهِ‌ أَشْهَدُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِی الْأَصْلاَبِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجَاهِلِیَّةُ بِأَنْجَاسِهَا وَ لَمْ تُلْبِسْکَ مِنْ مُدْلَهِمَّاتِ ثِیَابِهَا وَ أَشْهَدُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَنِّی مُؤْمِنٌ بِکَ وَ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِکَ مُوقِنٌ بِجَمِیعِ مَا أَتَیْتَ بِهِ رَاضٍ مُؤْمِنٌ‌ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِکَ أَعْلاَمُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا

زیارت امام حسن مجتبی (ع) از راه دور اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْن َرَسُول ِرَبِ ّالْعالَمینَ * اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْن َفاطِمَةَ الزَّهْراَّءِ * اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حَبیبَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صِفْوَة َاللّهِ * اَلسَّلام ُعَلَیْکَ یا اَمینَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یان ُورَ اللّهِ * السَّلامُ عَلَیْکَ یا صِراطَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بَیانَ حُکْمِ اللّهِ * اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ناصِرَ دینِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا السَّیِدُ الزَّکِىُّ * اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْبَرُّ الْوَفِىُّ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْقاَّئِمُ الاْمینُ * اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعالِمُ بِالتَّأویلِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْهادِى الْمَهْدِىُّ * اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الطّاهِرُ الزَّکِىُّ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا التَّقِیُ ّالنَّقِىُّ * السَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْحَقُّ الْحَقیقُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الشَّهیدُ الصِّدّیقُ * اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ابا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِی وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ. 6- روزه گرفتن روزه گرفتن در روزهای ابتدایی، میانی و پایانی هر ماه تأکید بسیاری شده است کـه بر همین اساس روزه در 28 ماه صفر نیز کـه از روزهای پایانی این ماه قلمداد می‌شود، دارای ارزش بسیاری اسـت.

حدیث روز ۱۲ شهریور ماه ۱۴۰۳ #حدیث_امروز 📲در شبکه های اجتماعی زیر با ما همراه باشید👇👇👇 🔹 سروش و گپ و بله و روبیکا و ایتا: @manzelgaheoshagh_tehran_bozorg

الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ   الْجَمِیلَةِ وَ أَدَّیْتَ الْحَقَّ الَّذِی کَانَ عَلَیْکَ‌ وَ أَنَّکَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنِینَ وَ غَلُظْتَ عَلَى الْکَافِرِینَ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ‌ فَبَلَغَ اللَّهُ بِکَ أَشْرَفَ مَحَلِّ الْمُکَرَّمِینَ‌ وَ أَعْلَى مَنَازِلِ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَرْفَعَ دَرَجَاتِ الْمُرْسَلِینَ حَیْثُ لاَ یَلْحَقُکَ لاَحِقٌ‌ وَ لاَ یَفُوقُکَ فَائِقٌ وَ لاَ یَسْبِقُکَ سَابِقٌ وَ لاَ یَطْمَعُ فِی إِدْرَاکِکَ طَامِعٌ‌ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اسْتَنْقَذَنَا بِکَ مِنَ الْهَلَکَةِ وَ هَدَانَا بِکَ مِنَ الضَّلاَلَةِ وَ نَوَّرَنَا بِکَ مِنَ الظُّلْمَةِ فَجَزَاکَ اللَّهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مِنْ مَبْعُوثٍ أَفْضَلَ مَا جَازَى (جَزَى) نَبِیّاً عَنْ أُمَّتِهِ وَ رَسُولاً عَمَّنْ أُرْسِلَ إِلَیْهِ‌ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ زُرْتُکَ عَارِفاً بِحَقِّکَ مُقِرّاً بِفَضْلِکَ‌ مُسْتَبْصِراً بِضَلاَلَةِ مَنْ خَالَفَکَ وَ خَالَفَ أَهْلَ بَیْتِکَ عَارِفاً بِالْهُدَى الَّذِی أَنْتَ عَلَیْهِ‌ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ وَلَدِی‌ أَنَا أُصَلِّی عَلَیْکَ کَمَا صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ صَلَّى عَلَیْکَ مَلاَئِکَتُهُ وَ أَنْبِیَاؤُهُ وَ رُسُلُهُ‌ صَلاَةً مُتَتَابِعَةً وَافِرَةً مُتَوَاصِلَةً لاَ انْقِطَاعَ لَهَا وَ لاَ أَمَدَ وَ لاَ أَجَلَ‌ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِکَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ کَمَا أَنْتُمْ أَهْلُهُ‌ سپس دست‌ها را بگشا و بگو اللَّهُمَّ اجْعَلْ جَوَامِعَ صَلَوَاتِکَ وَ نَوَامِیَ بَرَکَاتِکَ‌ وَ فَوَاضِلَ خَیْرَاتِکَ وَ شَرَائِفَ تَحِیَّاتِکَ وَ تَسْلِیمَاتِکَ وَ کَرَامَاتِکَ وَ رَحَمَاتِکَ‌ وَ صَلَوَاتِ مَلاَئِکَتِکَ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَنْبِیَائِکَ الْمُرْسَلِینَ وَ أَئِمَّتِکَ الْمُنْتَجَبِینَ‌ وَ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ وَ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ وَ مَنْ سَبَّحَ لَکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ‌ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ شَاهِدِکَ وَ نَبِیِّکَ وَ نَذِیرِکَ وَ أَمِینِکَ وَ مَکِینِکَ‌ وَ نَجِیِّکَ وَ نَجِیبِکَ وَ حَبِیبِکَ وَ خَلِیلِکَ وَ صَفِیِّکَ وَ صَفْوَتِکَ وَ خَاصَّتِکَ وَ خَالِصَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ‌ وَ خَیْرِ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ نَبِیِّ الرَّحْمَةِ وَ خَازِنِ الْمَغْفِرَةِ وَ قَائِدِ الْخَیْرِ وَ الْبَرَکَةِ   وَ مُنْقِذِ الْعِبَادِ مِنَ الْهَلَکَةِ بِإِذْنِکَ وَ دَاعِیهِمْ إِلَى دِینِکَ الْقَیِّمِ بِأَمْرِکَ‌ أَوَّلِ النَّبِیِّینَ مِیثَاقاً وَ آخِرِهِمْ مَبْعَثاً الَّذِی غَمَسْتَهُ فِی بَحْرِ الْفَضِیلَةِ وَ الْمَنْزِلَةِ الْجَلِیلَةِ وَ الدَّرَجَةِ الرَّفِیعَةِ وَ الْمَرْتَبَةِ الْخَطِیرَةِ وَ أَوْدَعْتَهُ الْأَصْلاَبَ الطَّاهِرَةَ وَ نَقَلْتَهُ مِنْهَا إِلَى الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ لُطْفاً مِنْکَ لَهُ وَ تُحَنُّناً مِنْکَ عَلَیْهِ‌ إِذْ وَکَّلْتَ لِصَوْنِهِ وَ حِرَاسَتِهِ وَ حِفْظِهِ وَ حِیَاطَتِهِ مِنْ قُدْرَتِکَ عَیْناً عَاصِمَةً حَجَبْتَ بِهَا عَنْهُ مَدَانِسَ الْعَهْرِ وَ مَعَایِبَ السِّفَاحِ حَتَّى رَفَعْتَ بِهِ نَوَاظِرَ الْعِبَادِ وَ أَحْیَیْتَ بِهِ مَیْتَ الْبِلاَدِ بِأَنْ کَشَفْتَ عَنْ نُورِ وِلاَدَتِهِ   ظُلَمَ الْأَسْتَارِ وَ أَلْبَسْتَ حَرَمَکَ بِهِ حُلَلَ الْأَنْوَارِ اللَّهُمَّ فَکَمَا خَصَصْتَهُ بِشَرَفِ هَذِهِ الْمَرْتَبَةِ الْکَرِیمَةِ وَ ذُخْرِ هَذِهِ الْمَنْقَبَةِ الْعَظِیمَةِ صَلِّ عَلَیْهِ کَمَا وَفَى بِعَهْدِکَ وَ بَلَّغَ رِسَالاَتِکَ وَ قَاتَلَ أَهْلَ الْجُحُودِ عَلَى تَوْحِیدِکَ‌ وَ قَطَعَ رَحِمَ الْکُفْرِ فِی إِعْزَازِ دِینِکَ وَ لَبِسَ ثَوْبَ الْبَلْوَى فِی مُجَاهَدَةِ أَعْدَائِکَ‌ وَ أَوْجَبْتَ لَهُ بِکُلِّ أَذًى مَسَّهُ أَوْ کَیْدٍ أَحَسَّ بِهِ مِنَ الْفِئَةِ الَّتِی حَاوَلَتْ قَتْلَهُ فَضِیلَةً تَفُوقُ الْفَضَائِلَ‌ وَ یَمْلِکُ بِهَا الْجَزِیلَ مِنْ نَوَالِکَ‌ وَ قَدْ (فَلَقَدْ) أَسَرَّ الْحَسْرَةَ وَ أَخْفَى الزَّفْرَةَ وَ تَجَرَّعَ الْغُصَّةَ وَ لَمْ یَتَخَطَّ مَا مَثَّلَ لَهُ وَحْیُکَ (مُثِّلَ مِنْ وَحْیِکَ)  اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ صَلاَةً تَرْضَاهَا لَهُمْ وَ بَلِّغْهُمْ مِنَّا تَحِیَّةً کَثِیرَةً وَ سَلاَماً وَ آتِنَا مِنْ لَدُنْکَ فِی (مِنْ) مُوَالاَتِهِمْ فَضْلاً وَ إِحْسَاناً وَ رَحْمَةً وَ غُفْرَاناً إِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ‌ سپس چهار رکعت نماز زیارت با هر سوره‌ای که بخواهید به دو سلام بجای آورید و پس از آن «تسبیح حضرت زهرا» (سلام‌ الله علیها) را بخوانید و بگویید:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ تَفْضَحَنِی فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ بَیْنَ یَدَیِ الْخَلاَئِقِ بِجَرِیرَتِی أَوْ أَنْ أَلْقَى الْخِزْیَ وَ النَّدَامَةَ بِخَطِیئَتِی‌  َوْ أَنْ تُظْهِرَ فِیهِ سَیِّئَاتِی عَلَى حَسَنَاتِی أَوْ أَنْ تُنَوِّهَ بَیْنَ الْخَلاَئِقِ بِاسْمِی‌ یَا کَرِیمُ یَا کَرِیمُ الْعَفْوَ الْعَفْوَ السَّتْرَ السَّتْرَ اللَّهُمَّ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ یَکُونَ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ فِی مَوَاقِفِ الْأَشْرَارِ مَوْقِفِی أَوْ فِی مَقَامِ الْأَشْقِیَاءِ مَقَامِی‌ وَ إِذَا مَیَّزْتَ بَیْنَ خَلْقِکَ فَسُقْتَ کُلاًّ بِأَعْمَالِهِمْ زُمَراً إِلَى مَنَازِلِهِمْ فَسُقْنِی بِرَحْمَتِکَ فِی عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ‌ وَ فِی زُمْرَةِ أَوْلِیَائِکَ الْمُتَّقِینَ إِلَى جَنَّاتِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ‌ پس وداع کن آن حضرت را و بگو السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْبَشِیرُ النَّذِیرُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا السِّرَاجُ الْمُنِیرُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا السَّفِیرُ بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ خَلْقِهِ‌ أَشْهَدُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِی الْأَصْلاَبِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجَاهِلِیَّةُ بِأَنْجَاسِهَا وَ لَمْ تُلْبِسْکَ مِنْ مُدْلَهِمَّاتِ ثِیَابِهَا وَ أَشْهَدُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَنِّی مُؤْمِنٌ بِکَ وَ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِکَ مُوقِنٌ بِجَمِیعِ مَا أَتَیْتَ بِهِ رَاضٍ مُؤْمِنٌ‌ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِکَ أَعْلاَمُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا