زنده‌یاد حجت الاسلام حاج آقا.. فصاحت و بلاغت امام حسین علیه السلام امام حسین علیه السلام در نظم و نثر همانند پدر بزرگوارشان بسیار فصیح و بلیغ بوده اند. نقل می کنند روزی یک مرد عرب گفت می خواهم افصح و ابلغ عرب را ببینم. به او امام حسین علیه السلام را نشان دادند. او در خدمت آن حضرت اشعار بسیار زیبایی قرائت کرد. بلافاصله امام حسین علیه السلام در جواب او اشعاری را به همان وزن و قافیه سرودند و این کار مایه حیرت آن شاعر بزرگ عرب شد. ابن صبّاغ مالکی و شیخ کمال الدین طلحه شافعی معتقدند فصاحت و بلاغت در پیشگاه امام حسین علیه السلام لشکری خاضع و خاشع بود. ابن اَعْثَم کوفی در مورد امام حسین علیه السلام می گوید: «در روز عاشورا وقتی همه عزیزانش را در کربلا شهید کردند، همانند یک شاعر ماهر و فارغ البال همان طور که شمشیر می زدند اشعار بسیار بامحتوا و زیبایی را می خواندند

میلاد حضرت ابالفضل العباس علی السلام... زنده یاد حجت الاسلام حاج آقا یگانه مرقی... مه شعبان شده ماهی به زمین آمده است روز چارم پسر ام بنین آمده است پدرش حیدر کرار زمیلادش شاد بر بنی هاشمیان ماه ترین آمده است نامش عباس شد ومعنی آن شیر دژم بین شیران عرب شیرترین آمده است جمله ذریه ی زهرا به رخش بوسه زنند یک برادربه همه یارومعین آمده است مادرش گفت برای همه اولاد بتول پسرم بهر غلامی به یقین آمده است مرتضی بوسه به دستش زد وگفتا بینم دست او کرببلا تقش زمین آمده است آمده تا که سپهدار حسینی بشود آن علمدار یل لشگر دین آمده است مادرش ام بنین درس وفایش داده اسوه براهل وفایان زمین آمده است آمده ساقی اطفال حسینش گردد آب در حسرت او چله نشین آمده است روز میلاد ابوالفضل  به بین الحرمین بهر دیدار عمو پرده نشین آمده است کف بزن خوب طلب کن سفر کرببلا باب حاجات همه در ثمین آمده است بسم‌الله الرحمن الرحیم عرض تبریک دارم میلاد حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام را به شما اهالی محترم، خوب حضرت اباالفضل کارنامه ی شاگردی در محضر چهار معصوم را دارد. ایشان محضر امیرالمؤمنین علیه السلام، محضر امام مجتبی، امام حسین، و امام سجاد علیهم السلام همراهی با چهار معصوم در زندگی و پرونده ی این شخصیت هست. آن هم شخصیتی که امام معصوم علیه السلام مدح و ثنای او را گفته است. وقتی فرزند اباالفضل وارد اتاق شد امام سجاد که نگاهش به ایشان افتاد فرمود خداوند پدر او را در قیامت مقامی داده که شهدا به او غبطه می خورند. بعد فرمود فلقد آثر و ابلی و فدی هم ایثار کرد، هم فدا کرد خودش را و هم هرچه داشت در طبق اخلاص گذاشت و برای امام حسین گذاشت. خب اینها نکاتی است که شاخص می کند اباالفضل العباس را. ما تقریبا در امام زاده ها امامزاده ای که زیارتنامه ی خاص داشته باشد نداریم، شاید مثلا دو سه مورد زیارتنامه ها غالبه یک انشاء ثابتی داشته باشد و برای همه می خوانند. اما زیارت نامه ایشان السلام علیک ایها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله این نص صریح از امام صادق علیه السلام است. و این چیز ساده ای نیست زیارتنامه ای که متنش از امام معصوم فرموده است این گونه بایستید این گونه وارد حرم بشوید برای امام داریم ولی برای امام زادگان دو سه مورد؛ علی اکبر علیه السلام، حضرت معصومه سلام الله علیها اما زیارت مأثور و رسیده از معصوم علیه السلام آن هم مجموعه ای از فضائل؛ تسلیم، وفا، تصدی، در مقام شهدای بدر بودن، عبد صالح خدا بودن اینها که خود مرور زیارت نامه ی حضرت اباالفضل شناخت حضرت است اینها چیزهای ساده ای نیست. انبیاء دعا می کردند عبد صالح باشند. همه ی ما و شما هر روز در نماز به عبد صالح سلام می دهیم السلام علینا و علی عبادالله الصالحین حضرت ابراهیم دعا می کرد که خدایا من را در عباد صالح خود قرار بده. آن وقت این لقب به این مهمی را امام صادق علیه السلام به عموجانشان داده اند. السلام علیک ایها العبد الصالح، خب می شد بگوید السلام علیک یا اباالفضل العباس، اما با این کلمه شروع شده است. ایها العبد الصالح.. و اما ازیکی از فضایل ارزشمند حضرت ابوالفضل العباس (ع) یقین ایشان بود. یقین او در واقعه ی عاشورا به حدی بود که برای شهادت در رکاب برادر حتی لحظه ای درنگ نکرد تا به شهادت رسید. او در این اتفاق عظیم در مسیری قدم گذاشت که با بصیرت به آن اندیشیده بود و تصمیم گرفته بود. امام صادق (ع) در زیارت نامه ی آن حضرت می فرمایند که در روز قیامت همه ی شهدا که بالاترین مقام را دارند نیز به مقام والای عباس غبطه می خورند و این از بصیرت او سرچشمه می گیرد. یقین به خدا و روز قیامت و تسلیم در برابر خدا انسان را به این درجه از ایمان خواهد رساند. امیر مؤمنان امام علی (ع) می فرمایند که دو چیز را از خدا بخواهید ابتدا یقین برای روح و بعد از آن عافیت برای جسم. با آمدن یقین اضطراب و تشویش از بین می رود و یقین به معنای سلامت روح است. امام صادق (ع) می فرمایند که خداوند ده ویژگی به انبیاء داده که اگر شما نیز این ده مورد را در خود می بینید در سعادت هستید و اگر نه بشتابید تا آنها را به دست آورید. یقین، قناعت،غیرت،شاکر بودن،شجاعت،حسن خلق،حلم،صبر،سخاوت و مروت. یقین عباس (ع) نقش او را در واقعه ی عاشورا پررنگ کرد و به او جلوه ای دیگر داد. یقین از ایمان و ایمان از اسلام برتر و بالاتر است. رسول خدا (ص) می فرمایند که انسان بایقین شش باور دارد : ۱. باور به وجود خداوند در همه حال ۲. یقین به مرگ ۳. یقین به بعثت ۴. یقین به حسابرسی روز قیامت ۵. یقین به اینکه بهشت حق است ۶. یقین به اینکه جهنم حق است   

✅ برای هم دعا کنیم... 💢 #حجت_الاسلام_فرحزاد ✍ از حضرت امام موسی بن جعفر (ع) روایت داریم که فرمودند: اگر کسی صادقانه پشت سر برادر دینی خود دعا کند، از عرش ندا داده می‌شود، صد هزار برابر برای شماست. چون منیت و خودخواهیش را کنار گذاشته و به جای خواسته خودش می‌گوید: خدایا؛ اول به دیگران! روایت داریم که با زبانی دعا کنیم که گناه نکردیم؛ ما با زبانمان برای خودمان گناه کردیم ولی برای دیگران که گناه نکردیم؛ پس دعای خیر ما در حق دیگران، هم برای آنها خوب است و هم برای خودمان.

زنده‌یاد حجت الاسلام حاج آقا یگانه مرقی..چهارم شعبان، یادآورِ خاطره ای شاد و به یادماندنی از تولد نوزادی با چهره ای زیبا و شأنی والاست؛ روزی که خانه کوچک علی علیه السلام بار دیگر ستاره باران شد و تحفه ای دیگر از سوی پروردگار بزرگ به ایشان ارزانی گشت. روز درخششِ ماهِ بنی هاشم، پسر امّ البنین علیهاالسلام بانوی فداکار علی علیه السلام روزِ شادمانی شهر مدینه و فرزندانِ علی بن ابی طالب علیه السلام . عباس می آید... عباس آمد تا حسین علیه السلام تنها نباشد. آمد تا درس جوان مردی به جهانیان بیاموزد. آمد تا برادری را معنا کند، وفا را شرح دهد، ایثار را الگو باشد، شجاعت را تفسیر کند و دلاوری را مصداقی والا گردد. عباس آمد تا یاد و خاطره پدر را برای همیشه در اذهان مردم زنده نگه دارد؛ دلاوری علی و حمایت او را ازدین، سال ها بعد از پدر احیا کند. عباس آمد تا یار و همراهِ حسین علیه السلام گردد و در کنار او بماند. عباس یعنی عشق، فداکاری، برادری و برادر یعنی عبّاس. روز شور و صفا جمعه، چهارمین روز شعبان سال 26 ق است که هلهله شیفته گان امیرمؤمنان علی علیه السلام کوچه های بنی هاشم را لبریز از شور و صفا کرد. خانه محقّر مولا و همسرش فاطمه کَلابیه، آغوش خود را به روی دیدارکنندگان سیمای طفل نورسیده باز کرد و یکایک آنان را در خود جای داد. امام فرزند دل بند خود را به سینه چسبانید و او را بوسه محبت زد. ابتدا در گوش راستش اذان و سپس در دیگر گوش کودک اقامه گفت و با این کار، در نخستین لحظه های حیات او، بذرهای پاک بندگی افشانده شد و در گلستان وجود او، شاخسار ایمان و عشق به «توحید» و «نبوت» نمایان گردید تا در همیشه تاریخ، همگان از سایه سار «ولایت» وی بهترین بهره ها را از آن خویش سازند. نام گذاری نوزادی زیبا؛ فضای خانه علی علیه السلام را عطرآگین ساخته و همه از زیبایی و روشنایی چهره او سخن می گویند. پدر، نگاهی مهربان و عمیق به چهره نوزاد دارد. فاطمه کَلابیه منتظر است تا سرور و مولایش علی علیه السلام ، نام کودک را برگزیند. سرانجام علی علیه السلام لب به سخن می گشاید و نام فرزند عزیزش را این گونه می گوید: «عباس». «عباس»، یعنی شیر بیشه شجاعت و قهرمان میدان نبرد؛ دلاوری دریادل از شجاعان اسلام، قهرمانی عبوس و خشمگین در برابر باطل و شادان و متبسّم در مقابل نیکی ها و خوبی ها». هفتمین روز میلاد هفتمین روز میلاد عباس کوچک فرارسیده بود که علی علیه السلام فرزند خود را طلبید، لبان خویش را به یاد خدا مترنّم ساخت و طبق سنت اسلام، موهای زیبای آن ماه رو را تراشید و هم وزن آن طلا یا نقره به مستمندان صدقه داد. سپس گوسفندی ذبح کرد تا به برکت آن صدقات و این قربانی، پیکر پاک عباس پابرجا و سالم مانده و روزهای زندگانی اش، سرشار از برکتی جاودان باشد. انتخابی مناسب سپیدی سیرت و زیبایی صورت کودک زیبای علی علیه السلام ، بسیاری را برآن داشت که بر بینش علی علیه السلام آفرین گفته و به انتخاب عقیل تبریک گویند. آن ها از روزی یاد می کردند که امام علیه السلام از برادرخود عقیل طلبید تا از بلندای «علم نسب شناسی» نگاهی به قبایل مختلف بیفکند و انگشت اشاره بر بانویی نهد که یارای مادری دلاورانی شجاع و قهرمانانی سرآمد باشد؛ فرزندانی قوی دل و پیل افکن که در عرصه های نبرد، استوار بوده و در فردای حوادثْ رزم آورانی نامور گردند. بدین گونه، عقیل پس از مدّتی ژرف نگری؛ «فاطمه کَلابیه» یا «امّ البنین» را برگزید. هم او که از بانوان فرزانه و ارج مندی بود که معرفتی بس والا نسبت به اهل بیت علیهم السلام داشت وسراپرده وجودش، پرنور از روشنی عشق و محبت به فاطمه زهرا علیهاالسلام و فرزندان او بود. او خود را خدمت گزاری برای پرستاری حسن و حسین علیه السلام می دانست و عطوفتی بسیار نسبت به زینب و اُمُ کلثوم داشت. مثلث شخصیت حضرت عباس علیه السلام به گفته بسیاری از دانشمندان علم روان شناسی، سه موضوع وراثت، تربیت و محیط در پیدایش شخصیّت انسان نقش به سزایی دارد این سه عامل درباره شخصیّت حضرت عباس در بالاترین و بهترین حدّ خود وجود داشت؛ زیرا ایشان عالی ترین ارزش ها را از پدر ارج مند و مادر پرفضیلتش به ارث برد و در محضر این دو بزرگ وار تربیت یافت و در خانه علی علیه السلام درکنار فرزندان حضرت زهرا علیهاالسلام ، از عالی ترین برنامه های تربیتی برخوردار بود. در مورد عامل محیط نیز، عباس در محیطی رشد یافت که فرزندان حضرت زهرا علیهاالسلام به وجود آورنده آن بودند؛ محیطی که سراسر نور و صفا و اسلام ناب بود و در آن محیط، جز اخلاق نیک اسلامی و شیوه های ارج مند و ارزش های والای انسانی، چیز دیگری مطرح نبود. پدر فضیلت ه درباره علت نامیدن عباس علیه السلام به ابوالفضل، دو قول آمده است: عده ای گفته اند ایشان را بدان سبب ک

ه پسری به نام فضل داشته، ابوالفضل نامیده اند؛ ولی نظر صحیح تر آن است که چون سراسر زندگی درخشان آن حضرت، پر از فضل و فضیلت بود، او را بدین نام خواندند؛ زیرا ابوالفضل یعنی پدر فضیلت ها و ارزش ها. ماه بنی هاشم در میان عرب رسم بود که اگر کودکی زیبایی فوق العاده ای داشت و دارای قامتی بلند و چهره ای زیبا بود، او را با عنوان «قمر» یا همان «ماه» می خواندند، مثلاً عبدمناف جدّسوم پیامبر صلی الله علیه و آله را که چهره ای زیبا و نورانی داشت، قَمَر بَطْحاء (ماه سرزمین مکه) و عبداللّه پدر ارجمند پیامبر صلی الله علیه و آله را که سیمای نورانی و چشم گیر داشت، قَمَر حَرَم (ماه حَرَم) می خواندند. به حضرت عباس علیه السلام نیز که از زیبایی ویژه ای برخوردار بود و قامتی رشید هم چون سرو داشت، قَمَر بنی هاشم (ماه دودمان هاشم) می گفتند. نکته قابل توجه آن است که همه بنی هاشم مردمانی زیبا رو و خوش سیما بودند، ولی عباس چنان سیمای زیبایی داشت که چنین لقب و عنوانی را یافت. آمد آن ماه که خوانند مَهِ انجمنشجلوه گر نور خدا از رُخ پرتوفکنشآیت صولت و مردانگی و شرم و وقارروشن از جلوه تابنده ز وَجْهِ حَسَنش همراه حسن علیه السلام ؛ همراز حسین علیه السلام با غروب غم انگیز حیات امیرالمؤمنین علیه السلام ، صبح صادق امامت امام حسن علیه السلام و سپس دوران امامت امام حسین علیه السلام آغاز شد. این فصل از زندگانی عباس علیه السلام که بیست سال به طول انجامید، دفتری از فضایل و صفات آسمانی وی بود. در این دوران، همگان او را فردی فروتن، یاری مهربان و سربازی دل سوز می دیدند. پس از شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام ، عباس علیه السلام مشاوری امین و معاونی قابل اعتماد شناخته می شد و همیشه با امام حسین علیه السلام هم راز بود. این صفات چشم گیر با مرگ معاویه و روی کارآمدن یزید، جلوه ای دیگر یافت که سرانجام به کربلا و آن همه رشادت های اشک برانگیز عباس، این دلاور مرد بزرگ عرصه جهاد و شهادت انجامید. علم و دانش ماه هاشمی حضرت ابوالفضل علیه السلام که برخوردار از استعدادی شگرف و قابلیتی عظیم برای گرفتن معارف الهی بود، نزد استادی درس آموخت که منبع علم الهی، وارث علوم حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و نیز یگانه روزگار در نشر معارف ربانی و تعلیم اخلاق نیکو و احکام اسلام بود. بعد از امیرمؤمنان علیه السلام نیز به امام حسن و امام حسین علیه السلام که بنگریم، آنان را منبع علوم الهی و معلّمان الهی جامعه اسلامی در نشر معارف دین می یابیم، عبّاس بعد از پدر، لحظه ای از این دو برادر جدا نبود. ابوالفضل علیه السلام زورق نشین دریای علم این دو امام هُمام بوده و از بی کرانه معارف الهی آنانْ بسا دُرّهای شاه وار که برچیده بود. دلاور نوجوان در یکی از روزهای جنگ صفیّن، نوجوانی که به صورتش نقاب زده و هیبت و شجاعت از آن آشکار بود، وارد میدان مبارزه گشت و همآورد طلبید. کسی حاضر به مبارزه با او نشد تا این که یکی از شامیان که دلاوری های بسیار از خود نشان داده بود، به میدان آمد. وی نخست پسران خود را برای مبارزه فرستاد و هر هفت نفر آنان به دست نوجوان نقابدار شکست را پذیرا شدند و سپس خود او به مصاف رفته و سرنوشتی مشابه پسران یافت. سپاه حضرت علی علیه السلام نیز از این نوجوان رشید که احتمال بسیار می دادند به دلیل دلاوری شایانش از بنی هاشم باشد، در شگفت شدند، ولی به لحاظ نقابِ چهره موفق به شناخت او نشدند. وقتی کار نوجوان دلاور به پایان رسید و به محل استقرار خود برگشت، پدرش امیرمؤمنان علیه السلام او را فراخواند و نقاب از سیمایش برگرفت و همگان دیدند که آن نوجوانِ دلاور، کسی غیر از قمر بنی هاشم نیست❤️🕌🦋

السّلامُ عَلیک أیهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ الْمُطِیعُ للّه وَلِرَسُولِهِ وَلاِءمِیرِالْمُؤمِنِینَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَینِ؛ اَلسَّلامُ عَلَیک وَرَحْمَةُ اللّه وَبَرَکاتُهُ کاشف الکرب تویی، خنده ارباب تویی پدر خاک علی«ع» و پدر آب تویی  ولادت باسعادت قمر بنی هاشم خجسته باد 📲در شبکه های اجتماعی زیر با ما همراه باشید👇👇👇 🔹 سروش و گپ و بله و روبیکا و ایتا: @manzelgaheoshagh_tehran_bozorg

بسم الله النور و هو مدبرالامور " اعیاد شعبانیه " 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 سمرسمرعینی یابن فاطمه درر درر عینی یابن فاطمه شمس شمس عینی یابن فاطمه قمرقمر عینی یابن فاطمه اِقبَل سلامی یَابن الکِرامی روحی اسیره ارحمنی فقت جمالا تسموا خصالا ارجوا وصالا اقبلنی لبخند بزن آن گل زیبا گهر آمد از عرش الهی چه مسیحا خبر آمد در خانه زهرا و علی نور حسین و بر باغ ولا از سوی رحمان ثمر آمد در علقمه ی عشق پراکنده شده یاس عطر قدم فاطمه و حضرت عباس با دیدن مولا علم عشق به پا کرد یعنی که برافراشته شد غیرت عباس یا حَبیبنَا عباس عَطَّرتَ الاَنفاس یاصاحِبَ الجُود نِبراسَ الاحساس السلام ای معدن جود و کرم السلام ای شوکت حِلُّ و حَرَم السلام ای وارث خیر الانام السلام ای نور رکن و والمقام ای علی ابن حسین ابن علی نام تو در بندگی شد منجلی انفس و آفاق در پیش تو رام ای امام ابن امام ابن امام کعبه با ذکر تو شیدایی کند با نفس هایت هم آوایی کند زینت دین ، دین حق را ریشه ای بنده ی عشقی و عاشق پیشه ای یا امامناسجاد یاتاج الامجاد یااریح الاطیاب یالقاء الاحباب ای نغمه و سبزی بهاران ای از تو صفای چشمه ساران از سلسله ی ابو ترابی وز نرگس تو شکفته باران ای منجی بی بدیل انسان ای محو رخت عالم امکان بازا که دخیل بسته عالم بر پنجره فولاد خراسان مهدی یا مهدی هیا تعالی مهدی یا مهدی یابن السلاله مهدی یا مهدی صوت العداله مهدی یا مهدی نرجو وصاله